متن شعر و اشعار ورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید بهمراه صوت سبک و گریز اشعار

0

12

شهر آبستن یک فاجعه ی سنگین است

دامن عرش حق از خون جگر رنگین است

شهر آذین شده، امروز چه در سر دارد

آه، اینجا چقدر کفر برادر دارد

مطربی مشق طرب دارد و هی می رقصد

شاعری شعر به لب دارد و هی می رقصد

شام با نقشه ی ابلیس هماهنگ شده

بام این شهر پر از خار و خس و سنگ شده

شام شهریست که با ظلم و ستم آباد است

شامی از دیدن اندوه اسیران شاد است

توی این شهر که از زخم زبان لبریز است،

توی این شهر که از چشم چران لبریز است،

چقدر عمه ی سادات معطل شده بود

پشت دروازه ساعات معطل شده بود

عاقبت شهر پر از هلهله شد، واویلا

نوبت آمدن قافله شد، واویلا

دلقکان دور و بر قافله می رقصیدند

همه بر وضعیت قافله می خندیدند

اسرا، آه در اینجا چقدر آشفتند

خارجی، بس که به اولاد پیمبر گفتند

وای، این هاچقدر سنگ به سرها زده اند

چوب طعنه به لب زاده ی زهرا زده اند

خیزران بود در اینجا به روی لب می خورد

سنگ تکفیر به پیشانی زینب می خورد

روز این شهرِ پر فتنه عجب تاریک است

کوچه هایش چقدر بی ادب و باریک است

آه، این قوم که ناموس ندارد ای کاش

اُسرا را سر بازار نیارند،ای کاش

سر بازار دل عمه بجوش آمده بود

چقدر دور حرم برده فروش آمده بود

سر بازار شرر بر دل ایوب زدند

چکمه شمر لعین را چه گران چوب زدند

همه جا در سر بازار چنین پخش شده

خاک پای پسر سعد شفابخش شده

نعل آن اسب که از پیکر آقا رد شد

قیمتش سر به فلک برده شد و بی حد شد

این جماعت که به نیزه سر سقا دیدند

در کنارش سر شش ماهه ی مولا دیدند

از رباب، آه ببین خون جگر می خواهند

همه از حرمله یک تیر سه پر می خواهند

قافله مستحق این همه آزار نبود

که عبورش بدهند از گذر اهل یهود

همه گفتند که حیدر شده امروز اسیر

دختر فاتح خیبر شده امروز اسیر

به طلبکاری خیبر همه سنگش بزنید

جای پیشانی حیدر همه سنگش بزنید

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

11

مارو با غصّه‌ی ایام می‌برن

سوره‌ی‌ فجر و توی شام می‌برن

ای برادر بیا ناموس داری کن

خواهرت رو ملاء عام می‌برن

غم و غصّه‌هام بی‌اندازه شده

خدایا داغ دلم تازه شده

جلوی چشمای زینب سرتو

آویزون به روی دروازه شده

اینهمه ازدحام و چکار کنم؟

خستگیِ پاهام و چکارکنم؟

برا تازیانه‌ها سپر بشم...

سنگای پشت بام و چکار کنم؟

دخترت رو روی پام می‌نشونم

خودم و تو کوچه‌ها می‌کشونم

سر پیری به چه روزی افتادم

موهام و با آستینم می‌پوشونم

دور من یه قافله کبودیه

خصلت مردمشون حسودیه

یه نفر بیاد به دادم برسه

کوچه‌های شام پر از یهودیه

همه‌ش از کینه‌‌ی مولا آب می‌خورد

خواهرت طعنه‌ی بی‌حساب می‌خورد

حق بده اگه خودم رو می‌زدم

خیزران می‌زد و هی شراب میخورد

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)

0

14

فتنه و بیداد و بلا بود شام

سخت تر از کرب و بلا بود شام

شام بلا تیره تر از شام بود

عصمت حق در ملأ عام بود

ساز و نی و نغمه و آهنگ بود

دسته گل سنگدلان سنگ بود

خلق به دور اسرا صف زدند

کوچه به کوچه همگی کف زدند

فاطمه های حرم فاطمه

زخم زبان مرهم زخم همه

هرکه به آن خسته دلان رو نهاد

زخم زبانی زد و دشنام داد

خنده به رأس شهدا می زدند

سنگ به ناموس خدا می زدند

قافله تا وارد دروازه شد

داغ جگر سوختگان تازه شد

پای سر رهبر آزادگان

عید گرفتند زنازادگان

آل ابوسفیان در هلهله

آل رسول الله در سلسله

وای ندانم که چه تقدیر بود

دست خدا در غل و زنجیر بود

ماه سر نیزه پدیدار بود

یا سر عباس علمدار بود

چهره چو خورشید بر افروخته

از عطشِ تشنه لبان سوخته

دوخته چشم از سر نی بر حسین

محو شده، غرق شده در حسین

دیده ی اطفال به سیمای او

چشم سکینه شده سقای او

مانده سر نیزه به حال سجود

مهر جبینش شده محو از عمود

دیده ی اکبر سر نی نیم باز

مانده به لب هاش اذان نماز

هرکه به خورشید رخش چشم بست

گفت که این سر، سر پیغمبر است

رأس امام شهدا نوک نی

کرده چهل مرحله معراج، طی

زلفِ غباریش پر از بوی مُشک

لعل لبش خشک تر از چوب خشک

ماه خجل از رخ نورانیش

سنگ زده بوسه به پیشانیش

هیچ شنیدید که از گَرد راه

پرده کشد باد به رخسار ماه

هیچ شنیدید که در موج خون

صورت خورشید شود لاله گون

رخ زگل زخم، بهاران شده

وجه خدا ستاره باران شده

اشک همه سیل شد از سرگذشت

خون، دل میثم شد از این سرگذشت

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

13

دلم گرفته و جانم ز زندگی سیر است

هوای شام چرا اینقدر نفس گیراست

لباس عید به تن کرده اند مردم شام

فضای شهر چراغان و غرق تزویر است

نوای هلهلۀ مردمان همانندِ

صدای نیزه و تیر و صدای شمشیر است

ز بام ها ز چه باران سنگ می بارد

به سوی ما همه جا سیل غم سرازیر است

ز دست و پای گلی روی ناقه خون ریزد

حدیث غُربت او ناله های زنجیر است

چه غافلند که بر اشک و آه ما خندند

که در کمان دل خستگان همین تیر است

قسم به آیۀ ناب"لیِذهِبَ عَنکُم"

به روی نیزه سری از تبار تطهیر است

پی هدایت مردم ز روی نی آید

نوای قاری قرآن که غرق تفسیر است

به عرش دوست زده تکیه قدر ما، امّا

هنوز دشمن بیدادگر زمین گیر است

مس وجود «وفایی» اگر که آوردی

غبار درگه این آستانه اکسیر است

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

6

مثل نماز مثل دعا صبح و ظهر و شام

ارباب را زدیم صدا صبح و ظهر و شام

ما لطف کرده ایم به خود بین روضه ها

ارباب لطف کرده به ما صبح و ظهر و شام

روضه به روضه گریۀ ما فرق می کند

چون فرق بین نافله ها صبح و ظهر و شام

روزی سه بار از غم تو گریه می کنیم

با رخصت از امام رضا صبح و ظهر و شام

این روزهاست غصۀ ما شام شام شام

همراه درد کرب و بلا صبح و ظهر و شام

دختر نشست پیش پدر گریه کرد و گفت

شلاق می زدند به ما صبح و ظهر و شام

یکبار ظهر کشت تو رو شمر و با سرت

هر روز می کشند مرا صبح و ظهر و شام

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمهدی رحیمی زمستان

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

5

دور محمل چه شلوغ است مکافات شده

قافله وارد دروازه‌ی ساعات شده

سنگ در دست رسیدند و خوش آمد گفتند

بین هر کوچه‌ای از آل علی بد گفتند

وسط این‌همه خنده، شرر آهم هست

دور من هرکس و ناکس که نمی‌خواهم هست

سوره‌ی ناس بخوانید که شر کم بشود

چشم‌ها خیره نماند، سرشان خم بشود

مشکلی کاش ز هجران تو حل می‌کردم

سرت از نیزه می‌افتاد، بغل می‌کردم

طعنه و زخم زبان مرحله به مرحله بود

بی ادب‌تر ز همه دوروبرم حرمله بود

نصف روز است که اینجا سرپاییم حسین

دوست داری که بگوییم کجاییم حسین؟!

وسط این‌همه روضه، فقط این غم کم‌ بود

آخرین منزل ما مجلس نامحرم بود

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

7

فاطمه! مادر سادات! چه آمد به سرت؟

شامیان عید گرفتند به قتل پسرت

سنگ و خاکستر و دشنام و کف و زخم زبان

کوچه ‌کوچه شده مزد زحمات پدرت

بوسه از دور به پیشانی بشکسته بزن

اگر افتد به سر پاکِ حسینت نظرت

شانه بر گیسوی زینب بزن و اشک بریز

گر به دروازۀ ساعات بیفتد گذرت

دیگر از چوب و لب خشک نگویم سخنی

بیش از این نیست روا تا که بسوزد جگرت

چون مه نیمه درخشد به کنار خورشید

سر عباس که خود هست حسین دگرت

مادر زینب! از زینب مظلومه بپرس

دخترم! در ملاء عام چه آمد به سرت؟

یا محمّد بنگر حق ذوی‌ القربی را

کشت اولاد تو را امت بیدادگرت

"میثم!" از بس سخن از سوز جگر می‌گویی

شعر تو در نفس سوخته گشته شررت

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)

0

12

اینجا همه کورند و از آیات می‌گویند

خورشید را حتی چراغی مات می‌گویند

این سرزمینِ تیره را شامات می‌گویند

پای زمان انگار اینجا لنگ می‌گردد

یعنی چهل گامش چهل فرسنگ می‌گردد

این باب را دروازه‌ی ساعات می‌گویند

این سو زنانی خسته با اطفال می‌آیند

پانصد هزار آن سو به استقبال می‌آیند

افلاک، از نحسی این اوقات می‌گویند

تا رأسِ مولا بین صف‌ها می‌رود بالا

آواز می‌خوانند و دف‌ها می‌رود بالا

در شعرشان رقاصه‌ها طامات می‌گویند

بر نیزه‌ها حتی امیری می‌کند این سر

سائل بیاید، دست‌گیری می‌کند این سر

او را کماکان قبله‌ی حاجات می‌گویند

آل علی را شامیان خونِ جگر دادند

از کوچه‌ی تنگ یهودی‌ها گذر دادند

اینجا مسلمانانش از تورات می‌گویند

پیرزنی که در سرش جز فکر خیبر نیست

برداشت سنگی از زمین، پرسید: این زن کیست؟

گفتند: او را عمه‌ی سادات می‌‌گویند

اموال را بردید حرفی نیست شامی‌ها

اما کجای این جهان آه ای حرامی‌ها_

روبندهای کهنه را سوغات می‌گویند؟!...

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

4

نه روز عید صیام و نه عید قربان است

چه روی داده که شام این‌همه چراغان است

زنان شام همه می‌زنند و می‌رقصند

به هر که می‌نگرم سخت شاد و خندان است

چه روی داده که در دست شامیان سنگ است

مگر سه‌ساله‌ی زهرا به شام مهمان است

میان هلهله‌ها هیجده سر است به نی

به هر سری نگرم مثل ماهِ تابان است

سری به نوک سنان می‌خورد لبش بر هم

عیان زحنجر خشکش صدای قرآن است

نقاب بانویی از گردوخاک و خون سر است

حجاب دخترکی گیسوی پریشان است

سوار ناقه جوانی است در غل و زنجیر

که چشم سلسله بر ساق پاش گریان است

دلا در آتش غم همچو آفتاب بسوز

که سایبان اسیران سر شهیدان است

تن ضعیف و غل و داغ و گردن مجروح

خدای رحم کند آفتاب، سوزان است

هنوز بر لبش آثار تشنگی پیداست

هنوز آب به او، او به آب عطشان است

سر حسین به بالای نیزه قرآن خواند

یکی نگفت که این سر، سرِ مسلمان است

حرامیان ستم‌پیشه! کعب نی نزنید

به کودکی که تنش مثل بید لرزان است

ز دست دختر زهرا طناب باز کنید

که او بر این اسرا یاور و نگهبان است

ز سیل اشک جهان را خراب کن "میثم"

که جای گنج الهی به شام ویران است

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

6

اینجا که بال چلچله را سنگ می‌زنند

ماهِ اسیر سلسله را سنگ می‌زنند

ای آسمان نگاه کن! این قوم سنگدل

یاران پاک و یک‌دله را سنگ می‌زنند

یا تیغ رویِ «آیۀ تطهیر» می‌کشند

یا «آیۀ مباهله» را سنگ می‌زنند

وقتی که دست‌های علمدار قطع شد

پاهای غرق آبله را سنگ می‌زنند

با آن‌که هست آینۀ عصمت و عفاف

پرچم به دوش قافله را سنگ می‌زنند

محراب اگر که خم شود از غم، عجیب نیست

روح نماز نافله را سنگ می‌زنند

تفسیر عشق بود و پریشانی حسین

وقتی زدند سنگ، به پیشانی حسین

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمحمدجواد غفورزاده (شفق)

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی

0

5

یا مزن چوب جفا را بر لب و دندان من

یا بگو بیرون روند از مجلست طفلان من

یا نزن شرمی نما از روی زهرا مادرم

یا بزن مخفی ز چشم خواهر گریان من

من پی ترویج قرآن آمدم این جا که گشت

چوب خزران تو مزد خواندن قرآن من

ای ستمگر! هر چه می‌خواهی بزن اما بدان

بوسه‌گاه مصطفی باشد لب عطشان من

در اُحُد جد تو دندان پیمبر را شکست

باید از چوب تو اکنون بشکند دندان من

بارها و بارها پیوسته دید آزارها

هم سر خونین من، هم پیکر عریان من

سخت‌تر از چوب تو بر من نگاه زینب است

چوب تو نه، اشک او آتش زند بر جان من

خواندن آیات قرآن زیر چوب خیزران

با خدا این بوده از روز ازل پیمان من

من شدم در زیر چوب خیزران مهمان تو

مادرم در پای طشت زر بُوَد مهمان من

دست "میثم" را از آن گیرم که پیش از بودنش

همچنان دست توسل داشت بر دامان من

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

15

اینجا شرار ناله آتش بر فلک زد

اینجا عدو بر زخم پیغمبر نمک زد

از مدخل این شهر تا کنج خرابه

دشمن میان کوچه دختر را کتک زد

اینجا لباس عید پوشیدند زن‌ها

پاى سر بُبْریده رقصیدند زن‌ها

اینجا زدند آل على را ظالمانه

شد بسته بر یک ریسمان ده نازدانه

با دست بسته کودکى نقش زمین شد

برداشتند او را ولى با تازیانه

اینجا سر راه اسیران ایستادند

اینجا به زین العابدین دشنام دادند

اینجا به نوک نیزه‏ ها هجده قمر بود

خورشیدِ زهرا جلوه‏ گر از طشت زر بود

لب‌های خونینش بهم مى‏خورد اما

چشمش به سوى زینب خونین‌جگر بود

او با لب خونین دم از محبوب مى‏زد

دشمن به پاسخ بر دهانش چوب مى‏زد

اینجا عدو ظلم و ستم همواره کرده

با چوب، زخم بغض دل را چاره کرده

زینب که صبر از صبر او مى‏برد حیران

در پاى طشت زر، گریبان پاره کرده

مى‏رفت چون بالا و پایین چوب کینه

مى‏زد به روى ماه خود سیلى سکینه

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

12

شرمندگی گرفته درختان بید را

چوبی شکست حرمت مویی سفید را

لعنت به خیزران که به واقع تمام کرد

بی حرمتی به ساحت شاه شهید را

می‌رفت بانویی که بگیرد به دست خویش

چوبی که داشت سمت لبی می‌دوید را

وای از دمی که کر شد و نشنید گوش چوب

آهی که مادر علی اصغر، کشید را

::

دندان شکست و قافله از آن شکسته‌تر

یا رب! مبخش روز قیامت یزید را

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

5

رخسار یاس و سیلی دست خزان کجا

قدّ کمان و قامت سرو روان کجا

آل رسول و شام غم و مجلس یزید

بزم شراب و رأس امام زمان کجا

ای کاش می‌شکست قلم تا نمی‌نوشت

قرآن کجا و طشت زر و خیزران کجا

خیزید ای ذُراری زهرا ندا دهید

زینب کجا و مجلس نامحرمان کجا

در مجلس یزید نپرسید یک‌نفر

هفتاد داغ و این‌همه زخم زبان کجا

گیرم نبود سبط رسول خدا حسین

چوب جفا کجا و لب میهمان کجا

حورا کجا و دوزخیان آه! وای من

بازوی ده فرشته و یک ریسمان کجا

از زخم‌های سیّد سجّاد بشنوید

زنجیر خصم و پیکر جان جهان کجا

ای اهل‌بیت! گر نگشایید باب لطف

ما رو بریم از در این آستان کجا؟!

فیض از شماست و رنه بدان کثرت گناه

«میثم» کجا و اینهمه سوز بیان کجا

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

7

چه مغرور است، گویا کشته شیری در شکارستان

چه می بالد به خود، انگار کاری کرده کارستان

گمان دارد که اینک لایق تقدیر و تعظیم است

به ظاهر در خیالش فاتح هفتاد اقلیم است

برای جشن خود یک شهر را گرد هم آورده

اسیرانی عزادار از بنی هاشم به صف کرده

شگفتا جایگاهی را که تاریک است و تابنده ست

کنار دست خود خورشید را در طشتی افکنده ست

به لب می خواند اشعاری، نمی دانم چه می گوید

کمی مست است انگاری، نمی دانم چه می گوید

چه آشوبی ست در خاک و چه غوغایی ست در افلاک

ولی اینجا همه لال اند امان از لقمه ناپاک

صدایی ناگهان لرزاند کاخ ادعایش را

ورق را بازگرداند و به هم زد نقشه هایش را

صدا بغضی فروخورده ست و آهی کهنه در سینه

مدینه بس نبود...این بار شهر شام و صد کینه

جلالش جلوه پاکی و زخمش زخم هتاکی ست

صدایی آسمانی دارد اما چادرش خاکی ست

ز آه سردش آتش شعله ور شد در همه عالم

برایش گریه می کردند حتی نیزه داران هم

اسیری پای در زنجیر بود و بند بر گردن

چنان پیغمبری در کسوت روشنگری کردن

نماند از کاخ شاهانه، نشانی غیر ویرانه

تصور کن خلیل الله را در بین بت خانه

به یک آن بین جمعیت شکست آوازه نمرود

که زینب در جواب یاوه گویی های او، فرمود:

نباید شامیان از شادی تو شادمان باشند

که همراه تو باید در جهنم جاودان باشند

روا باشد که ناموس علی در بند زنجیر است

کنیزانت ولی پشت سِتاری در امان باشند؟

سزاوار است لب هایی که می بوسید پیغمبر

به پیش چشم دختر بوسه گاه خیزران باشند؟

مزن بر طبل پیروزی که گر مردان ما رفتند

حریفانت از این پس این زنان و کودکان باشند

عرب امروز اگر از داغ ما خاطر پریشان نیست

رسد روزی که در این غم عجم ها روضه خوان باشند

خبر داری که این خون تا ابد همواره می جوشد؟

زمینش ریختی، اما زمین آن را نمی نوشد

بدان این آتش عشق است و خاموشی نمی گیرد

تو خواهی مرد و هرگز نام و یاد ما نمی میرد

یزید از اعتبار افتاد و پایین آمد از منصب

ثمر داد انقلاب کربلا در شام با زینب

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)

0

9

نمای هند زنان را تو یک زمان خاموش

به گفت‌وگوی اسیران بده زمانی گوش

که این گروه اسیران گمان من عرب اند

بزرگ و کوچک‌شان جمله صاحب نسب اند

یکی سخن ز خدا گوید و یکی ز رسول

یکی برد ز علی نام و دیگری ز بتول

فغان ز خلق به صد شور و شین می‌شنوم

ز حاضرین همه نام حسین می‌شنوم

شده به چشم من ای هند روز همچون شب

یکی بود چو سکینه یکی بود زینب

مباد این اسرا ز آل مصطفی باشند

که در چنین غم و اندوه مبتلا باشند

چو گفت این سخن آن زن به هند زار و ملول

بگفت شرم کن ای زن تو از خدا و رسول

خموش باش که زینب کجا و شام کجا

عزیز فاطمه در بزم خاص‌ و عام کجا

حسین عزیز خدا در مدینه سلطان است

چنین خیال به عاقل کمال نقصان است

دقیقه‌ای در صحبت به روی‌هم بستند

نظاره‌گر سوی مجلس خموش بنشستند

که ناگهان به لب گوشوار عرش مجید

بلند گشت به مجلس صدای چوب یزید

چو خورد بر لب او چوب زینب از جا جست

نداشت طاقت دیدار پس دوباره نشست

به گریه گفت که ای شمع عالمینم وای

عزیز فاطمه سلطان دین حسینم وای

ندانم ای سر دور از بدن توراست چه شور

که گه به دیری و گه بر سنان و گه به تنور

گهی به مجلس ابن‌زیاد شوم پلید

گهی به خانه‌ی خولی گهی به بزم یزید

ترا کشند شها بهر اسم و آوازه

تو گوشواره عرشی نه زیب دروازه

کجاست شیر خدا و کجاست پیغمبر

که تا خلاص کنندت ز دست این کافر

کجاست فاطمه بیند که پیش زینب تو

یزید می‌زند از کینه چوب بر لب تو

چو هند واقف از احوال زار زینب شد

ز دود آه جهان پیش دیده‌اش شب شد

ز غرفه نعره‌زنان خویش را به زیر افکند

سر برهنه صدا را به گریه کرد بلند

یزید دید چو بی‌پرده روی انور او

عبا ز دوش گرفت و فکند بر سر او

بگفت از چه درین بزم این سمن سیما

میان خلق نمودی مرا چنین رسوا

جواب داد عبا افکنی چرا به سرم

مگر ز زینب مظلومه من عزیزترم

من آگهم به خدا از عزیزی زینب

که سال‌ها بنمودم کنیزی زینب

همین ز آه تو جودی نه جسم و جان سوزد

زمین ز شعر تو خون گرید آسمان سوزد

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیروضه

زبانفارسی

0

28

ای هند دمی تو باش خاموش

بر حرف کنیزکان مده گوش

در بزم یزید دیده بگشا

بنگر که قیامت است برپا

امروز نه روز نامرادی است

