از جهان، خورشید عالمتاب رفت

بینِ حجره پسرِ فاطمه تنها شده بود..

عاشق و مبتلای عسکری ام

زهر افتاده به جان جگرم مهدی جان

دوباره خون شده قلبت دوباره تر شده چشمت

بر خلایق لطف کردی، منتها برعکس شد!

سالیانی درد بی درمان هجران مشکل است

رنج و هجران وبلا از غربتم لبریز بود

پا از گلیم بیشتر انداخته گدا

گریه خاموش نکرد آتش جانم چه کنم

دل و جان در عزایت گریه کردند

دلش لرزید پای دستهایت

عزایش رستخیز روضه ی ماست

ز گلبرگ دو چشمش یاس افتاد

کتیبه بر در و دیوار بستند

طفل اشکی که در این دیده ی تر می لرزد

حدیث گریه شده جام زهر خوردن تو

آسمان در محن است سامرا سینه زن است

گریه ها میکند کودکی با قلب مغموم

چشم سامرا ریزد ستاره

زمین گریه کرد و سما گریه کرد عزا گریه کرد ، سامرا گریه کرد

از چه سوسو زنانی چون شمعی رو برویم

ای دیده خون ببار محشر به پا شده

یا سید اهل بیتی یابن طاها

آسمان نوحه خوان سامرا سینه زن

شعله ور است از دلم آتش زهر جفا