متن شعر و اشعار مدح امام حسین بهمراه صوت سبک و گریز اشعار

0

ای خوش آنان که چو جا در بر دلبر گیرند

ز سرو جان جهان یکسره دل برگیرند

نه غم مال نه اندیشه‌ای از اهل و عیال

آن به تاراج دهند و دل از این برگیرند

اول از چشمه خورشید خورند آب حیات

چون گذشتند ز سر زندگی از سر گیرند

بنمایند به بازار محبت چون روی

نقد جان داده متاع غم دلبر گیرند

سینه گه فرش نمایند به زیر سم اسب

گاه از عرش برین مرتبه برتر گیرند

گه به خورشید ز رخساره تجلی بخشند

گاه از پرتو او بر جگر اخگر گیرند

گه گذارند سر خود به سر خاکستر

گاه گرد ره خود گنبد اخضر گیرند

به دگر تشنه لبان چشمه کوثر بخشند

خود همه تشنه و آب از دم خنجر گیرند

پیش پیکان بلا سینه نمایند سپر

به جگر تیر بلا را همه تا پر گیرند

در ره دوست نه در فکر صغیر و نه کبیر

اولین مرتبه دل ز اکبر و اصغر گیرند

گاه بر مرده دهند از لب جانبخش حیات

گاه یاقوت لب از چوب به گوهر گیرند

جودی آنان که دم از عشق زدندی آری

جای در آتش غم همچو سمندر گیرند

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

این شهنشاه که تیغش صف لشکر بشکست

از یکی حمله صف ما همه لشکر بشکست

این غضنفر که چو بگرفت به کف تیغ دو سر

سپه ما همه چون حیدر صفدر بشکست

پیکر خصم بس از تیغ دو پیکر انداخت

از نهیبش به فلک قد دو پیکر بشکست

مژده ای قوم که گردید نگون از مرکب

از غمش قد علی پشت پیامبر بشکست

لیک بر خویش منازید شما ای لشکر

که قد او نه ز تیغ و نه ز خنجر بشکست

به کمان خانه ابروش نیفتاد خمی

گرچه بر سینه او تیر جفا پر بشکست

نه فلک کرد قدش خم نه شما در این دشت

کمرش را غم مرگ علی اکبر بشکست

اندر این دشت بلا قامت چون سروش را

زخم کاری گلوی علی اصغر بشکست

قد او خم نشد از نیزه و تیر و شمشیر

پشت او را الم مرگ برادر بشکست

دل افسرده و آزرده او را ای قوم

غم بی‌تابی و بی یاری خواهر بشکست

جودیا لب ز سخن بند که از بار الم

قد طوبی به لب چشمه کوثر بشکست

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

2

جان عشاق به تن از غم جانان عجب است

دل عشاق به جا ماندن از این جان عجب است

بر سر کوی وفا بارد اگر تیغ بلا

سر به تن داشتن از خنجر بران عجب است

کشته گشتن به سر کوی وفا نیست عجب

زنده برگشتن و بودن به غم جان عجب است

طالب دوست چو افتد به خیال رخ دوست

در نظر آرد اگر روضه رضوان عجب است

هدف تیر اگر سینه نماید نه عجب

دیده را گر نکند مسکن پیکان عجب است

اندر آن دشت که پیکان بلا گشت بلند

سر عاشق نشد ار گوی به چوگان عجب است

هر که خورد آب حیات از دم شمشیر نگار

گر به خاطر رسدش چشمه حیوان عجب است

گر برندش سر و آنگه به لبش چوب زنند

نشکفد گر لب او چون گل خندان عجب است

پابرهنه به ره عشق دویدن سهل است

لیک اندیشه از خار مغیلان عجب است

نه عجب خار به پا گر خلد اندر ره دوست

گر برون آورد آن خار به مژگان عجب است

جودی و مدح تو ای مادح ذات تو خدا

به کف مفلسی این گوهر رخشان عجب است

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

1

عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است

دادن سر نه عجب داشتن سر عجب است

اوفتد گر دلش از دیده به دامن نه عجب

دل به برداشتن از دوری دلبر عجب است

تیر بارد اگر آنجا که بود جلوه دوست

سر ندادن ز وفا در دم خنجر عجب است

تشنه لب جان به لب آب سپردن سهل است

تشنه وصل کند یاد ز کوثر عجب است

اندر آنجا که فروزنده شود آتش عشق

عاشق ار خویش نیفکند در آذر عجب است

دل بریدن نه عجب ز اصغر و اکبر ای دل

دل عاشق ز پی اکبر و اصغر عجب است

تن بی سر عجبی نیست رود گر در خاک

سر سرباز ره عشق به پیکر عجب است

چوب خوردن به لب و لب نگزیدن نه عجب

گر تبسم نکند بر رخ دلبر عجب است

با تولای تو ای صاحب دیوان جزا

هر که در دل کند اندیشه محشر عجب است

جودی سوخته جان زین غم اگر در همه عمر

جا در آذر نکند همچو سمندر عجب است

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

1

آستان بوسم اگر آن قبله مقصود را

تا قیامت شکر گویم طالع مسعود را

غیر سودایش ندارم هیچ سودای دگر

خوش ز خاطر برد عشقش هر زیان و سود را

عالم ایجاد را جانبخش اگر جانش بود

از چه در سوکش ز تن جان رفته هر موجود را

نوح از جودی جودش گشت از طوفان خلاص

آری آری دیده سوی اوست هر ذی جود را

آه از آن ساعت که بعد از قتل او زینب بدید

در کف شمر ستمگر تیغ خون آلود را

می‌زدندش تیر و او اندر وضو از خون تیر

طاعت از این عبد آری خوش بود معبود را

چشمه چشمه شد چسان از نوک پیکان سینه‌اش

کان تن نازک مثل شد جوشن داوود را

آتشی کاندر خیام افکند خولی بگذراند

از نهم افلاک چون آه یتیمان دود را

ساربان چون قطع کرد از بند دستش بهر زر

کاش یا رب می‌شکستی دست آن مردود را

جور شمر و آتش ظلم یزید از یاد برد

قصه شداد را و کرده نمرود را

هیچ نشماری به عالم جود جودی را ولی

روز محشر قدردانی مرد صاحب جود را

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزقتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

2

مگوی عاشق صادق تو مبتلایی را که

صبر می‌نتواند کند بلایی را

طریق مهر و وفا نیست آنکه نتواند

ز دست دوست تحمل کند جفایی را

صبور خواهی اگر در بلا ببین که ز شوق

ز جان خرید بلاهای کربلایی را

ببین کشید گه از سینه و به دیده نهاد

عوض بهر مژه ناوک هر بلایی را

به جز حسین نظر کن ببین که تاب آرد

چنین مصیبت و این گونه ماجرایی را

کسی شنیده که در حال نزع نرم کنند

ز چکمه سینه مجروح بینوایی را

به غیر خولی بی‌دین کسی میان تنور

که برنهاده سر از بدن جدایی را؟

به غیر زاده سعد لعین که در شب تار

به روی خار دواند برهنه پایی را؟

به جز یزید که دیده کسی که بعد از قتل

زند ز چوب لب لعل جان فزایی را؟

شها به جز تو که داده به جودی این منصب

که داده طلعت شاهی کمین گدایی را

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

2

ای به خون غرقه زغم غرقه به خون بین دل ما را

سوی ما بین که بسوی تو ببینیم خدا را

تو شه کشور ایجاد و شهانند گدایت

چشم امید بسوی تو بود شاه و گدا را

ما ندیدیم به غیر از تو بمیدان محبت

کشد از سینه و بر دیده نهد تیر بلا را

آب مهریۀ زهرا و تو لب تشنه دهی جان

مصلحت بود ندانم چه در این کار قضا را

از چه کشتند تو را تشنه لب اندر لب دریا

ای لب لعل تو بخشیده حیات آب بقا را

کارگر شد به همین نوک سنان بر جگر تو

کرد سوراخ به جنّت جگر شیر خدا را

شمر اگر خواست نشیند بروی سینۀ زارت

خنجری داشت چه می کرد دگر چکمۀ پا را

بهر انگشتری انگشت تو از بند جدا شد

به که نالم ستم فرقۀ بی شرم و حیا را

ساربان دست تو از بند جدا کرد کبابم

زآن جفا پیشه که دید از تو بسی مهر و وفا را

آن شبی را که سرت رفت بمهمانی خولی

خود ندانم چه دلی بود زغم خیر النسا را

بوجود از عدم ای کاش نشد قسمت «جودی»

تا نمیدید غم واقعۀ کرب و بلا را

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزقتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

2

الا، نطقم نطاق شعر بست اکنون چو جوزایی

که طالع شد زشرق طبع هر شعری چو شعرایی

تویی آن کنز مخفی در ازل ای خسرو خوبان

تویی «احبت» را، معنی و بل معنای معنایی

چگویم من مگر گویم تویی آدم تویی خاتم

تویی نوح و خلیل الله تو موسایی تو عیسایی

نشد آن چیز بر، یحیی که شد بر چاکران تو

به قرآن قصّه ی یحیی مثل باشد تو یحیایی

تو هم مطلوب و هم طالب تو هم مجذوب و هم جاذب

تویی سلمی تویی سلما، تویی وامق تو عذرایی

تجلّی در ازل بوده است حُسن لایزالی را

تو هستی جلوه ی آن حُسن واصل آن تجلاّیی

نباشد در دو عالم غیر خاک آستان تو

برای انبیا و اولیا، مأوا و ملجایی

چنان کت بنده می دانم نگویم زانکه می ترسم

حسین اللهی ام خوانند یا مجنون و سودایی

تویی خون خدا، آری که هم سرّی و هم ثاری

به حق حضرت باری که در هر چیز یکتایی

لعمرک مصطفی را آمد از هر چیز بالاتر

تو جانی مصطفی را بلکه از جان نیز بالایی

شفیعان صف محشر شفاعت خواه هر مضطر

ولی دارند امّید شفاعت از تو یکجایی

پیمبر جدّ پاکت «رحمةٌ للعالمین» آمد

ولیکن مظهر رحمت تو در دنیا وعقبایی

بود خاک درت صد بار، ز آب زندگی بهتر

بود آب فراتت مر مرا خوشتر ز هر مایی

ز دردائیل و فُطرس باز پرسم قدر و مقدارت

که جز تو نیست کس فریاد رس بر درد و بر، دایی

اگر، اشک عزای تو نمی بودی نمی بودی

به سوی جنّت المأوا، کسی را جا و مأوایی

تویی آن گوهر یکتای دریای عبودیّت

چنان کت می توان گفتن که اصل اصل دریایی

«وفایی» ای شه خوبان به عشقت می سپارد جان

چه باشد کز ره احسان نظر بر، وی بفرمایی

مرا حُبّ تو بس باشد چه در دنیا چه در عقبی

بر این گر چیز دیگر، می فزایی اهل اعطایی

شها اغماض تا کی یک نگاهی گوشه ی چشمی

وگرنه کار ما خواهد کشید آخر به رسوایی

جهان چون چشم سوزن تنگ شد بر عالی و دانی

تو می دانی و می تانی گره زین رشته بگشایی

به حق تشنگی هایت که از این تشنگی ما را

رهایی ده بده بر، ابر رحمت حکم سقّایی

جز این بس درد، بی درمان به جان داریم از این گردون

بیان کردن چه حاجت چون تو دانایی تو بینایی

تو هم ای مهدی هادی مگر ما را، زکف دادی

بیا از پرده بیرون آخر از بهر تماشایی

به طور راستی گویم که یا باید برون آیی

و یا بر حال ما بیچارگان یکسر ببخشایی

مرا، یک خانه یی بایست در ارض غری ای شه

پسند طبع غرّا، زود باید لطف فرمایی

بود، هر بیت را بیتی عوض در آخرت دانم

ولی یک بیت را باید عوض با بیت دنیایی

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبقصیده

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

30

بهار است و کند جا، هرکسی در طرف صحرایی

نئی از بلبلی کمتر در افکن شور و غوغایی

کبوتروار، هوهو کن برآر از سینه هی هایی

و یا، کوکو چه قمری زن به یاد سرو بالایی

بکن این شور و غوغا را، دلا در عهد برنایی

وگرنه چون خزان عمر شد از عهد بر، نایی

فغان و زاری بلبل ببین وقت سحر با گل

که دارد با دو صد غلغل ز وصل گل تمنّایی

همه عمرت به باطل رفت پس کو حاصل ای غافل

چرا، بذری نمی پاشی در این مزرع به دانایی

همه دانند بی باران نروید در چمن ریحان

تو تا کی از سحاب دیدگان اشکی نپالایی

تعلّق های تن از قُرب جانان کرده محرومت

تو خود را چون کنی در غلّ، شکایت از که بنمایی

رها کن این تن خاکی که اصل تست افلاکی

تویی مصداق «کرّمنا» که پور پاک بابایی

ترا «انّی انا الله» می رسد از خود به خود، هر دم

برای روشنایی در شب تار، ار برون آیی

در این دار، ار، ز دار خودپرستی وارهی ای دل

تو چون عیسی زگردون بگذریّ و عرش پیمایی

تو تا کی از فنا و نیستی ترسان و لرزانی

مترس ای دل به دین احمدی نه کیش ترسایی

فنا، عین بقا و نیستی هستی بود بالله

ولی این را، نمی دانی تو تا مغرور دنیایی

ترا، تجرید می باید که توحیدت ز دل زاید

به کلّی از هوی بگذر که نوشی جام صهبایی

چه جامی و چه صهبایی چه توحیدی چه تجریدی

تو نشنیدی مگر نامی که می گویند مینایی

می صاف محبّت نوش باد، آن می گساران را

که در میخانه ی توحید مخمورند و شیدایی

همه از باده ی حُبّ حسینی تا ابد سرخوش

به راه حق گذشته از سر هستی به یکجایی

ز هفتاد و دو خُم روز دهم این باده ی گلگون

چنان جوشید کز جوشش همه گشتند دریایی

همه فانی ولی باقی چو بوی گل به پیش گل

همه چون سرو سر سبزند و همچون لاله حمرایی

بی حُبّ حسین بود آنچه کردند آن وفا کیشان

تولاّی حسین توحید محض آمد به تنهایی

من از عشق و تولاّی نبی بر، وی بدانستم

که جز عشق و تولاّی حسین نبود تولاّیی

همه پیغمبران یکسر بنوشیدند از این ساغر

که هریک را بود در سر، به قدر خویش سودایی

محمّد عقل کلّ ختم رسل چون عرش پیما شد

ز شور باده ی حبّ حسینی گشت اسرایی

نبی دانست قدر، این باده را انسان که بایستی

که بر دوش این سبو را، می کشید آن شه به تنهایی

مگر نشنیدی از باغ بنی نجّار، پیغمبر

که بر سروش کشیدی چون گل ریحان به زیبایی

بگفتا جبرئیل ای شاه این منّت به دوشم نِه

ز دوش خود، به دوشم نِه جوابش گفت لالایی

گهی بر دوش او بودی به هنگام سجود حق

گهی بر سینه از بهر نزول وحی بالایی

حسین عشق و حسین ملّت حسین دین و حسین طاعت

حسین مصداق هر رحمت چه دنیایی چه عقبایی

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبقصیده

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

41

در کعبه ی گل باغ جنان خواهی دید

در کعبه ی دل جان جهان خواهی دید

زین هر دو برو به کعبه ی کوی حسین

کانجا به خدا، هم این هم آن خواهی دید

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبرباعی

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

35

نیمه شب بر سرم آن خسرو شیرین آمد

خفته بودم که مرا بخت به بالین آمد

آمد آن گونه که تقریر نمودن نتوان

چون توان گفت به تن جان به چه آیین آمد

قامت افروخته افروخت رُخ طُرّه ی پَریش

بهر یغمای دل عاشق مسکین آمد

تلخی زهر غم هجر به امید وصال

به مذاق من سودازده شیرین آمد

به همه عمر دَمی شاد نخواهم دل ریش

تا شنیدم که مقامت دل غمگین آمد

سخن از قد و رخ و زلف و بنا گوش تو رفت

یادم از گلشن فردوس و ریاحین آمد

فکر دنیا هوس و کسب جنان مُزدوری است

قرب یزدان نه از آن حاصل و نی زین آمد

دل سودازده طوف سر کوی تو کند

صعوه را بین که به جولانگه شاهین آمد

عرصه ی دل زنهیب شه پیل افکن عشق

ساده از اسب و رخ و بیدق و فرزین آمد

کسب دولت مکن ای خواجه که درویشان را

ترک دولت سبب حشمت و تمکین آمد

من و مدّاحی شاهی که «حسین منی»

مدحتش مادح وی ختم نبیّین آمد

آن چنان پای به میدان محبت بفشرد

که سروش زیب سنان سپه کین آمد

خامس آل عبا شافع کونین حسین

که غلامیّ درش فخر سلاطین آمد

ما سوایش به فدا باد که فرخ ذاتش

ما سوی را سبب خلقت دیرین آمد

توشه ی روز جزا مایه ی امید «محیط»

شیوه ی منقبت عترت یاسین آمد

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمیرزا محمد تقی قمی (محیط)

قالبقصیده

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

46

ای رفته از ازل به مصیبت قضای تو

وضع بلا نشد به جهان جز برای تو

از سخت و سست جمله بلایای انبیاء

کاهی فزون نبود ز کوه بلای تو

نگذاشت در زمانه به جا جز بلا و کرب

تا رستخیز واقعه ی کربلای تو

الا بهر بلا که ترا بیش و کم رسید

جاری نشد قضای خدا بی رضای تو

کردی فدای دین خدا جان و مال خویش

جاوید انس و جان همه را جان فدای تو

حاشا که کس ز عهده بر آید قصاص را

ز آن در که نیست ملک دو کیهان بهای تو

از صفحه ی وجوب اگر امکان محو داشت

هر روز تازه تر نشدی ماجرای تو

در نیل غم زدند سراپرده ی سپهر

و افراختند بر سر ماتم سرای تو

از مهر و ماه مشعل و شمع ضیاء و نور

افروختند در خور بزم عزای تو

از خلق و امر قدر تو گر برتری نداشت

در حکم حق نبود خدا خون بهای تو

حق خواست کاین مصایب جانکاه تا ابد

باد ایت از فضایل حیرت فزای تو

از ذره ذره ملک نه تنها شنیده اند

از نی نوای نایبه ی نینوای تو

با فرط امتداد هنوز آیدم به گوش

افغان استغاثه و بانگ نوای تو

تا باشدش به خاک درت فر مسکنت

سلطانی دو کون نخواهد گدای تو

***بایع خدا متاع بلا مشتری حسین

شد راست زین معامله تا حشر شور و شین

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرصفایی جندقی

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

33

هر که در میکده عشق شد امروز مقیم

نیست فردا بدلش آرزوی باغ نعیم

گر بپاداش عمل دوزخیم من چه عجب

بنشان آتش هجران که عذابیست الیم

گو شفاعت نکند مست مرا زاهد شهر

بر سر خوان لئیمان نرود مرد کریم

خوی بدرا نشود یار مگر مرد غیور

حسن را بار کشی نیست مگر عشق سلیم

گنه هر دو جهان خاص من ار شد غم نیست

که خداوند کند عفو بالطاف عمیم

بیم و امید زحقست مرا باده بیار

که مرا نیست از این خلق نه امید و نه بیم

بود آشفته هواخواه حسین شاه حجاز

که سرو جان به ره دوست نموده تسلیم

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

37

ترک چشمت صنما گر چه علیل است علیل

لیک هر جا نگری خیل قتیل است قتیل

بار هجرت بدل زار گرانست گران

گو بنه کوه که بالله نه ثقیل است ثقیل

آب حیوان که سکندر زپیش رفت و نیافت

خضر خط تو بر آن چشمه دلیلست دلیل

مه کنعانی من ایکه عزیزی در مصر

سوی یعقوب نظر کن که ذلیلست ذلیل

گرچه صورت گر چین نقش نکند صد لعبت

پیش عشاق جمال تو جمیل است جمیل

نیستم هیچ غم از حادثه دهر بدل

که مرا پیر خرابات کفیل است کفیل

میرد از حسرت دیوانگی مستانت

شیخ فرزانه ما گرچه عقیل است عقیل

عشقت از آتش نمرود بود گو میباش

که مرا نار تو گلزار خلیل است سبیل

روز وصلم بکش و هیچ میندیش از آنک

خون قربابی در عید سبیل است جلیل

گنه باده کشان گرچه بزرگست بزرگ

عفو دادار خطا بخش جلیل است جلیل

با سر زلف وی آشفته گرت پیغامیست

با نسیم سحری گو که دلیل است دلیل

عمره و حج نکند کاملت ای شیخ برو

