از اعتبار حرمت گفتارهایشان

بالا گرفت بر من دلخون چو کارها

سیدی! کن نظر این بی‌سر و سامانی من

هیچکس مثل من اینگونه گرفتار نشد

کوچه گرد غریب میداند

خورشید عمر من آمد به روی بام

طوفان آهم دریای دردم در پیش دشمن من گریه کردم

کوچه به کوچه با چشم گریان

در کوچه ها غریـــبم هر ســـو درهای بســته

می گرید به حالم ماه و ستاره

بالای دارم یا حسین باشد شعارم یا حسین

شب شده ای خدا تا سحر شب زنده دارم

در غریبی نهم سر به دیوار

خبر ببر ز کوفه باد صبا

به دیوار غربت نهادم سرم

شانه کشیدند بر زلف ماتم

صید نیمه جانم در کوفه مهمانم

در شجاعت ، منم ابوطالب

در شهر دلی ، به شوق پرواز نبود

میان واژه ها تردید آمد

فلک جنگید تا مهمان بمیرد

السلام السلام ای آواره به صحرا

در کوچه های کوفه شد نوحه سرا مسلم

غریب کوچه ها و اسیر کوفیانم

صدای گریه می آید چشم مردی نگران است

محرم شد بازم تو کوفه مسلم تو تنها شد