متن شعر و اشعار مدح امام حسین بهمراه صوت سبک و گریز اشعار

0

10

بهار است و کند جا، هرکسی در طرف صحرایی

نئی از بلبلی کمتر در افکن شور و غوغایی

کبوتروار، هوهو کن برآر از سینه هی هایی

و یا، کوکو چه قمری زن به یاد سرو بالایی

بکن این شور و غوغا را، دلا در عهد برنایی

وگرنه چون خزان عمر شد از عهد بر، نایی

فغان و زاری بلبل ببین وقت سحر با گل

که دارد با دو صد غلغل ز وصل گل تمنّایی

همه عمرت به باطل رفت پس کو حاصل ای غافل

چرا، بذری نمی پاشی در این مزرع به دانایی

همه دانند بی باران نروید در چمن ریحان

تو تا کی از سحاب دیدگان اشکی نپالایی

تعلّق های تن از قُرب جانان کرده محرومت

تو خود را چون کنی در غلّ، شکایت از که بنمایی

رها کن این تن خاکی که اصل تست افلاکی

تویی مصداق «کرّمنا» که پور پاک بابایی

ترا «انّی انا الله» می رسد از خود به خود، هر دم

برای روشنایی در شب تار، ار برون آیی

در این دار، ار، ز دار خودپرستی وارهی ای دل

تو چون عیسی زگردون بگذریّ و عرش پیمایی

تو تا کی از فنا و نیستی ترسان و لرزانی

مترس ای دل به دین احمدی نه کیش ترسایی

فنا، عین بقا و نیستی هستی بود بالله

ولی این را، نمی دانی تو تا مغرور دنیایی

ترا، تجرید می باید که توحیدت ز دل زاید

به کلّی از هوی بگذر که نوشی جام صهبایی

چه جامی و چه صهبایی چه توحیدی چه تجریدی

تو نشنیدی مگر نامی که می گویند مینایی

می صاف محبّت نوش باد، آن می گساران را

که در میخانه ی توحید مخمورند و شیدایی

همه از باده ی حُبّ حسینی تا ابد سرخوش

به راه حق گذشته از سر هستی به یکجایی

ز هفتاد و دو خُم روز دهم این باده ی گلگون

چنان جوشید کز جوشش همه گشتند دریایی

همه فانی ولی باقی چو بوی گل به پیش گل

همه چون سرو سر سبزند و همچون لاله حمرایی

بی حُبّ حسین بود آنچه کردند آن وفا کیشان

تولاّی حسین توحید محض آمد به تنهایی

من از عشق و تولاّی نبی بر، وی بدانستم

که جز عشق و تولاّی حسین نبود تولاّیی

همه پیغمبران یکسر بنوشیدند از این ساغر

که هریک را بود در سر، به قدر خویش سودایی

محمّد عقل کلّ ختم رسل چون عرش پیما شد

ز شور باده ی حبّ حسینی گشت اسرایی

نبی دانست قدر، این باده را انسان که بایستی

که بر دوش این سبو را، می کشید آن شه به تنهایی

مگر نشنیدی از باغ بنی نجّار، پیغمبر

که بر سروش کشیدی چون گل ریحان به زیبایی

بگفتا جبرئیل ای شاه این منّت به دوشم نِه

ز دوش خود، به دوشم نِه جوابش گفت لالایی

گهی بر دوش او بودی به هنگام سجود حق

گهی بر سینه از بهر نزول وحی بالایی

حسین عشق و حسین ملّت حسین دین و حسین طاعت

حسین مصداق هر رحمت چه دنیایی چه عقبایی

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبقصیده

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

15

در کعبه ی گل باغ جنان خواهی دید

در کعبه ی دل جان جهان خواهی دید

زین هر دو برو به کعبه ی کوی حسین

کانجا به خدا، هم این هم آن خواهی دید

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبرباعی

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

9

نیمه شب بر سرم آن خسرو شیرین آمد

خفته بودم که مرا بخت به بالین آمد

آمد آن گونه که تقریر نمودن نتوان

چون توان گفت به تن جان به چه آیین آمد

قامت افروخته افروخت رُخ طُرّه ی پَریش

بهر یغمای دل عاشق مسکین آمد

تلخی زهر غم هجر به امید وصال

به مذاق من سودازده شیرین آمد

به همه عمر دَمی شاد نخواهم دل ریش

تا شنیدم که مقامت دل غمگین آمد

سخن از قد و رخ و زلف و بنا گوش تو رفت

یادم از گلشن فردوس و ریاحین آمد

فکر دنیا هوس و کسب جنان مُزدوری است

قرب یزدان نه از آن حاصل و نی زین آمد

دل سودازده طوف سر کوی تو کند

صعوه را بین که به جولانگه شاهین آمد

عرصه ی دل زنهیب شه پیل افکن عشق

ساده از اسب و رخ و بیدق و فرزین آمد

کسب دولت مکن ای خواجه که درویشان را

ترک دولت سبب حشمت و تمکین آمد

من و مدّاحی شاهی که «حسین منی»

مدحتش مادح وی ختم نبیّین آمد

آن چنان پای به میدان محبت بفشرد

که سروش زیب سنان سپه کین آمد

خامس آل عبا شافع کونین حسین

که غلامیّ درش فخر سلاطین آمد

ما سوایش به فدا باد که فرخ ذاتش

ما سوی را سبب خلقت دیرین آمد

توشه ی روز جزا مایه ی امید «محیط»

شیوه ی منقبت عترت یاسین آمد

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمیرزا محمد تقی قمی (محیط)

قالبقصیده

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

14

ای رفته از ازل به مصیبت قضای تو

وضع بلا نشد به جهان جز برای تو

از سخت و سست جمله بلایای انبیاء

کاهی فزون نبود ز کوه بلای تو

نگذاشت در زمانه به جا جز بلا و کرب

تا رستخیز واقعه ی کربلای تو

الا بهر بلا که ترا بیش و کم رسید

جاری نشد قضای خدا بی رضای تو

کردی فدای دین خدا جان و مال خویش

جاوید انس و جان همه را جان فدای تو

حاشا که کس ز عهده بر آید قصاص را

ز آن در که نیست ملک دو کیهان بهای تو

از صفحه ی وجوب اگر امکان محو داشت

هر روز تازه تر نشدی ماجرای تو

در نیل غم زدند سراپرده ی سپهر

و افراختند بر سر ماتم سرای تو

از مهر و ماه مشعل و شمع ضیاء و نور

افروختند در خور بزم عزای تو

از خلق و امر قدر تو گر برتری نداشت

در حکم حق نبود خدا خون بهای تو

حق خواست کاین مصایب جانکاه تا ابد

باد ایت از فضایل حیرت فزای تو

از ذره ذره ملک نه تنها شنیده اند

از نی نوای نایبه ی نینوای تو

با فرط امتداد هنوز آیدم به گوش

افغان استغاثه و بانگ نوای تو

تا باشدش به خاک درت فر مسکنت

سلطانی دو کون نخواهد گدای تو

***بایع خدا متاع بلا مشتری حسین

شد راست زین معامله تا حشر شور و شین

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرصفایی جندقی

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

11

هر که در میکده عشق شد امروز مقیم

نیست فردا بدلش آرزوی باغ نعیم

گر بپاداش عمل دوزخیم من چه عجب

بنشان آتش هجران که عذابیست الیم

گو شفاعت نکند مست مرا زاهد شهر

بر سر خوان لئیمان نرود مرد کریم

خوی بدرا نشود یار مگر مرد غیور

حسن را بار کشی نیست مگر عشق سلیم

گنه هر دو جهان خاص من ار شد غم نیست

که خداوند کند عفو بالطاف عمیم

بیم و امید زحقست مرا باده بیار

که مرا نیست از این خلق نه امید و نه بیم

بود آشفته هواخواه حسین شاه حجاز

که سرو جان به ره دوست نموده تسلیم

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

10

ترک چشمت صنما گر چه علیل است علیل

لیک هر جا نگری خیل قتیل است قتیل

بار هجرت بدل زار گرانست گران

گو بنه کوه که بالله نه ثقیل است ثقیل

آب حیوان که سکندر زپیش رفت و نیافت

خضر خط تو بر آن چشمه دلیلست دلیل

مه کنعانی من ایکه عزیزی در مصر

سوی یعقوب نظر کن که ذلیلست ذلیل

گرچه صورت گر چین نقش نکند صد لعبت

پیش عشاق جمال تو جمیل است جمیل

نیستم هیچ غم از حادثه دهر بدل

که مرا پیر خرابات کفیل است کفیل

میرد از حسرت دیوانگی مستانت

شیخ فرزانه ما گرچه عقیل است عقیل

عشقت از آتش نمرود بود گو میباش

که مرا نار تو گلزار خلیل است سبیل

روز وصلم بکش و هیچ میندیش از آنک

خون قربابی در عید سبیل است جلیل

گنه باده کشان گرچه بزرگست بزرگ

عفو دادار خطا بخش جلیل است جلیل

با سر زلف وی آشفته گرت پیغامیست

با نسیم سحری گو که دلیل است دلیل

عمره و حج نکند کاملت ای شیخ برو

مهر مولات در این کار دخیل است دخیل

من زدم دست بدامان حسین شاه شهید

که تو را شبل و بو خشور سلیل است سلیل

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

18

تا آبشار زلف تو را شب نوشته اند

ما را اسیر خال روی لب نوشته اند

در اعتکاف گیسوی تو سال های سال

مشغول ذکر و سجده و یا رب نوشته اند

در مسجد الحرام خم ابروان تو

مثل فرشتگان مقرب نوشته اند

در محضر نگاه الهی تو مرا

در خیل نوکران مهذَب نوشته اند

شب های جمعه که دل من مست کربلاست

از اشتیاق وصل لبالب نوشته اند

با یک نگاه مادرت اینجا رسیده ایم

با این دلی که فاطمه مذهب نوشته اند

از هر چه بگذرم سخن دوست خوش تر است

ما را فدای دلبر زینب نوشته اند

من را که بی‌ قرار حرم می کنی بس است

اصلاً مرا غبار حرم می کنی بس است

شرط نزول کوثر رحمت دعای توست

اصلاً تمام خلقت عالم برای توست

بالاتری ز درک تمام جهانیان

وقتی که انتهای جهان ابتدای توست

حتی نداشت روح الامین اذن پر زدن

آنجا که از ازل اثر رد پای توست

بی حب تو کسی به سعادت نمی رسد

رمز نجات اهل زمانه ولای توست

آسوده خاطران هیاهوی محشریم

وقتی رضای حضرت حق در رضای توست

فردوس ماست تا به ابد روضه الحسین

تنها بهشت اهل ولا ، کربلای توست

در آستانه ی تو کسی نا امید نیست

صحن امیر علقمه دارالشفای توست

از ابتدای صبح ازل فضل می کنی

ما را گدای دست اباالفضل می کنی

وقتی که هست دوش نبی آسمان تو

یعنی تو از پیمبری و او از آن تو

فرزند خویش را به فدای تو کرده است

بسته ست جان حضرت خاتم به جان تو

معلوم کرد نزد همه حرمت تو را

با بوسه های دم به دمش بر دهان تو

فرمود هفت مرتبه تکبیر عشق را

تا بشنود ترنم عشق از زبان تو

آوای ” من أحب حسینا ” وزیده است

هر روز پنج مرتبه از آستان تو

ما از در حسینیه جایی نمی رویم

هستیم تا همیشه فقط در امان تو

هر شب نشسته فطرس اشکم به راه عشق

آنجا که صبح می گذرد کاروان تو

این اشک ها برای دلم توشه می شود

اذن طواف مرقد شش گوشه می شود

حال و هوای قلب من امشب کبوتری ست

وقتی که کار صحن و سرای تو دلبری ست

شب های جمعه عکس حرم زنده می شود

تصویر رقص پرچم و گنبد چه محشری ست

ما را اسیر عشق تو کرده ، تفضلت

با این حساب کار شما ذره پروری ست

با تربت تو کام دلم را گشوده اند

آقا ارادتم به شما ارث مادری ست

در ماتم تو محفل اشک است چشم ما

اصلا بنای هیات ما روضه محوری ست

ما سال هاست در غم تو گریه می‌ کنیم

هم ناله با محرم تو گریه می‌ کنیم

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

20

فطرس شدم که بال و پرم را شفا دهد

یا بر دل شکسته ز عشقش صفا دهد

بی اذن حضرتش که نباید نفس کشید

باید که او اجازه به این سینه ها دهد

حتما نفس کشیدن ما از دعای اوست

آری هم اوست آنکه به سینه نوا دهد

من زنده ام به عشق عنایات اهل بیت

رزق مرا به خاطر ایشان خدا دهد

حق آفریده عالم هستی برای تو

بیچاره آنکسی که به تو کم بها دهد

نوکر زیاد دور و برت دست و پا زند

اما کم است آنکه سر و دست و پا دهد

عیسی نشسته بر سر راهش امیدوار

تا آنکه بر دمش اثر کیمیا دهد

آذر به یک نظر شده جنت برای دوست

آقای ماست آنکه به موسی عصا دهد

یوسف کجاست همچو ذلیخا شود اسیر

یک لحظه گرکه ذلف خودش را هوا دهد

جنت نشین شوم همه عمر خویش را

یک شب اگر میان حرم جا مرا دهد

اینجا فقط به عشق همین سینه می زنیم

آیا بود که روزیمان کربلا دهد

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

20

نامت شروع مبحث زیبای عاشقی ست

حا سین و یا و نون…الفبای عاشقی ست

هر کس که عاشقت شده فهمیده ست که

تنها فقط حسین معنای عاشقی ست

اکسیر عشق توست که دیوانه میکند

آقای ما حسین,آقای عاشقی ست

ما دائما حسینیه ات میرویم چون

تنها فقط حسینیه ها جای عاشقی ست

دنیای بی حسین و بدون عزای او

دنیای بی محبت منهای عاشقی ست

عشق تو سهم هر کس و ناکس نمیشود

بال طلا که قسمت کرکس نمیشود

خاک قدوم تو بخدا سجدگاه ماست

چون تربت تو راه عروج سوی خداست

دارالکرم شده ست زمین مطهرت

هر کس به هرکجا که رسیده ز کربلاست

دنیا,تمام دلخوشی ما عزای توست

سرمایه ی تمامی ما اشک روضه هاست

در روز حشر موقع میزان کارها

فریاد میزنیم که:”آقای ماکجاست؟“

با دسته های سینه زنی میرسیم ما

حاجات کل سینه زنان مجلس عزاست

موضوعمناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

31

اَبرَم و بارِشِ بی پروایَم

موجم و همسفر دریایم

مثل خورشیدِ کویری خشکم

مثل مهتابِ شبِ صحرایم

حسِ بی تابیِ یک سیمُرغَم

کوه ام و رفتنِ پا بر جایم

حالِ پروازِ پرستو دارم

بالِ پروازِ کبوترهایم

بس که بُرده است مرا دل به سفر

تاول اُفتاده به جانِ پایَم

دل نگو خانه خرابی شبگرد

دل نگو همسفرِ تنهایم

آه ای پرده نشین صبری چند

دست بردار مکن رُسوایم

تا به کِی می بری و میکشی ام

تا کجا میروی و می آیم

گفت قُقنوسم و آتش زادم

زائرِ شهرِ حسین آبادم

گفت روزی که قلم لب وا کرد

وَ خدا خلقتِ خود برپا کرد

آفرینش فوران کرد و زمین

را نگینِ صدفِ دنیا کرد

آفریدند مرا اما خاک

خاک را عشق ولی معنا کرد

خاک بودم که به بادم دادند

باد شد همسفرم پروا کرد

باد من را به دلِ دشتی بُرد

وَ به آن خاک عجینم تا کرد

بوی سیبی همه جا پُر شده بود

چشمی آن روز مرا پیدا کرد

قطره ای اشک از آن چشم چکید

قطره ای خاک مرا دریا کرد

شُکر آن چشم , که خاکم گِل شد

و مرا ناب تر از دلها کرد

کربلا یی شدم از اول راه

هر که دارد هَوَسَش بسم الله

شب بلند است اگر در کویش

گِره ها وا شده از گیسویش

مثلِ موسیٰ شدن اینجا سهل است

خیزد این معجزه ها از کویش

عرق چهره یِ زائر دارد

نازها بر خُتَن و آهویش

بگمانم که خود جبریل است

میشناسم من از آن هو هویش

چند وقتیست مژه میبافد

نذر دارد که کُنَد جارویش

فطرسِ سینه ی مان جان میداد

شد غبارِ حرمش دارویش

قبله را قبلِ سفر گُم کردیم

شکر دیدیم خَمِ اَبرویش

نذر کردم که قضایش خوانم

هر نماز ی که نخواندم سویش

هستیِ هست حسین است حسین

مستیِ مست حسین است حسین

بیدل و رِند و خراب آلوده

مِی فروشیم و شراب آلوده

جنس آب و گِلِمان کرب و بلاست

شکر هستیم تُراب آلوده

لحظه هایی که ندیدیم حرم

سالها ایست عذاب آلوده

خطِ پیشانی ما هست حسین

نیست این عشق کتاب آلوده

هرکه با خاکِ تو تطهیر شود

نکند چهره به آب آلوده

ما فقط از تو,تو را می خواهیم

نکن این دل به ثواب آلوده

شوقِ رویای ضریحت دارم

چشم ما نگر شده خواب آلوده

شده ایم عین زیارت نامه

ما که هستیم شراب آلوده

شکرِ ارباب که دل شد حرمش

ما حسینیه شدیم از قدمش

شعله شد بال و پرم,می سوزم

آتشم محتضرم می سوزم

کاش فطرس نفسی پیشِ شما

برساند خبرم می سوزم

آتشت در دلم آبم کرده

گرچه با چشمِ ترم می سوزم

می رسد ناله ات از دور هنوز

جرعه آبی جگرم می سوزم

آب گفتم جگرِ من هم سوخت

از غمت شعله ورم می سوزم

خواهرت چنگ به رویش می زد

از همه تشنه ترم می سوزم

مادری خاک به سر ریخت و گفت

مثلِ حلقِ پسرم می سوزم

خیمه ها شعله ور و می آید

دادی از بینِ حرم می سوزم

دختری می دَوَد و میگوید

عمه جان مویِ سرم می سوزد

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

17

شوری میان این دل دیوانه پا گرفت

بیچاره ای به لطف تو نان و نوا گرفت

من عاقبت بخیر شدم , عاقبت بخیر

در گاهواره بودم و چشمت مرا گرفت

شکر خدا بزرگ شدم زیر پرچمت

هر آن چه خواست مادر من از خدا گرفت

هر کس شنید نام مرا بی اراده گفت

او در کنار منبر روضه بها گرفت

آقا کمک ! دوباره دل بی قرار من

حرف تو شد بهانه کرببلا گرفت

یا ایهاالعزیز بهم ریخت نوکرت

آقا بده برات حرم جان مادرت

شکر خدا که دار و ندارم فقط تویی

لیلا و دلربا و نگارم فقط تویی

تنها دلم خوش است که هستم غلام تو

کی گفته بی کسم کس و کارم فقط تویی

من با کمک ز نام تو آرام می شوم

ممنونم از خدا که قرارم فقط تویی

یا منتهی الرجا , و یا دافع البلا

مهتاب روشن شب تارم فقط تویی

خلوت شده است دور من از دست روزگار

آقا چه قدر خوب کنارم فقط تویی

این اوج عزت است که دیوانه توام

یک عمر می شود که در خانه تو ام

هر کس که خورد نان تو را رو به راه شد

عشقت دلیل توبه اهل گناه شد

از معجزات خانه ات این است نوکری

دیروز نوکر تو و امروز شاه شد

یک شب رسول ترک خودش را به تو سپرد

شد عاقبت بخیر و سگ خیمه گاه شد

دیدم به چشم خود که بزرگ محل ما

کوچکترین غلام غلام سیاه شد

قبله نما همیشه به دنبال نام توست

هر جا که ذکر خیر تو شد قبله گاه شد

بی معرفت منم که تو را خوانده ام مسیح

آقا مرا ببخش , ببخش اشتباه شد

کوری چشم آل امیه تو محشری

الحق که ماه فاطمه , فرزند حیدری

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمحمد حسین رحیمیان

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

18

دل را نبوده در ره عشقت ملال کم

از بس به ذات توست مسیر وصال کم

هر قدر هم که مادح و شاعر شود زیاد

نشنیده باز گوش تو الفاظ لال کم

هر سو تویی رواست کنم سجده و طواف

نازم به کعبه زان که ندارد مثال کم

در حیرتم که پخته فقیهان با خرد

ننوشته اند از تو تفاسیر کال کم

بر دوش توست بال تمامی کائنات

ای من فدای انکه ندارد وبال کم

قدری ز حجم لطف تو جا در جهان نشد

آمد ز شرق و غرب و جنوب و شمال کم

افتاده وقت جلوه کل ات به اخرت

دنیا برای وصف تو دارد مجال کم

تیغ دو دم تویی و حسن,بر علی قسم

بی تو ز ذوالفقار شود یک هلال کم

غیر از تو بر غلام سیاهش که بوسه زد؟

