روزگاران همه را در شب یلدا ماندیم

روزگاران همه را در شب یلدا ماندیم
در تب حسرت و در تاب تمنّا ماندیم

تا شنیدیم تویی منجی و خواهی آمد
به مناجات نشستیم و به نجوا ماندیم

بر سر جادّه، سجّاده‌ی صبر افکندیم
چشم بر کعبه‌ی موعود به صحرا ماندیم

با دعا بر تو همه روزه نمازی داریم
روی بر قبله‌ی رویت به مصلّا ماندیم

«رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد
ما به قربان تو رفتیم و همان جا ماندیم»

تو همانی که همه نور و حضوریّ و ظهور
ما همانیم که در غیبت کبری ماندیم

عجب این نیست شکیبایی‌مان را ببرد
عجب این است به هجر تو شکیبا ماندیم

در فراق تو دریغا! که غزل کم گفتیم
وَ اگر هم که سرودیم، در آن وا ماندیم

واژه‌ها در صف توصیف شما مانده و ما
آه! از قافله‌ی قافیه‌ها جا ماندیم