با اشک بی‌زوال خودم گریه می‌کنم

خبری نیست از تو و کفنت

همراه زخم های تنت گریه ام گرفت

به روی نیزه چگونه تو را نظاره کنم

این همه راه دویدم ز پی دلدارم

از تماس تازیانه هر تنی آزرده بود

مُردم از دلواپسی بسکه پریشان خاطرم

خواهر کربلا مادر اشک و عزایم

ای هلال بر نیزه خورشید بر بام

ای چراغ محملم ای سایه ی سر من

خون میگرید قرآن و زبور

بر تن من لباس اسارت

ای کوه صبر ، محمل تو نور طور داشت

تویی که از شمیم تو بهشت جان گرفته است

ای ماه نیزه و خورشید کاروان

وای از دل زینب....... وقت جدایی شد رسیده جان بر لب

یا امام زمان سیدی سرت سلامت

بین دیوار و در یک برادر دادم از دست

کوه صبرم ای خدا غم مکرر دیده ام

ملائک ز نجوای تو نوحه خوان

دختر خانه ی هل اتایم من عزادار آل کسایم

پیغمبر می گرید از داغ زینب

زینب زینب زینب عالم شد عزاخانه رفتی تو به ویرانه

روز ازل شد اینگونه قسمت

نه تنها در وداع تو جدا شد جان من از من

نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید