ای خوش آن‌روزی که ما، در خانه مادر داشتیم

ای خوش آن‌روزی که ما، در خانه مادر داشتیم
دیده از دیدار رخسارش، منور داشتیم

هر کسی جسم عزیزش روز بر دارد، ولی،
ما که جسم مادر خود را به شب برداشتیم!

کاش آن‌روزی که تنها مادر ما را زدند
ما یکی را در میان کوچه، یاور داشتیم!

کاش محسن را نمی‏کشتند، تا ما غنچه‏‌ایی
یادگار از آن گلِ رعنای پرپر داشتیم!

کاش آن ساعت که دانستیم بی مادر شدیم
جای آغوشش به خاکِ تیره، بستر داشتیم!

این در و دیوار می‏گرید به حال ما، که ما
مادری بشکسته پهلو پشت این در داشتیم!

مادر ما، رفت از دنیا در آن‌حالی که ما
گریه بر حالش سر قبر پیمبر داشتیم!

(میثم) از دل می‏‌سراید شعرِ جان‌سوزش، بلی
از عنایت ما به او چون لطف دیگر داشتیم