مهر مولات در این کار دخیل است دخیل

من زدم دست بدامان حسین شاه شهید

که تو را شبل و بو خشور سلیل است سلیل

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

42

تا آبشار زلف تو را شب نوشته اند

ما را اسیر خال روی لب نوشته اند

در اعتکاف گیسوی تو سال های سال

مشغول ذکر و سجده و یا رب نوشته اند

در مسجد الحرام خم ابروان تو

مثل فرشتگان مقرب نوشته اند

در محضر نگاه الهی تو مرا

در خیل نوکران مهذَب نوشته اند

شب های جمعه که دل من مست کربلاست

از اشتیاق وصل لبالب نوشته اند

با یک نگاه مادرت اینجا رسیده ایم

با این دلی که فاطمه مذهب نوشته اند

از هر چه بگذرم سخن دوست خوش تر است

ما را فدای دلبر زینب نوشته اند

من را که بی‌ قرار حرم می کنی بس است

اصلاً مرا غبار حرم می کنی بس است

شرط نزول کوثر رحمت دعای توست

اصلاً تمام خلقت عالم برای توست

بالاتری ز درک تمام جهانیان

وقتی که انتهای جهان ابتدای توست

حتی نداشت روح الامین اذن پر زدن

آنجا که از ازل اثر رد پای توست

بی حب تو کسی به سعادت نمی رسد

رمز نجات اهل زمانه ولای توست

آسوده خاطران هیاهوی محشریم

وقتی رضای حضرت حق در رضای توست

فردوس ماست تا به ابد روضه الحسین

تنها بهشت اهل ولا ، کربلای توست

در آستانه ی تو کسی نا امید نیست

صحن امیر علقمه دارالشفای توست

از ابتدای صبح ازل فضل می کنی

ما را گدای دست اباالفضل می کنی

وقتی که هست دوش نبی آسمان تو

یعنی تو از پیمبری و او از آن تو

فرزند خویش را به فدای تو کرده است

بسته ست جان حضرت خاتم به جان تو

معلوم کرد نزد همه حرمت تو را

با بوسه های دم به دمش بر دهان تو

فرمود هفت مرتبه تکبیر عشق را

تا بشنود ترنم عشق از زبان تو

آوای ” من أحب حسینا ” وزیده است

هر روز پنج مرتبه از آستان تو

ما از در حسینیه جایی نمی رویم

هستیم تا همیشه فقط در امان تو

هر شب نشسته فطرس اشکم به راه عشق

آنجا که صبح می گذرد کاروان تو

این اشک ها برای دلم توشه می شود

اذن طواف مرقد شش گوشه می شود

حال و هوای قلب من امشب کبوتری ست

وقتی که کار صحن و سرای تو دلبری ست

شب های جمعه عکس حرم زنده می شود

تصویر رقص پرچم و گنبد چه محشری ست

ما را اسیر عشق تو کرده ، تفضلت

با این حساب کار شما ذره پروری ست

با تربت تو کام دلم را گشوده اند

آقا ارادتم به شما ارث مادری ست

در ماتم تو محفل اشک است چشم ما

اصلا بنای هیات ما روضه محوری ست

ما سال هاست در غم تو گریه می‌ کنیم

هم ناله با محرم تو گریه می‌ کنیم

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

49

فطرس شدم که بال و پرم را شفا دهد

یا بر دل شکسته ز عشقش صفا دهد

بی اذن حضرتش که نباید نفس کشید

باید که او اجازه به این سینه ها دهد

حتما نفس کشیدن ما از دعای اوست

آری هم اوست آنکه به سینه نوا دهد

من زنده ام به عشق عنایات اهل بیت

رزق مرا به خاطر ایشان خدا دهد

حق آفریده عالم هستی برای تو

بیچاره آنکسی که به تو کم بها دهد

نوکر زیاد دور و برت دست و پا زند

اما کم است آنکه سر و دست و پا دهد

عیسی نشسته بر سر راهش امیدوار

تا آنکه بر دمش اثر کیمیا دهد

آذر به یک نظر شده جنت برای دوست

آقای ماست آنکه به موسی عصا دهد

یوسف کجاست همچو ذلیخا شود اسیر

یک لحظه گرکه ذلف خودش را هوا دهد

جنت نشین شوم همه عمر خویش را

یک شب اگر میان حرم جا مرا دهد

اینجا فقط به عشق همین سینه می زنیم

آیا بود که روزیمان کربلا دهد

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

52

نامت شروع مبحث زیبای عاشقی ست

حا سین و یا و نون…الفبای عاشقی ست

هر کس که عاشقت شده فهمیده ست که

تنها فقط حسین معنای عاشقی ست

اکسیر عشق توست که دیوانه میکند

آقای ما حسین,آقای عاشقی ست

ما دائما حسینیه ات میرویم چون

تنها فقط حسینیه ها جای عاشقی ست

دنیای بی حسین و بدون عزای او

دنیای بی محبت منهای عاشقی ست

عشق تو سهم هر کس و ناکس نمیشود

بال طلا که قسمت کرکس نمیشود

خاک قدوم تو بخدا سجدگاه ماست

چون تربت تو راه عروج سوی خداست

دارالکرم شده ست زمین مطهرت

هر کس به هرکجا که رسیده ز کربلاست

دنیا,تمام دلخوشی ما عزای توست

سرمایه ی تمامی ما اشک روضه هاست

در روز حشر موقع میزان کارها

فریاد میزنیم که:”آقای ماکجاست؟“

با دسته های سینه زنی میرسیم ما

حاجات کل سینه زنان مجلس عزاست

موضوعمناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

72

اَبرَم و بارِشِ بی پروایَم

موجم و همسفر دریایم

مثل خورشیدِ کویری خشکم

مثل مهتابِ شبِ صحرایم

حسِ بی تابیِ یک سیمُرغَم

کوه ام و رفتنِ پا بر جایم

حالِ پروازِ پرستو دارم

بالِ پروازِ کبوترهایم

بس که بُرده است مرا دل به سفر

تاول اُفتاده به جانِ پایَم

دل نگو خانه خرابی شبگرد

دل نگو همسفرِ تنهایم

آه ای پرده نشین صبری چند

دست بردار مکن رُسوایم

تا به کِی می بری و میکشی ام

تا کجا میروی و می آیم

گفت قُقنوسم و آتش زادم

زائرِ شهرِ حسین آبادم

گفت روزی که قلم لب وا کرد

وَ خدا خلقتِ خود برپا کرد

آفرینش فوران کرد و زمین

را نگینِ صدفِ دنیا کرد

آفریدند مرا اما خاک

خاک را عشق ولی معنا کرد

خاک بودم که به بادم دادند

باد شد همسفرم پروا کرد

باد من را به دلِ دشتی بُرد

وَ به آن خاک عجینم تا کرد

بوی سیبی همه جا پُر شده بود

چشمی آن روز مرا پیدا کرد

قطره ای اشک از آن چشم چکید

قطره ای خاک مرا دریا کرد

شُکر آن چشم , که خاکم گِل شد

و مرا ناب تر از دلها کرد

کربلا یی شدم از اول راه

هر که دارد هَوَسَش بسم الله

شب بلند است اگر در کویش

گِره ها وا شده از گیسویش

مثلِ موسیٰ شدن اینجا سهل است

خیزد این معجزه ها از کویش

عرق چهره یِ زائر دارد

نازها بر خُتَن و آهویش

بگمانم که خود جبریل است

میشناسم من از آن هو هویش

چند وقتیست مژه میبافد

نذر دارد که کُنَد جارویش

فطرسِ سینه ی مان جان میداد

شد غبارِ حرمش دارویش

