دختــری موی سرش آتش گرفت

از ناقه افتادم زمین کجا بودی بابا

کنج خرابه را بیت الحزن کنم

با بوسه برتو جان می سپارم دیگر توان ماندن ندارم

دنیا چرا من بابا ندارم در سایه ی او ماوا ندارم

ای که شانه کشیده زهرا به گیسوی تو

ماه زهرا آمد ، کنج ویرانه

امشب مهتابم آمده تعبیر خوابم آمده

می شناسم من ای عمه جان این مهمان را

ارث حیدر بود ای پدر جان

همچون علی آمدی ای پدر جان

خرابه نشینان پدر آمده

از چه شد گیسویت رنگ خاکستری

شب است و در خرابه مرا مهمان رسیده

اشک من پیوسته پایم از ره خسته

چه مهمان عزیزی به ویرانه ام آمد

رسم مهمانی نبود ای سوره ی نور

خوش آمدی خرابه شد گلشن

من نیمه جان و جانانم آمد

ای مه نیزه نشین شام ماتم سر رسید

ای سر تو که ای و از کجا می آیی

کسی غیر از من نداند حرمت این میهمان را

دلت اومد منو تنها بذاری؟

سرم رفته از بس توی سر- صدا

خواب راحت ندارم بابایی

سلام بابا تو آسمونادنبالت بودم اما