زینب به کوفه جا چو بدار اِلاماره کرد

بی صبر شد چنانکه بتن جامه پاره کرد

لب پُر زِ خنده دید بهر کس که بنگرید

کف پُر خَضاب دید بهر سُو نظاره کرد

پوشید رُخ زِ موی پَریشان در آه و اَشک

گردون سیاه و خرمن مَه پُر سِتاره کرد

ابن زیاد روی به زینب نمود و گفت

حرفی که رَخنه ها به دلِ سَنگ خاره کرد

دیری نبود تا زِ غم کُشتن حسین

منّت خدای را که غمّ زود چاره کرد

دیدی که تیغِ تشنهء قَهرم چو شد بلند

نه رَحم بر جوان و نه بر شیره خواره کرد

دیدی که سر برهنه ترا پای تختِ من

حاضر زَمانه با دَف و چَنک و نَقاره کرد

زینب چو رَعد ناله زِ دل بر کشید و گفت

کای بی خبر زِ حَقّ زِ تو باید کناره کرد

کُشتی زِ تیغِ کینه کسی را که ذُوالجَلال

وصفش به آیه آیهء قرآن شماره کرد

کُشتی زِ راه ظلم کسی را که از غمش

خِیرالَنسا به خُلد بَرین جامه پاره کرد

پس آن لَعین به خشم شد و از رَه غَضب

بر حاضرین به کشتن زینب اِشاره کرد

یکباره چاک زد به گریبان سکینه گفت

آه و فغان که چَرخ یتیم دوباره کرد

(جودی) خَموش باش که این آهِ آتشین

خرگاهِ مِهر پُر شرر از یک شَراره کرد

موضوعورود اهل بیت (علیهم السلام) به کوفه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادیروضه,زبانحال

زبانفارسی