ایها المظلوم-ayohalmazloom
مدح-امام-هادی-علیه-السلام
لطفاً برای جستجوی گریز های متفاوت در این مناسبت به کادر جستجوی گریز در سمت راست صفحه مراجعه فرمایید
نمایش هر صفحهمورد
بی قرارم فقط برای شما
صحن دل مملوّ از هوای شما
السلام علیک یا هادی 
در دل شیعه هست جای شما
با سلامی که محضرت دادم
می رسم صحن با صفای شما
در مسیر بهشت خواهم بود
همقدم پشت ردّ پای شما
نامتان آمد و شب میلاد
پرکشیدم به سامرای شما
پس بخوان آیه آیه جامعه را
تا بپیچد کمی صدای شما
ای جگرگوشه ی امام رضا 
راضی ام می کند رضای شما
 
ذکر باب المراد ما هستی
هادی بن جواد ما هستی
 
ای نوابخش بی نوایی ها
فصل لبخند همصدایی ها
بین ما فاصله چه بسیار است
خسته ام خسته از جدایی ها
بهترین وقت دل سپردن بود
لحظه ی سبز آشنایی ها
با خدایی و هر که دور از توست
گشته همرنگ بی خدایی ها
دست ما را بگیر و لطفی کن
تا که باشیم از فدایی ها
هر که همسایه با تو شد آسود
خوش به احوال سامرایی ها
زائر بی قرارتان نامش
رفته در جمع کربلایی ها
 
سامرا حکم عطر کربلا دارد
آب و خاکی پر از بها دارد
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
ولادت امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعراسماعیل شبرنگ
قالبترکیب بند
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
37
تا کتاب آفرینش باز شد               
عاشقی بال و پر پرواز شد
تا که قدری آب و خاک آدم شود       
 با دمِ هو یا علی اعجاز شد
عشق سهم هر کسی آنجا نبود   
 حکمت این موهبت چون راز شد
تا دل ما بسته  شد بر زلف عشق   
 درب‌های رحمت حق باز شد
ابتدای راه بود و اشتیاق               
یا علی گفتیم و عشق آغاز شد
 
با علی شد بر بشر نعمت تمام
عشق یعنی روی حیدر، والسلام
 
اندک اندک جمع مستان می رسند        
 در غدیر خم به جانان می رسند
العطش گویان پی ساقی عشق               
 پای این خُم، می پرستان میرسند
تا در آن برکه به  قربانش روند             
حاجیان از عید قربان می رسند 
از فلک شمس و قمر ها تا کنند           
 جشن حیدر را چراغان می رسند
کاش ما را هم علی مهمان کند           
 با کسانی که به ایشان میرسند 
 
هر که خواهد  تا غدیر خم رود
یک علی باید  هدایتگر شود
 
 
یک  علی که هادی این شادی است
یک علی که  هم نقی هم هادی است
 یک علی که جامعه دارد به لب 
لطف او عادات مادر زادی است
مهبط الوحیی که از انفاس او 
درمیان سینه ها آبادی است
کاش ما را هم اسیر او کنند
بند عشقش برتر از آزادی است
بانگاهش ما غدیری میشویم 
 بی گمان او هادی این وادی است 
 
السلام ای مظهر کهف الورا 
معدن رحمت امام سامرا 
 
آمدی و  شعله ثاقب  رسید 
عشق بر  دلها ز شش جانب رسید
بخت برگشته به دلها روی کرد
تیر مژگانت که بر حاجب رسید
چرخش چرخ و فلک را محوری
محفل پروانه را صاحب رسید
لافتی الا علی آمد  مگر 
که علی بن ابیطالب رسید
دیده واکردی صدا زد هاتفی
آیه های سجده ی واجب رسید
 
عطر و بویت  را بهاران گفته اند
مور کویت را سلیمان گفته اند
 
چشمهایت موضع پیغمبری
ابروانت ذوالفقار حیدری 
لشگر مژگانت ارکان البلاد
بانگاهت فاتح هر  کشوری
مظهر حیی که با یک گوشه چشم 
شیر را از پرده در می آوری
دعوت الحسناست خال روی تو 
عاشقان را اینچنین حج می بری 
 
با تو هر ویرنه ای آبادی است 
هرچه داریم از امام هادی است 
 
 
سامرایت ملجأ درماندگان
سفره ات از بی کران تا بی کران 
بارگاهت جنت روی زمین 
فرش های مرقدت هفت آسمان 
برنمی گردد گدایت نا امید 
هیچکس از تو ندارد این گمان 
دست‌های ما به سویت شد بلند 
دستگیری کن امام مهربان 
ای که ماندی دور از کرببلا 
لطف کن مارا به شش گوشه رسان 
 
ازتو میخواهیم امام سامرا
اربعین پای پیاده کربلا 
 
غصه غربت گلویت را فشرد
برگ عمرت  در خزان غم فسرد
نیمه ی شب بود و مویت شد سپید
بد دهانی زد به عمرت دستبرد
غربت ونیمه شب و بزم شراب
گرچه نتوان غصه هایت را شمرد
لب گشودی  مجلس غم شد به پا 
 خیزرانی برلبت اما نخورد 
خواهرت در بزم نامحرم نرفت
دخترت در گوشه ویران نمرد
 
غصه تو تعارف یک جام بود
داغ زینب کربلا تا شام بود
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
ولادت امام هادی (علیه السلام)
گریزسامرا اماکن شریف
شهادت امام هادی (علیه السلام)
ورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)
شاعرموسی علیمرادی
قالبترکیب بند
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
47
ای آنکه سحرگاه ِ من و صبح سپیدی
عمریست نشستم سر راهت به امیدی
 
گمکردهٔ راهم! شدم از مقصد تو دور
نوری برسان...وضعیتم را که تو دیدی... 
 
 
هستی نوهٔ ضامن آهو و به رٱفت
بی وقفه به دادِ منِ بیچاره رسیدی
 
خوردی نمک و نانِ جواد إبن رضا را
با لطف و کرم آبرویم را تو خریدی
 
هر آن شدی از ذات خداوند لبالب 
هر بار که بر معصیتم پرده کشیدی
 
آیات تو را خواندم از آنروز که گفتند
همنام علی هستی و قرآن مجیدی
 
یا حضرت هادی الائمه چه کنم که؟! 
دربارهٔ من یک خبرِ خوش نشنیدی
 
یکبار نشد نذر تو درگیر شوم با
نفْسی که نشان داده به من فسق و پلیدی
 
 
غافل شدم اما به خدا عشقِ تو دارم
سوگند به میلاد تو در این شبِ عیدی
 
خوشحال کن این سائلِ محتاج حرم را
با برگ براتی شده...یا وعده وعیدی!
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
ولادت امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرمرضیه عاطفی
قالبغزل
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
34
هرکه را آسمانی‌اش کردند
در نگاه تو فانی‌اش کردند
هر که عطر و بوی تو داشت
غرقِ در مهربانی‌اش کردند
در بهشت خدا محبّ تو را
لایق حکمرانی‌اش کردند
و سپس عاشق ولایت را
تا ابد جاودانی‌اش کردند
از سبوی تو هرکسی مِی زد
مست آئینه‌خوانی‌اش کردند
هر نبی را جدا جدا اوّل
پای درس تو فانی‌اش کردند
هرکسی را لیاقتی دادند
خرج دلبر، جوانی‌اش کردند
 
با نگاهت دوباره زنده شدیم
تو نظر کرده‌ای که بنده شدیم
 
عشق، سرمست دلربایی توست
عاشقِ جلوه‌ی خدایی توست
ریزه خوار قدیمی‌ات حاتم
شغل حاتم فقط گدایی توست
از نگاه تو کفر می‌لرزد
این همان ارث مرتضایی توست
از دم تو مسیح جان گیرد
لیک عیسی خودش فدایی توست
کربلایی، مدینه‌ای، حاجی‌ست
هر محبّی که سامرایی توست
 
مست جام توایم یا هادی
ما غلام توأیم یا هادی
 
دست خالی منم، کریم تویی
روح رحمان و یا رحیم تویی
فخر دارم به آسمان و زمین
چون امیر من از قدیم تویی
پیش دریای علم جاویدت
همه جاهل، فقط علیم تویی
عرش حق اعتبار دارد چون
ساکن کوی آن حریم تویی
بهر ایران بس است، استادِ
شاه عبدالعظیم تویی
تو کلیمُ اللَه از تبار علی
گفت موسی فقط کلیم تویی
کی شود شیعه‌ی شما گمراه؟
راه ایمانِ مستقیم تویی
 
با تو من تا خدا سفر کردم
با تو از لامکان گذر کردم
 
جامعه یک حدیث ناب تو بود
جامعه بهترین خطاب تو بود
هر سلامش معارفی کامل
این قدیمی‌ترین شراب تو بود
هست قرآن، کتاب ختم رسل
به خدا جامعه کتاب تو بود
جامعه کٌنهِ معرفت‌سازی‌ست
این زیارت در احتساب تو بود
پشت چشمان تو بُوَد خورشید
پس طلوع از پسِ نقاب تو بود
سحری من خدا خدا کردم
لحنِ لبیک حق، جواب تو بود
جامعه، نافله و عاشورا
از وصایای مستجاب تو بود
 
هادیِ فاطمه دعایم کن
متّقی در ره خدایم کن
 
هرکه در این سرا ولایت داشت
از ولای شما روایت داشت
هرکسی در مسیر ایمانش
به خدا از شما هدایت داشت
مورد لطف حضرت زهراست
دلت از هرکسی رضایت داشت
تا خدا رفت و رستگارش کرد
هرکه را چشم تو عنایت داشت
در مسیر عبورتان آقا
مَلَکی پَر به زیر پایت داشت
بهر بخشیدنِ تمام بشر
خاک پای شما کفایت داشت
دست خالی نرفته هرکس که
سفری سوی سامرایت داشت
 
طالب عزّت و سرورم من
با شما انعکاس نورم من
 
می‌رسد بوی حضرت هادی
عطر گیسوی حضرت هادی
قبله‌ی عاشقان و سرمستان
خَم ابروی حضرت هادی
شیر هم صید می‌شود بینِ
پیچشِ موی حضرت هادی
ماه شرمنده می‌شود نزدِ
رخ مَه‌روی حضرت هادی
در گلستانِ یار، شد مهدی
گلِ خوشبوی حضرت هادی
فخر دارد به باغ‌های بهشت
تربت کوی حضرت هادی
 
هرکه را فیض طاعتش دادند
می ناب شهادتش دادند
 
حرف تو حرف ناب ایمان است
همه‌اش آیه‌های قرآن است
آن ولایت که گفته‌ای آقا
مرکز ثقل آن در ایران است
انقلابِ ولاییِ ایران
همه از التفات جانان است
لقب شیعه‌ی حقیقی ِ تو
به خدا لایق شهیدان است
گشته بیدار امّت اسلام
این همان وعده‌ی امامان است
دشمنی با گناه و استکبار
پَر پرواز هر مسلمان است
هرکه تهدید می‌کند ما را
بی گمان در مسیر شیطان است
 
کاش می‌شد شهیدتان باشم
تا ابد رو سفیدتان باشم
 
گردش روزگار دست شماست
در خزان هم بهار دست شماست
من گرفتار سامرا هستم
اذن دیدار یار دست شماست
آبرو دارم از محبّت تو
هادیا، اعتبار دست شماست
ضرب شصتی نشان دشمن ده
یا علی ذوالفقار دست شماست
ای چهارم علی ز آل علی
کوثر خوشگوار دست شماست
بی‌قرارم تو التیامم ده
در دو عالم قرار دست شماست
شکر حق سائل شما هستم
روزیِ بی شمار دست شماست
 
من نمک گیر سفره‌ات هستم
از سبوی ولای تو مستم
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
ولادت امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرمحمد جواد پرچمی
قالبترکیب بند
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
49
تو به ما نور را نشان دادی!
ایها العشق! ایها الهادی!
 
ای دلیلِ طراوتِ چشمه!
روشنابخشِ هرچه آبادی!
 
ای که در بندِ بندگی هستی!
خوش به حالت، چقدر آزادی!
 
در ازل، قبلِ خلقتِ جنت،
با نگاهت، بهشت، می‌زادی
 
مثلِ خورشیدی و زِ نسلِ علی،
چه نکو رتبه‌ای، چه اجدادی!
 
وارثِ ذوالفقارِ مولایی!
وارثِ سجده‌های سجادی
 
نور را، منشأی و معنایی
عشق را، ریشه‌ای و بنیادی
 
حرفِ کج را، سکوتِ بی‌پایان،
حرفِ حق را، هماره، فریادی
 
…ای سرِ من!، بیفت بر قدمش
گر نیفتی به پاش، بر بادی!
 
به امیدِ توجهی خاصم
منِ بی‌دست و پا، منِ عادی
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرعادل حسین قربان
قالبغزل
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
27
سر رفت و دل هوی تو بیرون زسر نکرد
ترک طلب نگفت و خیال دگر نکرد
 
چشمم سپید شد به ره انتظار و باز
از گرد رهگذار تو قطع نظر نکرد
 
به گذشت عمر و سروقد من دمی زمهر
بر جویبار دیده ی گریان گذر نکرد
 
شمع وجود بی مه رویش نداد نور
نخل حیات بی قد سروش ثَمر نکرد
 
در سنگ خاره ناله ی من رخنه کرد لیک
سختی نگر که در دل جانان اثر نکرد
 
بد عهدی زمانه نظر کن که آسمان
گردش دمی به خواهش اهل هنر نکرد
 
دل در جهان مبند که این تندخو حریف
با هیچ کس شبی به محبت سحر نکرد
 
معمار روزگار کدامین بنا نهاد
کز تندباد حادثه زیر و زبر نکرد
 
دنیا متاع مختصری غم فزا بود
خرم کسی که میل بدین مختصر نکرد
 
فرخنده بخت آن که در این عاریت سرا
جز کسب نیک نامی، کار دگر نکرد
 
دل با ولای حجّت یزدان دَهُم امام
از کید نه سپهر مخالف حذر نکرد
 
سلطان دین علی نقی آن که آسمان
سر پیش آستانش، از شرم بر نکرد
 
ترک مراد خاطر او را قضا نگفت
اندیشه ی خلاف رضایش قدر نکرد
 
خورشید آسمان ولایت که ذره ای
بی مهر او به عالم امکان گذر نکرد
 
انوار فیض عامش بر ذره نتافت
کان ذرّه جلوه ها بر شمس و قمر نکرد
 
طبع «محیط» غیرت دریا است نظم او
هر کس شنید فرق زعقد گهر نکرد
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرمیرزا محمد تقی قمی (محیط)
قالبقصیده
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
29
دهمین نور کبریا هادی
روشنای مسیرها هادی
مقصد بال های خسته ی ما
حرم امن سامرا هادی
ما کجا و اسیر گمراهی
تا دلیل است و رهنما هادی
ما کویریم و هر کلام شما
شوق دریا دهد به ما هادی
کعبه دنبال طوف سامره ات
قبله مایل به توست یا هادی
عشق را دیده ایم دور ضریح
مست شش گوشه ی شما هادی
السلام علیک یا مولا
السلام علیک یا هادی
غم دنیا زمان دیدارت
می رود از سر گدا هادی
 
ما گدایان کوی سامره ایم
زائر مست بوی سامره ایم
 
زنده ام همچنان ز رحمت تو
مدح خوان شکوه عترت تو
من همان التماسِ هر روزِ
مهربانی بی نهایت تو
دستهای گدایی ام لبریز
از خیال خوش سخاوت تو
دست بخشنده تو قسمت ما
آرزو های ماست قسمت تو
دهمین آفتاب بی تکرار
منم و حسرت زیارت تو
راه من ای صراط زهرایی
مستقیم است از عنایت تو
نور از ریشه های باورمان
می ترواد به لطف همت تو
وعده وعده پر است سفره ی ما
صبح و ظهر و شب از کرامت تو
راه ها ختم می شود به خدا
فقط از کوچه ی هدایت تو
 
راه تاریک و من خطر نکنم
من که بی هادی ام سفر نکنم
 
می چکد نور حق ز دامانت
پدر و مادرم به قربانت
ابتدای تو نور علی نور و
نیست حرفی ز روز پایانت
گوش جان می دهد شبیه همه
شیر در پرده هم به فرمانت
به بلندای آسمان پر زد
هر که شد خاک بوس ایوانت
چشمه چشمه غدیر می جوشد
از کلام همیشه جوشانت
میزبان همیشه ی دلها
سائلت میشود غزل خوانت
دشمن و دوست را نوازش کرد
عطر مست نسیم احسانت
خوب شد زخم شَکِّ قلبم با
“جامعه” آیه های ایمانت
 
کرمتان شبیه باران است
عادَتُکم همیشه احسان است
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرحسن کردی
قالبترکیب بند
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
37
چو گل مشو همه تن لب، برای خندیدن
که تندباد فنا میرسد بگل چیدن
 
چو می‌کشند گلاب روانت از گل تن
دگر بس است بساط شکفتگی چیدن
 
اجل به قصد تو تیغ دو دم کشیده ز صبح
همان چو شعله شمعی تو گرم رقصیدن
 
کنون که صرصر پیری بنخل عمر وزید
بخود چو برگ خزان است جای لرزیدن
 
برین بساط مشو پهن همچو گل خندان
که هست وقت بساط نشاط برچیدن
 
بوقت خنده نه بیجاست اشک ریزی چشم
کند بحال تو بیباک گریه خندیدن
 
مباد ریختن آبرو بود، هش دار
بوقت خنده سرشکت بچهره غلتیدن!
 
چو گل بشادی ایام رو مده بسیار
که صد شکست رسد غنچه را ز خندیدن
 
چو خنده هرزه درایی دهان دریده که دید؟
نه شرط عقل بود، زو کناره نگزیدن!
 
بزور جهل درد بر تنت لباس وقار
مده چو غنچه گریبان بدست خندیدن
 
ز خنده لازم گل شد ز بس پریشانی
گلاب گشت و جدا زو نگشت پاشیدن
 
ز باد تفرقه خواهی که در امان باشی
مده چو غنچه تصویر ره بخندیدن
 
درین چمن گل شادی است غم، کند ز آن رو
ز خار دست تو خون گریه وقت گل چیدن
 
شوی بالفت عیش از خدای بیگانه
که می حرام شد از یار عیش گردیدن
 
شنیدم از لب پیر شکوفه این گفتار
که: غیر عقده دل نیست فیض خندیدن
 
ز خرمی شده پامال خلق سبزه و گل
بروی دست بود جای نی ز نالیدن
 
بود ز همدمی جاهلان بی تمکین
که جام را نرسد لب بهم ز خندیدن
 
ز فیض صحبت گفتار اهل علم و خرد
همیشه کار قلم گریه است و نالیدن
 
بود اگر بنظر فیض گریه چشم ترا
تمام گریه شادی است اشک باریدن
 
ز چشمه در اشک آب گر خورد چشمت
دگر نمیدودش دیده از پی دیدن
 
ز جوی گریه خورد آب نخلهای دعا
ز اشک شمع بود شعله گرم بالیدن
 
بناله نامه کند پاک از گنه سالک
که آب زنگ ز دل میبرد بنالیدن
 
بسوز و ساز شود باطن تو معنی خیز
تنور را بود این نان دهی ز تابیدن
 
بغم بساز گرت پایداری است هوس
که مست را اثر بیغمی است غلتیدن
 
شود غمی سبب راحت از غمی دیگر
رهد ز بارکشی اسب وقت لنگیدن
 
بکش ازین دو سه دینار دامن و، واشو
بسان غنچه برین خرده چند پیچیدن؟!
 
بخود مچین همه گر شاه چین و ما چینی
که چیده اند بساط تو بهر بر چیدن
 
ز ملک و مال چه ماند بکس، بجز غم و رنج؟!
ز دجله در کف دولاب چیست؟ نالیدن!
 
شکفتگی است غلط، باز غنچه شو ای گل
که تنگنای جهان نیست جای بالیدن!
 
مگر ز بندگی بنده گزیده حق
که هست خاک درش نور دیده دیدن
 
امام هر دو جهان:«حضرت علی نقی »
که ذکر نام خوشش چیست؟ شهد خاییدن!
 
باین امید که شاید بنام او باشد
جدا نمیشود از زر بسکه چسبیدن
 
یگانه گوهر دریای علم و جود و شرف
که هست پله قدرش فزون ز سنجیدن
 
در محیط شرف کز عزیزی اش بر سر
همیشه نه صدف چرخ راست لرزیدن
 
بنور مهر کند سایه کوه قدرش اگر
عجب که مهر تواند بچرخ گردیدن
 
ز نور بخشی خاک درش عجب نبود
که دیده ها بهم افتند بر سر چیدن
 
پی نزول غبار درش نباشد دور
روان کنند گر از خانه چشمها دیدن
 
ز پاس حرمت گرد حریم او چه عجب
که رنگ کس نتواند بچهره گردیدن؟!
 
بحشر صندل دردسر حساب شود
بر آستانه آن شاه جبهه ساییدن
 
دو لب ز ارض و سما داده اند گیتی را
برای درگه آن قبله گاه بوسیدن
 
ز بسکه در گهش از رحمت است تنگ فضا
گنه بخود نتواند ز بیم لرزیدن
 
ز ازدحام ملایک در آستانه او
چه سان رساند گنه خویش را ببخشیدن؟!
 
زرشک طاعت پاکان در آن خجسته حریم
عجب بتو به رسد جرمها ز کاهیدن
 
فلک به پنجه خورشید پیش رفعت اوست
همیشه در پی گردن ز شرم خاریدن
 
ز بار نسبت قدرش عجب نمیدانم
که آورد فرس چرخ را بلنگیدن
 
بجود او چو بود نسبتش، از آن دارد
همیشه ز آتش این شوق چشمه جوشیدن
 
چو درفشان شود آن بحر بی کنار، زند
محیط مهر خموشی به لب ز نالیدن
 
جواب مسأله اش از سئوال ز آن پیش است
که سائلش نکشد منتی ز پرسیدن
 
چو ماهتاب مدام آب فیض طاعت او
بروی سبزه شب بود گرم غلتیدن
 
سپهر راست پی جستجوی سایه او
چو ذره این همه در آفتاب گردیدن
 
برای دیدن اوج سپهر رفعت اوست
خور از خطوط شعاعی بچشم مالیدن
 
ز قابلیت ادراک فیض آن درگاه
نمیرسد به فلک جز ز دور گردیدن
 
شها تو مهر سپهر جلال و، من خاکم
ز مهر دور نباشد بخاک تابیدن!
 
ز زشتی عمل از بس ندیدنی است رخم
مگر بروی تو بخشش تواندم دیدن
 
غنی ز جنت و ایمن ز دوزخم سازد
مرا به مهر تو در حشر زنده گردیدن
 
امیدم آنکه نپیچد بنامه ام پرسش
مرا ز شرم بخود بس چو نامه پیچیدن!
 
شهنشها چه خسم من که تا مرا باشد
بگرد بحر ثنای تو حد گردیدن!
 
اگر چه نیست ثنای تو حد من، لیکن
من و در آرزوی آن بخویش پیچیدن
 
مرا که دست تمناست از گهر کوتاه
خوشم ز فکر و خیالش برشته تابیدن
 
مگر شود بشکر خایی مدایح تو
مرا تدارک ایام ژاژ خاییدن
 
چو نیست طالع گرد تو گشتنم، باری
من و بگرد خیالت همیشه گردیدن
 
بود بمدح تو غلتانی در سخنم
مرا شگون بخاک در تو غلتیدن
 
نداشت لایق شأن تو مدحتی واعظ
مگر ز روی خجالت سکوت ورزیدن
 
شود برشته دانش مگر در سخنش
بآب مدح تو شایسته پسندیدن
 
بپوش خلقت نورش ز خاک درگه خویش
که هست کار تو پیوسته عیب پوشیدن
 
زلال نور و ضیا تا ز چشمه مه و مهر
درین چمن شب و روز است گرم گردیدن
 
زلال حکم روان ترا بود یارب
همیشه در چمن روزگار غلتیدن
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرمیرزا محمد رفیع (رفیع‌الدین) (واعظ قزوینی)
قالبقصیده
سبک پیشنهادیمدح,مناجات
زبانفارسی
0
57
زجوش سبزه و گل کرده ابر فصل بهار
بساط مخمل گلدوز پهن در گلزار
 
هوای باغ جلوریز می برد دل را
شود با باد چو بوی گل پیاده سوار
 
به چنگ نغمه سرایان ز فیض آب و هوا
چو بال طوطی گردیده سبز موسیقار
 
قدم زند چو تماشایی به صحن چمن
کند چو باد بهاری به روی گل رفتار
 
ز بسکه بهره ور از مایهٔ رطوبت شد
نمود موج هوا عقد گوهر شهوار
 
درخت خشک ز موج نسیم شد سرسبز
چنانکه از نفس عیسوی تن بیمار
 
ز فیض باد بهاری شکفته مرغان را
چو گل به گلشن کشمیر غنچهٔ منقار
 
ز انبساط هوای نشاط افزایش
همیشه خنده زند همچو کبک بوتیمار
 
خوشا هوای دیاری که صرصر از خاکش
برد شمیم گل و نسترن به جای غبار
 
صفا پذیر شد از بس زمین این کشور
ز بس لطیف بود خاک این خجسته دیار
 
چنانکه شمع ز فانوس شیشه بنماید
به باغ لاله نمایان شد از پس دیوار
 
به هیچ دل نبرده ره غبار اندوهی
که رفته موج هوایش ز آینه زنگار
 
شکفتگی شده عام آنچنان ز فیض هوا
که هیچ فرق ز پیکان نمانده تا سوفار
 
کجاست لشکر اندوه و غم که هر رگ ابر
بود زموج هوا همچو تیغ جوهردار
 
ز شور خندهٔ گل در فضای این گلشن
به گوش کس نرسد صوت نغمه های هزار
 
رطوبت است ز بس با هواش چون مرجان
زبس لطافت خاکش رگ زمردوار
 
به زیر آب نهان است پنجهٔ خورشید
زخاک سبزش پیداست ریشهٔ اشجار
 
ز فیض آب و هوای بهار این گلشن
به بار آمده شاخ شکوفه بر دستار
 
به روی صفحهٔ آئینه از وفور نمو
عجب مدان که دمد گل ز سبزهٔ زنگار
 
خوشا لطافت این سرزمین که از خاکش
چو مو ز آینه پیداست ریشهٔ اشجار
 
هواش بسکه بود مشک بیز لبریز است
چو نافه هر کف خاک چمن ز مشک تتار
 
ز بسکه سبز شد از فیض آب و لطف هوا
نمود هر کف خاش به رنگ برگ چنار
 
بود به گلشن این بوستان عشرت خیز
ترانه سنج چو منقار عندلیبان خار
 
چنان وفور گل و لاله کرد سنگینی
که خون لعل برون جست از رگ کهسار
 
ز لطف آب و زفیض هوای جان بخشش
نخورده سیلی بادخزان رخ گلزار
 
ز داغ سینهٔ من باغبان این گلشن
گرفته گویی تخم گل همیشه بهار
 
درین چمن بود از حسن صوت بلبل را
گره گشای دل غنچه ناخن منقار
 
دلی چه سود که مانند غنچهٔ تصویر
نگشت باز گره از دل ستمکش زار
 
چنار ازان کف افسوس گشته سرتا پا
که نیست رنگ دوامی به چهرهٔ گلزار
 
ازان ز دل نتواند گشود عقدهٔ غم
که هست پنجهٔ گل همچو دست بسته نگار
 
گشاد کار ز تن پروران مجو زنهار
که عقده نتواند گشود دست چنار
 
مدار چشم مروت ز آسمان دورنگ
مخور فریب وفا زین ستمگر غدار
 
چو خار در تن ماهی نهفته از نیرنگ
هزار خنجر در دشنه ای که برده به کار
 
مباش ایمن از آن دل که از تو یافت شکست
به شیشه ای که ز دستت فتاد پا مگذار
 
به دل خورد چو خدنگت ز بسکه تنگ دلم
شبیه غنچهٔ پیکان شود لب سوفار
 
دلم به دامن مژگان ز جوش گریه فتاد
چو آن غریق که طوفانش آورد به کنار
 
به ذوق گریه چو دامم تمام اعضا چشم
ز شوق ناله همه تن گلو چو موسیقار
 
رسد به شوق نثار تو خونم از رگها
به دامن مژه چو نهرها به دریا بار
 
ز حرص پروری آخر ترا بدی زاید
نشسته مرغ دلت بر فراز بیضهٔ مار
 
گشاده خلق لب از بس به کفر نعمت، نیست
دلی که نبودش از رشتهٔ نفس زنار
 
ز اختلاط دو یکدل مجوی جز آرام
به روی آینه استاده آب ازان هموار
 
بود مضرت شاهان فزون ز سایر خلق
چو تاجدار بود بیشتر بترس از مار
 
کند چو عزم سفر بیشتر برد حسرت
زدار دنیا آنکس که هست دنیادار
 
عذار روز مکافات اهل نخوت راست
کشد سری که بود مست باده درد خمار
 
زند همیشه دم از عشق بوالهوس ز آنرو
که داغ تست دل مرده را چراغ مزار
 
مسافرانه زیم در جهان ندارد از آن
به رنگ خامهٔ زین خانه ام در و دیوار
 
چو تار چنگ رگ سنگ در فغان آید
ز بسکه آهم اثر کرد در دل کهسار
 
به آن خدای که سازد تصور مثلش
به سومنات بدنها عروق را زنار
 
به قادری که گل آتشین لاله دماند
فشاند تا به دل کوهسار تخم شرار
 
به آن یگانه که از بس بزرگی ذاتش
عقول را نبود در حریم کنهش بار
 
به مبدعی که ز کلک بدیع قدرت خویش
کشیده بر ورق دهر نقش لیل و نهار
 
به صانعی که درین کارگاه کون و فساد
چهار عنصر ازو گشته مصدر آثار
 
به خاک پای رسولی که گرد نعلینش
کشد به چشم مه و مهر سرمهٔ انوار
 
به حکم او که فلک را ازوست رتبهٔ سیر
به حکم او که ازو یافت سطح خاک قرار
 
به فیض گلشن قدر بهشت پیرایش
که هست یک گل رعنای او خزان و بهار
 
به زور بازوی شاه نجف امیر عرب
وصی احمد مختار حیدر کرار
 
به کان جود و جهان وقار و بحر سخا
به مرتضی علی آن شیر بیشهٔ پیکار
 
به زهرها که چشیدند آل پیغمبر
به دردها که کشیدند ائمه اخیار
 
به مصحف گل رویی که از نهایت شرم
نسیم را نبود در حریم وصلش بار
 
به بلبلی که ز روی صحیفهٔ غنچه
کند همیشه دعایی صباح را تکرار
 
به آن دلی که ز بس شوق درد غنچه صفت
کشیده تنگ گل زخم یار را بکنار
 
به خنده لب زخم نخورده نیش رفو
به داغ و اشک یتیمان به ثابت و سیار
 
به آن شهید که با داغ دل بخون غلطد
چو لاله ای که بریزد به ساحت گلزار
 
به عجز خاک نشین و به نخوت منعم
به نارسائی طالع به دولت بیدار
 
به ذوق لذت بیداد و زهر چشم عتاب
به شوق گرسنه چشم و به نعمت دیدار
 
به طفل غنچه که بیدار سازدش از خواب
گلاب پاشیی شبنم به باغ صبح بهار
 
به آن نسیم که از باغ رو به دشت نهد
به آه عاشق بیدل ز یاد عارض یار
 
به خندهٔ لب زخم و به عاشق خوشدل
به بردباری خصم و به خاکساری مار
 
به گوهری که بریزد ز دامن مژگان
اسیر صبح بناگوش یار را به کنار
 
به چشم مست نکویان به ساغر لبریز
به زلف سلسله مویان به نافهٔ تاتار
 
به بد شرابی یار و به بیقراری دل
به تندخوئی آتش به اضطراب شرار
 
به خنده ای که زند سر زمست صاف غرور
به ناله ای که برآید ز سینهٔ افگار
 
به تردماغی زهاد و خندهٔ لب گور
به شب نشینی بی باده و چراغ مزار
 
به انبساط لب یار و زاری عاشق
به شور قهقههٔ گل به ناله های هزار
 
به چاه غبغب خوبان که از وفور صفا
برون تراود ازو آب گوهر شهوار
 
به ذکر و فکر فقیری که از نهایت حرص
بود ز حلقه بگوشان مالک دینار
 
به نوک سوزن مژگان یار کز دلها
به جنبشی بتواند کشید نشتر خار
 
به مهربانی مستان بزم در صحبت
به کینه جوئی مردان رزم در پیکار
 
به درگهی که به صد آه و ناله می آید
به عشق بازی گل میخ او ز باغ هزار
 
که آرزویی دگر در دلم ندارد راه
به جز طواف در روضهٔ جهان وقار
 
علی ابن محمد امام هر دو سرا
خدیو دنیی و عقبی شه صغار و کبار
 
تویی که هیبت قهرت بسان گریهٔ بید
فکنده دست و دل شیر شرزه را از کار
 
ز بیم شعلهٔ دشمن گداز شمشیرت
رود ز رنگ به رنگی فلک ز لیل و نهار
 
خورد به حکم تو گر دست روز موج بحار
ز بحر سیل رود باز پس سوی کهسار
 
به جسم دشمن دین تو در دم هیجا
ز ضرب گرز گران سنگ و خنجر خونخوار
 
بود زخم عیان استخوان خورد شده
چو دانه ها که نمایند از شکاف انار
 
فتاد سایهٔ تیغت چو در تن خصمت
شکافت هر قلم استخوانش چون منقار
 
ز تندباد خزان مهابت تو فتد
به خاک پنجهٔ خورشید همچو برگ چنار
 
ز بسکه تیغ تو سرها به باد داد، بود
به رزمگاه تو هر گردباد کله منار
 
چو کوه طور شود سنگ سرمه سرتاسر
سموم قهر تو گر بگذرد سوی کهسار
 
به عزم رزم چو بندی میان مردی را
ز ضرب دشنهٔ دلدوز و تیغ آتشبار
 
برآید از تن خصم تو جان غم فرسود
چنانکه نالهٔ پردرد از دل افگار
 
به دور شحنهٔ عدل تو شد زبان به قفا
فتاد دیدهٔ نرگس اگر به ساق چنار
 
به عهد روشنی رای تو چنار ز برگ
عجب نباشد اگر آفتاب آرد بار
 
ز بیم نهی تو هرگز ز کاسهٔ طنبور
صدا نیامده بیرون چو چینی مودار
 
فلک سریر خدیوا ملک غلام شها
تویی که سایهٔ گرز تو در دم پیکار
 
فکنده مغز پریشان کاسهٔ سر خصم
چنانکه کافتد از فرق می کشان دستار
 
ز پنچه اش چو بدید استخوان خصم فشار
به یکدگر همه چسبید همچو موسیقار
 
ز بسکه خشک شد از هیبت جلادت او
ز زخم خصمش خون باز ماند از رفتار
 
به دور ابر کف او به دامن افلاس
چنین که ریخته پیوسته گوهر شهوار
 
ز بسکه مایه ور از جنس ناروایی شد
کسی به چشم طمع ننگرد به سوی بحار
 
زند چو بوسه به شستش گه کمانداری
رسد بهم لب سوفار تیر چون منقار
 
یکی بود لب و دندان بسان مقراضش
ز بس گزد لب افسوس خصم بدکردار
 
زبان طوطی مدحت سرای خامهٔ من
چو وصف تندی یکران او کند تکرار
 
نقط ر صفحه جهد چون سپند از آتش
به جنبش آید مسطر چو موج دریابار
 
خوشا امید تو جویا که در نظر داری
ثواب نعمت ز مدح ائمهٔ اطهار
 
بصورت اند جداگر ائمه از احمد
به معنی اند یکی با پیمبر مختار
 
به چشم دید چو بینی به بحر متصل اند
جدا اگر چه نمایند در نظر انهار
 
به روضه ات که بود قبله گاه اهل یقین
به رهنمونی طالع خوش آنکه یابم بار
 
شوم نخست بدرگاه آسمان جاهت
هلال وار سراپا جبین سجده گذار
 
از آنکه هدیهٔ من لایق جناب تو نیست
عرق فشان ز خجالت بسان ابر بهار
 
کنم به خاک ره زایران درگاهت
همین درر که بسفتم به دست عجز نثار
 
پس از طواف تو چو رو به کربلا آرم
در آن مطاف اجل تنگ گیردم به کنار
 
بسر زنم گل آسودگی ز فیض حسین
در آن زمین فلک قدر تا به روز شمار
 
شها ثنای تو نبود مجال ناطقه ام
مرا چه حد که توانم شدن مدیح نگار
 
چو نیست مدح تو یارای من همان بهتر
که آشنا به دعایت کنم لب اظهار
 
گل سرسبد چرخ تا بود خورشید
به گرد مرکز خاک است تا فلک دوار
 
امیدم آنکه لگدکوب حادثات بود
تن عدوی تو مانند خاک راهگذار
 
چو این قصیده در آفاق طبل شهرت زد
خطاب یافت ریاض المناقب از ابرار
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرجویای تبریزی (میرزا دارا)
قالبقصیده
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
80
گفتن از شأن تو چه دشوار است
"اهل بیت نبوتی" آقا
"مهبط الوحی" و "معدن الرحمه"
تو تمام کرامتی آقا
 
عادت و خلق و خویتان احسان
"أمرُکُم رشد" و حرفتان نور است
من چه گویم که" شأنکم حقٌ "
ذهن من از مقامتان دور است
 
خط به خط جامعه کبیره تویی
چه نیازی به وصف من داری؟
سلب تو نور و نسل تو نور است
فوق نوری فراتری، آری
 
تو ز قوم و قبیله ی آبی
و مبرّا زِ عیب و ایرادی
نامت آیینه را زِ رو برده
یا علی النقی و یا هادی
 
آمدی تیرگی فراری شد
قمرانه به شهر می تابی
و سیاهی تو را نمی فهمد
خارج از فهم کرم شب تابی
 
دشمنت هرچه گفت باکی نیست
تو نقی، پاک، مثل بارانی
چشم "شاهین" و جغد و کرکس کور
تا همیشه همای یزدانی
 
"متوکل" امام این قوم است
همشان مثل "معتز" و "واثِق"
با دهان قصد نورتان دارند!
نورکم حق و کلُّهم زاهِق ...
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرداوود رحیمی
قالبچهار پاره
سبک پیشنهادیمناجات
زبانفارسی
1
85
آقا سلام ! بغض بدی مانده در گلوم
آورده اند سمت شما مرتدان هجوم
 
دجّالهای فتنه به این شهر آمدند
دیدند با توایم , همه قهر آمدند
 
همسایه بسکه سنگ به همسایه زد امام!
شاهینِ فتنه بر سرمان سایه زد امام!
 
در حیرتم گرفته عجب غربتی تو را
شیطان زبان گشوده به بی حرمتی تو را
 
از بس گناه جامعه ما کبیره شد
شیطان فتنه کفر فروش عشیره شد
 
این شهر کوفه خیز عجب بی وفا شده است
این سرزمین غرور تو را کربلا شده است
 
هی حرف پشت حرف بگو سنگ پشت سنگ
پیشانی مرام تو را آشنا شده است
 
با دشنه ی ترانه به جنگ تو آمدند
هی واژه واژه نیزه به سویت رها شده است
 
از سوزشان به حیثیتت حمله کرده اند
در خیمه ی حریم تو آتش به پا شده است
 
یک روز دشمنت حرمت را خراب کرد
امروز گوشه گوشه زمین سامرا شده است
 
غم نیست ای امام ,زمان دست شیعه است
ایران که هیچ نبض جهان دست شیعه است
 
خون علی است در رگ ما موج می زند
این لشگر شماست اگر فوج می زند
 
رودیم و موجهای خروشان می آوریم
با اشکهایمان همه طوفان می آوریم
 
مثل همیشه مست کلام هدایتت
 در هرفراز جامعه ایمان می آوریم
 
از سامرا به شیعه خود یک اشاره کن
مردانی از قبیله سلمان می آوریم
 
سربازهای پا به رکابی برایتان…
اصلا سپاهی از خود ایران می آوریم
 
مردانت از تمام زمین جمع می شوند
ما نیز پرچمی ز خراسان می آوریم
 
این شیعه تن به فتنه ی رنگین نمی دهد
این آسمان مجال به شاهین نمی دهد.
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریزتخریب حرم عسکریین (علیهماالسلام) امام هادی (علیه السلام)
شاعرمحسن ناصحی
قالبغزل,مثنوی
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
53
نقی! نامی که فخر آسمان است
تلفظ کردنش حظ دهان است
 
ز القاب امام ِ هادیِ ماست
امامی که عزیز شیعیان است
 
امام قد بلند ِ ماه رویی
که جد حضرت صاحب زمان است
 
نقی, یعنی تو پاکی! پاک تر از…
همان آبی که در جنت روان است
 
نقی, چون مظهر پاکی ست…نامش
برای قرنِ آلوده, گران است
 
به نام مادرش سوگند…. زهرا!
همان که صبح چشمش جاودان است
 
نخواهد از نفس افتاد این عشق
که از “هادی” به قلب عاشقان است
 
به کوریِ دو چشم آن حقیری
که از فرط حقارت بد دهان است
 
به هر دیوار ِ این دنیا نوشتیم :
“نقی” زیباترین نام جهان است…
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعروحیده افضلی
قالبغزل
سبک پیشنهادیواحد
زبانفارسی
0
85
روحی فداک حضرت خورشید بی نقاب
عالیجناب , حضرت هادی مستطاب
 
ما را قبول کن تو به شغل کبوتری
بر روی بال خسته بزن مهر نوکری
 
اصلا بساط نوکری ام را ردیف کن
آقا ردای حیدری ام را ردیف کن
 
اصلا بیا اجازه بده دلبری کنم
من بند کفشتان بشوم سروری کنم
 
یا ابتدای درب ورودی این حرم
با حکم پادری شدن از عالمی سرم
 
در بین کفشداری تان جایمان بده
بر این گدای کنج حرم آب و نان بده
 
ای باعث تلالو خورشید گنبدت
پاینده باد زنده و جاوید , گنبدت
 
پلکی بزن اجازه بده وقت بارش است
رنگین کمان به سمت تو در حال کرنش است
 
بر سینه مهر خادمی افتخاری است
لب تر کنی فدا شدنم انتحاری است
 
لب تر کنی زمین و زمان را درو کنم
من قطع نامه های جهان را وتو کنم
 
در کهکشان راه تو سیاره میشویم
از آب حوض صحن تو میخواره میشویم
 
محدوده ی حکومت تان کل خلقت است
سینه زدن برای شما اوج لذت است
 
باید  برای بردن نامت وضو گرفت
باید ز خاک پای شما آبرو گرفت
 
نام کبوتران حرم جبرییل بود
با شه پر شکسته به گنبد دخیل بود
 
با جرعه های جامعه ات مست می شوم
یعنی که شیعه ای تک و یکدست می شوم
 
ته مانده های سفره ی تو رزق عالم است
دم خورده های نان شبت خرج حاتم است
 
روحی فداک , طاهر والطهر متقی
نفسی لک الوقاء , یا ایها النقی
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرعلی کاوند
قالبمثنوی
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
69
بالاتراز این هاست لوایی که تو داری
خورشید دمیده ز عبایی که تو داری
ازبنده نوازی و عطایی که تو داری
آقای جهان است گدایی که تو داری
 
ما خاک بخیلیم و شما ابر سخایی
محبوب شده از کرمت شغل گدایی
 
چون جامه که بر قامت زیبا بنشیند
مهر توبه دلهای مصفا بنشیند
هرکس به دلش مهر تو آقا بنشیند
مهرش به دل حضرت زهرا بنشیند
 
لطف خود زهراست که ما اهل یقینیم
آن روز دعا کرده که امروز چنینیم
 
تو آینه داری و کلام تو گهر بار
در وصفت و ماندند…چه گفتار و چه اشعار
حقا که زلالی و نجیبی و نسب دار
بر شیر ندارد اثری زوزه ی کفتار
 
درعالم از این نکته هزاران اثر افتاد
((باآل علی هر که در افتاد ور افتاد))
 
بیراهه نرفتیم اگر هادی ما اوست
ذکر ولی ا.. همان جلوه ی یا هوست
چون شیشه ی عطری که به یک واسطه خوشبوست
در چنته ی ما نیست به جز مرحمت دوست
 
العبدُو ما فی یده کان لمولاه
ازبرکت خورشید کند جلوه گری ماه
 
تو هادی مایی و جهان بی تو سراب است
اوصاف تو در آیه ی تطهیر کتاب است
تو عشق مدامی و دمت مستی ناب است
جای ولی ا… کجا بزم شراب است؟!
 
یک آیه بخوان آتش کفرش به یم افتد
یک شعربگو کاخ و سرایش به هم افتد
 
گفتندشراب و دلت ای ماه کجا رفت
ازمجلس بغداد سوی شام بلا رفت
لب پاره شد و ناله ی زینب به هوا رفت
خون ازلب شه, روح زجان اُسرا رفت
 
شد مجلس اغیار همان بزم خرابه
وقتی که سر افتاد به دامان ربابه
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریزشهادت امام هادی (علیه السلام)
ورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
شاعرسیدعلی رکن الدین
قالبمربع ترکیب
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
71
وقتی نگاهم رابه باران می نشانم
وقتی که خون دل زدیده می فشانم
گُل می کندشوق تووباجذبه ی عشق
دل رابه سوی سامرایت می کشانم
 
چون آینه محو جلالت می شود دل
مبهوت درقدرو کمالت می شود دل
 
یادت چراغ خلوت اندیشه ی ماست
مهرت همیشه دررگ ودرریشه ی ماست
ای هادی گمگشتگان راه توحید
خدمت به راه مکتب توپیشه ی ماست
 
برسائلان آستان خودکرم کن
مارابه راه عشق خودثابت قدم کن
 
ای مظهرکُّّل صفات حق پرستی
بخشیده ازجام شرف برعشق،مستی
ما قطره دریای احسان توهستیم
ما ذره ایم ای آفتاب کُّل هستی
 
تاریکی مارا ببخشا روشنائی
مارابه اوج معرفت کن رهنمائی
 
ایمان شکوفا شد زگلزارلب تو
عرفان فضیلت یافته ازمذهب تو
ای چشمه ی جوشنده ی ایثارو تقوا
قرآن شده احیا زسعی مکتب تو
 
تورهبردین ،شهریار مُلک دینی
توهادی راه تمام مؤمنینی
 
توکعبه ی دل هایی و قبله نمائی
تو چون نسیم صبحگاهی جانفزائی
گنجینه ی قدروکمال وعلم ودانش
توگوهرناب جواد ابن الرضائی
 
جود توجوشیده زجودآن جواداست
دنیا مرید و درگهت باب المراداست
 
ای آن که تابد نورایمان ازنهادت
شد جامعه آئینه ای از اعتقادت
گردشمن بیدادگر بیداد می کرد
گلبانگ پُرشورتوشد تیغ جهادت
 
روزعدو رابا کلامت شام کردی
موج ستم را خسته وآرام کردی
 
آنان که ازروز ازل غرق عنادند
غافل ز روز محشرو روز معادند
وقتی قدم دربرکه ی شیران نهادی
دیدند،شیران سربه پای تونهادند
 
ای آفتاب آسمان حق پرستی
دراختیار توست نبض کُّل هستی
 
ای آن که قرآن درتجلایی جهانگیر
باآیه ی تطهیرکرده از توتقدیر
دشمن هجوم آورد درشب برسرایت
بردند تا بزم شرابت با چه تقصیر
 
وقتی که بربیدادگر لب را گشودی
کاخ ستم را برسرش ویران نمودی
 
ای آن که هستی ازتو درس عشق آموخت
خورشید مهرت چلچراغ عشق افروخت
باآن همه قدروجلال وراد مردی
افسوس با زهرستم جان ودلت سوخت
 
توسوختی تا نورحق روشن بماند
پرپرشدی تا باغ دین گلشن بماند
 
ای مظهر صبرو وقار واستقامت
ای اسوه ی ایمان وایثار وکرامت
امیدوارم تابگیری بانگاهت
دست «وفایی»رابه صحرای قیامت
 
ای قبله ی امید ازما رو مگردان
دررستخیز ازعاشقان ابرومگردان
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریزشهادت امام هادی (علیه السلام)
شاعرسید هاشم وفایی
قالبنا مشخص
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
84
هر شیعه شاملش شده لطفِ هدایتش
شیری که شیر ها همه مست از عنایتش
 
ایمان شیر ها به تماشا کشیده شد
جایی که رد نمودِ خلائق امامتش
 
آن شیر پیر بین قفس درک کرده بود
یک ذره از تجلی ی نور عدالتش
 
در جامعه به «جامعه» باید عمل نمود
در هر فراض جامعه دیدم رسالتش
 
سلطان جود , بوده پدر بر اباالحسن
نام علی ست سرّ وقار صلابتس
 
در سامرا کنار مخالف عَلَم نهاد
این ماجرا دلیل شده بر شجاعتش
 
در قلب شیعه داغِ فراقش همیشه هست
مارا به حزن خوانده شکوه شهادتش
 
وقتی نموده است هدایت قلوب ما
روز جزا به شیعه رسد او شفاعتش
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریزشهادت امام هادی (علیه السلام)
شاعرعلی اصغر یزدی
قالبغزل
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
71
شنیدم از کراماتت حکایت های بسیاری
فراوان دیده ام از تو کرامت های بسیاری
 
هزاران بار در دنیا دل از چاله به چاه افتاد
ولی از نور تو دیدم هدایت های بسیاری
 
توئی ابن الرضا من هم همیشه صید صیادم
برای مثل من کردی ضمانت های بسیاری
 
گدایم من گدایم من گدای سامرای تو
رسیده از شما بر من عنایت های بسیاری
 
نیابت کرده ام جای شما ای مظهر خوبی
نیابت کردم و رفتم زیارت های بسیاری
 
قیامت میشود ثابت مقام خادمین تو
غلامت میکند قطعأ شفاعت های بسیاری
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرمحسن صرامی
قالبغزل
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
90
شروع عشق به نام خدا به نام شما
من آفریده شدم تا شوم غلام شما
هزار شکر نبوده هنوز روی سرم
به غیر سایه ی لطف علی الدوام شما
کبوتر دل من که نمی پرد همه جا
از آن زمان که گرفتار شد به دام شما
برای آن که جنان را فقط نگاه کند
نشسته است شب و روز روی بام شما
خوشا به حال کسی که شده در این دنیا
مسیر زندگی اش روشن از کلام شما
 
شما تمامی دار و ندار من هستید
تمام عمر همه اعتبار من هستید
 
جهان به زیر قدوم تو خار می گردد
نفس زنی همه عالم بهار می گردد
برای عرض ارادت به محضرت ، خورشید
به سمت گنبد تو رهسپار می گردد
یکی دو شب که نه ، هر شب به سامرا ، مهتاب
میان صحن تو مثل غبار می گردد
اگر که تیغ دو ابروت می کشد ، جانم
هزار بار به پایت نثار می گردد
اگر به عشق تو مُردم شما نخور غصه
یک عاشقت کم از این صد هزار می گردد
 
همیشه زنده بُود هر کسی فدای تو شد
و خوش به حالش اگر خاک سامرای تو شد
 
دلم بهانه گرفته ، بهانه ات هادی
نشسته ام چو گدا پشت خانه ات هادی
نگاه کن به خدا آب و نان نمی خواهم
تمام حاجت من آستانه ات هادی
بخوان تو جامعه را تنگ شد دلم امشب
برای زمزمه ی عاشقانه ات هادی
به عرش نقل محافل بیان مدح شماست
و جبرئیل بخواند ترانه ات هادی
تو آمدی که گرفتاری ام شروع شود
شوم اسیر تو و آب و دانه ات هادی
 
تو آمدی که بدانم جلال یعنی چه !
تو آمدی که ببینم جمال یعنی چه !
 
بگیر دست مرا تا به سامرا ببری
بگیر دست مرا عرش کبریا ببری
ببین که دور و بر من غریبه بسیار است
بگیر دست مرا ، یار آشنا ، ببری
تو رهنمای منی ، تا نیامده شیطان
بگیر دست مرا تا سوی خدا ببری
همه یقین من این است راه حق آنجاست
به هر کجا که دلت خواست تا مرا ببری
به آن ضریح تو سوگند می دهم مولا
مرا تو یک شب جمعه به کربلا ببری …
 
که روضه خوان بشوم در حریم خون خدا  :
” میان آن همه لشکر … حسین … وا … تنها … “
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
ولادت امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعررضا رسول زاده
قالبترکیب بند
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
106
خورشید پر تلألو هفت آسمان شدی
ذی الحجه ی شهیر زمین و زمان شدی
با اهدنا الصراط تو شد راه ، مستقیم
وقتی که حمد خواندی و تفسیر آن شدی
تکثیر گشته آیه ی ایاک نعبدُ
از آن زمان که هادی اهل جهان شدی
ابن الجواد ! تا که گدایت شدیم ما
مثل پدر کریم شدی ، مهربان شدی
تا سفره های دست کریم تو پهن شد
ما میهمان شدیم ، تو هم میزبان شدی
 
امروز بر دریچه ی قلبم نزول کن
لطفی کن و مرا به غلامی قبول کن
 
هر وقت شیعه سائل و محتاج می شود
دریای لطف و جود تو موّاج می شود
دل را به دست غیر تو هرگز نمی دهم
از این قضیه عشق تو انتاج می شود
پرهای جبرئیل نگاهم در آتش است
وقتی که خاک پای تو معراج می شود
در امتحان رشته ی عشق و ولای تو
هر کس که زیر ده شده اخراج می شود
 تو پادشاه کشور دینی بدون شک
گاهاً عمامه بر سر تو تاج می شود
 
امروز بر دریچه ی قلبم نزول کن
لطفی کن و مرا به غلامی قبول کن
 
امروز آمدیم که عیدی به ما دهید
یک گوشه ، یک کنار به ما نیز جا دهید
چشمان ما به دست شما خیره گشته اند
تا که مجوز سفر سامرا دهید
از این چل و دو سال فقط لحظه ای بس است
تا با اشاره ای دل ما را جلا دهید
از التماس پر شده دستان خالی ام
وقتش شده که تکه ی نان بر گدا دهید
گفتند که بلا سبب قرب می شود
بی زحمت ای طبیب به ما هم بلا دهید
 
امروز بر دریچه ی قلبم نزول کن
لطفی کن و مرا به غلامی قبول کن
موضوعولادت امام هادی (علیه السلام)
مدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرمسعود یوسف پور
قالبترجیع بند
سبک پیشنهادینامشخص
زبانفارسی
0
98
ز شوخی نه در دیده آیی نه در بر
ندانم چه سازد کسی با تو کافر
 
ادای ترا غمزه سرخیل غارت
نگاه ترا فتنه پامال لشکر
 
بلا محو آن کنج چشم مشوش
اجل واله آن نگاه محیر
 
شهادت زه آن کمال مقوس
سعادت خم آن کمند معنبر
 
ز هر جنبش ابروت در تصور
رموزات غیبی درآید مصور
 
خرد گم در اندیشه آن دهان شد
ندانم چه داری درین نکته مضمر
 
چو حرف میان تو در نامه آرم
قلم گم کند جاده خط مسطر
 
بگو چون ننالد به خود آن دلی کو
نشیند در او تیر ناز تو تا پر
 
فراخ است دامان عیشی که گیرد
ترا یک نفس چون کمر تنگ در بر
 
به دور رخت شاخ گل در گلستان
سراسر گل زردرویی دهد بر
 
به عهد قدت در چمن بی‌تکلف
خجالت بود جمله بار صنوبر
 
خرامی به خاک شهیدان خود کن
که تا وارهیم از تمنای محشر
 
اسیری که محتاج لطف تو باشد
سزد گر نشیند ز عالم توانگر
 
به اقبال خاری چه گل‌ها که چیند
مسلمانی من به عهد تو کافر
 
چه لذت ز اندیشه حور کس را
که نگرفته باشد ترا تنگ دربر
 
زدی تیرم آسان و دانم که مشکل
کبابی توان خورد ازین صید لاغر
 
من آن مرغ زارم که از ناتوانی
به گوشی نزد ناله‌ام حلقه دربر
 
گهی در هوای قفس می‌کنم جان
گهی در فضای نفس می‌زنم پر
 
مینداز در ناله‌ام گوش خواهش
که بر سفره من کبابست اخگر
 
نفس برنمی‌آرم از گرد کلفت
که آهم کند خاک در چشم اختر
 
اگر خاطرم دامنی برفشاند
نگردد دگر جیب مشرق منور
 
به بال و پر ناله خواهم پریدن
شود گر سبکباری ضعف یاور
 
یکی بر سر این نه ایوان برآیم
درین خانه تا کی نشینم مکرر
 
سبکروحی من نسیم بهارست
که بر خار بن گر وزد گل دهد بر
 
سر و برگ آمیزش کس ندارم
زنم موج در خویش چون آب گوهر
 
به یار سفر کرده من که گوید
که ای چشم غربت ز رویت منور
 
تو چون شعله تا از سرم پاکشیدی
نشاندی به خاکسترم همچو اخگر
 
ترا ساخت غربت مرا سوخت دوری
تویی گل به دامن منم خاک بر سر
 
تو زودم فراموش کردی ولیکن
خیال تو نام مرا دارد از بر
 
ترا بر زبان قلم نایم اما
غمت کرده نام مرا زیب دفتر
 
چه درسم که ناخوانده گشتم فرامش
چه نامم که نابرده گشتم مکرر
 
چو در نامه حال دل خود نویسم
فشانم کف خون به بال کبوتر
 
منم بی‌تو دامن فشانده به ساقی
منم بی‌تو دل برگرفته ز ساغر
 
کسی را که یاری نباشد به دامن
کشد دردسر گر نهد لب به کوثر
 
نهال طرب بی‌تو در باغ خاطر
درختی است پژمرده بی‌برگ و بی‌بر
 
چرا دل نباشد مرا بی‌تو درهم؟
چه سان بی‌تو خاطر نباشد مکدر؟
 
نه پایی که گامی نهم بی‌تو در ره
نه دستی که بی‌تو کنم خاک بر سر
 
چه سازم که هجران یاران یکدل
قضایی است مبرم بلایی مقدر
 
چه سازم که شد چاره‌سازی عالم
به بیچارگی‌های گردون مقرر
 
به ما داده‌اند اختیاری که دارد
به تدبیر گرداب فکر شناور
 
چو کشتی فرو شد کسی را به دریا
تو خواهیش مختار گو خواه مضطر
 
زنم دست و پایی درین بحر بی‌بن
ولی پا به هستی ولی دست بر سر
 
به پیری رسیدیم و لهو جوانی
ز خاطر نگردید یک ذره کم‌تر
 
به اوهام خود عقل مغرور و غافل
که جهل مرکب دگر، علم دیگر
 
به خیر و به شر راه بردیم لیکن
نه تحصیل خیر و نه پرهیز از شر
 
تمیز بد و نیک کردن چه حاصل
چو هرچیز کردیم بد بود یکسر!
 
همان به که از هرچه کردیم حاصل
بروبیم خاطر بشوییم دفتر
 
به غیر از ثنای امامی که باشد
همه غرق احسانش همه بحر و هم بر
 
امام دهم آنکه با عقل اول
ز یک جیب برکرده روز ازل سر
 
علی نقی هادی دین و دنیا
امام خلایق شهنشاه عسکر
 
درین بحر بی‌ بن نیابی نظیرش
که این نه صدف راست یک دانه گوهر
 
چه نسبت به افلاک درگاه او را
که خاک درش به ز خورشید انور
 
برافتد اگر پرده از روی رایش
چو خورشید هر ذره گردد منور
 
به جان مجرد چه نسبت تنش را
که با نور ظلمت نباشد برابر
 
به درگاه او بار نبود فلک را
اگر تا قیامت زند حلقه بر در
 
کند سایه گر بر فلک کوه حلمش
مکعب براید سپهر مدور
 
نسیمی ز زلفش اگر جلوه گیرد
پریشان فتد عطسه در مغزعنبر
 
شمیمی ز خلقش بباید که گردد
جهان همچو دامان غنچه معطر
 
چه وسعت بود کلبه شش جهت را
که در وی نهد جاه او کرسی زر
 
چه گنجایش آغوش علم بشر را
که تا کنه او را کشد تنگ دربر
 
اگر شبنم فیض لطفش نباشد
نماند نهال امل تازه و تر
 
وگر ریشه در خاک مهرش دواند
دهد بار عصیان گل مغفرت بر
 
درین آرزو پیر شد نخل طوبی
که در اعتدال هوایش کشد پر
 
چه فیض است درگاه او را که دارد
غبار درش جلوه موج عنبر
 
چه نورست خاک درش را که گردش
چو پیرایه صبح باشد منور
 
نبودی به عالم شب از خاک کویش
شدی طینت آفتاب از مخمر
 
حسودش چه شایستگی پیشه دارد
که باشد عدم با وجودش برابر
 
بتابد گر از دور بر روی خصمش
شود خاطر مهر چون مه مکدر
 
دماغ فلک پر شد از دود سودا
ز بس رشک قدرش برافروخت آذر
 
به هر هفت اندام از رشک جاهش
فلک داغ‌ها دارد از هفت اختر
 
نیارد زدن دست و پا گر درافتد
به بحر یقینش گمان شناور
 
ز طوفان دریای شبهت ندارد
جز از فکر او کشتی علم لنگر
 
زهی پادشاه معظم مظفر
به فطرت مقدس به طینت مطهر
 
سپهر یقین را و دریای دین را
درخشنده اختر، فروزنده گوهر
 
کف دستی از ملک قدر تو ارزد
باین هفت کشور نه، هفتاد کشور
 
بدین ارجمندی که دیدست فرزند؟
مرین نه پدر را ازین چار مادر
 
به خاک تو خورشید افشانده پرتو
به راه تو جبریل گسترده شهپر
 
ز شوق طواف تو بودی که دیدی
رخ یوسف مهر از چاه خاور
 
به فیض تو محتاج چون مه به خورشید
عقول مقدس نفوس مطهر
 
به گرد تو گردند افلاک دائم
به راه تو پویند پیوسته اختر
 
نبودی اگر عکس رویت نبودی
نه گردون مزین نه انجم منور
 
درت خانه آفتابست گویی
که در وی شب و روز باشد برابر
 
کسی کو به خاک درت روز دارد
حدیث وجود شبش نیست باور
 
خطوط شعاعی چو گیسوی حوران
نموده است خور وقف جاروب آن در
 
شها، شهریارا، منم آنکه دائم
به مدح تو دارم نفس خشک و لب تر
 
من و طبع فیاض و ورد مدیحت
همان خاطر عاشق و یاد دلبر
 
من و خاطری از مدیحت لبالب
چو دامان دریای عمان ز گوهر
 
به رغبت فروریخت تیغ زبانم
به پای مدیح تو تا داشت جوهر
 
به مهر تو دارم درخشنده خاطر
به حرف تو دارم فروزنده دفتر
 
مرا طالعی همچو خورشید باید
که سایم به خاک درت چهره زر
 
ز دنیا و عقبی مرا بس که یک دم
کنم مشت خاکی ز کوی تو بر سر
 
ندارم اگر مایه مهر تو دارم
درین ره که دارد ز من توشه بهتر؟
 
عمل گر نداریم در راه عقبی
همین بس که علم تو داریم رهبر
 
ز مهر تو همراه خواهیم بردن
متاع روایی به بازار محشر
 
در آندم که دستی گریبان نیابد
من و دست و دامان آل پیمبر
موضوعمدح امام هادی (علیه السلام)
گریز
شاعرفیاض لاهیجی
قالبقصیده
سبک پیشنهادیمدح
زبانفارسی
0
87
براساس گریز به
موضوع گریز :
مناسبت گریز :
براساس سبک شعر
روضه شور واحد تک زمینه رجز خوانی زمزمه جفت نوحه مناجات نامشخص مدح مسجدی سینه زنی واحد سنگین دکلمه دم پایانی واحد تند پیش زمینه سرود سالار زینب حاج ناظم همه جا کربلا راس تو میرود بالای نیزه ها ببینید ببینید گلم رنگ ندارد نوحه سنتی ببینید ببینید گلم رنگ ندارد سیدی ماکو مثلک الغریب غریب گیر آوردنت زبانحال به سمت گودال از خیمه دویدم من دودمه مدح و مرثیه مفاعیل مفاعیل فعول شعر خوانی
براساس قالب شعر
دوبیتی غزل قصیده مثنوی چهار پاره رباعی ترجیع بند مستزاد شعر نو شعر سپید ترکیب بند قطعه مسمط نا مشخص مربع ترکیب تک بیتی مخمس
براساس زبان
فارسی عربی ترکی
براساس شاعر
محتشم کاشانی میلاد عرفان پور امیر عباسی قاسم صرافان محمد مهدی سیار غلامرضا سازگار رضا یعقوبیان علی اکبر لطیفیان قاسم نعمتی اسماعیل تقوایی مرتضی محمود پور حسن لطفی امیر حسین سلطانی محمود اسدی علی انسانی مظاهر کثیری نژاد محمود ژولیده ولی الله کلامی زنجانی میثم مومنی نژاد حسن ثابت جو عباس میرخلف زاده سید حمیدرضا برقعی سید هاشم وفایی سید رضا موید خراسانی محمدرضا سروری یوسف رحیمی احمد بابایی محسن عرب خالقی سید پوریا هاشمی علیرضا خاکساری وحید زحمتکش شهری مهدی رحیمی زمستان حسن کردی روح اله نوروزی مرضیه عاطفی بهمن عظیمی حسین رحمانی میلاد قبایی محسن صرامی رضا آهی رضا تاجیک اصغر چرمی محمد جواد شیرازی مهدی نظری وحید قاسمی وحید محمدی محسن کاویانی مجتبی صمدی شهاب حمید رمی محمد حسین رحیمیان محمد حسن بیات لو امیر روشن ضمیر نا مشخص محمد محسن زاده گنجی امیر ایزدی حسین قربانچه رضا رسول زاده جواد حیدری محمد سهرابی محمد جواد پرچمی سيد مهدي سرخان رضا یزدانی سید مهدی موسوی حسن صنوبری محسن رضوانی سیدجواد پرئی سید محمد جواد شرافت علی سلیمیان محمدجواد غفورزاده (شفق) سید مجتبی رجبی نورآملی حسن بیاتانی عماد خراسانی رحمان نوازنی مسعود اصلانی حافظ محمدرضا آغاسی علی حسنی صمد علیزاده محمد صمیمی کاظم بهمنی مجید تال مهدی قهرمانی احسان محسنی فر شیخ رضا جعفری میثم سلطانی مصطفی صابر خراسانی محمد فردوسی علیرضا قزوه قاسم افرند محمد مهدی عبداللهی محمد خسروی جواد دیندار سعید خرازی علیرضا عنصری حسین میرزایی حسن جواهری مصطفی قمشه ای علامه حسن زاده آملی میثم خالدیان علی زمانیان حسین ایمانی سیدعلی احمدی(فقیر) سید مجتبی شجاع محمد حسین فرحبخشیان (ژولیده نیشابوری) محسن داداشی امام خمینی (ره) فواد کرمانی امیر رضا سیفی احمد اکبرزاده ملا فتح‌الله وفایی شوشتری صدّیقه‌ی طاهره (علیهاسلام‌الله) محمود شاهرخي (م.جذبه) سید محمد رستگار جواد هاشمی (تربت) سید حبیب نظاری غلام‌رضا دبیران محمدحسین علومی تبریزی سعید بیابانکی سعید توفیقی علیرضا لک جواد محمد زمانی آیت الله محمدحسین غروی اصفهانی سید یاسر افشاری محمود کریمی احمد واعظی آیت الله وحید خراسانی حضرت آقای خامنه ای سید الشهدا عبدالجواد جودی خراسانی بهروز مرادی سالک قزوینی رفیق اصفهانی سید رضا حسینی (سعدی زمان) بابافغانی شیرازی تأثیر تبریزی صغیر اصفهانی (ره) وحید مصلحی یاسر حوتی حسین رستمی محمد بنواری (مهاجر) محمد بیابانی علیرضا شریف هادی جان فدا علی آمره حامد تجری مصطفی متولی مجتبی خرسندی علی صالحی علیرضا بیاتانی مهدی رحمان دوست مهدی نسترن سید محمد جوادی سید مهدی جلالی مجتبی روشن روان حامد خاکی سید محمد علی ریاضی احسان مردانی مهدی مومنی مریم سقلاطونی مجتبی شکریان همدانی عارفه دهقانی حسینعلی شفیعی (شفیع) رضا پیروی سعید پاشازاده ناصر حامدی رضا قاسمی حامد جولازاده پیمان طالبی میلاد حسنی امیر حسام یوسفی نوید اسماعیل زاده عباس شبخیز قراملکی (شبخیز) مهدی جهاندار کرامت نعمت زاده علی اصغر حاج حیدری مهدی صفی یاری محمد علی بیابانی محمد امین سبکبار هانی امیر فرجی سینا نژادسلامتی رسول میثمی صباحی بیدگلی وصال شیرازی مهدی پورپاک فاطمه نانی زاده محسن خان محمدی حبیب نیازی مجید لشگری میرزا احمد عابد نهاوندی(مرشد چلویی) آیت الله سیداحمد نجفی(آقاجون) محمد جواد خراشادی زاده ناظرزاده کرمانی سیدجلال حسینی احمد جلالی حسین عسگری علی اصغر کوهکن حجت الاسلام میر تبریزی محسن مهدوی حبیب الله چایچیان رضا فراهانی محمدرضا شمس خاکی شیرازی ابراهیم بازیار عباس احمدی سید محمد اویار حسینی محمد احمدی مرحوم الهیار خان (آصف) جواد قدوسی مجید قاسمی محمد رسولی داوود رحیمی مسعود یوسف پور حیدر توکل فاضل نظری علی ناظمی صفایی جندقی کریم رجب زاده میرزا یحیی مدرس اصفهانی غلامرضا کافی عمان سامانی مهدی محمدی پانته آ صفایی محمد بختیاری حمیدرضا بشیری محمدسعید عطارنژاد پروانه نجاتی نیما نجاری علی اشتری جعفر خونویی رضا دین پرور محمد ظفر سید رضا میرجعفری خوشدل تهرانی مهدی نعمت نژاد محسن راحت حق سجاد محرابی سید فرید احمدی مهدی زنگنه کاظم رستمی روح الله عیوضی علی اصغر ذاکری گروه یا مظلوم امیر حسین حیدری امیر اکبرزاده مهرداد مهرابی سید محمد بابامیری توحید شالچیان نغمه مستشار نظامی رحیم معینی کرمانشاهی سید محمد میرهاشمی امیرحسین الفت غلامحسین پویان احمد علوی فیاض هوشیار پارسیان مرتضی امیری اسفندقه محمدعلی مجاهدی جعفر بابایی(حلّاج) اصغر عرب فرشته جان نثاری سیدمحسن حبیب لورسه محمد علامه صادق رحمانی فرهاد اصغری یاسر مسافر عباس ویجویی عباس عنقا منوچهر نوربخش سیدحسن حسینی محمدجواد باقری محمد ارجمند محمد عظیمی محمدحسین بهجت تبریزی(شهریار) محمدسعید میرزایی مهدی خطاط ادیب الممالک فراهانی محمدعلی رحیمی محمد قاسمی احسان نرگسی رضاپور داریوش جعفری حامد آقایی سید محسن حبیب الله پور مجتبی حاذق محسن حنیفی آرش براری بهنام فرشی هستی محرابی طاها ملکی یاسر قربانی محمد داوری امیرحسین