پروانه ها جمعند، دور شمع خانه

اشکند در پای وداعی عاشقانه …

در نیمه ی شب مادری تشییع می شد

آرام بین بغض های کودکانه …

گفتند هم وزن پر کاه است اما

کوه مصیبت بود، روی چند شانه …

دل کندن از در کندن آسانتر نشد ، آه

مقصود، دیدن بود، تلقین شد بهانه …

راه تماشا را گرفت اشک خجالت

شرمندگی هم داشت ،دفن مخفیانه …

تیر خلاصش را کشید از سینه ی درد

وقتی کمان برگشت سوی آشیانه

او رفت با رخت سپیدش تا بماند

این رو سیاهی ها برای تازیانه …

تاریخ تاج گل برایش می فرستد

حتی اگر باشد مزارش بی نشانه …

موضوعغسل دادن و تدفین و بعد حضرت زهرا (سلام الله علیها)

گریز

شاعرناصر دودانگه

قالبغزل

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی