آنکه عاشق کرده احمد را دل زهرایی اش

مادر فاطمه و جده‌ی سادات تویی

یارب به حق جود و احسان خدیجه

چه فرقی می‌کند در عرش یا روی زمین هستی

همسنگر و همراه و همسر بود آن بانو

ای که جا در دل و در جان پیمبر داری!

عقلم توان نداشت از او سر در آورد

پیش دلت، ثروت دنیا، رقمی نیست

من که جبریل نیستم بانو

ای بر نبی الله دل آرام خدیجه

خاتم نبی باشد که شانش هر نگینی نیست

از همان آغاز،‌ چشم آسمان‌ها و زمین

همیشه با امینِ خود ، امینی راستین بوده ست

برای مادری شیعه آفریده شدی

ای مهربان یار محمد یا خدیجه

شرمنده کرده با وفایِ خود وفا را

شب از مهتاب لبریز است و جنس آب از ماه است

رودی‌ که‌ خود را فدا کرد د رراه‌ دریا خدیجه ست

یار و همسنگر نبی مددی

بزرگ مادران ، مادر بزرگ نسل زهرا تو

مسندنشین عالم بالا خدیجه

ای ا‌ولین رکابِ برای پیامبر

هر شب قنوت او مسیر کهکشان می شد

فرشته پهن کرده زیر پایش باز بالش را

شکر خدا که تحت لوای خدیجه ایم

دور شدم از این و آن، با خودم آشنا شدم