متن شعر و اشعار ورود به کربلا بهمراه صوت سبک و گریز اشعار

0

3

جان خواهر به بلندی نزنم خیمه تو

زانکه دانم غم دل را نتوان چاره کنی

ترسم از پنجه‌ی غم جان به تنت چاک زنی

زیر تیغم چون نظر باتن صد پاره کنی

ترسم آندم که برد شمر لب تشنه سرم

نتوان چاره‌ی در دل بیچاره کنی

ترسم آن دم که فتد کشته اکبر در خون

آئی از خیمه برون جامه به تن پاره کنی

ترسم آن دم که خورد تیر به حلق اصغر

ز الم تاب نیاری تو که نظاره کنی

ترسم از کشتن من روبه‌روی زاده سعد

تاب ناری که نظر بر دف و نقاره کنی

جودیا تا که بهر لحظه نسوزی ز غمی

به که از جان و جهان ترک به‌یک‌باره کنی

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

5

از چه زد یا رب به پستی شاه دین خرگاه را

خواست تا زینب نبیند زیر تیغ آن شاه را

خواست تا اندر دم آخر نبینند اهل‌بیت

پیش رویش بی‌سر و بی‌دست عبدالله را

خواست تا آن دم که اکبر واژگون گردد ز زین

غرق خون لیلا نبیند آن رخ چون ماه را

خواست چون اصغر خورد تیر از غم طفلش رباب

ناورد از پرده‌ی دل ناله جان‌کاه را

خواست تا آن دم که گردد دست عباسش جدا

آه طفلان بر فروغ مه نبندد راه را

خواست چون داماد گردد پایمال اسب کین

نوعروس از بام گردون نگذراند آه را

جودیا کن خاک‌برسر زانکه زینب بعد قتل

نرم دید از سم مرکب سینه آن شاه را

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

3

اندر این دشت بلا غارت جان خواهد شد

آنچه مقصود دل ماست همان خواهد شد

ای بسا تن که در این دشت بیفتد بر خاک

ای بسا سر که در اینجا به سنان خواهد شد

این لب شط فرات است که از سوز عطش

آب از دیده ی اطفال روان خواهد شد

این لب شط فرات است که لیلای حزین

بر سر کشته ی اکبر به فغان خواهد شد

این لب شط فرات است که از تیغ ؛ جدا

دست از پیکر عباس جوان خواهد شد

این لب شط فرات است که اندر این دشت

حلق اصغر هدف تیر خسان خواهد شد

این لب شط فرات است که پهلوی حسین

چاک از نیزه بیداد سنان خواهد شد

این لب شط فرات است که از جور فلک

زینبم مویه کنان موی کنان خواهد شد

این لب شط فرات است که جودی این‌جا

همچو زهرا و علی اشک فشان خواهد شد

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

3

آه! از آن ساعت که سبط مصطفی

گشت وارد بر زمین کربلا

پس به یاران کرد رو، سلطان دین

گفت کای یاران! مقام ماست این

بار بگشایید، خوش‌منزل‌گهی است

تا به جنّت زین مکان، اندک‌ رهی است

بار بگشایید کاین‌جا از عتاب

می‌شود لب‌ها کبود از قحط آب

بار بگشایید کاین‌جا از جفا

امّ لیلا گردد از اکبر، جدا

بار بگشایید کاین‌جا بی‌درنگ

بر گلوی اصغرم آید خدنگ

الغرض؛ در آن دیار پُرمحن

کرد چون سلطان مظلومان، وطن

بود در نزدیک دشت ماریه

چادر چندی ز اهل بادیه

گوسفند و ناقه بیرون از شمار

جمله آوردند از بهر نثار

چشم شاه دین چو بر ایشان فتاد

گفت با آن فرقه نیکو نهاد

ای محبان این سفر همراه من

هست قربانی من دلخواه من

اندرین ره بی پریشانی مرا

هست هفتاد و دو قربانی مرا

این بگفت و شد روان از بهر گشت

دور از یاران در آن صحرا و دشت

خویش را از همرهان یک‌سو کشید

زان زمین برداشت خاک و بو کشید

زد به سر دست غم و از پا فتاد

شد به کیوان آه آن نیکونهاد

پس بگفتا از جفای مشرکین

جان سپارد اکبرم در این زمین

زان زمین بر جای دیگر چون رسید

گفت قاسم می‌شود این‌جا شهید

زان مکان چون رفت قدری باز راه

از فلک بگذشت او را اشک و آه

گفت: در این سرزمین، جای من است

این زمین تا حشر، مأوای من است

چون در اینجا من به جسم چاک‌چاک

از سر زین، سرنگون گردم به خاک

در دم آخر ز راه کین سنان

پهلویم بشکافد از نوک سنان

من تن تنها و دشمن صدهزار

پیکرم مجروح و زخم بی‌شمار

شمر بنشیند به روی سینه‌ام

بشکند این سینه‌ی بی کینه ام

آن‌چه گویم ای ستمگر تشنه‌ام

تشنه لب مپسند زیر دشنه ام

او ز کین خنجر نهد بر حنجرم

تشنه‌لب از تن جدا سازد سرم

«جودیا»! دم درکش از این داستان

خون مکن زین بیش، قلب دوستان

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

12

به شاه تشنه دیار بلا چو منزل شد

بلا رسید برابر اجل مقابل شد

فکند بار شه تشنه لب کنار فرات

زمین ماریه از اشک بیکسان گل شد

در آن دیار چو افکند بار و کرد قرار

تو گفتی آیت رحمت به خلق نازل شد

طلب نمود برِ خویش ساربان و بگفت

رسید بار به منزل مراد حاصل شد

شما به منزل مقصود خویش برگردید

که بهر ما دگر امروز طیّ منزل شد

فتاد ناقۀ گردون ز پویه در آن دشت

پیاده زینب مظلومه تا ز محمل شد

بپا نمود سراپرده ای که پردگیش

درون پرده به سبعین الف کامل شد

ولی رسید پی قتلش آن چنان سپهی

که گرد او به مه و آفتاب حایل شد

چو گشت بسته بر آن شاه راه گفت قضا

ز بهر زینب مظلومه کار مشگل شد

دریغ و آه که شد زیب نوک نیزه سری

که مهر می نتوان با رخش مقابل شد

زهم گسیختی ایکاش رشتۀ شب و روز

چو دست سلسله ای بستۀ سلاسل شد

سرادقی که در او جبرئیل راه نداشت

فغان که از پی تاراج شمر داخل شد

بریز بهر شهیدی ز دیده خون «جودی»

که پاره پاره ز تیغ هزار قاتل شد

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

5

مظهر الطاف باری از مدینه بست بار

خیمه زد در دشت ماتم شاه گردون اقتدار

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعر میرزا احمد عابد نهاوندی(مرشد چلویی)

قالبتک بیتی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

7

سبکباران به سوی کربلا بستند محمل ها

در آن وادی پر خوف و خطر کردند منزل ها

جوانان بنی هاشم به پا کردند محفل ها

چه محفل کز محبت تار و پودش رشته ی دل ها

***زدند آسان و لیکن عاقبت افتاد مشکل ها

شترها زیر بار عشق با وجد و طرب واله

روان بودند در خار مغیلان چون گل و لاله

زنان در محمل عصمت روان از دیدگان ژاله

بگرد بانوان نور رسالت حاجب و هاله

***فرو بردند سر خورشید و مه در برج و محمل ها

سپاه شاه مظلومان بسوی کربلا عازم

سپهسالار اردو ؛ شمس دین ؛ ماه بنی هاشم

سوار توسن اجلال با وجه حسن قاسم

علی اکبر بذکر یا قدیر و قادر و قائم

***که ما رفتیم سوی دوست بشتابید مایل ها

علی اصغر به خواب ناز روی دامن مادر

نگاه مادر مظلومه اش بر صورت اصغر

سکینه بنگرد بر قدر و بالای علی اکبر

رقیه بی خبر از زجر راه و خشت زیر سر

***جوانان می روند با پای خود بر سوی قاتل ها

نهنگ قلزم قهر خدا عباس نام آور

غضنفر خسرو گردان حشم فرمانده لشگر

علم افراشته جولان دهد در میمن و میسر

ز سقایی برد ارث البته از ساقی کوثر

***الا یا ایها الساقی ادر کاساً و ناول ها

مسلمانان کوفه شاه را کردند مهمانی

و لیکن کافران دارند ننگ از این مسلمانی

نوشته نامه ها آن فرقه ی بدتر ز نصرانی

نمی دانم چه بنوشتند خود نا گفته می دانی

***هم آن هایی که می کردند قرآن را حمایل ها

رسید اردو به دشت کربلا شهر حسین آباد

حسین آباد بود آن سرزمین از اول ایجاد

عزیز حضرت باری در آن جا بارها بگشاد

برای نصرت دین اهل عالم را ندا در داد

***به جان و دل بلی گفتند کوشیدند از دل ها

شه ملک امانت فیض بخش مومن و کافر

نشسته بر سریر معدلت با صولت حیدر

به پا نعلین شیث ، عمامه ختم رسل بر سر

عصای موسوی در کف ، ردای احمدی در بر

***همان که حب ّ و بغضش امتحان حق و باطل ها

صبا عنبر فشان کن گلستان شهادت را

که شاه دین دهد خون از گلو نخل رسالت را

به پایان می رساند حضرتش کار شفاعت را

بزن " ساعی " به چوگان عمل گوی سعادت را

***که همچو شمع می سوزند و می گریند ناقل ها

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعر میرزا احمد عابد نهاوندی(مرشد چلویی)

قالبمخمس

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

9

افراخت چو در ماریه سبط شه لولاک

خرگاه اقامت

از هفت زمین تا نهمین خیمه افلاک

برخاست قیامت

ز اندیشه این رنج طرب کاه غم انگیخت

کز چرخ فرو ریخت

سر زیر زمین ساخت نهان از زبر خاک

سامان سلامت

صف صف سپه از کوفه در آن دشت روان سفت

با کاوش و کین جفت

نز خوی خود آزرم و نه از روز جزا باک

جستند مقامت

ممنوع ز آب آمد و دل تفته به خواری

با خیل سراری

می جست و نمی یافت به جز دیده نمناک

دریای کرامت

زاین گل که فلک داد به آب از در پیکار

پنهان و پدیدار

فرسوده خاک آمد و آلوده خاشاک

گلزار امامت

خواهر نه برادر نه در آن دشت بلاخیز

مادر نه پدر نیز

از خاک که بردارد و از خون که کند پاک

آن عارض و قامت

خود سنگدلی بین که به خونریز گشودند

صد دست و نسودند

یک ره ز پی معذرت بازوی چالاک

انگشت ندامت

آن تن که نه در پای تو بر راه رضا چست

دست از سر و جان شست

چون پرده بدخواه تو سر تا به قدم چاک

از تیر ملامت

صد ره اگر ایام کشد جان دو کیهان

در معرض قربان

نرهد به ازای دیه خون تو حاشاک

از قید غرامت

از کوی تو صد صرصر اگر چرخ براند

بردن نتواند

روزی که نماند به جهان غیر کفی خاک

از خسته علامت

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزبستن آب بر اهل بیت (علیهم السلام) امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

10

ماه مدینه از حرم کرد چو راه کربلا

گشت طلایه اجل قاید شاه کربلا

راهنمای قتل شد پیش خرام خیل غم

دید مباشر قدر سان سپاه کربلا

عرصه دار و گیر شد دامن ودشت ماریه

رسته تیغ و تیر شد سنگ و گیاه کربلا

با همه پستی از زمین سر ز قدوم شاه دین

سود به عرش و فرقدان تخت و کلاه کربلا

چند زمن مپرس و چون راست نکرده چرخ دون

ساخت به خاک سرنگون خیمه شاه کربلا

حمله گرگ شام زد چنگ در آهوی حرم

گشت عزیز مصر دین یوسف چاه کربلا

زرد ز روی تشنگان سبز ریاض آسمان

سرخ ز خون کشتگان خاک سیاه کربلا

با دل و چهره دمبدم ماهی و ماه زد بهم

سیل سرشک ماریه آتش آه کربلا

تا ز گزند خیل کین رفت پناه و پشت دین

حسرت ودرد و داغ شد پشت و پناه کربلا

روزن سور ماریه رخنه مخوان که منتظر

مانده به راه زایران بازنگاه کربلا

خسته بجو ز کربلا آنچه مراد بایدت

گر تو مسامحت کنی چیست گناه کربلا

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

13

در رکابش خیل جانبازان همه

نوجوانان و سرافرازان همه

رخش دولت زیر ران راند همی

از شهادت آیه ها خواند همی

بامگاهی بر به بومی پا نهاد

ذوالجناح آنجا ز رفتن ایستاد

شه همی راند و نجنبید او ز جا

بسته شد در آن زمینش دست و پا

با زبان حال گفتی آن هیون

چون توانم رفت از این خاک چون

کعبه مقصود ما این منزلست

پای جان عالم اینجا در گل است

قلزم عشق است و دریای وفا

اندر این دریا شه ما ناخدا

شاه پرسید این زمین را نام چیست

آنکه اینجا را شناسد نام کیست

آن یکی گفت این زمین نینواست

نام آن هم ماریه هم کربلاست

گفت نی نی نینوا نی قتلگاست

کربلا نی منزل کرب و بلاست

کربلا نی هم منای ماست این

این سر کوی وفای ماست این

کشتی ما را در اینجا لنگر است

منزل ما تا صباح محشر است

ما غریبان را بود اینجا وطن

خاک این صحرا بود ما را کفن

ای رفیقان بار ما منزل رسید

ناقه مان از بار برون آرمید

منتهای مقصد ما از جهان

این مکان بود این مکان بود این مکان

راهها باشد در این صحرا عیان

تا به ملک قدس دشت لامکان

هرکه را کشتی در این دریا شکست

سر برون آورد از بحر الست

هان بخوابانید اشترها کنون

ای زنان آیید از هودج برون

ای سواران پا برآرید از رکاب

انزلوا فیها الی یوم الحساب

یا احبائی هنا حطوالرحال

واضربوا فیها الخیام والجمال

زین نگیرید ای سواران از هیون

ان لی فیها لساناً من شئون

شهسواران آمدند آنجا فرود

جملگی فارغ ز هر بود و نبود

بارها از ناقه ها برداشتند

خیمه ها در خیمه ها افراشتند

هریکی در گوشه ای اندر نیاز

در بر آن بی نیاز جان نواز

جمله را همت همه جان باختن

خویشتن در خاک و خون انداختن

جمله را در سر هواهای دگر

فارغ از این عالم پرشور و شر

شیرمردانی دو عالم باخته

بر فراز عرش مرکب تاخته

آستین افشانده بر کون و مکان

پا زده یکباره بر جان جهان

لاابالی وار میدان آمده

دست همت بر جهان جان زده

تشنه لب شیران ولی آن شیرها

تشنه ی آب دم شمشیرها

آری آری هرکه باشد ای مهان

تشنه ی دیدار آن جان جهان

می دهندش از دم شمشیر آب

هم ز مینای لب خنجر شراب

ای خوشا خونی که اندر راه او

از دم شمشیر آید در گلو

قطره ای زان بهتر از صد کوثر است

در مذاق عاشق از جان خوشتر است

سینه خواهم چاک چاک از تیر او

هم گلو ببریده از شمشیر او

تا در آن حالت همی سازم بیان

شرح حال اشتیاق دوستان

یک دهان خواهم پر از خون جگر

تا بگویم درد دل را سربسر

گفتنی نبود ولیکن درد من

شرح آن بشنو ز رنگ زرد من

درد دل خواهم اگر شرح آورم

هم بسوزد خامه و هم دفترم

آتش افتد در زمین و آسمان

آتش پنهان اگر سازم عیان

آتشی در من گرفته این زمان

سخت می ترسم بسوزد جسم و جان

همتی ای چشم تر آبی بریز

وانشان این آتشم را از ستیز

آتشم را لحظه ای آبی فشان

تا بگویم باقی این داستان

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرحاج ملا احمد بن محمد مهدی فاضل نراقی (صفایی)

قالبمثنوی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

9

چون کاروان عشق به دشت بلا گذشت

افکند بار عشق در آنجا ز جا گذشت

با عشق دید آب و هوایش چو سازگار

منزل نمود و از سر آب و هوا گذشت

سالار کاروان همه کالای عشق را

بنهاد در میانه زهر مدّعا گذشت

چون در زمین پُر خطر نینوا رسید

با صد هزار شور و نوا از نوا گذشت

از جان و دل گذشت به راه نگار خویش

از سر، جدا گذشته و از تن جدا گذشت

روزی که از مدینه برون می نهاد پای

از خانمان گذشته و از اقربا گذشت

هر چند در بها و ثمن می فزود حُسن

عشق آنقدر فزود که تا از بها گذشت

شکرانه داد اکبر و اصغر به راه دوست

در کوی عشق یار چو از وی بدا گذشت

هر چیز را به عالم امکان نهایتی است

جز عشق او به دوست که از منتها گذشت

معراجش از «دنی فتدلّی» گذشت و لیک

ناید مرا دیگر به زبان تاکجا گذشت

معشوق جلوه کرد به آئین عاشقی

خود عشق باخت با خود و از ماسوا گذشت

از سرگذشت او نتوان گفت یا شنید

کامد چه بر سرِ وی و بر وی چها گذشت

سرخوش گذشت از سر عالم به راه دوست

از هرچه درگذشت به عین رضا گذشت

***از عشق هم گذشت که عشق است خود حجاب

پس روی خویش دید چو خورشید بی نقاب

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرملا فتح‌الله وفایی شوشتری

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

7

بست آسمان کمر چو به آزار اهل بیت

بگشود در زمین بلا بار اهل بیت

بر یثرب و حرم دو جهان سوخت تافتاد

با کربلا و کوفه سر و کار اهل بیت

روزی لوای آل علی شد نگون که زد

خرگه به صحن ماریه سردار اهل بیت

ز آن کاروان جز آتش حسرت به جا نماند

چون کوچ کرد قافله سالار اهل بیت

لب تشنه جان سپرد مگر برد دجله را

سیل سرشک دیده ی خون بار اهل بیت

دشمن ندانم آتش کین در خیام زد

یا در گرفت ز آه شرر بار اهل بیت

گردون چرا نگون نشد آن دم که از حرم

شد بر سپهر ناله ی زنهار اهل بیت

از آتش سموم مخالف به کربلا

یک گل نماند در همه گلزار اهل بیت

بعد از برادران و عزیزان و همرهان

حسرت سپاه و آه علمدار اهل بیت

تشویش و خوف و واهمه غم خوار بی کسان

اندوه و رنج و حسرت و غم یار اهل بیت

زنجیر و غل و بند نگهدار پور و دخت

شمشیر و تازیانه پرستار اهل بیت

خاشاک و دشت مرهم اعضای کشتگان

خوناب چشم شربت بیمار اهل بیت

خفتی به خاک و خون تو و در ماتمت ندید

جز خواب مرگ دیده بیدار اهل بیت

نگذاشت خصم سفله حجابی به هیچ وجه

جز گرد ماتم تو به رخسار اهل بیت

***این جور از سلاله ی آدم زیاد بود

عشری از آن هم از همه عالم زیاد بود

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

12

باز وقت ناله و آه و فغان نزدیک شد

باز تا گردد سیه روی جهان نزدیک شد

بر سر خوان بلا اندر زمین کربلا

تا قضا سازد حسین را میهمان نزدیک شد

تا به‌جای قطره‌های اشک خونین افتد

مردمک بیرون ز چشم مردمان نزدیک شد

تا ز داغ نوجوان اکبر شبیه مصطفی

غرق خون گردد دل پیر و جوان نزدیک شد

از برای جرعه آبی سر دوش پدر

تا خورد تیر اصغر شیرین‌زبان نزدیک شد

بعد چندین زخم پهلوی حسین را از جفا

تا سنان بشکافد از نوک سنان نزدیک شد

آتشی کاندر خیام شاه دین زد ابن‌سعد

تا بسوزد خرمن افلاکیان نزدیک شد

تا از آن خوفی که بر اهل حرم آید ز خصم

لرزه اید در حریم قدسیان نزدیک شد

گوهر دریای عصمت زینب خونین جگر

تا شود از کین اسیر کوفیان نزدیک شد

جودیا زین نظم شورانگیز می‌ترسم که باز

تا کنی بر پا قیامت در جهان نزدیک شد

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

14

ای خلق خدا را تو خدا، بنده خدا را

آورده به سر رسم و ره مهر و وفا را

ای داده سر اندر سر سودای محبت

حاشا رود از سر غم سودای تو ما را

از درد غمت جان برود از تن یاران

ما درد تو خواهیم و نخواهیم دوا را

با آن که قضا و قدرت تابع حکم‌اند

سرداده ندادی تو ز کف امر قضا را

در کرببلا کرب و بلای تو زحد شد

آن دشت بلا بود مگر خوان بلا را

لب تشنه سوی ملک بقا روی نمودی

با آنکه لبت داده حیات آب بقا را

گر سینه ات از ضرب سم اسب شکستند

از سر ننهادی سر تسلیم و رضا را

گر پیکرت از نیزه نمودند مشیک

بر دیده نهادی سر پیکان بلا را

گر سرو قد اکبرت از پای فکندند

چون جان بگرفتی ببر آن قد رسارا

آهی نکشیدند و کشیدند به مژگان

در بادیه اطفال تو خار از کف پا را

جودی شد از این غم به فغان کز پس کشتن

بهر چه زدندی به لبت چوب جفا را

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

15

اوّلِ میدانِ عشق وادی کرب و بلاست

هر که در او پا نهاد بر سرِ عهد و وَفاست

از دو جهان دل برید هر که بجانان رسید

با همه بیگانه گشت هر که به او آشناست

هر که بخواهد زند تکیه بر او رنگِ قُرب

خاکِ روان بسترش ریگِ روان مُتَکاست

آنکه بخود ره نداد یکسرِ مو غیرِ دوست

از بنِ هر موی او بانگ اناالحقّ بجاست

در نظرِ عاشقان زن چه و فرزند چیست

عاشقِ دیدار او زِ اکبر و اصغر رهاست

بر لبِ آبِ روان تشنه اگر جان دهد

چشمهء شمشرشان در نظر آبِ بقاست

زیرِ سُمِ اسب اگر تن شودش توتیا

گردِ سمِ اسبِ گین در نظرش توتیاست

(جودی) محزون زِ جان در ره جانان گذاشت

هر که چو او شد فنا والی ملکِ بقاست

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

93

شش ماه راه آمد که راه غم بگیرد

شش ماه آمد بر دلش مرهم بگیرد

اما رسیده مجلس ماتم بگیرد

جایی که دلها را غم عالم بگیرد

حق دارد این خانوم قلبش غم بگیرد

این کیست این نامی نفس‌گیر است زینب

این کیست معنای تفاسیر است زینب

بالاتر از درک تعابیر است زینب

او کاف و هاء و یاء تقدیر است زینب

باید که شام و کوفه را باهم بگیرد

با محملی که راهدار آن خلیل است

با کعبه‌ای که پرده‌دارش جبرئیل است

با پرده‌ای که آفتاب آنجا دخیل است

بر ناقه‌ای که تحت فرمان کفیل است

بانو رسیده پهنه‌ی عالم بگیرد

تا کربلا تا کربلا را دید زینب

آمد سرش از آنچه می‌ترسید زینب

بعد از حسن هرگز نمی‌خندید زینب

گرچه به این عالم نفس بخشید زینب

می‌گفت غم راهِ نفس‌هایم بگیرد

آنقدر دارد دلهره شاید بمیرد

راحت نمی‌گردد فقط باید بمیرد

پایش بر این صحرا اگر آید بمیرد

اکبر اگر این پرده بگشاید بمیرد

باید که دستش را علی محکم بگیرد

عباس زانو زد رکابش را گرفته است

اکبر دو دست مستجابش را گرفته است

حالا حسینش اضطرابش را گرفته است

با خواهرش دور رُبابش را گرفته است

بابا زِ چشم دختران شبنم بگیرد

عباس علم کوبید یعنی شیر اینجاست

یعنی که صاحب صولتِ شمشیر اینجاست

یعنی علی یعنی دَمِ تکبیر اینجاست

یعنی به مرگِ بی رگان تعبیر اینجاست

در پیش خانوم است تا پرچم بگیرد

سینه سپر کرده سواری را نبیند

قد راست کرده نیزه‌داری را نبیند

تا چادر خانوم غباری را نبیند

دامان طفلان ردِ خاری را نبیند

با تیغ خود ذکر هوالاعظم بگیرد

فرمود با بانو امیر کربلا من

با مرتضی تا مرتضی یا مرتضی من

پیش تو خاک و پیششان واویتلا من

هرقدر لشگر هرقَدَر نامرد با من

با غم بگو دارد جگر راهم بگیرد

اما هزاران بار غم را دیده زینب

از کودکی دست قلم را دیده زینب

پیشانی و ضرب علم را دیده زینب

بی او حرامی و حرم را دیده زینب

پنجاه سال این نوحه‌ها را دم بگیرد

در زیر لب می‌گفت با تکرار ای وای

از قتلگاه و تل و چشمِ تار ای وای

از ازدحام و خنده و انظار ای وای

از شعله و از خیمه و اشرار ای وای

دور مرا نامرد و نامحرم بگیرد

دارد دعا طفلی زِ محمل‌ها نیافتد

یا که حسینش پیش قاتل‌ها نیافتد

تا که سرش دست اراذل‌ها نیافتد

تا که تنش بین قبایل‌ها نیافتد

تا در بغل آن پیکر درهم بگیرد

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مناجات ها و مصیبتهای حضرت زینب بعد از عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مصائب از ولادت تا قبل عاشورا حضرت زینب (سلام الله علیها)
عاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

13

کاروان، کاروان شورآور

کاروان، اشتیاق، سرتاسر

همه در حالت سفر از خود

همه بی‌تاب چون نسیم سحر

همه دل‌باخته چو پروانه

همه بر پای شمع، خاکستر

پدران از تبار ابراهیم

مادران از قبیلهٔ هاجر

عارفانِ قبیلهٔ عرفات

شاعران عشیرهٔ مشعر...

سروهایی به قامت طوبی

چشمه‌هایی به پاکی کوثر

هم‌رکاب حماسه‌های عظیم

در گذر از هزار و یک معبر

در دل و جانِ کاروان اکنون

می‌تپد این نهیب، این باور:

نکند شوکران شود معروف!

نکند نردبان شود منکر!

مرحبا بر سلالهٔ زهرا

هان! «فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَر»

می‌سزد حُسن مَطلعی دیگر

وقت وصف عقیله شد آخر

در نزولش ز منبر ناقه

خطبه‌خوانِ حماسه، آن خواهر

شد عصا، شانهٔ علی‌اکبر

پای عباس، پلهٔ منبر

سرزمین، سرزمین گل‌ها بود

پهنهٔ عشق! وه چه پهناور!

شد پدیدار صحنه‌ای دیگر

کشتی نوح بود و موج خطر

ناگهان در هجوم باد خزان

کنده شد برگه‌هایی از دفتر!

کاش دستان باد می‌شد خشک

کاش می‌شد گلوی گل‌ها تر!

کیست مردی که می‌رود میدان

که ندارد به جز خودش لشکر؟!

ترسم این داغ شعله‌ور گردد

مثل آتش که زیر خاکستر...

