لبم خونین دلم چون لاله پرپر

لبم خونین دلم چون لاله پرپر
ز جنت آمده زهرای اطهر
وای حسن جان وای حسن جان
به خانه کینه های همسرم بود
ز یاران طعنه های دیگرم بود
غریبم من غریبم من غریبم
غریبی ارث زهرا مادرم بود
وای حسن جان...
لبم خونین دلم.....
چو لاله داغ خود با دشت گفتم
ز هجر مرغ بی برگشت گفتم
بیا خواهر بخوان راز دلم را
حدیث کوچه را با طشت گفتم
وای حسن جان.....
لبم خونین....
اگر چه از محن آشفته حالم
اگر چه زخمی از تیر ملالم
گره از کار من وا کردی ای زهر
مدینه ای مدینه کن حلالم
وای حسن جان....
لبم خونین.....