ما را شـده به نام مسافـر ، حسـاب کن

رسیده ماه رجب در سرم هوای مدینه

ای که چشمت بحرِ لطف و ابروانت گلشن است

عشق آمد و مقابل من دفتری گشود

شبیه نور؛ بی پایان خصالِ حضرتِ باقر(علیه السلام)

می نویسم که هدایت شده ام

بگو به نور که ماه تمام آمده است

باطنش هر لحظه در روی محمّد ظاهر است

نوری آمد وجودِ من گُم شد

می نویسم نامِ زیبایِ تو را«آقای عشق»

آنکه بر چشمان ما پیراهنی گلفام داد

مولای هر سرا تویی یا باقرالعلوم

پـر از سـتــارهٔ دانــش شـد آسـمــان دلـت

جلوه می‌بارد از جمالِ علی

پهن شد سفره ی رحمت ، ولی الله آمد

خواهم امشب باز شیدایی کنم

مهر تو خار نخل هایم را رطب کرد

موّاج می شویم و به دریا نمی رسیم

برخیز نگارا که بهار طرب آمد

ماه رجب سلام! که ماه محمّـدی

سرچشمه ی تمامی اندیشه های ناب

دلم پر مى ‏زند امشب براى حضرت باقر

وقت عشق است چشم تر بدهید

امشب میان گریه و لبخند خود گمم

صدای پای ملائک آید به بیت وحی اند به رفت و آمد

هر چه که دارم دارم از امام