گاهی روم به خیمه گاهی روم به میدان

گاهی روم به خیمه
گاهی روم به میدان
گردیده ام پریشان    واویلا واویلا
سرباز کوچکم را
دارم من بر روی دست
قنداقه غرق خون است   واویلا واویلا
پیش دشمن      بر تو گریه کردم
با چه رویی    به حرم برگردم
ای علی جان    اصغرم لالایی
بهر یک قطرا ی آب
ای میوه ی دل من
بابا رو زد به دشمن    واویلا واویلا
سپیدی ی گلویت
همرنگ لاله گردید
وقتی سه شعبه بوسید    واویلا واویلا
غنچه ی من    از چمن جدا شد
روی دستم    سر ز تن جدا شد
ای علی جان     اصغرم لالایی
در پشت خیمه آرام
می نهم این تن پاک
بین گهواره ی خاک    واویلا واویلا
طاقت نمانده تا خاک
بر پیکرت بریزم
ای کودک عزیزم    واویلا واویلا
مدفنت شد    شاهد این مطلب
گل ندارد     تاب سم مرکب
ای علی جان     اصغرم لالایی