آکار اسماعیل شبرنگ آرمان صائمی علی رضوانی عماد بهرامی عادل حسین قربان امیرعظیمی حبیب باقرزاده حسین محسنات علی اصغر یزدی مجتبی رافعی میثم خنکدار ابراهیم لآلی قاسم احمدی مهدی علی قاسمی پوریا باقری علی اکبر نازک کار نوید اطاعتی فاطمه خمسی مهدی میری مجتبی کرمی محمد دستان علی کاوند مهدی قربانی محمد مبشری محمدرضا رضایی موسی علیمرادی محمدعلی نوری میلاد یعقوبی حسین صیامی مرتضی مظاهری میرزا احمد الهامی کرمانشاهی ناصر دودانگه علیرضا وفایی(خیال) امیر فرخنده حسین واعظی سعید نسیمی محسن غلامحسینی منصوره محمدی مزینان ابراهیم روشن روش سید علی حسینی مرضیه نعیم امینی حمید فرجی امیرعلی شریفی جعفر ابوالفتحی محمد کاظمی نیا امیر علوی رضا قربانی مهدی کاشف امیرحسین محمودپور رضا اسماعیلی حسن فطرس عالیه رجبی رضا باقریان محسن عزیزی محمدرضا ناصری روح الله پیدایی محمد زوار ایمان کریمی مصطفی رفیعی مجتبی قاسمی محمود قاسمی مجید خضرایی یونس وصالی محمود یوسفی ایمان دهقانیا بردیا محمدی مجتبی دسترنج ملتمس محمد مهدی شیرازی محسن زعفرانیه حسین خیریان حامد شریف مهدی شریف زاده ابالفضل مروتی مصطفی کارگر معین بازوند سید جعفر حیدری محسن ناصحی روح الله قناعتیان محمدحسین ملکیان مقداد اصفهانی رسول عسگری عفت نظری سجاد شاکری احمد ایرانی نسب مسعود اکثیری حسن رویت علی سپهری سید امیر میثم مرتضوی سیدمحمد مظلوم حسین رضایی حیران علی مشهوری (مهزیار) علی قدیمی نیر تبریزی فیاض لاهیجی حسین عباسپور محمد بن یوسف اهلی شیرازی جویای تبریزی (میرزا دارا) سید رضا هاشمی گلپایگانی سید علی اصغر صائم کاشانی امیرحسین کاظمی سارا سادات باختر علی اصغر شیری محمد حسین آغولی (ترکی شیرازی) سلمان احمدی وحید اشجع مهرداد افشاری مرجان اکبرزاد محمد-مهدی-امیری شهره انجم شعاع عبدالحمید-انصاری‌-نسب مرتضی-بادپروا محمدرضا-بازرگانی زهرا براتی امیرحسن بزرگی متین زهرا بشری موحد سید-حکیم-بینش فاطمه‌ سادات پادموسوی سعید-تاج‌-محمدی مهدی چراغ‌زاد حامد حسینخانی سیده فرشته حسینی سیدموسی حسینی کاشانی علی‌اصغر الحیدری (شاعر هندوستانی) محمد سجاد حیدری سمیه خردمند ایرج میرزا محسن سیداسماعیلی میرزا محمد باقر صامت بروجردی میرزا حاجب بروجردی (افصح الشعراء) میرزا محمد رفیع (رفیع‌الدین) (واعظ قزوینی) آشفته شیرازی سید وحید حسینی مسعود مهربان مهدی انصاری رضا حامی آرانی سید حسن رستگار محمدجواد وثوقی حمید کریمی اسماعیل روستایی احمد شاکری ابراهیم زمانی محمد کیخسروی محمد جواد مهدوی یاسین قاسمی حسین کریمی مهدی امامی جواد کلهر مجتبی فلاح محمدجواد غفوریان پدرام اسکندری حسن اسحاقی نوید طاهری محمود مربوبی سیروس بداغی میلاد فریدنیا شهریار سنجری رضا ملایی مجید رجبی امیرحسین نجمی عمران بهروج صادق میرصالحیان حجت بحرالعلومی محمدحسین ذاکری رسول رشیدی راد زینب احمدی حامد خادمیان حمیدرضا محسنات حسین اخوان (تائب) محمود شریفی مهدی مقیمی وحید دکامین شهرام شاهرخی فرشید یارمحمدی علی فردوسی رضا شریفی سیدعلی رکن الدین عبدالحسین مخلص آبادی حسین سنگری رضا هدایت خواه مهران قربانی محسن قاسمی غریب سید مصطفی غفاری جم سید مسعود طباطبایی احمد عزیزی حسین زحمتکش حمید عرب خالقی سجاد روان مرد میثم کاوسی رضا مشهدی امیرحسین وطن دوست محمد کابلی محمدهاشم مصطفوی محمد دنیوی (حاتم) علی اکبر حائری محمدرضا طالبی کمیل کاشانی محمدباقر انتصاری مرتضی عابدینی علی حنیفه عبدالرضا کوهمال جهرمی سینا شهیدا مهدی فرجی حسنا محمدزاده سید مصطفی مهدجو علی میرحیدری علی خفاچی حسین ایزدی پرویز بیگلری چاوش اکبری زهرا هدایتی هاشم طوسی (مسلم) نجمه پورملاکی نادر حسینی سجاد شرفخانی علی زارعی رضایی محمدعلی رضاپور سید محسن حسینی مرحوم نادعلی کربلایی ابوالفضل عصمت پرست مجتبی نجیمی مجید نجفی مجید بوریان منش علی علی بیگی سید محسن علوی محمد جواد مطیع ها ناهید رفیعی امیررضا یوسفی مقدم سید علی نقیب ایوب پرندآور نوید پور مرادی علی ذوالقدر سید ابوالفضل مبارز علی شکاری حمید رحیمی انسیه سادات هاشمی محسن حافظی عبدالحسین میرزایی مهدی قاسمی رضا خورشید فرد وحیده افضلی سید محمد حسین حسینی محمد سجاد عادلی مهدی زارعی سید محمد جواد میرصفی یدالله شهریاری امید مهدی نژاد محمد صادق باقی زاده محمد خادم محمدرضا کاکائی سید حجت سیادت مهدی مردانی جواد محمود آبادی حسین شهرابی حامدرضا معاونیان احمد جواد نوآبادی محمد علی قاسمی خادم عرفان ابوالحسنی ظهیر مومنی سید صادق رمضانیان عاطفه سادات موسوی عاصی خراسانی علی محمدی حسین زارع سید مصطفی سیاح موسوی حمید محبی وحید نوری حسین اوتادی هادی ملک پور مهدی کبیری محمدرضا نادعلیان فرشید حقی رامین برومند (زائر) محمدرضا اسدی سجاد زارع مولایی سید امیر حسین فاضلی سید مصطفی حسینی راد محمد رستمی محسن همتی محمود تاری سید واصفی غلامرضا شکوهی کمیل باقری محمد حسین بناریان لیلا علیزاده مهدی حنیفه جواد کریم زاده سید صابره موسوی میرزا محمد تقی قمی (محیط) حاج ملا احمد بن محمد مهدی فاضل نراقی (صفایی) عباس همتی یغما جندقی حامد محمدی محمد جبرئیلی گروه قتیل العبرات فاطمه عارف نژاد
براساس مداح
حاج منصور ارضی حاج محمود کریمی حاج محمدرضا طاهری حاج سعید حدادیان حاج میثم مطیعی حاج مجید بنی فاطمه حاج حمید علیمی حاج حسین سیب سرخی حاج مهدی سلحشور حاج سید جواد ذاکر حاج جواد مقدم حاج عبدالرضا هلالی حاج سید مهدی میردامادی حاج مهدی رسولی حاج حسن خلج حاج مهدی لیثی حاج نریمان پناهی حاج سید رضا نریمانی حاج احمد واعظی حاج حسین طاهری حاج مهدی سماواتی حاج محمد حسین پویانفر حاج سید حمیدرضا برقعی نا مشخص حاج میثم مؤمنی نژاد حاج مهدی اکبری حاج قاسم صرافان حاج مهدی مختاری حاج محمدرضا محمدزاده حاج کاظم اکبری حاج ابالفضل بختیاری حاج محمدرضا آغاسی حاج حنیف طاهری حاج وحید نادری حاج حسین رضائیان حاج امیر عباسی حاج محمد بیابانی حاج سید علی رضوی حاج سید مهدی هوشی السادات نزارالقطری حاج اسلام میرزایی حاج حسین سازور حاج محسن عرب خالقی حاج صابر خراسانی سید رسول نریمانی محمد جعفری ارسلان کرمانشاهی جبار بذری حاج اکبر مولایی حاج امیر برومند حاج محمدرضا بذری حاج حیدر خمسه حاج حسن حسین خانی حاج حسین عباسی مقدم حاج غلامحسین علیزاده حاج حسین عینی فرد حاج مهدی رعنایی حاج مصطفی روحانی حاج روح الله بهمنی حاج امیر کرمانشاهی حاج میرزای محمدی حاج وحید گلستانی حاج سید امیر حسینی علی فانی حاج سید علی مومنی حاج امین مقدم حاج محمد کمیل حاج محمد حسین حدادیان حاج سعید پاشازاده حاج مقداد پیرحیاتی حاج محمد سهرابی حاج محمد فصولی کربلایی حاج فرهاد محمدی حاج ابوذر بیوکافی حاج سید محمد جوادی حاج سید محمد عاملی حاج وحید یوسفی حاج محمد یزدخواستی حاج مجتبی رمضانی کویتی پور حاج محسن صائمی حاج حسین رستمی مرحوم استاد محمدعلی کریم خانی حاج حسین باشی حاج مهدی وثیق حاج شیخ محمد ناصری سید علی حسینی حاج محمد امانی مرحوم محمدعلی چمنی حاج رضا قنبری حاج عبدالله شیران مرحوم استاد سلیم موذن زاده حاج علی اصغر ارغوان مرحوم حاج فیروز زیرک کار سید حسین قاضی سید مهدی حسینی استاد محسن فرهمند حاج احمد عثنی عشران حاج محمد احمدیان حاج صادق آهنگران حاج اکبر نوربهمنی سیدرضا میرجعفری سیدرضا تحویلدار ایمان کیوانی حاج محمدحسین عطائیان حاج حسن شالبافان حاج محمدصادق عبادی حاج علی عرب حاج علیرضا قزوه حاج آرش پیله وری حاج مهدی تقی خانی حاج یزدان ناصری حاج امیرحسن محمودی حاج حمید دادوندی حاج احمد نیکبختیان حاج امیرحسن سالاروند حاج هاشم سالار حسینی حاج ابراهیم رحیمی حاج محمد صمیمی حاج حمیدرضا قناعتیان حاج محسن عراقی حاج محسن طاهری حاج حسین ستوده حاج مهدی دقیقی حاج حسین رجبیه حاج رحیم ابراهیمی حاج حسین فخری حاج صادق حمزه حاج حسین هوشیار حاج حسین جعفری استاد رائفی پور حاج داوود احمدی نژاد مرحوم مرشد حسین پنجه پور حاج سید محمد حسینی حاج هادی گروسی حاج محمدرضا مختاریان حاج حسن کاشانی حاج وحید جلیلوند حاج حیدر منفرد حاج علی مهدوی نژاد حاج مرتضی امیری اسفندقه حاج حسین خلجی حاج وحید قاسمی حاج سید محمود علوی حاج سعید قانع حاج سید جعفر طباطبائی حاج حسین محمدی فام حاج هادی جان فدا حاج علی علیان حاج صادق کریمی حاج محسن توکلیان حاج محمد قربانخوانی حاج حسن رضا عبداللهی حاج مرشد میرزا مرحوم مرشد میرزا حاج مهدی اقدم نژاد شهید حسین معز غلامی حاج حسین رحمانی حاج علی اکبر سلحشور حاج محمد گرمابدری حاج محمد جواد احمدی حاج احمد اثنی عشران حاج جواد ابوالقاسمی حاج محمد مهدی اسماعیلی حاج محسن حسن زاده حاج اکبر بازوبند آیت الله سید محمدحسن طهرانی مجید رضانژاد محمدجواد توحیدی حاج یدالله محمدی مرحوم سید مهدی احمدی اصفهانی حاج محمود گرجی حاج رضا علی رضایی حاج جواد باقری حاج سید ابراهیم طاهریان حاج مسعود پیرایش حاج محمدرضا نوشه ور حاج حسن بیاتانی حاج علی اکبر زادفرج حاج علی جباری حاج علی کرمی حاج سعید خرازی حاج هادی ملک پور حاج حسن عطایی حاج محمد کریمی حاج محمد رستمی حاج جواد حیدری
امام هادی (علیه السلام) ولادت
امام هادی (علیه السلام) شهادت
امام هادی (علیه السلام) تخریب حرم عسکریین (علیهماالسلام)