ای بانویی که زنده شد عصمت زنام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو
ای  آفتاب لم یزلی  همنشین تان
ای کوثر بهشت نبی هم کلام تو
بیت الحرام معتکف مسجد شماست
غار حراست چله نشین طعام تو
پیراهن رسول کفن شد که گل کند
تا روز حشر عطر نبی در مشام تو
ای سید زنان بهشتی که میگریست
چشمان سید الشهدا در مقام تو
سال عزاست چون تو به پرواز میرسی
ای مطلع غم همه حسن ختام تو
تا بر فراز ماذنه ها نام مصطفی است
ثبت است بر جریده عالم دوام تو

اسلام جز به مهر تو جانی به تن نداشت
عصمت به غیر نام خدیجه سخن نداشت
آن سالهای سخت اگر با نبی نبود
گوییی سپاه دین علی بت شکن نداشت
جز دامن بهشتی آن مادر شریف
گیتی توان مادر کوثر شدن نداشت
غار حراست چله نشین طعام او
جز او رسول محرم سر و علن نداشت
سرمایه دار اول شهر حجاز بود
اما زمان رحلتش حتی کفن نداشت
زخم زبان شهر به جانش خرید و باز
باکی زجان فشانیش آن شیر زن نداشت
چشم رسول در غم او بارها گریست
گویا به غیر لاله گلی این چمن نداشت

تو آن زنی که فلک آستان تو بوسید
حجاب و عصمت و تقوی به دور تو گردید
تو آن زنی که خداوند انتخابت کرد
فروغ مهر پیمبر به خانه ات تابید
تو آن زنی که ز پاکی میان اهل قریش
طلوع  زهره ی زهرا  ز دامن تو دمید
تو آن زنی که مسلمان شدی نخستین روز
سلام بر تو ز خالق  ز جبرییل  رسید
تمام هستی تو هدیه گشت بر اسلام
خدا تمامی اسلام را به تو بخشید
نمانده است بجز آه در بساطت اگر
کفن برای تو گردید جامه ی خورشید
قسم به اشک پیمبر قسم به عام الحزن
که چشم ابر همیشه ز داغ تو بارید

باده ی مهر پیمبر جوشد از پیمانه اش
بانویی که کعبه میگردد به دور خانه اش
غم نباشد ، گر از او دورند زنهای قریش
چار بانوی بهشتی هست چون پروانه اش
روز تکذیب تمام شهر ، شد حامی دین
آفرین بر آن زن و بر غیرت مردانه اش
از صدای گریه ی کوثر دل خورشید سوخت
دیده زمزم گشت و جوشید اشک دانه دانه اش
فقر ، میگرید برای غربت آن بی کفن
چون کند یاد از جلال و حشمت شاهانه اش
آنکه اسلام است زیر سایه ی ایثار او
سایبانی نیست بر آن تربت ویرانه اش

عزای حضرت حوا عزای هاجر شد
عزای مریم عذرا عزای کوثر شد

بگو به کعبه لباس سیاه بر تن کن
بگو به مکه که چشم تو تا ابد تر شد

به جبرئیل بگو آیه آیه نوحه کند
که نوحه خوان مصیبت ، خود پیمبر شد

غبار غصه بر آئینه ی رسول نشست
و سر به جیب عزا ذوالفقار حیدر شد

دل نبی که شکست از غم ابوطالب
غمی رسید که این داغ دو برابر شد

چه روزها که زنان قریش طعنه زدند
به دختری که به در یتیم همسر شد

میان آنهمه تکذیب شهر ایمان داشت
زدند سنگ ، اگر بر رسول ، سنگر شد

شد اولین زن تاریخ که گل اسلام
به عطر اشهد توحید او معطر شد

تمام هستی خود داد تا به لطف خدا
به مادر همه ی اهل بیت مادر شد

نبود تا که ببیند عروسی زهرا
چقدر غربت بی مادری فزونتر شد

نبود تا که ببیند چه زود یاس بهشت
به رنگ سرخ شهادت رسید و پرپر شد

نبود تا که ببیند شهید دختر او
میان آتش دیوار و آتش در شد

نبود تا که ببیند ز ضربه های غلاف
کبود بازوی آن بضعه ی پبمبر شد

نبود تا که ببیند چو لاله غرق به خون
گلوی تشنه ی شبیر و لعل شبر شد

نبود تا که ببیند که بوسه گاه رسول
میان گودی خون بوسه گاه خنجر شد

نبود تا که ببیند ز تیر حرمله ها
چگونه غرق تبسم علی اصغر شد

کنار تربت او آفتاب میسوزد
کسی که بر سر اسلام سایه گستر شد

اگرچه دور، از آن تربتم ، ولی دل من
کنار قبر غریبانه اش کبوتر شد

ای نور در شب تار یا حضرت خدیجه
مهر سپهر دوار یا حضرت خدیجه
بر تو سلام جبریل بر تو سلام احمد
بر تو سلام دادار یا حضرت خدیجه
ای بانوی بهشتی از دامن زلالت
کوثر شده پدیدار یا حضرت خدیجه
در مادران امت آن گوهری که خاتم
یاد تو بود بسیار یا حضرت خدیجه
مکه گواه باشد در یتیم او را
تنها تویی خریدار یا حضرت خدیجه
غار حرا چهل شب طعم محبتت را
بر لب نمود اظهار یا حضرت خدیجه
پیراهن گل سرخ جای کفن به تن کن
ای روح سبز گلزار یا حضرت خدیجه
سالی که رخت بستی کعبه شده سیه پوش
مکه شده عزادار یا حضرت خدیجه
نوحه سرا علی و افلاک سینه زن شد
چشم نبی است خونبار یا حضرت خدیجه
جای تو بود خالی شد دختر تو مادر
در بین درب و دیوار یا حضرت خدیجه
جای تو بود خالی که فضه را صدا زد
خون ریخت چشم مسمار یا حضرت خدیجه

نظم را نام تو لبریز از فصاحت میکند
شعر زیر سایه ات ، کسب سعادت میکند
از خدا بر تو سلام آورد جبرئیل امین
بر درت پیک خدا عرض ارادت میکند
مادر صدیقه و صدیقه ی امت تویی
طاهری و دین ز تو کسب طهارت میکند
در هجوم وحشی زخم زبان ابتران
دامن پاک تو کوثر را روایت میکند
در بهشت از قصر مروارید داری خانه ای
خاک راهت سرمه در چشمان جنت میکند
قافله در قافله سرمایه دادی... عاقبت
کاروان تو محبت را تجارت میکند
چله ای خرما رساندی در حرا اما رسول
در عوض سیب بهشتی با تو قسمت میکند
پیشتر از دیگران دین تو کامل گشته بود
تا که قلبت با غدیر نور بیعت میکند
بر سر سجاده ی اسلام تو اول زنی
که نمازی آسمانی را اقامت میکند
شمع سان ، لب بسته، میسوزد ز داغ غربتت
قبر ویران تو را هر کس زیارت میکند
در رثایت شعر میگوید امیرالمومنین
اشک پیغمبر ز داغ تو حکایت میکند
مجلس ختم تو را ای برترین امهات
با دلی محزون به پا ختم رسالت میکند
داغ تو ، مرگ ابوطالب ، شده غم روی غم
چشم قرآن گریه بر این دو مصیبت میکند
رفتی و دیگر ندیدی دشمن پیمان شکن
حمله با آتش به سوی بیت عصمت میکند
رفتی و دیگر ندیدی بین آن دیوار و در
دخترت ، خود را مهیای شهادت میکند
رفتی و دیگر ندیدی کربلا بر نیزه ها
سوره ی فجر شما قرآن تلاوت میکند
رفتی و دیگر ندیدی زیر باران عطش
کودک ششماهه ای اتمام حجت میکند
رفتی و دیگر ندیدی خیمه های تشنه را
سیلی و کعبه نی و بیداد ، غارت میکند
رفتی و دیگر ندیدی دست های بسته ای
با عزیزان تو صحبت از اسارت میکند
رفتی و یک روز می آیی و خواهی دید که
طالب حق شما بر پا قیامت میکند

سلام روح القدس سلام رب جلیل
به مادر کوثر و به دختر سلسبیل
چه بانویی در قریش همیشه او بی نظیر
چه همسری بر رسول هماره او بی بدیل
قطره ای از قهر او عذاب طوفان نوح
گوشه ای از مهر او عبور موسی ز نیل
یگانه بانو که بر دو قبله خوانده نماز
سجده به بت کی کند ؟ پیرو دین خلیل
بطن چنین بانویی ظرف امامت شده
از افق او دمید آل نبی را سلیل
بهر طعامش حرا چله نشینی کند
بهر سلامش رطب شهد شود بر نخیل
شاخه ی گل روی دست قابض روح آمده است
پر شده در باغ وحی بوی گلاب و رحیل
رسد به خیرالبشر تسلیت از کردگار
رسد به خیرالنسا تعزیت از جبرئیل
جامه ی پیغمبر است جای کفن بر تنش
نخواست حتی کفن ز روزگار بخیل
نبود بیند دگر که بین دیوار و در
دختر او شد شهید کودک او شد قتیل
نبود تا بنگرد که تشنه ای روی خاک
سنگ خورد بی حساب تیر خورد بی دلیل
نبود تا بنگرد به دست و پای امام
حلقه ی زنجیر ها چگونه بسته دخیل

آسمان نیلی پوش مکه در آه و خروش
شد چراغ عمر یار طاها خاموش
دیدن اشک به چشمان پیمبر سخت است
دختری گریه کند از غم مادر سخت است
تسلیت یا زهرا س.....
خانه غرق محن است دختری سینه زن است
گریه کن شهر حجاز بانویت بی کفن است
همه ی هستی خود داده به راه داور
عاقبت شد کفنش پیرهن پیغمبر
تسلیت یا زهرا س
شیر حق نوحه سرا مصطفی صاحب عزا
نرود تا به ابد این غم از خاطره ها
باغبان گریه کند در غم پژمردن گل
لاله بر سر زند از دیدن جان دادن گل
تسلیت یا زهرا س.

شهر مکه شد نوحه گر
گریان شده خیرالبشر
یا فاطمه شد نوبت بی مادری
دیگر ندارد آسمانت اختری
واویلتا واویلتا واویلتا
از ناله ی مادر مادر
چشم ملائک گشته تر
شد خانه ی خیرالورا عزاخانه
صاحب عزا گردیده طفلی دردانه
واویلتا

سلام ما به مادر مومنین
به اشک چشم خاتم المرسلین
به هستی قائمه مادر فاطمه
بر پا مصیبت خدیجه است
عزای حضرت خدیجه است
کفن شده با جامه ی پیمبر
غسلش شده از آب چشم کوثر
سیه پوش آسمان علی شد نوحه خوان
بر پا مصیبت خدیجه است
عزای حضرت خدیجه است
دلهای مومنین عزاخانه اش
گریه کنم به قبر ویرانه اش
گشته چون پیمبر چشم آسمان تر
بر پا مصیبت خدیجه است
عزای حضرت خدیجه است

داغ خدیجه زد آتش به دلها
صاحب عزا شده حضرت زهرا
علی دلخون و نبی دلغمین
صلی الله علی ام المومنین
پیراهن نبی شد کفن او
با گریه گل ریزند بر بدن او
داده سلامش رب العالمین
صلی الله
چشم مکه شده چشمه ی کوثر
ملائک محزون از حزن پیمبر
گریان اسلام و نوحه خوان شد دین
صلی الله

دور شدم از این و آن، با خودم آشنا شدم
آینه در حجاز بود، عاشق مصطفی شدم

سرمه نمی برم به چین، قند و شکر نمی خرم
نقره و زر نخواستم، صاحب کیمیا شدم

بار شتر گذاشتم، وقف تو هرچه داشتم
دانهء عشق کاشتم، در قفست رها شدم

با تو جرس به هر نفس، مصرع عاشقانه ایست
با تو پر از قصیده ام، با تو غزل سرا شدم

"ای که ملول می‌شوی از نفس فرشته‌ها"
باور من نمی شود، همنفس خدا شدم

سفرهء دل برای من باز کن آیه ای بخوان
حرف بزن که مَحرمِ زمزمهء حرا شدم

قطرهء من فرات شد، ذرّه ام آفتاب شد
پیش تو سیّدالبشر، سیّدة النّسا شدم

پشت سرت من و علی، قامت عشق بسته ایم
تو همه مقتدا شدی، من همه اقتدا شدم

من به تو دست یاعلی داده ام از صمیم دل
مرگ جدام کرده است از تو اگر جدا شدم
لحظه آخرین غزل، ترس ندارم از اجل
پیرهن تو در بغل، با تو دوباره «ما» شدم