یاد باد آن دوره‌ی کوتاه! آه!

یاد باد آن دوره‌ی کوتاه! آه!
هم تو بودی، هم رسول‌الله، آه!

یاد بادا! عرش، گل افشانده بود
خود خدا عقد من و تو خوانده بود

یاد باد! ای کعبه‌ی ستر و عفاف!
بخشش پیراهن شام زفاف

یادِ گردن‌بند پرخیرت به خیر!
چون ز خانه رفت و چون آمد ز سیر،

هم گرسنه، هم برهنه شاد کرد
هم غلام زرخرید آزاد کرد

یادِ چادر در گرو بگْذاشتن
بس یهودی را مسلمان داشتن

در به روی من گشودن یاد باد!
چشم در چشم تو بودن یاد باد!

یادِ در مسجد خطابه خواندنت!
بیت الاحزان رفتن، اشک افشاندنت!

یادِ جبریل و سلام آوردنش!
وز بهشت حق، طعام آوردنش!

یادِ دستاسی که از احسان تو
بوسه‌ها می‌چید از دستان تو!

روزهای انّمایی یاد باد!
روزه‌های هل اتایی یاد باد!

هر چه در خانه است خالی، جای تو
پُر ز یادت جنّة المأوای تو

هر چه غم بر مرگ بسپارد مرا
خاطراتت زنده می‌دارد مرا