به رو سیاهیم اقرار می‌کُنم … العفو

به رو سیاهیم اقرار می‌کُنم … العفو
برای خوب شدن، کار می‌کُنم … العفو

مرا تو می‌خری و پاک می‌کُنی اما
منم که آینه را تار می‌کُنم … العفو

رسیده‌ام که خودم را نشانِ تو بدهم
به هر بهانه‌ای تکرار می‌کُنم … العفو

خودت اجازه شب زنده داریم دادی
که با اجازه‌ات اصرار می‌کُنم … العفو

مران ز خودت مرا، که من خود را
بدون تو همه جا خوار می‌کُنم … العفو

از این که عفو تو شد شاملم ولی من با
گناه کردنم انکار می‌کُنم … العفو

زمان تشنگی یاد حسین می افتم
به یاد کودکش افطار می کنم ... العفو

همان که گفت زمان قدم زدن “بابا”
ز درد تکیه به دیوار میکنم ... العفو

ببین به پای مناجات گریه میریزم
به یاد عمه ی سادات گریه میریزم