متن شعر و اشعار ورود به محرم بهمراه صوت سبک و گریز اشعار

0

1

باز ازچه پشتِ نُه فلک از بارِ غم خم است

بر قامتِ سپهر چرا رختِ ماتم است

بر هفت آسمان زِ چه؛ از شش جَهت بلند

فریاد و ماتم؛ آه و اَلم ناله و غم است

بگرفته اَند دل زِ چه آبا زِ امهتات

حوّا قرینِ ماتم و غم؛ یارِ آدم است

با ناخنِ غم از چه؛ خراشیده مُهرِ چِهر

بر چهره اش اگر نه هلالِ محرّم است

جان داده تشنه لب؛ به لبِ آب ای دریغ

خضری که زنده زآبِ لبش؛ جانِ عالم است

نخلِی قلم زِ تیغِ ستم شد که بهرِ او

در باغِ خلد؛ قامتِ طوبی زِ غم خم است

شد بر سنان سری که بهر تارِ موی او

اوُضاعِ روزگار؛ پریشان و در هم است

شد پیکری به خاک که تا حشر بر زمین

خون گرید از مصیبتش از آسمان کم است

عالم از این اَلم به عدم گر رود رواست

زیرا که قتل؛ باعثِ ایجادِ عالم است

نورِ اَبد چراغِ ازَل شَمسِ عالمین

پروردهء کنارِ رسولِ خدا حسین

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

3

غم زدگان بلا ماه محرم رسید

نوبت شادی گذشت موسم ماتم رسید

قامت حوا شد از بار علم چون کمان

ناوک غم بر دل حضرت آدم رسید

عیسی گردون نشین کرد قبا نیلگون

خون جگر آمد چو این قصه به مریم رسید

بر لب شط فرات از لب خشک حسین

شیر خدا را به رخ اشک دمادم رسید

سینه زهرا درین بوته ماتم گداخت

شعله غم در دل حضرت خاتم رسید

چهره بدر منیر شد به فلک نیل‌فام

وصف رخش زین الم لطمه ماتم رسید

آه از آن دم که شاه با دل پر سوز و آه

بر لب شط فرات دیده پرنم رسید

دفتر جودی به هر شهر که افکند بار

عیش و طرب رخت بست قافله غم رسید

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

34

ماه ذی‌حجه رفت و ما حالا

به شب و روز و ماه می‌بالیم

جامه‌ی ما لباس احرام است

حاجی در طواف گودالیم

ما رسیدیم نوکرت باشیم

السلام علیک یا مظلوم

اشک ما را بخر برای خودت

ای که از آب هم شدی محروم

آسمان را ببین که با حسرت

به رخش اَبروی خم آورده

اول شب زمان استهلال

خبر از ماه ماتم آورده

خبر از درد و داغ آل الله

که در این ماه رو به تفسیر است

خبر از قامت خم زینب

که پس‌ازاین میان زنجیر است

خبر از گریه‌های دخترکی

که خودش را به این در آن در زد

تا پدر را ببیند و آخر

بوسه بر زخم زیر خنجر زد

از محرم بپرس آهسته

که غمت تا کجا و تا چند است؟

راستی که گلوی شش‌ماهه

نه که بر استخوان به مو بند است

قصه را می‌برم شب هشتم ...

پدری داغ یک جوان دیده

مثل تسبیح پاره‌ای پخش است

بدنی که به دشت پاشیده

باید امشب میان این روضه

یک سری هم به علقمه بزنیم

تا که سقا به روی خاک افتاد

ناله همراه فاطمه بزنیم

نوبتی هم که باشد آخر سر

پیکری در میان گودال است

خواهری میزند به سر اما

نیزه‌داری چقدر خوشحال است

آسمان بود و روی خاک افتاد

زخم‌ها بر تنش ستاره شدند

آن‌قدر نقطه‌نقطه‌اش کردند

هم زره، هم لباس پاره شدند

و سرش را به نیزه‌ای بردند

همه دیدند که چه نوری داشت

سر از تن جدا شده یک‌شب

بوی خاکستر تنوری داشت

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
شهادت حضرت رقيه بنت الحسين (سلام الله عليها)
شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام)
شهادت حضرت علی اصغر (علیه السلام)
تاسوعا (شهادت) حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)
قتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

37

طفل بودم که شدم من با محرم آشنا

من اگر اینجا نشستم مادرم کرده دعا

لقمۀ پاک پدر بوده اگر شکر خدا

رشتۀ عمرم گره‌ خورده به زلف روضه‌ها

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

شد محرم! آتشی در سینۀ ما ریختند

در دل ما نور و شور عشق را آمیختند

بلکه در عرش خدا پیراهنی آویختند

کاین چنین هر جای عالم شور محشر شد به پا

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

باز می‌بینی به رنگ خون، هلال ماه را

در میان هر محله چند خیمه‌گاه را

پرچم سبز و سیاه و سرخ ثارالله را

راه افتادند با شوری دوباره دسته‌ها

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

جای دارد سردرِ هر خانه باشد پرچمی

خیس گردد گونۀ دنیا به اشک نم نمی

آید از هر گوشه‌ای بر گوش آوای غمی

در عزای جان‌گداز خامس آل عبا

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

کربلا بسیار ابعاد وسیعی داشته

در مقام درس کُرسیِّ رفیعی داشته

در اطاعت از ولی جمع مطیعی داشته

عون و جون و سعد و عامر، ذوب در خون خدا

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

می‌شود درس وفا از ساقی لشگر گرفت

درس غیرت از جوانی چون علی‌اکبر گرفت

درس عفت را ز شخص دختر حیدر گرفت

درس تقوا را ز اولاد امام مجتبی

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

باید احیا کرد فصلِ روضه‌های خانگی

روضه بر پا کرد حتی باوجود سادگی

کرد تبیین معنی زن زندگی آزادگی

زینبش الگوی دوران است در حجب و حیا

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

صوت " هَل مِن ناصرت" وقتی طنین‌انداز شد

پای نامحرم که کم‌کم سمت خیمه باز شد

گریۀ اهل حرم بر غربتت آغاز شد

از حرم برخاست آنجا نالۀ واغربتا

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

بر تمام روضه‌ها و سفره‌ها برکت بده

مثل حُرّ و عابس و مسلم مرا عزت بده

تشنۀ آب فراتم ای اجل مهلت بده

تا بگیرم در بغل قبر شهید نینوا

بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

53

افق از عکس شفق باز به خون شسته جبین

شیعیان ماتم کیست

کرده چون ماتمیان جامه سیه چرخ برین

شیعیان ماتم کیست

چرخ گردیده مقید به سکون خاک مثال

ز انتقالات ملال

وز قلق در حرکت آمده چون چرخ زمین

شیعیان ماتم کیست

ناخن فتنه گشاده است چو ایام نشور

رشته عقد شهور

پنجه حادثه بگسسته ز هم نظم سنین

شیعیان ماتم کیست

می برد بازوی اندوه به شمشیر ظلام

طره هندوی شام

می درد دست عزا جامه صبح دویمین

شیعیان ماتم کیست

گشته خاکستری این اطلس سبز بته دار

ریخت از بسکه غبار

بر سر از توده خاکستر غم روح امین

شیعیان ماتم کیست

نعره از پرده دل می گذراند زافلاک

مریم از توده خاک

می کندخاک به سر عیسی افلاک نشین

شیعیان ماتم کیست

کعبه چون چشم سیه مست عروسان ختا

رفته در نیل عزا

زمزم از دیده فرو می چکد اشک تمکین

شیعیان ماتم کیست

تربت پاک نبی واسطه طینت کل

ز اشک ارواح رسل

راست چون عرصه ماریه به خون گشته عجین

شیعیان ماتم کیست

غرش شیر خدا ضیغم نی زار شرف

بشنو از دشت نجف

کز دمش بیشه گردون شده لبریز طنین

شیعیان ماتم کیست

بسکه بر سینه زند فاطمه با خیل ملک

چار ایوان سمک

پر شد از غلغه تا سطح سپهر نهمین

شیعیان ماتم کیست

شاه و درویش گذشتند چو ماتم زده ها

پی ترتیب عزا

این زکشکول و نمد آن دگر از تاج و نگین

شیعیان ماتم کیست

زاهد صومعه کز خرقه مهر است بری

با همه بی خبری

روز و شب در عوض سجده زند سر به زمین

شیعیان ماتم کیست

عاشقان را که بود عمر ابد بزم وصال

شده از فرط ملال

اول وصل حبیبان نفس بازپسین

شیعیان ماتم کیست

نچکد جام مگر از مژه خوناب جگر

زین عزا شام و سحر

نکند چنگ مگر ناله به آواز حزین

شیعیان ماتم کیست

خسرو ظلم بر آراسته صف ها ز ستم

بیرق کفر و علم

خیل اسلام پراکنده نگون رایت دین

شیعیان ماتم کیست

تشنه لب کیست خدایا که ز فردوس علا

به سوی کرب و بلا

موج هر لحظه به زنجیر کشد ماء معین

شیعیان ماتم کیست

گفت یغما مگر افتاد زپا، ریخت زهم

عرش با لوح و قلم

نی به ذات ملک العرش نه آن است ونه این

شیعیان ماتم کیست

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

27

سلخ ماه طرب و غره شهر الم است

نوبت ماتم خورشید کواکب حشم است

آسمان کرده به خون شه دین ساز مصاف

سپهش اختر وطغرای هلالش رقم است

تکر گردون سزد ار شد حبشی جامه از آنک

قتل میر عرب و ماتم شاه عجم است

تا قیامت اگر از چشمه چشم مه و مهر

عوض اشک رود سیل شفق فام کم است

ناله شش جهت از غایله سوک تو راست

قامت نه فلک از بار ملال تو خم است

دو جهان از سر جان گر همه خیزند رواست

در ره ماتم تو ترک سر اول قدم است

عرشیان را همه از گرد الم تن تل خاک

فرشیان را همه از اشک عزا دیده یم است

بر همه اهل زنا قرعه عیش و طرب است

بر همه آل علی قسمت جور و ستم است

ناله بر کش ز دل امکان فغان تا به دل است

خون فشان از مژه تا در مژه آثار نم است

این چنین خیره ندانستمت ای گرگ سپهر

می بری سر به ستم گر همه صید حرم است

جرم یغما که فزون است به کیهان ز حساب

چون تواش واسطه روز حسابی چه غم است

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

45

بیا به دانه ی اشک این زمان معامله کن

به ماتم شه دین پای دل پر آبله کن

به روز حشر که هر کرده را دهند جزا

اگر بهشت ندادندت از حسین گله کن

مگو بهشت کجا ما کجا و شاه کجا

بریز اشک روان یکدو روز حوصله کن

ولی نه شرط محبّت بود که بهر حسین

بگویمت به بهشت اشک خود مبادله کن

بریز اشک و مخواه از حسین غیر حسین

زهرچه دل به حسین بند و خویش یکدله کن

گرت ز هر مژه خون قطره قطره جاری نیست

نظر به خنجر و شمر و به تیر حرمله کن

ز یاد، می نرود چون حسین به زینب گفت

ز موی خویش تو درپای صبر سلسله کن

شوی چو مرحله پیما به سوی کوفه و شام

تو خویش قافله سالار اهل قافله کن

بلامبین و ولا را ببین که حضرت دوست

به خون بهاست تو خود دیده باز بر صله کن

کنونکه کعبه ی مقصود کبریا شده ایم

صفای حق بنگر با نشاط هروله کن

به گوش جان حسین ناگهان رسید پیام

که زودتر، به لقا کوش و ترک مشغله کن

گذشت وقت زوال و رسید وقت بقا

تو جان خویش به جانان خود معامله کن

که ما از آنِ تو هستیم و خونبهای توایم

تو هرچه خواهی در کار ما مداخله کن

«وفایی» آنچه نوشتی تو در صحیفه ی عمر

به غیر صفحه ی عشقش تمام باطله کن

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

45

غم امسالم افزونتر ز پار است

که در ماه محرّم نوبهار است

مصیبت بیشتر باشد جگر سوز

که افتد روز عاشورا، به نوروز

چو عاشورا و نوروزند، با هم

مهیّاتر، بود اسباب ماتم

بلی گر، آتشی باشد به خرمن

نسیمش شعله ور سازد، به دامن

کسی را، گر شراری هست در جان

بود باد بهار او را چو نیران

به زخمی کز فراق گل عذاریست

نمک پاشش نسیم نوبهاریست

زغم گر خاطری باشد مشوّش

نوای نی زند بر جانش آتش

بهار امسال خود باشد عزادار

نوا، خوان بلبلان در طرف گلزار

ز داغ گلرخان نینوایی

کند بلبل به هر، برگی نوایی

به جان بلبل آتش در گرفته

تو گویی رنگ خاکستر گرفته

به هر شاخی نواخان عندلیبی

ز داغ قتل مظلومِ غریبی

تو گویی سبزه بس با زیب و زین است

خط سبز جوانان حسین است

حکایت می کند سرو صنوبر

ز سرو قامت عبّاس و اکبر

هزاران داغ دارد، لاله بر دل

ز داغ اکبر شیرین شمایل

چو بینم جانب ریحان و سنبل

به یاد آرد، مرا آن زلف و کاکل

مولّه در چمن بید، است و شمشاد

ز هجر قاسم ناکام ناشاد

شقایق گر، زبی آبی نزار است

همانا حلق طفل شیرخوار است

به نیلوفر، نگر که چون سکینه است

رُخش سیلی ز سیلی های کینه است

به نرگس بین که همچون چشم زینب

به حسرت مانده باز از صبح تا شب

ز گلها جعفری را چون بینم

ز داغ عون و جعفر دل غمینم

درختی کز ثمر باشد خمیده

حبیب است او که در پیری رسیده

به یاد تشنگان ابر بهاری

ترشّح ها، کند از هر کناری

زبس صحن چمن پُر ارغوان است

تو گویی قتلگاه کشتگان است

بنفشه در کنار جویباران

سیه پوش از غم نسرین عذاران

جوانان حسین باجسم صدچاک

چو برگ گل فتاده بر سر خاک

همه گل پیرهن افتاده در خون

نموده رشک گلشن روی هامون

همه از جام وحدت گشته سرشار

شدند از ماسوی یکباره بیزار

به کلّی خویش را، دادند از دست

زجام لعل ساقی تا ابد مست

زخون مینای تن را کرده خالی

نموده پُر، ز خمّ لایزالی

گرفته شاهد حق را، در آغوش

نموده هر دو عالم را فراموش

«وفایی» بیوفا این نوبهار است

بهار گلشن دین پایدار است

بود داغ حسین گلگشت و با غم

می غم کم مبادا، از ایاغم

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبمثنوی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

44

افراشت علم در صف گردون شه ماتم

در ماه محرم

آورد شبیخون سوی دل ها سپه غم

در ماه محرم

گیتی ز شفق خنجری آورد برون باز

خون ریز و درون تاز

بگذاشته نامش به غلط ماه محرم

در ماه محرم

برچید بساط فرح از ساحت دنیا

چه پست و چه بالا

بر داشت نشاط فرح از دوده ی آدم

در ماه محرم

پوشید ز نو ثوب سیه در بر افلاک

زد جیب سکون چاک

وافشاند دگر خاک عزا بر سر عالم

در ماه محرم

از سینه چو مشعل رود این آه پیاپی

جاوید نه تا کی

وز دیده چو اخگر دمد این اشک دمادم

در ماه محرم

در دهر نیابی ز ملایک لب خندان

یک خاطر شادان

در شهر نبینی ز جفا یک دل خرم

در ماه محرم

این خوک منش خرس هوس چرخ دغل باز

گرگ شره انباز

صید سگ و روباه نگر آهوی و ضیغم

در ماه محرم

چون زلف بتان چون دل شوریده ی عشاق

چون خاطر مشتاق

زین تاب و تب احوال جهان آمده درهم

در ماه محرم

این قتل که بودش ز قفا نهب و اسیری

تا سست نگیری

کاسباب غم از شش جهت آورد فراهم

در ماه محرم

خونین بدن افتاده به دشت آل علی آه

زان فرقه ی گمراه

گلگون کفن از خاک دمد کاش سپرغم

در ماه محرم

خود سود سرشکم چه درین ماتم جانکاه

یا فایده ی آه

تنها نه من اینگونه در این بزم، شما هم

در ماه محرم

جیحون نکنم راغ گر از چشم شمرزای

با اشک گرانپای

کانون نکنم باغ اگر ز آه شرر دم

بر رخ همه ایام

درویش و غنی شاه و گدا بنده و آزاد

در ماه محرم

تنظیم عزا را به فغان آمده همدم

پیدا و نهان را

گردون چکد از دیده اگر اشک شفق فام

در ماه محرم

تا حشر در این تعزیه بسیار بود کم

سرگشته و حیران

کانون و شمر ز اشک و نوا ماتمیان را

در ماه محرم

چندان عجبی نیست که جمع آمده با هم

وین شرح غم اندوز

در تیه بلا ماند به وا موسی عمران

در ماه محرم

در نیل عزا بود قبا عیسی مریم

بی هیچ غرامت

دانی چه بود در بر این وقعه ی جانسوز

در ماه محرم

تحریر و بیان تو و من قلزم و شبنم

اسپید و سیاهم

ضنت مکن از گریه که صد بحر کرامت

در ماه محرم

هم وزن برآید به ترازوی تو یک نم

هر چند خطا نیست

منع از دگری می نکند اشکم و آهم

در ماه محرم

این آتش و آبی است که پیدا شده توأم

در ماه محرم

این نظم که نقصان و خطایش ز صفایی است

غم دیده و دل شاد

ور هست ثوابی بود از حضرت مریم

در ماه محرم

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

35

دمید از طرف گردون ماه ماتم

واویلا

***که باز آمد محرم

رسید از نو جهان را نوبت غم

واویلا

***که باز آمد محرم

چو زلف تو عروسان تتاری

واویلا

ز تاب بی قراری

پریشان شد دگر اوضاع عالم

واویلا

***که باز آمد محرم

زمین را راست آمد کارزاری

واویلا

شمار سوگواری

فلک را پشت از این تیمار شد خم

واویلا

***که باز آمد محرم

چو احوال دل از کف داده گان باز

واویلا

ازین اندوه جان تاز

جهان را ساز و سامان رفته درهم

واویلا

***که باز آمد محرم

سپهر سخت روی از سست رایی

واویلا

ز فرط بی حیایی

چه خصمی داشت با اولاد آدم

واویلا

***که باز آمد محرم

نبینی مرد و زن را پیر و برنا

واویلا

به جز زاری و غوغا

نهان و فاش اگر افزون اگر کم

واویلا

***که باز آمد محرم

گر اینستی سرشک اشکباران

واویلا

که بینی رشک باران

دو عالم را برد سیل دمادم

واویلا

***که باز آمد محرم

سرا پا گیتی از اشک جگرگون

واویلا

که شرم نیل و جیحون

شود ویران زنی تا چشم برهم

واویلا

***که باز آمد محرم

درین ماتم خروشان مست و مستور

واویلا

همه محروم و محسور

به حسرت عاقل و دیوانه توأم

واویلا

***که باز آمد محرم

از این پس زیبد ار باشم صفایی

واویلا

درین ماتم سرایی

به افغان هم زبان با ناله همدم

واویلا

***که باز آمد محرم

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

36

باز از افق هلال محرم شد آشکار

برچهر چرخ ناخن ماتم شد آشکار

نی نی به قتل تشنه لبان ار نیام چرخ

خون ریز خنجری است که کم کم شد آشکار

یا بر افراشت رایت ماتم دگر سپهر

و اینک طراز طره پرچم شد آشکار

یاراست بهر ریزش خون های بی گنه

پیکانی از کمان فلک خم شد آشکار

یا از برای زخم شهیدان تشنه لب

از جیب مهر نسخه ی مرهم شد آشکار

یا فر و نهب پرده گیان رسول را

از مهر و مه صحیفه و خاتم شد آشکار

یا می خرند اشک عزا کز نجوم و ماه

جام بلور و دامن درهم شد آشکار

دل ها گشاید از مژه سیلاب لعل رنگ

از نوک ناوکی که در این دم شد آشکار

این ماه نیست نعل مصیبت در آتش است

کز بهر داغ دوده ی آدم شد آشکار

صبح نشاط دشمن و شام عزای دوست

این سور ماتمی است که با هم شد آشکار

باز از نهاد نوحه سرایان فراز و پست

آشوب رستخیز به عالم شد آشکار

آهم به چرخ رفت و سرشکم به خاک ریخت

اکنون نتیجه دل پر غم شد آشکار

ز افغان سینه ابر پیاپی پدید گشت

ز امواج دیده سیل دمادم شد آشکار

آهم شراره خیز و سرشکم ستاره ریز

این آب و آتشی است که توام شد آشکار

***نظم ستارگان مگر از یکدگر گسیخت

یا اشک این عزاست که گردون ز دیده ریخت

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

33

جای دارد سوزم از آهی اگر افلاک را

هر زمان یادآورم آن پیکر صد چاک را

تا که افکندند جسم اطهرش بر روی خاک

رخت نیلی زین مصیبت شد به تن افلاک را

نی همین از کین سنان زد نیزه بر پهلوی او

کز سنان بشکافت قلب خواجه لولاک را

میهمان را کس نداده جای در کنج تنور

یا که بتوان گفت ظلم خولی بی‌باک را

بود نزدیک آن‌که گردد عالم امکان خراب

بس دم افتادنش آمد تزلزل خاک را

بازگشت هر خدنگی بر کماندارش شدی

گر اجازت بودی از او روز کین فتراک را

تا خزان خستند جسم پاکش از سم ستور

سوختند از آتش غم خواجه لولاک را

جودیا از سر این مطلب بباید بست لب

چون به درک این مطالب نیست راه ادراک را

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

43

ای ز غمت اشک چشم و آه دل ما

می رسد این بر ثری و آن به ثریا

ای ز ازل در عزات در عوض اشک

خون شده جاری ز چشم آدم و حوا

صبح ز سوز تو چاک کرده گریبان

بهر تو نیلی قبا بود شب یلدا

غیر تو ای تشنه لب کسی نشنیده

تشنه دهد جان، کسی کنار دو دریا

آن که از تیر و تیغ و نیزه نبودت

یکسر مویی درست در همه اعضا

تا به سر سینه ی تو شمر مکان کرد

زهره نهان شد ز سوز سینه ی زهرا

جسم تو تا زیر سم اسب فکندند

ناله بر آمد ز اهل عالم بالا

تا سرت از کین سنان، به نوک سنان کرد

گشت به پا در جهان قیامت عظما

نالم از این غم که ناکسی به تصدق

بهر عیال تو نان ببخشد و خرما

می کشد این غم مرا که از حرم تو

خصم سیه رو کنیز کرد تمنا

«جودی» دل خون، ز دیده از الم امروز

خون بفشان بهر سرخ رویی فردا

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

53

حدیث کرب و بلا کرد خون دلِ ما را

چه جای چاره بر این دردِ بی مداوا را

فغان‌ که چرخ بر افروخت آتشی در شام

که تیره کرد زِ دودش چراغِ بطحا را

حسین به مردنِ اکبر چگونه تن در داد

نمی شنید مگر ناله های لیلا را

عزیز فاطمه عریان به روی خاک و یزید

ز ناز سر نَنَهد خوابگاه دیبا را

سرِ یزید ببالین، سرِ حسین به تنور

خدای صبر دهد زین قضیّه زَهرا را

فغان که ضربتِ چوبِ جَفا نمود کَبُود

لبی که از نفسی جان دهد مَسیحا را

سِتاده عابدِ بیمار پای تختِ یَزید

نشانده بر سرِ کُرسی زرِ نصارا را

از این حکایتِ جانسوز (جودیا) بگذر

که سوزِ آهِ تو درهم شکافت خارا را

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

110

دوباره عطر محبت وزید، بسم الله

دوباره ماه محرم رسید، بسم الله

سرآمد عاقبت این انتظارِ یک ساله

به اذن حضرت شاهِ شهید، بسم الله

اگر که آمده‌ای روسیاه و شرمنده

میان روضه شَوی رو سفید، بسم الله

به اشک، دیدهٔ مهدی‌ندیده را تَر کن

اگر که آمده‌ای با امید، بسم الله

بیا که روضه مجال دوباره نو شدن است

عزیز فاطمه درهم خرید، بسم الله

رسید قافله‌ی عاشقان به کرب و بلا

پُر از ستاره و سرو رشید، بسم الله

همین که خواند به لب آیه‌های استرجاع

صدای گریه‌ی گل را شنید، بسم الله

ندیده عالم از این داغ، داغِ سنگین‌تر

نگفت آن‌که سرش را برید، بسم الله

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
ورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

110

با نام کربلا

مستی شروع می‌شود از جام کربلا

حیّ علی‌الحرم

پیچیده در حسینیه پیغام کربلا

پیراهن حسین

در اهتزاز آمده بر بام کربلا

مُحرم شدند تا

بر تن کنند جامه‌ی احرام کربلا

زینب به گریه گفت؛

ختم به‌خیر باد سرانجام کربلا

طوفان نهفته است...

در این مسیر ظاهراً آرام کربلا

خیمه بنا کنید

یک‌روضه در حسینیه‌ی دل به‌پا کنید

ای اهل‌بیت من

حالا عمل به وعده‌ی "قالو بلی" کنید

اینجا بهشت ماست

خود را به آستان خدا پاگشا کنید

با صبر بر بلا

از خود خدای عزّوجل را رضا کنید

بر قد و قامت

عباس و قاسم و علی‌اکبر دعا کنید

هرکس شهید شد

بر جسم او به‌جای کفن بوریا کنید...

نوحوا علی‌الحسین

تنها دلیل گریه‌ی ما از ازل حسین

مُردن سعادت است

وقتی که مرگ را بکند چون عسل حسین

نام تو ذکر ماست

از وقت شیر خوردن‌مان تا اجل حسین

با گریه کردنم

مانند حر گرفته مرا در بغل حسین

در بین مشکلات

بوده همیشه و همه‌جا راه‌حل حسین

الشِّمرُ جالِسٌ...

زینب صداش میزند از روی تل؛ حسین...

زانو رکاب شد

تا پرده‌دار اهل‌حرم آفتاب شد

لشکر اضافه کرد

پس رفته‌رفته خانه‌ی هستی خراب شد

نُه روز بعد از آن

با خون سر محاسن آقا خضاب شد

نُه روز بعد از آن

سقا کنار علقمه از غصّه آب شد

نُه روز بعد از آن

تازه شروع روضه‌ی "بس‌کن‌رباب" شد

نُه روز بعد از آن

دست مخدرات حرم در طناب شد...

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
ورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

49

قدری به سینه آه برایم بیاورید

پیراهن سیاه برایم بیاورید

اخبار بین راه برایم بیاورید

تربت ز قتلگاه برایم بیاورید

دارد حسین می‌رود انگار کربلا

دارد دل رسول خدا می‌شود مذاب

می‌ریزد اشک روضه ز چشم ابوتراب

شد نوحه‌های فاطمه هم‌ نالۀ رباب

کودک چقدر می‌خورد از نهر آب، آب

دارد عجیب قصۀ غمبار، کربلا

این نالۀ دمادم زهرای اطهر است

زینب بدان که کرب و بلا پر ز لشگر است

تا چند روز بعد، حسینِ تو بی سر است

آن‌روز روز غارت خلخال و معجر است

بدتر ز روضۀ در و دیوار، کربلا

گریان توست مادر تو ای حسین من

بر نیزه می‌رود سر تو ای حسین من

گردد اسیر، خواهر تو ای حسین من

گردد یتیم، دختر تو ای حسین من

تا شام و کوفه همره اغیار، کربلا

عباس من! تو دور و بر کاروان بمان

همراه زینب و کمک بانوان بمان

پشت و پناه لشگر و پیر و جوان بمان

پیش حسین من به تمام توان بمان

بی تو نداشت سید و سالار، کربلا

این قافله به سوی شهادت روانه است

شب‌نامه‌های مردم کوفه بهانه است

از غربت حسین هزاران نشانه است

در انتظار زینب من تازیانه است

زینب کجا و کوچه و بازار، کربلا

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
ورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

82

نه فقط حال ما پریشان است

در عزایش رسول گریان است

خشکسالیِ چشم‌مان کافی‌ست

وقت وقت نزول باران است

می‌روم روضه بعد هر روضه

رعیتی سوگوار سلطان است

منِ نوکر سیاه تن کردم

شاهِ عالم به خاک عریان است

**

کوفه مهمان نواز خوبی نیست

رسم این شهر، قتل مهمان است

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمسلم ابن عقیل اصحاب امام حسین (علیه السلام)

0

46

ای ناله زجا برخیز، که شد باز محرم

ای گریه فرو ریز، که شد نوبت ماتم

ای مردمک، از اشک فرو ریختن آموز

در ماتم شاه شهدا، سرور عالم

تابان نه هلالست دراین ماه ز گردون

بر سینه کشیده است الف قرص مه از غم

یا شعله افروخته‌ای، در دل چرخ است

کز آه مصیبت‌زدگان، گشته قدش خم

یا آنکه ز شمشیر ستم، در دل گردون

زخمی است که هر سال شود تازه از این غم

یا آنکه خراشی است برخسار، جهان را

در تعزیه اشرف ذریت آدم

یا ناخن آغشته بخونی است فلک را

از بس که خراشیده ز غم سینه عالم

نی نی غلطم پره قفل در شادی است

یا بر رخ ایام، کلید در ماتم

بر چهره ایام، چه خونها که روان کرد

این خنجر کج از جگر مردم عالم!

هرشب نه مه نو شود افزون، که فلک را

بر سینه خراش است که ریزد بسر هم

***آتش همه را از تف این شعله بجان است

دل گر همه سنگ است، از این ماه، کتان است!

زآن دیده خود سنگ، پر از اشک شرر کرد

کاین آتش محنت به دل سنگ اثر کرد

درکان نه عقیق است، که از غصه یمن را

بی آبی آن تشنه لبان، خون به جگر کرد

تا صورت این واقعه را دید، ندانم

چون آب دگر با قدح آینه سر کرد؟!

چون چشم جهان دید پر از ناوک بیداد؟

جسمی که ستم کرد بر او هر که نظر کرد

نگسست ز هم، قافله اشک یتیمان

تا شاه شهیدان ز جهان عزم سفر کرد

هر شام نه خورشید نهان شد بته خاک

در ماتم آن خسرو دین خاک بسر کرد!

***زین تعزیه، هر شام شفق نیست بر افلاک

خورشید بدامان فلک چشم کند پاک!

ز آن روز که بر خاک فتد آن قد و قامت

بر خویش فرو رفت ز غم صبح قیامت

آفاق بسر خاک سیه ریخت ز ظلمت

در خاک نهان گشت چو خورشید امامت

آن روز که کندند ز جا خیمه اورا

چون کرد دگر خرگه افلاک اقامت؟!

بر نیزه، چو دید آن سر آغشته بخون را

پنداشت جهان، سرزده خورشید قیامت

هرکس که تن بی نفسش دید و نفس زد

باشد ز نفس، بر لبش انگشت ندامت

آن کس که لب تشنه او دید و، نشد آب

بر سینه زند از دل خود سنگ ملامت

از بار گران غم آن تشنه لبان بود

کآندم نتوانست ز جا خاست قیامت

آن را که نشد دیده پر از خون ز عزایش

باشد مژه دندان، نگه انگشت ندامت

آن کیست که چون لعل پر از خون جگر نیست

در ماتم آن گوهر دریای امامت؟!

***روز، آتش آهی است که خیزد ز دل شام

شب، خاک سیاهی است که بر سر کند ایام!

بحر از غم این واقعه، یک چشم پر آبست

افلاک پر از آه، چو خرگاه حبابست

نگذاشته نم در دل کس گریه خونین

این موج فشرده است که گویند سرابست!

در سینه افلاک نه مهر است که، دایم

زین آتش جانسوز دل چرخ کبابست!

تا گل گل خون شهدا ریخته برخاک

چشم گل از این واقعه پر اشک گلابست

زین غصه که در خاک تپیدند شهیدان

بر خاک تپیدن صفت موج سرابست

از حسرت آن تشنه لب بادیه غم

هر موج، خراشی است که بر چهره آبست

با چهره پرخون، چو درآید بصف حشر

ز آن شور ندانم که کرا فکر حسابست؟!

خواهد که رساند به جزا قاتل او را

ز آن این همه با ابلق ایام شتابست

***ای صبح جزا، سوخت دل خلق از این غم

شاید تو براین داغ شوی پنبه مرهم!

شمشیر نبود آنکه براو خصم ز کین زد

بود آتش سوزنده که بر خانه دین زد

هر گرد که برخاست از آن معرکه، خود را

بر آینه خاطر جبریل امین زد

باران نبود، کز غم لب تشنگی اش، بحر

خود را به فلک برد و ز حسرت به زمین زد

تا تشنه لب دید عقیق یمن، از غم

صد چاک نمایان به دل از نقش نگین زد

خون ریخت بسر پنجه خورشید جهانتاب

از بس که زغم بر سر خود چرخ برین زد

***روز و شب از این واقعه خونابه فشان است

چشم مه و خورشید چنین سرخ، از آن است!

آن روز قرار از فلک بی سر و پا رفت

کآرام دل فاطمه از دار فنا رفت

در ماتم او گنبد افلاک سیه شد

دود جگر سوخته از بس بهوا رفت

در ماتم او، آب بقا جامه سیه کرد

آن روز که او تشنه لب از دار فنا رفت

. . .

ز آن ظلم و ستمها که به شاه شهدا رفت

از ظالم سنگین دل بیرحم خسی چند

بر سرور اخیار چه گویم که چها رفت؟!

***پر خون چو خدنگش بدل خاک فگندند

صد جا بدل همچو گلشن چاک فگندند!

پر ساخته این غصه ز بس کوه گران را

تا همنفسی یافته، سر کرده فغان را

آه، این چه عزائی است، که هرشب فلک پیر

در نیل کشد جامه زمین را و زمان را؟!

ز آن روز که این تعزیه شد رسم در ایام

خجلت بود از زیور خورشید جهان را

بسته است ره خنده بر ایام، ندانم

چون کرد صدف بهر گهر باز دهان را؟!

زآن روز که گردید روان خون شهیدان

چون پای بره رفت دگر، آب روان را؟!

ز آن روز که گردید باین حرف، ندانم

در خویش چه سان داد دهن جای زبان را؟!

از جرأت قومی که بر او تیر کشیدند

انگشت ز ناوک بدهن بود کمان را

ز آن روز که آن نخل قد از پای درآمد

چون دید چمن بر سر پا سرو روان را؟!

پیش نفس صبح، ز مهر آینه گیرند

تا غرقه بخون دیده شه کون و مکان را

در حوصله لفظ، نگنجد دگر این حرف

واعظ ز سخن به که ببندیم زبان را

***کز گریه دل و دیده خونبار فرو ماند

طاقت ز شنیدن، سخن از کار فروماند

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمیرزا محمد رفیع (رفیع‌الدین) (واعظ قزوینی)

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

41