دگر شب که هنگام بدرود مهر

لینک
https://ayohalmazloom.com/p-243231
دگر شب که هنگام بدرود مهر
سیه پوش گردید نیلی سپهر
 
درآن تیره شب سروباغ رسول
روان شد به بدرود قبر بتول
 
بدان تربت ازدیده بگشاد رود
به مادر فرستاد لختی درود
 
که ای مام نیک اختر مهربان
مرا پرورانده به روز و شبان
 
منم ناز پروده ی نوش تو
که پیوسته بودم درآغوش تو
 
منم آنکه چون پاک زاده ی مرا
به دامان خود شیر دادی مرا
 
بدان ای سر بانوان بهشت
که آواره گی شد مرا سرنوشت
 
من اینک برفتم تو بدرود باش
دژم ازغم نازنین رود باش
 
به پایان رسانید چون شه پیام
بدو آمد از قبر زهرا سلام
 
از آن پاک تربت صدایی شنفت
همانا بدو بانوی خلد گفت
 
که ای بر شکفته گل باغ من
فزودی زنو داغ برداغ من
 
به مینو که غم را درآن نیست بار
نمودی روان مرا سوگوار
 
دریغا نیم زنده در روزگار
که با کاروانت شوم رهسپار
 
بنالم جرس وار در قافله
هیون را بپویم ز پی مرحله
 
به هر منزل از دیده ی اشکبار
بشویم ز مشکینه مویت غبار
 
زبد پاس درهر مکانت کنم
پرستاری کودکانت کنم
 
نمانم که دراین ره هولناک
فتند ازشتر کودکانت به خاک
 
درین ره تو را ای پسندیده پور
یکی مویه پرداز باشد ضرور
 
که چون کشته گردی به آوردگاه
زشمشیر بیداد کوفی سپاه
 
بنالد به مرگت همی زار زار
بگرید به سوگت چو ابر بهار
 
ببندد دو روشن جهان بین تو
کشد ناوک ازجسم خونین تو
 
کفن درتن چاک چاکت کند
چو جان جای درجسم خاکت کند
 
ازآن پس که بدرود مادر نمود
شه آهنگ قبر برادر نمود
 
بسی مویه ها کرد و پوزش نمود
چنان چون سزاوار آن شاه بود
 
چو ازکشور شب سوی مرز روز
بسیج سفر کرد گیتی فروز
 
به کاخ ولایت امام زمان
شد ازقبر فرخ برادر چمان
 
غلامان و یاران خود را سرود
که زی بار بستن گرایید زود
 
بسی اشتر راهور آورید
بسی هودج زرنگار آورید
 
که ناگه زدرگاه شه مویه خاست
نوانگشت از آن کوی برچرخ راست

 

226
0
موضوعخروج از مدینه به سوی مکه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
گریز
شاعرمیرزا احمد الهامی کرمانشاهی
قالبمثنوی
سبک پیشنهادیمدح و مرثیه
زبانفارسی
اشعار مرتبط با این شعر و مناسبت