ای مایه امید دل ای رحمت خدا

ای مــایــه امــیــد دل ای رحــمـت خـدا

ای اولــیــن تــجــلــی حـق خـتـم انـبـیـا

ای کــنــیـت مـقـدس و اسـمـاء اقـدسـت

بـوالـقـاسـم و مـحـمـد و مـحـمود و مصطفا

آیـد چـو نـام نـامـی جـان پـرورت بـگوش

در دل مـقـام خـویـش دهد خـوف بـر رجـا

بـود از تـو بـس شـگـفـت اگـر سایه داشتی

خــورشـیـد را بـلـی نـبـود سـایـه در قـفـا

گـردیـد خـتـم بـر تـو نـبـوت کـه سعی تو

از ابــتــدا رســانــد مــکــارم بــه انـتـها

مـوسـی چـو از جـهان بـسـرای دگر شتافت

طــی گــشـت قـصـه ی یـدبـیـضـا و اژدها

عـیـسـی چـو جـای در فـلک چارمین گرفت

روی زمـیـن نـمـانـد از او مـعـجـزی بـجـا

قـرآن تـوسـت مـعـجـز بـاقـی کـه تـا ابـد

بـر جـن و انـس روز و شـبـان مـیـزند صلا

گوید هر آنکه را که ز من هست شک و ریب

یــک ســوره آورد چــو مـن از فـرو از بـها

بـرهان خـاتـمـیـتـت ایـن بـس که تا بحشر

در کـایـنـات هسـت طـنـیـن افـکن این ندا

چــون لـانـبـی بـعـدیـت آیـد بـگـوش دل

آســـایـــد از فـــســانــه اربــاب ادعــا

در رفــع اخــتـلـاف جـهانـی تـوان نـمـود

بـر یـک حـدیـث مـتـقـن ثـقـلـیـنـت اکتفا

صــورت نــهفـتـی از ره مـعـنـی درآمـدی

در صــورت مــقــدس قــرآن و اوصــیــا

قـرآن تـسـت روح تـو و تـا جـهان بـپاست

بــر اهل روزگــار دلــیـل اسـت و رهنـمـا

جـسـم تـوانـد عـتـرت و هرگـز نـمـیـشود

ایـن روح و جـسـم تـا ابـد از یـکـدیگر جدا

آری چــگــونـه روح تـوانـد بـدون جـسـم

انـدر زمـانـه زیـسـت کـنـد تـا صـف جـزا

ایـن هر دو خـود توئی و به تحقیق بر تو رفت

بـر ایـن دو از هر آنـکـه وفـا رفـت یـا جـفا

آ ن حــجــه دوازدهم حــالــیــا بــغـیـب

بــاشـد شـریـک و حـافـظ قـرآنـت از وفـا

آ ن هم توئی به صورت و معنی که شخص او

بـا اسـم و کـیـنـه تـو کـنـد جـلـوه ز اخـتفا

تــرویـج دیـن تـسـت بـدسـت وی و شـود

در عــهد او حــقــیـقـت اسـلـام بـر مـلـا

چـون بـهر دفـع ظـالـم و ظـلـم آن ولی حق

بــر بـام کـعـبـه بـرزنـد از عـدل حـق لـوا

گـیـتـی بـعـدل و داد گـرایـد ز جـور و ظلم

زحـمـت شـود رفـاه و کـدورت شـود صـفـا

آنـگـه دلـیـل خـلـق کـتـاب تو است و بس

در امــر و نــهی کــار بــرآیــد بــمـدعـا

گــردد پـدیـد سـلـطـنـت حـقـه در جـهان

یــابــد ظــهور مــعــدلــت ذات کـبـریـا

آنـروز از سـپـیـد و سـیـه خـلـق عـالـمـند

قـائـل بـیـک کـتـاب و بیک دین و یک خدا

گـردد جـهان بـهشـت بـریـن زان یـگـانگی

آری یــکــانــگــی کــنــد ایـن دردها دوا

ای صـاحـب شـریـعـت و ای خـواجـه رسل

ای آســمــان رفــعـت و خـورشـیـد اهتـدا

از شـر غـیـر و وسـوسـه نـفس و هول حشر

دارد صــغــیــر بــر تــو و آل تـو الـتـجـا

141

موضوعمدح حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و اله و سلم)

گریزمدح امام زمان (عج)

شاعرصغیر اصفهانی (ره)

قالبقصیده

سبک پیشنهادیمدح

زبانفارسی