گیرم که نفس میکشی و جان به تنت هست

مُردم از دلواپسی بسکه پریشان خاطرم

شب های جمعه نیمه شب ها تا سپیده

اسمت که میاد، میسوزم آتیش می‌گیرم

آهای مردم دین شما چیه؟ تو رو به پیغمبر...

مظلوم آقا می زدی تو خون پرو بال

قامت مرثیه شد دال خدا رحم کند

سیدی ماکو مثلک الغریب شاه بی لشکر از نفس فتاد

غریب گیر آوردنت یه لحظه کن بمن نگاه

ای پاره پاره آیات قرآن

یحیای من ای دارو ندارم در مقتل تو من سوگوارم

قرآنم بر روی خاک ورق ورق فتاده

یا جدا یا محمدا هذا حسین بالعرا جدا جدا گردیده اعضای تنش

خواهر کربلا مادر اشک و عزایم

یا علی از نجف کن نگاهم نیمه جان شاهد قتلگاهم

زمین لرزد و آسمان غرق آه

کل عین باکیه یوم القیامه الا عین بکت

ای هلال بر نیزه خورشید بر بام

ای چراغ محملم ای سایه ی سر من

خون میگرید قرآن و زبور

بر تن من لباس اسارت

ای کوه صبر ، محمل تو نور طور داشت

تویی که از شمیم تو بهشت جان گرفته است

ای ماه نیزه و خورشید کاروان

نه تنها در وداع تو جدا شد جان من از من

نسیمی آشنا از سوی گیسوی تو می آید