ریزد سرشکِ زهرا ، از دیده چون ستاره

داغ امام صادق ، زد بر دلش شراره

با چشم دل نظر کن ، یک لحظه در مدینه

بر تربتش که دارد ، بر غربتش اشاره

دل تنگِ مادرش بود ، آن یادگار زهرا

مهمان مادرش شد ، با قلب پاره پاره

هر شب به یک بهانه ، می بُردنش زخانه

از ظلم و جور منصور ، خون شد دلش هماره

کی دیده پیرمردِ هفتاد ساله ای را

در کوچه ها پیاده ، دنبال یک سواره

ابن ربیع نامرد ، رحمی به او نمیکرد

می دید که نفس هاش ، افتاده در شماره

شد فاطمیه تکرار ، آتش گرفت گلزار

اما زنی نبوده ، در پشت در دوباره

میزد قدم در آتش ، میگفت وای مادر

جز سوختن چه راهی ، جز ساختن چه چاره

یکبار منزلش سوخت ، صد مرتبه دلش سوخت

بر حال کودکانش ، بنمود تا نظاره

صد شکر دخترانش ، بابا کنارشان بود

غارت نشد از آنها ، خلخال و گوشواره

موضوعشهادت امام صادق (علیه السلام)

گریزهجوم به خانه ، شهادت و حضرت محسن حضرت زهرا (سلام الله علیها) | عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالحسین میرزایی

قالبغزل

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی