مانند دیدن با دو چشم کور از نزدیک

من با تو زندگی نکنم پیر می شوم

خستگی غالبا امروز به تن می ماند

دست اگر باشد دخیل کنج دامان بهتر است

دیگر از راه دور با حسرت،اسمتان را صدا نخواهم کرد