دوان دوان ز فراسوی نور می آید

امین ترینِ کلیمان ز طور می آید

ردای سبز رسالت به دوش خود دارد

از آسمان نگاهش ستاره می بارد

شتابِ پای محمد خلیل آسا بود

شب هلاکت بت های لات و عُزّی بود

نسیم خنده ی او مژده ی سحر دارد

به دست همت خود پرچم ظفر دارد

شعاع نور جبینش به کهکشان رفته

به مرزهای سماوات بیکران رفته

سپیده طبل افق را مدام می کوبد

مسیر آمدنش را فرشته می روبد

ترانه ی لب او "اقرا باسم ربک" بود

تبسمش مِی عرفانی ملائک بود

دریده پرده ی شب را به نور سیمایش

حریم خلوت خورشید چشم گیرایش

طنین هر قدمش شادباش می گوید

به زیر هر قدمش سبزه زار می روید

زمین مُرید طریق مسیح نعلینش

هزار بوسه زند بر ضریح نعلینش

کران رحمت او وسعت هزاران نیل

به ارتفاع مقامش نمی رسد جبریل

خدا دوباره به عشق نبی تبسّم کرد

بهشت قُرب خودش را به نام مردم کرد

به گوش می رسد از سمت سرزمین خُلود

صدای خواندن چاووش حضرت داوود

بزرگ زاده ی ایل مبشّران بهشت

امیر قافله سالار کاروان بهشت

مسیحِ مکه شد و روح مرده را جان داد

به مرگ دخترکان عشیره پایان داد

به قوم حق طلبان اذن مِی گساری داد

سپاه و لشگر ابلیس را فراری داد

مُدبّرانه به قتل خرافه فتوا داد

به دست غنچه ی لب، حکم جلب غم را داد

خدا کند به نگاهی شویم مقدادش

شویم ساکن خوشبخت شیعه آبادش

خدا کند که بخواهد ابوذرش باشیم

کنار گنبد خضرا، کبوترش باشیم

بخند حضرت آقا که یاسرت باشم

بهشت هم بتوانم مُجاورت باشم

من از تبار ارادت ز کوی سلمانم

هزار مرتبه شکر خدا مُسلمانم

به خال حضرتِ معشوق خود گرفتارم

من از قبیله مجنون ز ایل عمّارم

من از پیاله ی دستت شراب می خواهم

برای دار جنونم طناب می خواهم

اگر چه غرق گناهم بیا حلالم کن

سیاه دل نشدم لطف کن بلالم کن

انس اگر حکم براند به سخن حاجت نیست

دیده گر بوسه بلد شد به دهن حاجت نیست

این که گویند من و او به یکی پیرهنیم

عین حق است و لیکن به بدن حاجت نیست

کفن من به جزا پرچم صلح من و تو ست

ور نه آن قدر که گویی به کفن حاجت نیست

از همین دور به یک ناله طوافت کردم

دل چو احرام فغان بست به تن حاجت نیست

دل مگو پاره ی خون است که در دست شماست

با دل ما به عقیقی ز یمن حاجت نیست

تو وکیل منی ای داد رس جن و بشر

در صف حشر چو آیی تو به من حاجت نیست

مست و طناز، سر معرکه باز آمده ای

خون مگر مانده که با تیغ فراز آمده ای

سر پر نشئه ی ما شیشه ی پُر باده ی توست

این هم از لطف تو و حسن خدا داده ی تو ست

من ز یک (اَدَّ بَنی ربّیِ) تو فهمیدم

خلق جبرئیل امین مشق شب ساده ی تو ست

درس پس می دهد این طوطی آئینه پرست

من یقین کرده ام این مرغ فرستاده ی توست

گردن جام نوشتند گناهی که مراست

این هم از خاصیت ساغر آماده ی توست

وصف قد تو محالی است که من می دانم

سرو، پیش تو نهالی است که من می دانم

ختم بر خیر شود گردن آهوی نظر

ابرویت تیغ قتالی ست که من می دانم

امر کردی که تقیه ز سیاهی بکند

ور نه خورشید بلالی ست که من می دانم

تو لبش بوسی و او پای به دوش تو زند

این علی مرد کمالی ست که من می دانم

آمده تا که مروری کند از درس ازل

وحی جبرئیل سئوالی است که من می دانم

پدر خاک چو گفتند به داماد رسول

نه فلک چرخ سفالی ست که من می دانم

هر کجا هست دم از شیر خدا باید زد

چون به دخت تو جلالی است که من می دانم

غرض از هر دو جهان قامت بالای تو بود

غرض از خلق علی، خلقت زهرای تو بود

کیستی ای که مرا تازه تر از هر نفسی

چیستی ای که مرا روشنی پیش و پسی

من به پابوس تو از راه دراز آمده ام

شب محیاست بده زلف به دستم قبسی

دشمن شیر خدا نیز به پاکی برسد

گر مطهر شود از آب مضاعف نَجسی

مگرش سامری آواز در آرد ور نه

گاو را حق ندهد منصب صاحب نفسی

یا بزن با دم خود یا به دم تیغ علی

یسَّرَ الله طریقا بِکَ یا ملتَمَسی

تو نبوغ ازلی، طیف خلایق ماتت

انبیا کاسه به دستان صف خیراتت

چشم بد دور، عجب فتنه دوران شده ای

بر سر معرکه بس رهزن ایمان شده ای

نیمه شب آمده ای درد کشان موی فشان

این چه وقت است که غداره کش جان شده ای

باید امروز رخت سرخ تر از مِی می شد

چون که تو حاصل مستی امامان شده ای

سعی در پوشش خود کم بکن ای شمس جلی

بس که پر نوری، از این فرش نمایان شده ای

امرت از روز ازل بر همگان واجب شد

پاسدار حرمت شخص ابوطالب شد

مست و شب گرد شدم کیست بگیرد ما را

مستحق شررم، کیست دهد صهبا را

دادِ مجنون دل آزاده در آمد که چرا

باز تکرار کنی قافیه لیلا را

با علی غار برو، با دگری غار مرو

محرم خَشیتِ الله مکن ترسا را

آن که در مهد، تو را خواند ز آیاتی چند

بعد از این نیز شود بر سر دوش تو بلند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

که نبی شد پسر آمنه، ماه عربی

بعثتی کرد که ابلیس طمع کرد به عفو

رحمتی کرد که خاموش شود هر غضبی

بعثتی نیز رسول غم یحیی دارد

جای حیدر شده همراه بر او زِینِ اَبی

خوش رَوی ای پسر فاطمه اما به خدا

طاقت زینب تو نیست کمی بی ادبی

ترسم این بار اگر گوش به خواهر ندهی

خون کند چوب یزیدی ز تو دندان و لبی

چون که جان می دهد امروز ز تب کردن تو

چه کند زینب تو با سر دور از تن تو

نور جهانگیر نبوت رسید

عید بزرگ بشریت رسید 

عید خدا عید جهان وجود 

عید قیام است و رکوع و سجود 

عید رسول دو سرا آمده 

منجی عالم ز حرا آمده 

سید افلاک سلام علیک 

خواجة لولاک سلام علیک 

ای شده لبریز پیام خدا 

بخوان، بخوان، بخوان به نام خدا 

بخوان، بخوان ای به دو عالم علم 

به نام آنکه آفریده قلم 

بخوان که هستی به تو دارد نیاز 

بخوان که خلقت به تو آرد نماز 

بخوان که آغاز پیام‌آوری است 

بخوان که پایان ستم گستری است 

بخوان که نابودی نااهل‌هاست 

بخوان که ناکامی بوجهل‌هاست 

بخوان که توحید کشد ناز تو 

بخوان که عدل است سر افراز تو 

بخوان و خود را سپر سنگ کن 

بخوان و رخساره ز خون رنگ کن 

غار حرا نه، همه جا طور تو است 

زمین و آسمان پر از نور تو است 

نکته به نکته رو به رو مو به مو 

آنچه که بایست بگویی بگو 

بگو هو الحی و هو الهو، بگو 

بگو خدا نیست به جز او، بگو 

بگو همه خداپرستی کنید 

ترک گناه و جهل و پستی کنید 

بگو بتان دم از خدا می‌زنند 

خدا، خدا، خدا صدا می‌زنند 

بگو ندای من ندای خداست 

بگو که این صدا صدای خداست 

بگو که توحید نجات شماست 

بگو که اسلام حیات شماست 

ما به تو حکم ازلی داده‌ایم 

ما به تو قرآن و علی داده‌ایم 

قلب تو از تابش ما منجلی است 

پیش تو ما، پشت سر تو علی است 

حبیب ما تو اول و آخری 

تو بر پیمبران پیام‌آوری 

بعد تو پیغامبری نیست نیست 

حکم و کتاب دگری نیست نیست 

ای ز تو انبیا همه سر بلند 

کیست که بعد از تو کند سر بلند 

اگر چه بر پیمبران خاتمی 

پیشتر از عالمی و آدمی 

تو از تمام انبیا برتری 

تو یک پیمبر علی پروری 

طلعت تو شمع ره انبیاست 

وزیر تو پادشه انبیاست 

کیست علی روح در آغوش تو 

کیست علی بت‌شکن دوش تو 

کیست علی، علی است، ما را ولی 

کیست علی، علی است تو، تو علی 

علی بود تمام تفسیر تو 

علی است شیر ما و شمشیر تو 

جسم تو و جان تو یعنی علی 

تمام قرآن تو یعنی علی 

ساقه پیکان تو در شست اوست 

دست ید اللهی ما دست اوست 

خیل ملک محو جلال تو اند 

شیفته صوت بلال تو اند 

بوذر و مقداد مسلمان تو است 

جنت ما عاشق سلمان تو است 

مهر به درگاه تو باشد مقیم 

ماه به انگشت تو گردد دو نیم 

هر نفس پاک تو تکبیر ماست 

حیدر خیبر شکنت شیر ماست 

روح بشر تشنه تعلیم تو است

خلقت ما یکسره تسلیم تو است 

خیز و به جان و تن عالم بدم

در نفس خسته میثم بدم

همای نور شده راه مکه را پویید

به آب چشمۀ زمزم، زبان و دل شویید

سپس به زمزمۀ لا اله الا الله

دهید دست به هم لا شریک له گویید

ز خَلق بانگ هو الهو جدا جدا شنوید

درون کعبه ز بت‌ها خدا خدا شنوید

به چشم دل همه جا نقش جای پای خداست

به نی نوای وجودم چو نی، نوای خداست

الا تمام جهان گوش، گوش تا شنوید

زبان، زبان محمد، صدا صدای خداست

ز کوه و سنگ و ز هامون دعای دل شنوید

ندای ختم رسل از حرای دل شنوید

فرشتگان همه در دستشان صحیفۀ نور

جهانیان شده غرق نشاط و مست و سرور

ز قبضه قبضۀ خاک حجاز می‌شنوم

که ای تمام پری چهره گان زنده به گور

طلوع صبح سفید شما مبارک باد

محمد آمده عید شما مبارک باد

به جسم مردۀ هستی دمیده جان امروز

مکان شده یم انوار لامکان امروز

طلوع کرده ز غار حرا مگر خورشید

و یا زمین شده مسجود آسمان امروز

رسد ز کوه و در و دشت و بام و نخل و گیاه

صدای اشهد ان لا اله الا الله

جهان بهشت وصال محمد است امشب

چراغ ماه، بلال محمد است امشب

زمین مکه گل انداخته ز بوسه نور

خدیجه محو جمال محمد است امشب

در آسمان و زمین این ترانه گشته علم

بخوان به نام خدایت که آفرید قلم

الا تمامی خلق خدا به هوش، به هوش

محمد است که گوید سخن، سرا پا گوش

که فرد فرد شما را بود دو رشته به دست

و یا دو کوه بلند امانت است به دوش

محمدی که دو عالم گواه عصمت اوست

همه سفارش او در کتاب و عترت اوست

مکه گشته مشرق انوار رب
شهد نام عشق میبارد زلب
نام آنانکه بود اسمائ حسن
بهترین ذکر است در ماه رجب
(روزو شب گویم به آوای جلی
اکفیانی یا محمد یا علی)
یا محمد یا علی
پر شده غار حرا از بوی گل
تا سما بال ملائک بسته پل
نغمه ی اقرا بخواند جبرئیل
قاری قرآن شده ختم رسل
(نام احمد نام جمله انبیاست
چونکه صد آمد نود هم پیش ماست)
یا محمد یا علی
مرغ دل پرواز کرده از شعف
با ملائک پر گشوده صف به صف
گه دهد بر گنبد خضرا سلام
گه رود پابوس سلطان نجف
(از مناره پنج نوبت پر خروش
نام احمد با علی آید به گوش)
یا محمد یا علی
اشعار داخل پرانتز همه از مرحوم آقاسی است

رب صل علی محمد ، محمد و آل محمد
کوه و صحرا دشت و دریا چون حرا شد غرق شادی
آسمانها شد چراغان از سما گوید منادی
بخوان یا مصطفی بخوان با نام او
بخوان توحید حق بگو از "تفلحو"
رسول الله مدد
رب صل
اقرا یا احمد که یار و یاورت رب جلی هست
با تو اموال خدیجه ، با تو شمشیر علی هست
به جمع انبیا تویی حسن ختام
با اجدادت درود به اولادت سلام
رسول الله مدد
رب صل
دین اسلام از دو مبعث ، دلنواز و دلپذیر است
بعثت اول حرا و بعثت دوم غدیر است
ز یک نور خداست محمد با علی
نماز بی وضوست نبوت بی ولی
رسول الله مدد
رب صل علی