نقش جلیله دخترِ ارباب سرجدا

بعد از شهادت پدرش، بعد نینوا…

کمتر نبود از هنرِ عمه های خود

با شعر، خطبه، نوحه، تباکی، بکا، دعا

یعنی پس از شهادت شاه شهیدمان

مرهون نوحه های سکینه ست کربلا

آن بانویی که عابدۀ اهلبیت بود

با سوز خویش داده چنین درسِ دین بما

تیغ زبان گشود، به فریادِ فاطمی

گفت از هزار داغ، یکی را برای ما

وقت غروب بود و أذانی نمی رسید

إلاّ صدای هلهلۀ لشگر دَغا

دیدم به چشم خویش در اطراف خیمه گاه

در لابلای شیون و غوغای ماجرا

یک دسته نیزه، رأسِ بریده کنند حمل

یک فوج نیزه، معجرِ زنهای با حیا

دست خودم نبود که فریاد میزدم

معجر مگیر از سرِ ما، پَستِ بی حیا

دیدم ز پای خواهر من زیوری ربود

یک نابکار، با طمع و حرص، بی هوا

در بینِ دود و آتشِ خیمه، بدست خصم

دیدم چکید خون، ز همه گوشواره ها

دیدم فرارِ خواهر دیگر در آن میان

با دامنِ به شعله نِشسته ،سوی کجا؟

میگفت با تمام نواهای زخمی اش

اینجاست موجِ خونِ خدا، موج کربلا

این موجِ کربلا همه را غرق می کند

مستغرق خدا چو سکینه، نه در بلا

موضوعوفات حضرت سكينه (سلام الله علیها)

گریزعصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمحمود ژولیده

قالبغزل

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی