پیر قدیس را تا کشتند

پیر قدیس را تا کشتند
همه اهل بیت را کشتند

دو زن بی پسر حسود شدند
پدر چشمه سار را کشتند

کورهای مدینه جمع شدند
شمس را بین حجره ها کشتند

در هواخواهی هواخواهان
مصطفی را چه بی هوا کشتند

جگر این همه پیمبر را
سوختند و جدا جدا کشتند

مرکب حرف را مرکّب خواست
سخنش را غبارها کشتند

سینه مصطفی است جای حسین
خویش را هم فرشته ها کشتند

جبرئیل امین کجا برود ؟!
دوستش را چه بی صدا کشتند

تکمه های لباس او  وا شد
خویش را خیل انبیا کشتند  

آسمانها گریستند بر او
مگر او را به کربلا کشتند؟!

منبرش را فروخت ابلیسی
خطبه ها را عجب به جا کشتند

اصلاً اینجا خدا غریب شده
چون که او را سر خدا کشتند

مادر اهل بیت می سوزد
پدر اهل بیت را کشتند