آورده پیش جون تو حتی بلال کم

از شوق اشک آمده ما را محرم و

ذیقعده و رجب,رمضان و شوال کم

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

16

بخشندگی اهل گنه در صف محشر

وابسته به یک گردش چشمان حسین است

غم نیست مرا گربرسد وقت مماتم

زیرا ملک الموت بفرمان حسین است

بردرگه سلطان بنگر خیل ملک را

بنگر که ملک خادم ودربان حسین است

از معرفت و عشق چه گویم به دوعالم

از روز ازل واله و حیران حسین است

دانی که چرا شمس و قمر حامل نور است

زیرا که مه وشمس غزل خوان حسین است

برلوح دلم. نام حسین آمده تزئین

نقاش ازل سلسله جنبان حسین است

با حمدو ثنا جان بدهم در ره عباس

زیرا که ابوفاضل ماجان حسین است

بر کنگرهٔ عشق بعالم شده ترسیم

این کرب و بلا گوشه ای از خوان حسین است

دانی که به جنت نبود پرتو نوری

نور حرمش ماه خرامان حسین است

در سر کلام آمده اینگونه به تفسیر

شأن و شرف کعبه زایوان حسین است

هر کس که نهد پای در این بزم دل آرا

خود نیک بداند که میهمان حسین است

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

19

ذکر خیر تو شد و فطرست اینجا آمد

نوکری گفت حسین , حال دلم جا آمد

باز هم بوی خوش تربت اعلی آمد

رفت در دست تو این دست که بالا آمد

باز در حق گرفتار محبت کردی

آمدم نه تو مرا سوی خودت آوردی

با وفا , مثل تو دور و بر من نیست کسی

بین مردم به خدا یاور من نیست کسی

غیر تو دلخوشی محشر من نیست کسی

غیر تو سایه ی بالا سر من نیست کسی

بسته ام گوشه ی از دامن لطف تو دخیل

فطرسم , آمده ام تا بشوم جبرائیل

تا ابد دور سرت ارض و سما می گردد

هر کجا حرف تو شد کرببلا می گردد

به خدا بیمه ی از هر چه بلا می گردد

آه , با یاد شما ذکر خدا می گردد

از جهنم بدن سینه زنت ایمن شد

رند آنست که در روضه ی تو مومن شد

به سر زلف تو خوب است گرفتار شدن

با تو دارند همه میل بدهکار شدن

من کجا و هوس نوکر دربار شدن

عشق یعنی سگ آقای وفادار شدن

من همانم که مرید قمر علقمه ام

“از همه دست کشیدم که تو باشی همه ام “

آن جماعت که درِ خانه ی تو پیر شدند

همه آن ها که به لطف تو نمک گیر شدند

مردمانی که سر سفره ی تو سیر شدند

همگی لایق خوشبختی تقدیر شدند

عاقبت با تو فقط ختم به خیر است آقا

سند مستندم راهب دیر است آقا

ای همه شورم و آرام و قرارم آقا

احتیاجی به کسی جز تو ندارم آقا

بی تو گمراه شوم , باش کنارم آقا

محرم راز منی, با تو ندارم آقا

نشده ثانیه ای نیز , ز یادم ببری

از برادر به من ارباب تو نزدیک تری

انا سائل انا مدیون و غلام بن غلام

سال ها در همه جا از تو فقط بردم نام

ای درون مایه ی ضرب المثل سنگ تمام

وقت مردن تو بیا تا که نمیرم ناکام

خانه ی قبر مرا با نظری روشن کن

رحم بر بی کسی ام موقع جان کندن کن

من پریشان تو ای پادشه عطشانم

تا دم مرگ عزادار غمت می مانم

عاقبت غصه ی جانسوز تو گیرد جانم

وقت شادی و عزا روضه ی تو می خوانم

بی کس و یار ترین شاه اباعبدالله

بوریا شد کفنت , آه , اباعبدالله

موضوعمناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمحمد حسین رحیمیان

قالبمربع ترکیب

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

0

22

تو ذاتِ جمالی…. تو ذاتاً جمیلی

تو وَحیِ خدا بر لب ِ جـبرئیلی

تو از آسـمان آمدی… آسمانی

تو از نسلِ پاکی تو فصلِ اصیلی

تو از کوثری جـان ِ ساقیِّ کوثر

تو سر منشأ چشمه یِ سلسبیلی

تو لحـن ِ تـمامیِّ پیـغمبـرانی

تویی نوح و موسی…تو خِضر و خلیلی

غلامِ تو اَم …عاشقم…خاکسارم

امیرِ دو عالم تو را دوسْت دارم

تو زیباترینی….نـداری نظیری

تو از نسل مولایی و دستگیری

تو عطـرِ بهشـتیِّ باغ ِ ولایی

تو سمت و صراطی…طریقی…مسیری

تو که سفره وا میکنی افتخار است

برایم گــدایی…. نداری…. فقـیری

منـم نوکرت تا قـیامِ قیامت

امیـری حسـینٌ و نـِعم الامیری

شده نوکـری در حرم اعـتبارم

امیرِ دو عالَم تو را دوست دارم

تو معنای عشقی و مفهوم ایثار

تویی ذکر هر بی قرار و گـرفتار

تویی مَرهم دردهایی که دارم

تویی آخـرین ناله یِ فردِ بیمار

تو یوسف تر از یوسفی شک ندارم…

که با تو شکـسته شود نرخِ بازار

عجب لشکری می شود لشکری که…

امیـرش تویی وُّ وزیرش علـمدار

تویی عشقِ زینب…قرارم …نگارم

امیرِ دو عالم تو را دوست دارم

هـوایِ حریمـت هوایی خـدایی

تو با یک نگاهت گِره می گشایی

تـمامیِّ ایل و تبارم حسـینی

به عشق تو شد روزگارم رضایی

به یُمنِ نگاهِ رضا می شوم من

شبِ نیـمه یِ ماهـِتان کربلایی

عجب ذکرِ نابی….عجب بویِ سیبی

نوایی…نوایی…. شدم نینـوایی

پر از روضه شد ندبه یِ انتظارم

امیر دو عالم تو را دوست دارم

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

21

تو را آفریده برای خودش

تو را برده تا ابتدای خودش

تو محو خدایی و او محو تو

شده غرق در جلوه های خودش

هر آن جا خدا بوده تو بوده ای

تو را برده او پا به پای خودش

تو را می پرستم اگر میل اوست

به تن کرده بر تو ردای خودش

تو رازق, تو غافر, تو نعم الامیر

نشانده تو را پس بجای خودش

نمازی بخوان تا خدا بشنود

ز لب های سرخت صدای خودش

نه اینکه خدا خون بهایت شده

شد اصلا خودش خون بهای خودش

نه تنها مسیحی که حتی مسیح

بگیرد ز دستت شفای خودش

نگاهت به هر کس که افتاده است

نوشته دلش را گدای خودش

موضوعولادت امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

14

اگر چه فاصله ها تا حریم و حائر توست

دل شکسته ما تا ابد مجاور توست

فقط نه قلب جهان بی قرار کرببلاست

بهشت هم همه ی جمعه ها مسافر توست

بهشت قیمت این عشق اسمانی نیست

بهشت باغچه ای زیر پای زائر توست

بهشت و حور و قصورش برای زاهد ها

تمام تاب و تب من فقط به خاطر توست

به سجده های بلند شب تهجّد نیست

شرار عشق که در خلسه های شاعر توست

به هیچ خلعت دنیا عوض نخواهد کرد

عبای نور که بر شانه های ذاکر توست

تو ابروی خدایی که در دم رفتن

خدا”رضأ به رضائک” کلام اخر توست

موضوعمناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

20

بوی تو آمد توانم داده اند

مرده ای بودم که جانم داده اند

سر به قربان همان ها که مرا

هدیه بر این خاندانم داده اند

روز میلادم برای نوکری

بر حسین مهربانم داده اند

قول دادم روز و شب گویم حسین

روز اول که زبانم داده اند

فطرس و حر و رسول ترک ها

شیوه توبه نشانم داده اند

بهترین راه سلوکم با حسین

پاک گشتم تا که گفتم یا حسین

می رسد نان و نوایم از حسین

این همه آوازه هایم از حسین

هر سحر دست دعای مادرم

خیر می خواهد برایم از حسین

بندگی با من, دعا با حضرتش

التماس از من, عطایم از حسین

آن قدر در می زنم این خانه را

تا بگیرم کربلایم از حسین

ای خدا جان ابوفاضل نکن

تا خود محشر جدایم از حسین

نام او آمد عوض شد حال من

گریه ها و خنده هایم از حسین

هر چه از او می رسد بر ما نکوست

عشق یعنی هر چه خاطر خواه اوست

هر که نامش عبد این دربار نیست

تا ابد با او زمانه یار نیست

برده دل از آدم و جن و ملک

روی دستش تا ابد دلدار نیست

هر که در عالم حسینی می شود

بی کس و تنها و بی غمخوار نیست

ما فقط از او تقاضا می کنیم

با کس دیگر که ما را کار نیست

بر می آید از محبش معجزه

هیچ کاری با حسین دشوار نیست

او شده شمع و جهان پروانه اش

کافران و مومنان دیوانه اش

هر که شد خانه خرابش بیشتر

شد دعای مستجابش بیشتر

هر که زیر پرچم آقا نرفت

روز محشر اضطرابش بیشتر

هر کسی شد ثروتش خرج حسین

رزق بی حد و حسابش بیشتر

هر که می گوید الهی بالحسین

می دهد زهرا جوابش بیشتر

عالِمی می گفت گریه بر حسین

از نماز شب ثوابش بیشتر

اولیاء الله گریان حسین

سائل لطف فراوان حسین

ای که در تاریخ همتای تو نیست

نیست دل آن دل که شیدای تو نیست

تا ابد روشن چراغ روضه ات

در جهان مانند غم های تو نیست

گریه بر تو عادت پیغمبران

چشم هر بنده, که دریای تو نیست

آه آه ای زینت دوش نبی

خار و خاشاک زمین جای تو نیست

وای از آن دم, که زینب ناله زد:

جای سالم بین اعضای تو نیست

بگذریم از آن چه آمد بر سرت

ناگهان در پیش چشم مادرت …

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمحمد حسین رحیمیان

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی

0

15

دَم , بی شما به بازدمم هم نمیرسد

نه , دست ما به حلقه ی ماتم نمیرسد

این آه و دَم , به گِل‌گِلِ آدم نمیرسد

باتو خوشیم از تو به ما کم نمیرسد

بَه بَه , چه باده هات به طبعم بساز شد

این قوم , جز تو از همه کس بی نیاز شد

تا پایشان به محفل گرم تو باز شد

باتو خوشیم از تو به ما کم نمیرسد

ما نوکریم , نوکری ما کمال ما

بودت ,طلوع ما و نبودت, زوال ما

ثانیه ای بدون تو خوش نیست حال ما

باتو خوشیم از تو به ما کم نمیرسد

با محتشم , ز شورش شیرین دم زدم

یک دو سه پیک , محض رضایت قلم زدم

یعنی فقط به عشق تو عمری علم زدم

باتو خوشیم از تو به ما کم نمیرسد

من با ولات گر بروم زیرِ گِل , خوشم

روز حساب گر که نباشم خجل , خوشم

تنها به اشک روضه تان هست دلخوشم

باتو خوشیم از تو به ما کم نمیرسد

ای انتهای هرچه مضامین , حسین جان

اشکت به دردها شده تسکین , حسین جان

با تو قیامتم شده تضمین , حسین جان

باتو خوشیم از تو به ما کم نمیرسد

موضوعمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمناجات با امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

14