گشته مدینه غرق عزا، وامحمدا

ماتم گرفته ارض و سما، وامحمدا

گویید روی مأذنه (حیَّ عَلی العَزا)

رفت از جهان رسول خدا، وامحمدا

روز یتیمیِ همه امت است، پس

ناله زنید: یاابتا وامحمدا

مولا زند به سینه و زهرا زند به سر

جبریل گشته نوحه‌سرا، وامحمدا

مانده سه روز پیکر پاکش روی زمین

دفنش نکرده‌اند چرا؟! وامحمدا

ماه صفر تمام شد؛ اما شروع شد

اندوه اهل‌بیتِ شما وامحمدا

دردا که جای گُل، همه با هیزم آمدند

بر آستان شیر خدا، وامحمدا

دردا که جای تعزیت و عرضِ تسلیت

سیلی زدند فاطمه را، وامحمدا

دستی که بوسگاه نبی بود، بد شکست!

این طور اجر او شد ادا، وامحمدا

آن زن که زهر داد نبی را، پس از نبی

خون کرد قلب آل عبا، وامحمدا

ملعونه پیش قبر نبی بر تنِ حسن

هفتاد تیر زد زجفا، وامحمدا

هفتاد زخم، جسمِ غریبِ مدینه خورد

اما غریب کرببلا... وامحمدا

بیش از هزار و نهصد و پنجاه زخم داشت

از تیر و تیغ و سنگ و عصا، وامحمدا

زینب به گریه گفت که: یاایهاالرسول

یک دم به قتلگاه بیا، وامحمدا

(این کشته‌ی فتاده به هامون، حسین توست

این صید دست و پا زده در خون، حسین توست)

موضوعوفات حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و اله و سلم)

گریزهجوم به خانه ، شهادت و حضرت محسن حضرت زهرا (سلام الله علیها) | ماجرای کوچه (فدک) حضرت زهرا (سلام الله علیها) | شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) | عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالحسین میرزایی

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی