شکسته‌باد دوپایی که رفت پاورچین

هزار بار شکستم که یک کلام بگویم

سردار سر است و سر به سامان برگشت

تمام شهر در خواب و تو در آغوش طوفان‌ها

شهید کن که شهادت حیات مردان است

جنگ با ظلم و سیاهی باور و ایمان ماست

آتش داغی به جان مؤمنین افتاده است

با کودکان زخم‌خورده مهربانی

در کربلای عشق همیشه حبیب بود

اولش حیرت و انکار سراغم آمد

می‌گفت که: «کوهیم، شما امّا هیچ

فکر کردی که نمانده دل و دلسوزی نیست؟

داغ سنگین است، گویا قلب حیدر ریخته

اصلاً به تو نمی‌آید مرگ

در درندشت کوه پیچیده، ناله‌های مداوم بوران

سردار خونین‌بال، سنگر را به ما بسپار

ای آنکه در این لحظه درآغوش خدایی

دل خرامان خرامان خرامانی‌ها

کشیده شد بدنت در میان خون سردار

باز هم موج‌های طوفان‌زاد

تو نوری مشعشع که می‌تابد اینک

رسمه هر سال فاطمیه

یک عمر شهید بود و ، دل باخته بود

با سربند یا زهرا، میریم تا فتح دنیا

ای پیکرِ صدپاره! ای دستِ جدا از تن!

این اولین محرّم بدون تو