کوثر اشک من از ساغر و پیمانه ی توست

دل آتش‌زده‌ام، شمع عزاخانه ی تـوست

جگر سوخته، خاکستر پروانه ی تـوست

شعله‌های دلم از آه غریبـانه ی تـوست

ای تـراب قـدم زائـر کویت گِل من

وی خراسان تو تا صبح قیامت دل من

درد جان را تو طبیبی تو طبیبی تو طبیب

بزم دل را تو حبیبی تو حبیبی تو حبیب

بی تولّای تو دل را نه قرار و نه شکیب

تو غریب الغربایی و همه خلق، غریب

نه خراسان که سماوات و زمین حائر توست

دور و نزدیک ندارد، دل ما زائر توست

ای قبول غم تـو گریه ی ناقابل ما

آتش عشق تو در روز جزا حاصل ما

مایه از خاک خراسان تو دارد گِل ما

ما نبودیم که می‌سوخت به یادت دل ما

سال‌ها آتش غم شمع صفت آبت کـرد

زهر در سینه شراری شد و بی تابت کرد

تو به خلقت پدری و تو به زهرا پسری

مثـل جدّ و پدرت از همه مظلوم‌تری

تـو جگـر پاره ی پیغمبر و پاره جگری

بلکه بی‌تاب‌تر از بسمل بی‌بال و پری

میزبان تو شد ای جان جهان قاتل تو

کس ندانست ندانست چه شد با دل تو

تـو کـه سـر تـا بـه قدم آینه توحیدی

به چه تقصیر چو بسمل به زمین غلطیدی؟

مرگ را دور سرت لحظه به لحظه دیدی

همچنـان مار گزیده به خودت پیچیدی

که گمان داشت که با آن غم پیوسته ی تو

قتلگاه تو شود حجره ی در بسته ی تو؟

«بابی انت و امّی» که چه آمد به سرت

داغ معصومه ی مظلومه به جان زد شررت

تو زدی بال و پر و کـرد تماشا پسرت

بس که بر شمس رُخت ریخت ستاره قمرت

شـرر آه بـر آمـد ز نهـادت مــولا

صورتت شسته شد از اشک جوادت مولا

طایر روح غریبانه پرید از بدنت

قاتلت اشک فشان بود به تشییع تنت

خبر از غربت تن داشت فقط پیرهنت

کرد با خون جگر دست جوادت کفنت

چوب تابوت تو بر شانه ی جان همه بود

جای معصومه ی تو اشک فشان فاطمه بود

بانوان چشم ز مهریّه ی خود پوشیدند

دور تابوت تو پـروانه صفت گردیدند

اشک‌ها بود که بـر غربت تو باریدند

لاله از خون جگر بر سر راهت چیدند

مردها مثل زنان شیونشان برپا بود

دور تابوت تو ذکر همه یا زهرا بود

ای خدا سوختم از گریه، دل از کف دادم

کاش می‌سوخت فلک از شرر فریادم

کاش می‌داد غم شام بلا بـر بادم

یاد خاکستر و سنگ لب بام افتـادم

پای تابوت رضا چنگ و نی و دف نزدند

همه سیلی زده بر صورت خود، کف نزدند

دور تابوت تو بر چهره اگر چنگ زدند

لیک پای سر جدّ تو همه چنگ زدند

دور تابوت تو ناله ز دل تنگ زدند

دور زینب همه از چار طرف سنگ زدند

تا شرار از جگر و ناله ز دل برخیزد

اشک «میثم» به تو و جدّ غریبت ریزد

145

موضوعشهادت امام رضا (علیه السلام)

گریزمناجات با امام رضا (علیه السلام) | مدح امام رضا (علیه السلام) | مصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان | ورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرغلامرضا سازگار

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادیروضه

زبانفارسی