ایرانی ام ، رعیّـتِ موسی بن جعفرم

ایرانی ام ، رعیّـتِ موسی بن جعفرم

من شهـروندِ دولتِ موسی بن جعفرم

 

دنـبال هیـچ فرقه و حزبی نمی روم

در حیطه ی ولایتِ موسی بن جعفرم

 

مأمومم و به کوری مأمون پرست ها

دل داده ی امامتِ موسی بن جعفرم

 

در اوج فقـر رو به سُلیمان نمی زنـم

وقتی گدای ساحتِ موسی بن جعفرم

 

هم شُـغل با مَنند تـمام ملائکـه

مشغول تا به خدمتِ موسی بن جعفرم

 

امروز،زیر سایه ی الطـافِ دخترش

در حشر،جـزو أُمّتِ موسی بن جعفرم

 

با این حُسین گفتن و زینب شنـیدنم

پیوسته در حمایتِ موسی بن جعفرم

 

مدیون شدن به مردم دنیا بُـود گِـران

بر من که زیر منّتِ موسی بن جعفرم

 

با اینکه خاک پای سگش هم نمی شوم

دربست وقفِ خدمت موسی بن جعفرم

 

دارم هـوای دیـدنِ “بابُ المُراد”را

چشم انتظارِ دعوتِ موسی بن جعفرم

 

دیدید اگـر که بعد غدیرم هـنوز شــاد

خوشحال از ولادتِ موسی بن جعفرم

 

بعد از غدیر اگر که به “ابـواء”* پر زدم

چون تشنه ی کرامتِ موسی بن جعفرم

 

یوسف میا به جلوه گری پیش من که من

دیوانه ی ملاحـتِ موسی بن جعفرم

 

گر پُشت هم به کعبه کنم روبه قبله ام

وقتی که در زیارتِ موسی بن جعفرم

 

در آرزویِ بنده ی صالح شدن، مُدام

مُحـتاجِ اِستعـانتِ موسی بن جعفرم

 

از اینکه با امام رضا آشنا شـدم

ممنونِ لطفِ حضرتِ موسی بن جعفرم

 

حتّی برای قاتل خود نیز بد نخواست

حیران صبر و طاقتِ موسی بن جعفرم

 

هم سینه چاکِ روضه ی بابُ الحوائجم

هم کُشته ی مصیبتِ موسی بن جعفرم

 

از روی لاله گون شده ام در غمش بفهم

خونین دل از شهادتِ موسی بن جعفرم

 

آن ساقِ پای خُرد شده شاهد است که 

من داغـدارِ غُـربتِ موسی بن جعفرم

 

***

 

*ابواء نام (روستایی بین مکه و مدینه است) که محلّ ولادت امام هفتم است.