وقت آن شد که کشد کلک نزار

چون نوبت قتال به سلطان دین رسید

در حیرتم که قاتلت آیا چه میکند

جنگ نزدیک انتها می شد

ای روضه خوان روضه بخوان گریه ای کنیم

از بسکه زیر سم اسبان مانده بودی

باز باران با ترانه می خورد بر بام خانه

لحظۀ وصل رسیده ست خدا رحم کند

چگونه گریه نریزم به پای عاشورا ؟

در هر مصیبت و محنی فَابکِ لِلحُسَین

هیچ حالی شبیه حالت نیست

شنیدستم که شاه عشقبازان

الحق نماز آن به در بی نیاز کرد

دخترت خیلی بی تابه بابا

نگات کردم صورتمو به سمت قتلگات کردم

دم ما نوحه است و آه روضه است

سیدی ماکو مثلک الغریب شاه بی لشکر از نفس فتاد

غریب گیر آوردنت یه لحظه کن بمن نگاه

سلامُ الله علی الاَجسادِ العُریان

پروانه ی توام ای شمع محفلم یک امشبی بیا بنشین مقابلم

آخر جدا شدی ای جانم از بدن می میرم ای حسین رحمی به حال من

بابا کجایی مادر کجایی جانان من رفت داد از جدایی

کل عین باکیه یوم القیامه الا عین بکت

گفتیم با هم باشیم شریک غم چی شد

با اشک‌هاش دفتر خود را نمور کرد

باز این چه شورش است که در خلق عالم است