هنگام سرور و عیش و شادی است

بربند لب و نما نظاره

بر چنگ و دف و نی و نقاره

بنگر به یزید کاندر ایوان

بر تخت نشسته شاد و خندان

هر طایفه بین که دسته‌دسته

بر کرسی زر همه نشسته

هرکس که بخواهد آب نوشد

اندر عوضش شراب نوشد

ای هند دمی نما نگاهی

بنگر به اساس پادشاهی

بگشا نظر ای بلند اختر

یک لحظه بپای تخت بنگر

تا آن‌چه ندیده‌ای ببینی

از باغ طرب گلی بچینی

استاده میان خلق حیران

بین جمع زنانه مو پریشان

ناگاه نگاه هند نالان

افتاد به جانب اسیران

دید آن که ستاده عده‌ای زن

در مجمع عام گرم شیون

از جسم همه برون شده روح

از آبله پای جمله مجروح

بازوی همه ز پشت‌بسته

اعضای همه به‌هم شکسته

هر لحظه چو آن علیل بیمار

بنشست ز ضعف با دل زار

گفتند به او گروه خون‌ریز

منشین به بر امیر برخیز

ناگاه نگاه هند نا شاد

بر طشت زر و سر شه افتاد

پیرامون طشت زر سری چند

در خرمن ماه اختری چند

در دست یزید شوم ابتر

شمشیر بدید پر ز جوهر

با تیغ جفا به سرفرازی

می‌کرد به رأس شاه بازی

زین جور و جفای آن بداختر

ناگاه به گردش آمد آن سر

لعل لب او چو غنچه بشکفت

با او به زبان حال می‌گفت

کای ظالم زشت شوم کافر

من با تو چه کردم ای ستمگر

گاهی طلبی تو در حضورم

گاهی فکنی تو در تنورم

گه بر سر نی خلایق شام

سنگم بزنند از در و بام

داده به لبی که فاطمه شیر

آزرده کنی ز ضرب شمشیر

گیرم نه عزیز کردگارم

بر زعم شما گناهکارم

این میوه قلب من چه کرده

این بسته در رسن چه کرده

این جمع زنان مو پریشان

کاندربر تو ستاد نالان

نور دل و دیده‌ی رسولند

پرورده دامن بتولند

زینب که برابرت ستاده

دل در ره عشق من نهاده

خاتون خیام عصمت است این

بانوی سرای عفت است این

آن سر چو فزود در تکلم

افتاد یزید در توهم

شد روز به پیش چشم او شب

می‌خواست خموش سازد آن لب

پیچید به خویش و لب بیفشرد

دستش سوی چوب خیزران برد

برداشت ز قهر چوب و آنگاه

آورد فرود بر لب شاه

زینب چو در آن میان آشوب

بشنید صدای ضربت چوب

از آتش غم به شور و غوغا

بر جست ز جا سپندآسا

گفتا به یزید کای ستمگر

زد بوسه بر این لبان پیامبر

این نور دو چشم شاه بطحاست

این نوگل بوستان زهراست

این سر که فروغ عالمین است

لب تشنه کربلا حسین است

بشنید چو هند نام زینب

در شام چو دید شام زینب

بی‌پرده ز پرده سر برون کرد

بر سر زد و خویش را نگون کرد

افتاد به خاک پای زینب

در ناله شد از برای زینب

گفتا به فدایت این چه حال است

این واقعه خواب یا خیال است

ای اختر آسمان عصمت

وی گوهر دودمان عصمت

ای‌کاش بدم ز دیده نومید

تا دیده ترا چنین نمی‌دید

چون دید یزید ماجرا را

افکند به دوش او عبا را

کی هند مرا ز کار بی‌جا

کردی تو میان خلق رسوا

گفتا به جواب ای ستمگر

رسوای خدایی و پیمبر

زینب که خدای را عزیز است

مریم بر مادرش کنیز است

آورده ای از چه ای ستم گر

در مجلس عام دخت حیدر

با این عمل ای سیاه اعمال

خواهی که نکو بود ترا حال

جودی چو به صفحه این رقم زد

بر لوح شراره از قلم زد

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیروضه

زبانفارسی

0

29

برای بردنشان سوی بارگاه یزید

چو در خرابه رسیدند ظالمان پلید

یکی عمامه سجاد را ز فرق ربود

رخ سکینه ز سیلی یکی نمود کبود

یکی بسان اجل تاخت بر سر زینب

ز سر کشید یکی کهنه معجر زینب

یکی به شانه کلثوم تازیانه زدی

رقیه را دگری کعب نی به شانه زدی

عروس را یکی اندر طناب بازو بست

تن چو موی وی آن تیره روز بدخو بست

گشاده ظالمی آنگاه بر تعدی دست

ز کینه ده تن ایشان به یک طناب ببست

تمام را چو به یک ریسمان ز کین بستند

کشان کشان سوی بزم یزید آوردند

ولی به یک کشش ریسمان بهر معبر

تمامشان بفتادند روی یکدیگر

عمارتی که در آن بود جای آن غدار

گشاده بود در او هفت در جهنم دار

ز هر دری که گذشتند آل پیغمبر

زدند کعب نی و سنگ و چوبشان بر سر

رسید بر در هفتم چو زینب افکار

نشست روی زمین با دو دیده خونبار

بگفت زین عبادش که ای کشیده تعب

چه روی داده که جان ببینمت رسیده به لب

جواب گفت که ای نور دیدگان ترم

زمن مپرس که از چیست نوحه گرم

گشای چشم به بزم یزید کافر بین

به هر کناره بپا شور روز محشر بین

ببین به کرسی و کرسی نشین این محمل

ببین به خلق تماشائی اندر این منزل

سر برهنه چسان من به بزم عام روم

چسان مقابل این زاده حرام روم

چگونه روی نمایم به این پریشانی

به مجلسی که یهود است و گبر و نصرانی

چسان روم سوی بزمی که خلق با دل شاد

به هم کنند ز قتل حسین مبارک باد

چسان به بارگهی رو کنم من مضطر

که نیست بر در و بامش به جز تماشاگر

جهان به دیده جودی از این الم شب شد

که آستین به رخ آخر حجاب زینب شد

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیروضه

زبانفارسی

0

29

از خرابه تا به بزم آن لعین راهی نبود

شد در آن اندک ره از چه شانه طفلان کبود

وجه آن چار است و مطلب خالی از این چار نیست

لیکن آن کو تاب آرد علت آن چار چیست

وجه اول آن‌که بودند اهل‌بیت ناتوان

جملگی بازو به بازو بسته بر یک ریسمان

وجه دوم آن‌که از بی قوتی در آن دیار

جملگی را قوت از پا رفته بود از دست‌کار

وجه سوم آن‌که از طعنه رقیب و نیش خار

پای ایشان بود مجروح و دل ایشان فکار

وجه چارم آن‌که بودش هفت در آن بارگاه

هر دری را حاجبی چند از گروه دین تباه

آل طاها را به هر در چون اسیر زنگ‌بار

سنگ‌باران می‌نمودند از یمین و از یسار

آه از آن ساعت که زینب با دل زار و حزین

بردر هفتم رسید و دید بزم آن لعین

چارصد کرسی نشین بر کرسی زر یک طرف

چنگ و عود و بربط و مینا و ساغر یک طرف

ز ازدحام خلق در آن بزم عام پرز شور

بسته بود از هر طرف بر بی کسان راه عبور

زینب مظلومه از غم جامه جان چاک کرد

روی خود با ناله سوی سید لولاک کرد

گفت یا جدا بسوی زینب اطهر نگر

مبتلا او را به دست فرقه‌ی کافر نگر

من کجا و ناقه عریان کجا بازار شام

من کجا جور یزید دون کجا و بزم عام

بود زینب در فغان کامد غلامی از یزید

ریسمان بازویش بگرفت و در مجلس کشید

جودی اندر تخت زر هر دم یزید بد شعار

گه نظر سوی یمین می‌کرد و گه سوی یسار

موضوعورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیروضه

زبانفارسی

0

27