آه ای خطا پوش      آمد خطاکار
بی آبرویم             ای آبرودار
من آبرو از مادرت زهرا گرفتم
راهم بده من گرچه راهت را گرفتم
سیدی   مولا حسین جان
تو سر بلندی       من سربه زیرم
من آمدم در     راهت بمیرم
در خیمه دیدم کودکان از پا فتادند
از تشنگی بر خاک خیمه سر نهادند
سیدی    مولا حسین جان

به در گهت روی سیاه آوردم
بهشت من بار گناه آوردم
حسین ، من بر تو پناه آوردم
مولای من عمر تباه آوردم
پیش خدا تو را گواه آوردم
حسین من برتو........
به خجلت گناهم
به این روی سیاهم
جز خانه ی تو مولا کسی نداده راهم
سیدی حسین جان
اینجا دل گم کرده راه آوردم
با اشک خود بهرت سپاه آوردم
حسین من بر تو.......
با دست خالی اشک و آه آوردم
بنگر دو چشم عذر خواه آوردم
حسین من بر تو.......
من آمدم پشیمان
عادتکم الاحسان
گرچه گنه زیاد و بخشیدن از تو آسان
سیدی حسین جان