پی وداع چو بر روضه‌ی پیمبر شد

رخش ز خون دل و اشک دیده احمر شد

به چهره ریخت در اشک آن‌چنان که به چرخ

ز حالتش رخ خورشید پر ز اختر شد

به گریه گفت که ای جد تاج‌دار ببین

چه جورها به من از قوم کینه پرور شد

منم حسین که در حق من ز حضرت تو

هزار لطف به هر ساعتی مکرر شد

منم حسین که از بهر خدمتم جبریل

به عهد مهد مقرر ز حی داور شد

کنون ببین که بهر جانبی به حکم یزید

بلند از پی قتلم هزار خنجر شد

از این دیار دگر چاره نیست غیر سفر

که بهر ما ز ازل ازقضا مقدر شد

چو گفت درد و غم خویش را به جد کبار

به سوی تربت زهرا به دیده تر شد

ز بانگ ناله و آه و فغان اهل حرم

عیان به خلق جهان شور روز محشر شد

قیام کرد قیامت دمی که زینب زار

پی وداع برابر به قبر مادر شد

بیان ز حالت زینب چسان کنی جودی

که خون جگر ز غم مرگ شش برادر شد

موضوعخروج از مدینه به سوی مکه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی