من ذبیح اعظمم را در منا آورده‌ام

پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست

با احتیاط لاله ی ما را پیاده کن

راه ما طی گشت و در این دشت مأوا می کنیم

کاروان بهشتیان آمد کربلا میهمان نوازی کن

اینجا به غیر از شوره‌زاری نیست ، برگرد

وقتی نسیم می وزد، این بوی سیب چیست؟

در زیر آفتاب مبر آن جمال را

ای امیرالحاج! قلبم بی‌قراری می‌‌کند

این سرزمین بود پایان راه ما

بوی مدینه پر شد به صحرا از ره رسیدند اولاد زهرا

دریای اشکم ای ساحل من

بوی خزان می آید چون نی دارم نوایی

میعاد یاران خدا همین جاست

اینجا بیت رب جلی است خاکش قدمگاه علی است

ای برادر چرا این زمین برده قرارم

غم به مهمانی دل رسیده

ای حاجیان راه سفر شد تمام

رسیده بوی کربلا بر مشام

یا الله یا الله آورده ام به همراه

چشمی شده زمزم و چشمی فرات

امام زمان العجل ، الامان رسیده به کرببلا کاروان

سلام بر زمین کرببلا سلام بر ریحانه ی مصطفی

پسر فاطمه آمده در منا

به پا شد با دست ماتم خیمه ی غم در دل من

ببین زینب این دشتو بی حضور من تصور کن