متن شعر و اشعار ورود به کربلا بهمراه صوت سبک و گریز اشعار

0

3

خیر را من باب نابودی شر آورده‌ام

خاندانم را به امداد بشر آورده‌ام

با بروز آشکار وجه ثاراللهی‌ام

کربلا را از دل تاریخ درآورده‌ام

داغ، هرچه دارد این صحرا خریدارم به دل

دل که جای خود برای دوست سر آورده‌ام

طفل بودم با دعایم کوفه باران می‌گرفت

من چه حاجاتی که در این شهر برآورده‌ام

نامه‌هایی که فرستادند همراه من است

کودکان را از جفاشان بی‌خبر، آورده‌ام

چه نیازی هست به خورشید و ماه کربلا

کاروانی با خود از شمس و قمر آورده‌ام

هم برای خاک‌های داغ این صحرا بدن

هم برای آن تنور داغ، سر آورده‌ام

بعد عباسم بنا دارم علمداری کند

خواهرم را بیشتر از این نظر آورده‌ام

اکبرم را، اکبرم را، اکبرم را، اکبرم

آن‌که از جان خواهم او را بیشتر آورده‌ام

کاش شرمنده نگردم آخرش پیش رباب

اولین بار است اصغر را سفر آورده‌ام

اشک، بیش از خون، ز دین حق حفاظت می‌کند

دختران را از پسرها بیشتر آورده‌ام

تا نبیند صورت حوریه‌ها را آفتاب

از ملائک سایه‌ای از بال‌وپر آورده‌ام

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

3

اینجا کجاست ای گل زهرا به ما بگو

گـر کـربـلاست، با من غم‌مبتلا بگو

سـرتاسـر وجـود مرا غم گرفته است

از این زمیـن محنت و درد و بـلا بگو

داری دعـا بـه زیر لب و آه می‌کشی

زیـن آه سینه‌سوز برایم بیا بگو

در گوش ذوالجناح چه گفتی که شد ملول

من که غریبـه نیستم ای آشنا بگو

اینجا اگر که وعـده‌گه توست باخدا

با مـن ز وصل دوست برای خدا بگو

باآنکه گفته‌اند برایم زماجرا

من صبرمی کنم تو از این ماجرا بگو

صف بسته‌اند دربر ما نیزه‌دارها

یحیـای اهل‌بیت از این نیزه‌ها بگو

یک باغ لاله، این‌همه گلچین دگـر چـرا

ای باغبـان! برای من از لاله‌ها بگو

کردی اشاره‌ای به من از قتلگاه خویش

دیگر نگفتـه بودمت از این منا بگو

تنها امیـد و دل‌خوشیم در جهان تویی

بی تو چگونه زنـده بمانم بیا بگو

با اشک و آه و ناله «وفایی» تمام عمر

از زینب و حسین و غم کـربـلا بگو

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

2

بنا چه بود؟ بیاید به او سلام کنند

بنا چه بود؟ که همراهی امام‌ کنند

رسید آن همه نامه، از آن همه لبیک

بنا چه بود؟ که همراه او قیام کنند

بنا چه بود؟ بجنگند با فساد یزید

که در رکابِ ولی، کار را تمام کنند

حسین با زن و‌ فرزند راه کوفه گرفت

بنا چه بود؟ به ناموسش احترام کنند

بنا نبود که از کوفه تا خرابه‌ی شام

نگه به خواهر او از فراز بام کنند

بنا نبود به اجبار نیزه و شمشیر

ورود، عائله در مجلس حرام کنند

بنا نبود بیاید به قتلگاه، حسین

که دورِ او‌ ته گودال ازدحام کنند

بنا نبود که پیران بر او عصا بزنند

چنین به زخم‌ قدیم خود التیام کنند

بنا نبود ولی شد؛ که روضه‌های لهوف_

بناست گریه برایش علی الدوام کنند

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزقتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
ورود اهل بیت (علیهم� السلام) به کوفه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
ورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

2

عالم به گوش، گرم سرود حسین بود

عالم تمام محو وجود حسین بود

هم هرچه هست، بسته به هست حسین شد

هم هرچه بود، بود و نبود حسین بود

صبحی دمید، ماه محرم شروع شد

طوفان وزید، وقت ورود حسین بود

آمد به کربلا چقدر دل پیاده کرد

عالم نیازمند فرود حسین بود

بی‌حدتر از حسین ندیدیم ما، که دهر

محدود از ابتدا به حدود حسین بود

آن سوی دشت ولوله‌ی تیغ و نیزه بود

این سوی دشت گفت و شنود حسین بود

سجاده بود دشت، برای قیام او

گودال هم به فکر سجود حسین بود

شمشیر، تشنه بود به خونش دمی که چوب

در انتظار لعل کبود حسین بود

آنجا که خون اصغر او بر زمین نریخت

تفسیر آیه‌های صعود حسین بود

بر نیزه رفت و زینب کبری جمیل دید

پس کربلا تمام به سود حسین بود

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
ورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

1

من ذبیح اعظمم را در منا آورده‌ام

هستی‌ام را در منای کربلا آورده‌ام

یک ذبیح آورد ابراهیم با خود در منا

من که هفتاد و دو قربان در منا آورده‌ام

بارالها درره تو بسته‌ام احرام عشق

سعی کردم در ره تو تا صفا آورده‌ام

گل فروشی عاشقم در بوستان کربلا

یک گلستان گل برایت رونما آورده‌ام

تشنه‌ی وصل توأم نی تشنه‌ی آب فرات

روی بر سرچشمه‌ی آب بقا آورده‌ام

پرچم الله اکبر تا بماند سرفراز

روی دوش اکبر خود این لوا آورده‌ام

تا که جای مجتبی خالی نباشد در منا

قاسم او را به جای مجتبی آورده‌ام

تا علمداری کند در عرصه‌ی ایثار و عشق

من علمداری رشید و با وفا آورده‌ام

تا که این قربانیان گردد قبول حضرتت

در طواف کعبه‌ی تو حج به جا آورده‌ام

این «وفایی» بود بر میثاق و بر پیمان من

گر هرآن‌چه داشتم بهر خدا آورده‌ام

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

1

می‌رسد دیگر به امّید خدا

میهمان کوفه سمت کربلا

کاروان ماه و کوکب می‌رسد

عمه‌ی سادات زینب می‌رسد

می‌رسد زینب ولی با احترام

نه خبر از هلهله نه ازدحام

کوفیان! این شأن مهمان‌ها نبود

جای مهمان در بیابان‌ها نبود

با چه رویی دشمن مهمان شُدید؟!

سدِّ راه یوسف کنعان شدید؟!

اشک‌های نخل‌ها هم جاری است

کوفیان! این رسم مهمانداری است؟!

زینب اما در دلش امّید داشت

کاروانی مملو از خورشید داشت

با علی اکبر، عقیله غم نداشت

تا که بود عباس چیزی کم نداشت

خیمه‌ی او قبله‌ی افلاک بود

دور خیمه چشم‌های پاک بود

کی سخن از غارت و تاراج بود

آبِ نهر علقمه مَوّاج بود

کی رباب اندوه در رخساره داشت؟!

شیر خواره داشت و گهواره داشت

تا که سقا بود قلبش خون نبود

نغمه‌ی لالایی‌اش محزون نبود

کاروان وقت ورود آرام بود

نه خبر از سنگ، نه از بام بود

وای اگر خولی به این صحرا رسد

یا صدای ناله‌ی زهرا رسد

وای از بی‌تابی طفل رباب

وای از سوز عطش از قحط آب

وای اگر چشم سه ساله، تر شود

یا که خیمه بی علی اکبر شود

وای اگر سختی ببیند دختری

وای اگر آتش بگیرد معجری

آه اگر که سر جدا باشی حسین

یا به زیر دست و پا باشی حسین

نیزه و تیر و کمان با ما چکار؟

خولی و شمر و سنان با ما چکار؟

خیمه بر پا شد امان از نینوا

بوی خون می‌آید از کرب و بلا

وای از غم‌های عاشورا حسین

یا حسین و یا حسین و یا حسین

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

2

چون شاه تشنه لب بصف نینوا رسید

از نای هر وجود به کیوان نوا رسید

در آن دیار سرورِ دین چون فکند بار

گفتا قضا که بارِ امانت به جا رسید

دشت از هجوم گشت چو افلاک پر نجوم

بس بهرِ قتل او سپه از اشقیا رسید

یک باره شد تهی زِ بلا خانهء جهان

کرب و بلا زِ بس به شهِ کربلا رسید

در چرخ چارمین رُخِ خورشید تیره گشت

بس دود آهِ خسته دلان بر سَما رسید

آه از دَمی که آن تنِ صد چاک روی خاک

شمر آمدش زِ پیش و سنان از قفا رسید

بشکافت پهلویش چو زِ نوکِ سِنان، سِنان

بنمود سجده گفت به دردم دوا رسید

از روی کینه شمر چو بر سینه اش نشست

گفتا به عهدِ دوست زمانِ وَفا رسید

خنجر به حنجرش چو نَهادند زیرِ تیغ

گفتا زِ وصلِ یار مرا خون بَها رسید

چون شد سرش جدا و تنش بر زمین فتاد

لرزید عرش و رَعشه به چرخِ بَرین رسید

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزقتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

28

به پا کنم به بلندی ز مهر خیمه تو

به شرط آن‌که بگویم تو غیر آن نکنی

به کشتنم چه شود این دیار پر لشکر

ز دیده اشک نریزی ز دل فغان نکنی

ز خون سر رخ اکبر دمیکه گردد سرخ

زدود آه سیه ماه آسمان نکنی

جدا شود چو ز تن بازوی علم‌دارم

فغان به ماتم عباس نوجوان نکنی

گلوی اصغرم از تیغ کین شود چون چاک

ز بار غم قد سروت چنان کمان نکنی

جدا ز تن نگری چون سر دو طفلت را

دو چشم خویش به‌یک‌باره خون‌فشان نکنی

چو شمر بشکند از ضرب چکمه سینه من

تو ناله از دل بی‌تاب و بی‌توان نکنی

در آفتاب تنم چون برهنه اندازند

ز موی سربه‌سر من تو سایبان نکنی

به روی نیزه چو بینی محاسنم پرخون

برون ز خیمه نیایی ز غم فغان نکنی

غریق بحر فنا خویش را نما جودی

که عمر نوح ازین غصه در جهان نکنی

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
قتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

91

جان خواهر به بلندی نزنم خیمه تو

زانکه دانم غم دل را نتوان چاره کنی

ترسم از پنجه‌ی غم جان به تنت چاک زنی

زیر تیغم چون نظر باتن صد پاره کنی

ترسم آندم که برد شمر لب تشنه سرم

نتوان چاره‌ی در دل بیچاره کنی

ترسم آن دم که فتد کشته اکبر در خون

آئی از خیمه برون جامه به تن پاره کنی

ترسم آن دم که خورد تیر به حلق اصغر

ز الم تاب نیاری تو که نظاره کنی

ترسم از کشتن من روبه‌روی زاده سعد

تاب ناری که نظر بر دف و نقاره کنی

جودیا تا که بهر لحظه نسوزی ز غمی

به که از جان و جهان ترک به‌یک‌باره کنی

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

114

از چه زد یا رب به پستی شاه دین خرگاه را

خواست تا زینب نبیند زیر تیغ آن شاه را

خواست تا اندر دم آخر نبینند اهل‌بیت

پیش رویش بی‌سر و بی‌دست عبدالله را

خواست تا آن دم که اکبر واژگون گردد ز زین

غرق خون لیلا نبیند آن رخ چون ماه را

خواست چون اصغر خورد تیر از غم طفلش رباب

ناورد از پرده‌ی دل ناله جان‌کاه را

خواست تا آن دم که گردد دست عباسش جدا

آه طفلان بر فروغ مه نبندد راه را

خواست چون داماد گردد پایمال اسب کین

نوعروس از بام گردون نگذراند آه را

جودیا کن خاک‌برسر زانکه زینب بعد قتل

نرم دید از سم مرکب سینه آن شاه را

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

90

اندر این دشت بلا غارت جان خواهد شد

آنچه مقصود دل ماست همان خواهد شد

ای بسا تن که در این دشت بیفتد بر خاک

ای بسا سر که در اینجا به سنان خواهد شد

این لب شط فرات است که از سوز عطش

آب از دیده ی اطفال روان خواهد شد

این لب شط فرات است که لیلای حزین

بر سر کشته ی اکبر به فغان خواهد شد

این لب شط فرات است که از تیغ ؛ جدا

دست از پیکر عباس جوان خواهد شد

این لب شط فرات است که اندر این دشت

حلق اصغر هدف تیر خسان خواهد شد

این لب شط فرات است که پهلوی حسین

چاک از نیزه بیداد سنان خواهد شد

این لب شط فرات است که از جور فلک

زینبم مویه کنان موی کنان خواهد شد

این لب شط فرات است که جودی این‌جا

همچو زهرا و علی اشک فشان خواهد شد

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

130

آه! از آن ساعت که سبط مصطفی

گشت وارد بر زمین کربلا

پس به یاران کرد رو، سلطان دین

گفت کای یاران! مقام ماست این

بار بگشایید، خوش‌منزل‌گهی است

تا به جنّت زین مکان، اندک‌ رهی است

بار بگشایید کاین‌جا از عتاب

می‌شود لب‌ها کبود از قحط آب

بار بگشایید کاین‌جا از جفا

امّ لیلا گردد از اکبر، جدا

بار بگشایید کاین‌جا بی‌درنگ

بر گلوی اصغرم آید خدنگ

الغرض؛ در آن دیار پُرمحن

کرد چون سلطان مظلومان، وطن

بود در نزدیک دشت ماریه

چادر چندی ز اهل بادیه

گوسفند و ناقه بیرون از شمار

جمله آوردند از بهر نثار

چشم شاه دین چو بر ایشان فتاد

گفت با آن فرقه نیکو نهاد

ای محبان این سفر همراه من

هست قربانی من دلخواه من

اندرین ره بی پریشانی مرا

هست هفتاد و دو قربانی مرا

این بگفت و شد روان از بهر گشت

دور از یاران در آن صحرا و دشت

خویش را از همرهان یک‌سو کشید

زان زمین برداشت خاک و بو کشید

زد به سر دست غم و از پا فتاد

شد به کیوان آه آن نیکونهاد

پس بگفتا از جفای مشرکین

جان سپارد اکبرم در این زمین

زان زمین بر جای دیگر چون رسید

گفت قاسم می‌شود این‌جا شهید

زان مکان چون رفت قدری باز راه

از فلک بگذشت او را اشک و آه

گفت: در این سرزمین، جای من است

این زمین تا حشر، مأوای من است

چون در اینجا من به جسم چاک‌چاک

از سر زین، سرنگون گردم به خاک

در دم آخر ز راه کین سنان

پهلویم بشکافد از نوک سنان

من تن تنها و دشمن صدهزار

پیکرم مجروح و زخم بی‌شمار

شمر بنشیند به روی سینه‌ام

بشکند این سینه‌ی بی کینه ام

آن‌چه گویم ای ستمگر تشنه‌ام

تشنه لب مپسند زیر دشنه ام

او ز کین خنجر نهد بر حنجرم

تشنه‌لب از تن جدا سازد سرم

«جودیا»! دم درکش از این داستان

خون مکن زین بیش، قلب دوستان

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

223

به شاه تشنه دیار بلا چو منزل شد

بلا رسید برابر اجل مقابل شد

فکند بار شه تشنه لب کنار فرات

زمین ماریه از اشک بیکسان گل شد

در آن دیار چو افکند بار و کرد قرار

تو گفتی آیت رحمت به خلق نازل شد

طلب نمود برِ خویش ساربان و بگفت

رسید بار به منزل مراد حاصل شد

شما به منزل مقصود خویش برگردید

که بهر ما دگر امروز طیّ منزل شد

فتاد ناقۀ گردون ز پویه در آن دشت

پیاده زینب مظلومه تا ز محمل شد

بپا نمود سراپرده ای که پردگیش

درون پرده به سبعین الف کامل شد

ولی رسید پی قتلش آن چنان سپهی

که گرد او به مه و آفتاب حایل شد

چو گشت بسته بر آن شاه راه گفت قضا

ز بهر زینب مظلومه کار مشگل شد

دریغ و آه که شد زیب نوک نیزه سری

که مهر می نتوان با رخش مقابل شد

زهم گسیختی ایکاش رشتۀ شب و روز

چو دست سلسله ای بستۀ سلاسل شد

سرادقی که در او جبرئیل راه نداشت

فغان که از پی تاراج شمر داخل شد

بریز بهر شهیدی ز دیده خون «جودی»

که پاره پاره ز تیغ هزار قاتل شد

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

107

مظهر الطاف باری از مدینه بست بار

خیمه زد در دشت ماتم شاه گردون اقتدار

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعر میرزا احمد عابد نهاوندی(مرشد چلویی)

قالبتک بیتی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

110

سبکباران به سوی کربلا بستند محمل ها

در آن وادی پر خوف و خطر کردند منزل ها

جوانان بنی هاشم به پا کردند محفل ها

چه محفل کز محبت تار و پودش رشته ی دل ها

***زدند آسان و لیکن عاقبت افتاد مشکل ها

شترها زیر بار عشق با وجد و طرب واله

روان بودند در خار مغیلان چون گل و لاله

زنان در محمل عصمت روان از دیدگان ژاله

بگرد بانوان نور رسالت حاجب و هاله

***فرو بردند سر خورشید و مه در برج و محمل ها

سپاه شاه مظلومان بسوی کربلا عازم

سپهسالار اردو ؛ شمس دین ؛ ماه بنی هاشم

سوار توسن اجلال با وجه حسن قاسم

علی اکبر بذکر یا قدیر و قادر و قائم

***که ما رفتیم سوی دوست بشتابید مایل ها

علی اصغر به خواب ناز روی دامن مادر

نگاه مادر مظلومه اش بر صورت اصغر

سکینه بنگرد بر قدر و بالای علی اکبر

رقیه بی خبر از زجر راه و خشت زیر سر

***جوانان می روند با پای خود بر سوی قاتل ها

نهنگ قلزم قهر خدا عباس نام آور

غضنفر خسرو گردان حشم فرمانده لشگر

علم افراشته جولان دهد در میمن و میسر

ز سقایی برد ارث البته از ساقی کوثر

***الا یا ایها الساقی ادر کاساً و ناول ها

مسلمانان کوفه شاه را کردند مهمانی

و لیکن کافران دارند ننگ از این مسلمانی

نوشته نامه ها آن فرقه ی بدتر ز نصرانی

نمی دانم چه بنوشتند خود نا گفته می دانی

***هم آن هایی که می کردند قرآن را حمایل ها

رسید اردو به دشت کربلا شهر حسین آباد

حسین آباد بود آن سرزمین از اول ایجاد

عزیز حضرت باری در آن جا بارها بگشاد

برای نصرت دین اهل عالم را ندا در داد

***به جان و دل بلی گفتند کوشیدند از دل ها

شه ملک امانت فیض بخش مومن و کافر

نشسته بر سریر معدلت با صولت حیدر

به پا نعلین شیث ، عمامه ختم رسل بر سر

عصای موسوی در کف ، ردای احمدی در بر

***همان که حب ّ و بغضش امتحان حق و باطل ها

صبا عنبر فشان کن گلستان شهادت را

که شاه دین دهد خون از گلو نخل رسالت را

به پایان می رساند حضرتش کار شفاعت را

بزن " ساعی " به چوگان عمل گوی سعادت را

***که همچو شمع می سوزند و می گریند ناقل ها

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعر میرزا احمد عابد نهاوندی(مرشد چلویی)

قالبمخمس

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

104

افراخت چو در ماریه سبط شه لولاک

خرگاه اقامت

از هفت زمین تا نهمین خیمه افلاک

برخاست قیامت

ز اندیشه این رنج طرب کاه غم انگیخت

کز چرخ فرو ریخت

سر زیر زمین ساخت نهان از زبر خاک

سامان سلامت

صف صف سپه از کوفه در آن دشت روان سفت

با کاوش و کین جفت

نز خوی خود آزرم و نه از روز جزا باک

جستند مقامت

ممنوع ز آب آمد و دل تفته به خواری

با خیل سراری

می جست و نمی یافت به جز دیده نمناک

دریای کرامت

زاین گل که فلک داد به آب از در پیکار

پنهان و پدیدار

فرسوده خاک آمد و آلوده خاشاک

گلزار امامت

خواهر نه برادر نه در آن دشت بلاخیز

مادر نه پدر نیز

از خاک که بردارد و از خون که کند پاک

آن عارض و قامت

خود سنگدلی بین که به خونریز گشودند

صد دست و نسودند

یک ره ز پی معذرت بازوی چالاک

انگشت ندامت

آن تن که نه در پای تو بر راه رضا چست

دست از سر و جان شست

چون پرده بدخواه تو سر تا به قدم چاک

از تیر ملامت

صد ره اگر ایام کشد جان دو کیهان

در معرض قربان

نرهد به ازای دیه خون تو حاشاک

از قید غرامت

از کوی تو صد صرصر اگر چرخ براند

بردن نتواند

روزی که نماند به جهان غیر کفی خاک

از خسته علامت

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزبستن آب بر اهل بیت (علیهم السلام) امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

93

ماه مدینه از حرم کرد چو راه کربلا

گشت طلایه اجل قاید شاه کربلا

راهنمای قتل شد پیش خرام خیل غم

دید مباشر قدر سان سپاه کربلا

عرصه دار و گیر شد دامن ودشت ماریه

رسته تیغ و تیر شد سنگ و گیاه کربلا

با همه پستی از زمین سر ز قدوم شاه دین

سود به عرش و فرقدان تخت و کلاه کربلا

چند زمن مپرس و چون راست نکرده چرخ دون

ساخت به خاک سرنگون خیمه شاه کربلا

حمله گرگ شام زد چنگ در آهوی حرم

گشت عزیز مصر دین یوسف چاه کربلا

زرد ز روی تشنگان سبز ریاض آسمان

سرخ ز خون کشتگان خاک سیاه کربلا

با دل و چهره دمبدم ماهی و ماه زد بهم

سیل سرشک ماریه آتش آه کربلا

تا ز گزند خیل کین رفت پناه و پشت دین

حسرت ودرد و داغ شد پشت و پناه کربلا

روزن سور ماریه رخنه مخوان که منتظر

مانده به راه زایران بازنگاه کربلا

خسته بجو ز کربلا آنچه مراد بایدت

گر تو مسامحت کنی چیست گناه کربلا

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

116

در رکابش خیل جانبازان همه

نوجوانان و سرافرازان همه

رخش دولت زیر ران راند همی

از شهادت آیه ها خواند همی

بامگاهی بر به بومی پا نهاد

ذوالجناح آنجا ز رفتن ایستاد

شه همی راند و نجنبید او ز جا

بسته شد در آن زمینش دست و پا

با زبان حال گفتی آن هیون

چون توانم رفت از این خاک چون

کعبه مقصود ما این منزلست

پای جان عالم اینجا در گل است

قلزم عشق است و دریای وفا

اندر این دریا شه ما ناخدا

شاه پرسید این زمین را نام چیست

آنکه اینجا را شناسد نام کیست

آن یکی گفت این زمین نینواست

نام آن هم ماریه هم کربلاست

گفت نی نی نینوا نی قتلگاست

کربلا نی منزل کرب و بلاست

کربلا نی هم منای ماست این

این سر کوی وفای ماست این

کشتی ما را در اینجا لنگر است

منزل ما تا صباح محشر است

ما غریبان را بود اینجا وطن

خاک این صحرا بود ما را کفن

ای رفیقان بار ما منزل رسید

ناقه مان از بار برون آرمید

منتهای مقصد ما از جهان

این مکان بود این مکان بود این مکان

راهها باشد در این صحرا عیان

تا به ملک قدس دشت لامکان

هرکه را کشتی در این دریا شکست

سر برون آورد از بحر الست

هان بخوابانید اشترها کنون

ای زنان آیید از هودج برون

ای سواران پا برآرید از رکاب

انزلوا فیها الی یوم الحساب

یا احبائی هنا حطوالرحال

واضربوا فیها الخیام والجمال

زین نگیرید ای سواران از هیون

ان لی فیها لساناً من شئون

شهسواران آمدند آنجا فرود

جملگی فارغ ز هر بود و نبود

بارها از ناقه ها برداشتند

خیمه ها در خیمه ها افراشتند

هریکی در گوشه ای اندر نیاز

در بر آن بی نیاز جان نواز

جمله را همت همه جان باختن

خویشتن در خاک و خون انداختن

جمله را در سر هواهای دگر

فارغ از این عالم پرشور و شر

شیرمردانی دو عالم باخته

بر فراز عرش مرکب تاخته

آستین افشانده بر کون و مکان

پا زده یکباره بر جان جهان

لاابالی وار میدان آمده

دست همت بر جهان جان زده

تشنه لب شیران ولی آن شیرها

تشنه ی آب دم شمشیرها

آری آری هرکه باشد ای مهان

تشنه ی دیدار آن جان جهان

می دهندش از دم شمشیر آب

هم ز مینای لب خنجر شراب

ای خوشا خونی که اندر راه او

از دم شمشیر آید در گلو

قطره ای زان بهتر از صد کوثر است

در مذاق عاشق از جان خوشتر است

سینه خواهم چاک چاک از تیر او

هم گلو ببریده از شمشیر او

تا در آن حالت همی سازم بیان

شرح حال اشتیاق دوستان

یک دهان خواهم پر از خون جگر

تا بگویم درد دل را سربسر

گفتنی نبود ولیکن درد من

شرح آن بشنو ز رنگ زرد من

درد دل خواهم اگر شرح آورم

هم بسوزد خامه و هم دفترم

آتش افتد در زمین و آسمان

آتش پنهان اگر سازم عیان

آتشی در من گرفته این زمان

سخت می ترسم بسوزد جسم و جان

همتی ای چشم تر آبی بریز

وانشان این آتشم را از ستیز

آتشم را لحظه ای آبی فشان

تا بگویم باقی این داستان

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرحاج ملا احمد بن محمد مهدی فاضل نراقی (صفایی)

قالبمثنوی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

101

چون کاروان عشق به دشت بلا گذشت

افکند بار عشق در آنجا ز جا گذشت

با عشق دید آب و هوایش چو سازگار

منزل نمود و از سر آب و هوا گذشت

سالار کاروان همه کالای عشق را

بنهاد در میانه زهر مدّعا گذشت

چون در زمین پُر خطر نینوا رسید

با صد هزار شور و نوا از نوا گذشت

از جان و دل گذشت به راه نگار خویش

از سر، جدا گذشته و از تن جدا گذشت

روزی که از مدینه برون می نهاد پای

از خانمان گذشته و از اقربا گذشت

هر چند در بها و ثمن می فزود حُسن

عشق آنقدر فزود که تا از بها گذشت

شکرانه داد اکبر و اصغر به راه دوست

در کوی عشق یار چو از وی بدا گذشت

هر چیز را به عالم امکان نهایتی است

جز عشق او به دوست که از منتها گذشت

معراجش از «دنی فتدلّی» گذشت و لیک

ناید مرا دیگر به زبان تاکجا گذشت

معشوق جلوه کرد به آئین عاشقی

خود عشق باخت با خود و از ماسوا گذشت

از سرگذشت او نتوان گفت یا شنید

کامد چه بر سرِ وی و بر وی چها گذشت

سرخوش گذشت از سر عالم به راه دوست

از هرچه درگذشت به عین رضا گذشت

***از عشق هم گذشت که عشق است خود حجاب

پس روی خویش دید چو خورشید بی نقاب

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

108