قبله را قبلِ سفر گُم کردیم

شکر دیدیم خَمِ اَبرویش

نذر کردم که قضایش خوانم

هر نماز ی که نخواندم سویش

هستیِ هست حسین است حسین

مستیِ مست حسین است حسین

بیدل و رِند و خراب آلوده

مِی فروشیم و شراب آلوده

جنس آب و گِلِمان کرب و بلاست

شکر هستیم تُراب آلوده

لحظه هایی که ندیدیم حرم

سالها ایست عذاب آلوده

خطِ پیشانی ما هست حسین

نیست این عشق کتاب آلوده

هرکه با خاکِ تو تطهیر شود

نکند چهره به آب آلوده

ما فقط از تو,تو را می خواهیم

نکن این دل به ثواب آلوده

شوقِ رویای ضریحت دارم

چشم ما نگر شده خواب آلوده

شده ایم عین زیارت نامه

ما که هستیم شراب آلوده

شکرِ ارباب که دل شد حرمش

ما حسینیه شدیم از قدمش

شعله شد بال و پرم,می سوزم

آتشم محتضرم می سوزم

کاش فطرس نفسی پیشِ شما

برساند خبرم می سوزم

آتشت در دلم آبم کرده

گرچه با چشمِ ترم می سوزم

می رسد ناله ات از دور هنوز

جرعه آبی جگرم می سوزم

آب گفتم جگرِ من هم سوخت

از غمت شعله ورم می سوزم

خواهرت چنگ به رویش می زد

از همه تشنه ترم می سوزم

مادری خاک به سر ریخت و گفت

مثلِ حلقِ پسرم می سوزم

خیمه ها شعله ور و می آید

دادی از بینِ حرم می سوزم

دختری می دَوَد و میگوید

عمه جان مویِ سرم می سوزد

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

41

شوری میان این دل دیوانه پا گرفت

بیچاره ای به لطف تو نان و نوا گرفت

من عاقبت بخیر شدم , عاقبت بخیر

در گاهواره بودم و چشمت مرا گرفت

شکر خدا بزرگ شدم زیر پرچمت

هر آن چه خواست مادر من از خدا گرفت

هر کس شنید نام مرا بی اراده گفت

او در کنار منبر روضه بها گرفت

آقا کمک ! دوباره دل بی قرار من

حرف تو شد بهانه کرببلا گرفت

یا ایهاالعزیز بهم ریخت نوکرت

آقا بده برات حرم جان مادرت

شکر خدا که دار و ندارم فقط تویی

لیلا و دلربا و نگارم فقط تویی

تنها دلم خوش است که هستم غلام تو

کی گفته بی کسم کس و کارم فقط تویی

من با کمک ز نام تو آرام می شوم

ممنونم از خدا که قرارم فقط تویی

یا منتهی الرجا , و یا دافع البلا

مهتاب روشن شب تارم فقط تویی

خلوت شده است دور من از دست روزگار

آقا چه قدر خوب کنارم فقط تویی

این اوج عزت است که دیوانه توام

یک عمر می شود که در خانه تو ام

هر کس که خورد نان تو را رو به راه شد

عشقت دلیل توبه اهل گناه شد

از معجزات خانه ات این است نوکری

دیروز نوکر تو و امروز شاه شد

یک شب رسول ترک خودش را به تو سپرد

شد عاقبت بخیر و سگ خیمه گاه شد

دیدم به چشم خود که بزرگ محل ما

کوچکترین غلام غلام سیاه شد

قبله نما همیشه به دنبال نام توست

هر جا که ذکر خیر تو شد قبله گاه شد

بی معرفت منم که تو را خوانده ام مسیح

آقا مرا ببخش , ببخش اشتباه شد

کوری چشم آل امیه تو محشری

الحق که ماه فاطمه , فرزند حیدری

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمحمد حسین رحیمیان

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

41