مانند سایه از سرم ای تاج سر ، مرو

در قتلگاهت آمدم و سر نداشتی

دید از روی بلندی دلبرش آتش گرفت

دیدم به روی نیزه ها بال و پرت را

بس کن حسین سربه سر نیزه ها مکن

بی تو ببین کبوتر بی بال میشوم

دلداده ای به اشک وَ دلبر برید و رفت

خبری نیست از تو و کفنت

همراه زخم های تنت گریه ام گرفت

به روی نیزه چگونه تو را نظاره کنم

این همه راه دویدم ز پی دلدارم

از تماس تازیانه هر تنی آزرده بود

مُردم از دلواپسی بسکه پریشان خاطرم

پروانه ی توام ای شمع محفلم یک امشبی بیا بنشین مقابلم

آخر جدا شدی ای جانم از بدن می میرم ای حسین رحمی به حال من

بابا کجایی مادر کجایی جانان من رفت داد از جدایی

خواهر کربلا مادر اشک و عزایم

ای هلال بر نیزه خورشید بر بام

ای چراغ محملم ای سایه ی سر من

خون میگرید قرآن و زبور

بر تن من لباس اسارت

ای کوه صبر ، محمل تو نور طور داشت

تویی که از شمیم تو بهشت جان گرفته است

ای ماه نیزه و خورشید کاروان

نه تنها در وداع تو جدا شد جان من از من

نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید