ای ساربان آهسته ران، کز دیده دریا می‌رود

ای ساربان! آهسته ران، کز دیده دریا می رود

از شهر زهرا نیمه شب ، فرزند زهرا می رود

منزل به منزل کاروان ، گردیده در صحرا روان

با ناله و آه و فغان ، تنهای تنها می رود

ریحانه ی «خیر البشر» ، کرده سوی جانان سفر

یا آن که موسایی دگر ، در طور سینا می رود

قلب سکینه مشتعل، اشکش به رخ، خونش به دل

با دیده ی دریایی اش ، دنبال سقّا می رود

اصغر ز دامان رباب ، پر می زند بر دوش باب

با شوق پیکان بلا ، همراه بابا می رود

لیلا! جوانت را ببین ، با رفتن آن نازنین

گویی محمد بر زمین ، از عرش اعلا می رود

ریحانه ی باغ حسن ، پوشیده بر قامت کفن

تا شوید از خون پیرهن ، با شور و غوغا می رود

آید ز صحرا زمزمه، خون ریزد از چشم همه

سقّای آل فاطمه ، عطشان به دریا می رود

ای آسمان! اختر فشان، بنگر برای بذل جان

ماه بنی هاشم روان ، با ماه لیلا می رود

زینب شده محمل نشین ، با ناله های آتشین

منزل به منزل کو به کو ، صحرا به صحرا می رود

مرغ دل «میثم» روان، گردیده با این کاروان

داده ز کف تاب و توان ، همراه مولا می رود

موضوعخروج از مدینه به سوی مکه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرغلامرضا سازگار

قالبرباعی

سبک پیشنهادیواحد

زبانفارسی