ز نیزه‌ای که ز دشمن به پهلویش جا شد

شکست پهلوی اکبر، شبیه زهرا شد

ز کوچه‌ای که به قتلش گشوده شد دیدند

دوباره کوچۀ شهر مدینه پیدا شد

ز ضربتی که به فرقش فرود آمده بود

سرش شکست و شبیه علی اعلا شد

ز بس که نیزه و شمشیر بر تنش آمد

تمام آن بدن پاک، ارباً اربا شد

رسید بانگ «علیک... السّلام» چون به حسین

ز دود آه دلش، تیره آسمان‌ها شد

کنار آن بدن پاره پاره تا که رسید

زبان گریه‌ی او غرق واعلیا شد

میان لشگر دشمن ز گریه‌های حسین

ز فرط هلهله و خنده، شور بر پا شد

رسید زینب و دید او که محتضر گشته

ز گریه در دل صحرا دوباره غوغا شد

پدر که چهره ز رخسارۀ پسر برداشت

به پیش دیدۀ او تار، کُل دنیا شد

فقط تن پسرش را گذاشت روی عبا

برای رفتن خیمه کمی مهیا شد

زمین گریست «وفایی» ازاین غم عظما

فلک به گریۀ اهل حرم هم‌آوا شد

موضوعشهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام)

گریزهجوم به خانه ، شهادت و حضرت محسن حضرت زهرا (سلام الله علیها)

شاعرسید هاشم وفایی

قالبغزل

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی