صفحه اصلی
چون کویر تشنه‌ای محتاج بارانیم ما

چون کویر تشنه‌ای محتاج بارانیم ما

لینک

https://ayohalmazloom.com/p-381326

همتی ای‌دل که دل‌تنگ خراسانیم ما

نیمِ‌دل مشتاق مشهد، نیمِ‌دل مشتاق قم

بین این خواهر-برادر مثل سمنانیم ما

پادشاهی دوعالم را به دست آورده‌ایم

تا گدای کوچکی از خیل سلطانیم ما

خلوتی داریم در کنج حرم با یاد او

وقتی از چشم تمام خلق پنهانیم ما

هر زمان در جمع حرف از آرزوها می‌شود

جز زیارت حاجتی دیگر نمی‌دانیم ما

از میان خیل القاب و عناوین در جهان

آن‌چه سلطان می‌پسندد بی‌گمان آنیم ما

تا که فهمیدیم می‌آید به استقبال‌مان

از همان آغاز هم مشتاق پایانیم ما

گنبد افلاکیان نور است و ما پروانه‌ایم

‌ساکنان آستان قدسی این خانه‌ایم

بس که پرکرده فضای صحن را فریادها

نیست پیدا در حریمت های‌وهوی بادها

کور بینا شد، فلج پا شد، گدا روزی گرفت

پشت هم رخ می‌دهد اینجا از این رخدادها

جمله‌ای تکرار شد، هرصحن را پر کرده است؛

“کار من با گوشه‌ی چشم تو راه افتاد”ها

می‌شود حس‌کرد از فیروزه‌کاری‌های صحن

حسرت دیوارها را در دل شمشادها

از شفای درد پشت پنجره فهمیده‌ام

نرم شد از اشک زائرها دل فولادها

ضامن آهوشدی، صیاد آهو را رهاند

شک نمی‌کردند در خوش‌قولی‌أت صیّادها

پایتخت کشور دل‌های عالم مشهد است

مانده حسرت در دل تهران‌وعشق‌آبادها

از فراق کربلا دیگر چه‌غم داریم ما

چون‌که در هرگوشه‌ی ایران حرم داریم ما

با همان شوقی که از آغاز روشن مانده است

در دل ما حسرت پرواز روشن مانده است

” آمدم ای شاه” شد شیرین‌ترین آوای ما

تا قیامت شور این آواز روشن مانده است

ناامید از جا گرفتن در دل او نیستیم

کورسوی کوچک ابراز روشن مانده است

فاصله بسیار نزدیک است در دل‌ها به‌هم

این معانی نزد اهل راز روشن مانده است

کارهای غیر ممکن نیز ممکن می‌شوند

پس در اینجا معنی اعجاز روشن مانده است

سایه‌ی موسی‌بن‌جعفر بر سر ایران ماست

نوری از این خانه در شیراز روشن مانده است

بازهم امشب شب این‌شهر بی‌خورشید نیست

چل‌چراغ گنبد او باز روشن مانده است

در طواف است و مسیرش را نخواهد کرد گم

دل کبوتروار بین مشهد و شیراز و قم

در کنار خوب‌ها گمراه می‌آید حرم

با تمام زائرانش راه می‌آید حرم

هیچ‌فرقی نیست بین زائرانش، چون‌که هم

بنده می‌آید حرم، هم شاه می‌آید حرم

لحظه‌ای خالی نمی‌ماند اگر دقت کنیم

روزها خورشید و شب‌ها ماه می‌آید حرم

رتبه‌ها برعکس دنیا می‌دهد اینجا جواب

کوه از شوق تو مثل کاه می‌آید حرم

گرچه در ظاهر بدی قصد زیارت کرده است

در حقیقت عارف بالله می‌آید حرم

هرکه می‌خواهد ببیند قطعه‌ای از عرش را

راه خود را می‌کند کوتاه؛ می‌آید حرم

خوش‌به‌حال هرکسی که ساکن شهر قم است

گاه می‌آید حرم، بی‌گاه می‌آید حرم….

ملجأ هر آشنا، غم‌خوار هر بیگانه‌اند

سیزده معصوم در این‌خانه صاحب‌خانه‌اند

هیچ‌کس از این‌حرم با دست‌خالی برنگشت

از جوار لطف او هرگز محالی برنگشت

این حرم آرامش محض است و از آغوش او

هرکسی برگشت، با آشفته‌حالی برنگشت

اولین باری که اینجا آمدم، عاشق شدم

از کنار او دلم در خردسالی برنگشت

پیش‌ازاین‌ها قم کویر شوره‌زار خشک بود

بعد او اما به خاکش خشکسالی برنگشت

این حرم خاصیتش علامه‌پروربودن است

طالب علم از حریمش بی‌تعالی برنگشت

این چه رازی شد که جز با نیت او مرعشی

از کنار مرقد مولی‌الموالی برنگشت

گرچه ما همسایه‌ی خوبی برایش نیستیم

روی او یک‌لحظه هم از این اهالی برنگشت

ناگهان دل را به سمت‌وسوی دیگر می‌کشم

با نسیمی از حرم تا جمکران پر می‌کشم

وقت وصف تو زبانم در دهان می‌ایستد

در بیان آن معانی از بیان می‌ایستد

صاحب‌العصری و می‌چرخد زمان با اذن تو

هر زمان یاد تو می‌افتم، زمان می‌ایستد

هم‌نشین درد‌دل‌های زیادش می‌شوی

زائرت هر گوشه‌ای از جمکران می‌ایستد

بی خبر از وسعت لطف‌وبزرگی‌های توست

هرکسی چشم‌انتظار دیگران می‌ایستد

از خدا امر ظهورت را تقاضا می‌کند

هر زمان دستی به‌سمت آسمان می‌ایستد

روح با شوق تو برمی‌خیزد از جسم جهان

جسم اگر روزی تو را حس کرد، جان می‌ایستد

آن‌زمان‌که می‌رسد بانگ “اناالمهدی” به‌گوش

کعبه برمی‌خیزد از جا و اذان می‌ایستد.

عمر داغ دوری از تو رو به پایان می‌شود

عاقبت یک‌روز این آتش گلستان می‌شود

موضوعولادت امام رضا (علیه السلام)

گریزمدح امام رضا (علیه السلام) | مناجات با امام زمان (عج)

شاعرمجتبی خرسندی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی

اشعار مرتبط با این شعر و مناسبت