این محفل ختم رُسل، یا بزم شکر داور است

این محفل ختم رُسل، یا بزم شکر داور است

این حلقه ی ذکر علی، یا بعثت پیغمبر است

مبعث شب وصف علی، نه جای ذکر دیگر است

هرگز نپنداری جدا، جانِ نبی از حیدر است

اینگونه از شبهای سال، این لیلة المحیا سر است

 

عید رسول الله شد، افضل ز اعیاد خدا

ختم رسل شد مصطفی، بهر ولای مرتضا

 

دانی چرا مبعوث شد بهر رسالت مصطفا

تا که خدا فرمان دهد او را پیِ امرِ ولا

تنها نه در خمّ غدیر، از قبل فرمودش خدا:

حیدر ولی اللهی اَش، باشد همه اسرارِ ما

دین آسمانی بی ستون باشد به یمنِ مرتضا

 

هر جا که احمد پر کشد، آنجا نظر گاه علیست

مافوقِ طاقِ عرشِ حق، خطّ گذرگاه علیست

 

اصلاً برای مصطفی، سرمایه ی پیغمبری

در عرش و فرش و برّ و بحر، یکجاست صوت حیدری

معراج نه، غارِ حرا نه، نزد قرب داوری

صوتِ علی زد حرف اول را، نه صوت دیگری

یعنی علی غیر از خدا، بر هر که دارد سروری

 

صوتِ علی، آهنگ زیبای دلِ پیغمبر است

با این صدا او آشنا، از ابتدا تا آخر است

 

بعثت حقیقت دارد اما، این حقیقت با علیست

قرآن شریعت دارد اما، این شریعت با علیست

احمد طریقت دارد اما، این طریقت با علیست

دینش هدایت دارد اما، این هدایت با علیست

عترت ولایت دارد اما، این ولایت با علیست

 

دانی که سرّ مصطفی در چیست ، هم وِردِ لبش

یک روح در دو کالبد، این است اصلِ مطلبش

 

این عید را ذکر علی، بالاتر از هر مطلبی است

ما مدحِ مولا را اگر داریم بر لب، از نبی است

هر کس که با این ره مخالف باشد از ما اجنبی است

ذکر علی، ذکر جوانمردان به هر روز و شبی است

این ذکر ، زینت بخشِ مَه رویان به هر لعلِ لبی است

 

ذکرِ سماوات و زمین، حیدر امیر المومنین

بعثت همین است و همین، حیدر امیر المومنین

 

احمد به جرم عشقِ او، در جنگ ابرویش شکست

زهرا برای یاری اش، در کوچه بازویش شکست

اصلا حسن، با ذکر نام او، گُلِ رویش شکست

آری حسینش در تهِ گودال، ابرویش شکست

با سنگ کوفی حرمتِ زینب، ز هر سویش شکست

 

ذاتِ پیامِ جاودانِ بعثتِ احمد، علیست

قرآن بخوان، جانِ کلامِ خالقِ سرمد، علیست