آه! از زین، روی زمین افتاد

پارهٔ جان احمد و حیدر

و زنی روی تل برای نبی

صحنه را می‌شود گزارش‌گر

که ببین جای بوسه‌های شما

شده سرشار بوسهٔ خنجر!

می‌بَرَند از تن عزیز تو جان

می‌بُرَند از تن حسین تو سر

آن طرف صحنهٔ شگفتی هست

نه! بسی صحنه هست شرم‌آور

رفته از پای دختران خلخال!

رفته از دست مادران زیور!

کاروان می‌رود به کوفه و شام

کاروان می‌رود به مرز خطر

کاروان می‌رود ولی خالی‌ست

جای عباس و قاسم و اکبر

کاروان جاری است در تاریخ

کاروان باقی است تا محشر...

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزقتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

17

دوباره عطر محبت وزید، بسم الله

دوباره ماه محرم رسید، بسم الله

سرآمد عاقبت این انتظارِ یک ساله

به اذن حضرت شاهِ شهید، بسم الله

اگر که آمده‌ای روسیاه و شرمنده

میان روضه شَوی رو سفید، بسم الله

به اشک، دیدهٔ مهدی‌ندیده را تَر کن

اگر که آمده‌ای با امید، بسم الله

بیا که روضه مجال دوباره نو شدن است

عزیز فاطمه درهم خرید، بسم الله

رسید قافله‌ی عاشقان به کرب و بلا

پُر از ستاره و سرو رشید، بسم الله

همین که خواند به لب آیه‌های استرجاع

صدای گریه‌ی گل را شنید، بسم الله

ندیده عالم از این داغ، داغِ سنگین‌تر

نگفت آن‌که سرش را برید، بسم الله

موضوعورود و استقبال از محرم امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
ورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

65

"آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد"

دختر مرتضی علی، فاطمه‌وار می‌رسد

زانوی شاهزاده‌ها هست رکاب محملش

با چه شکوه و شوکتی کوه وقار می‌رسد

هاشمیان به گرد او، فاطمیات پشت سر

قامت عصمتش در این حصن و حصار می‌رسد

دار و ندار فاطمه، گوهر ناب مصطفی

به کربلا حسین با دار و ندار می‌رسد

خامس آل پنج تن، همره طفل شیرخوار

زودتر از روز دهم سر قرار می‌رسد

شانه‌ی آسمانیان، محمل دختران شده

چه نازدانه دختری به این دیار می‌رسد

گرد و غبار این زمین تا نرسد به معجری

بال فرشته از یمین یا که یسار می‌رسد

رونق کار مأذنه، رکن شباب هاشمی

وارث هیبت نبی، یکّه‌سوار می‌رسد

"رونق باغ می‌رسد، چشم و چراغ می‌رسد"

"عنبر و مشک می‌دمد" دولت یار می‌رسد

وزیر اعظم حسین آیه‌ی محکم حسین

صاحب پرچم حسین آن جلودار می‌رسد

آن سوی دیگر از زمین، نیزه و تیغ آبدار

ارتش زمهریرها چند هزار می‌رسد

رفت قرار ناگهان، از دل خواهر حسین

در نظرش همه جهان تیره و تار می‌رسد

پرده کنار می‌رود، واقعه‌ی روز دهم

صحنه به صحنه از دل گرد و غبار می‌رسد

"چاک شده است آسمان غلغله‌ای‌ست در جهان"

دید ز هر طرف غمی همچو شرار می‌رسد

دید که از جور فرس، چه استخوان‌ها که شکست

ناله و بانگ قاسمِ لاله عذار می‌رسد

حلقه زدند کوفیان دور حسین و اکبرش

صدای طبل شادی و داد و هوار می‌رسد

طفل به دست آسمان، بود و صدای خنده از

لشکر شامیان بر این طرز شکار می‌رسد

لحظه‌ی تلخ حادثه چکمه‌ی نونوار شمر

همره کهنه خنجری سرکش و هار می‌رسد

گوشه به گوشه آسمان سرخ‌تر از خون گلو

پنجه‌ی شمر و زلف او! آخرکار می‌رسد

وقت نفس نفس زدن، زمان دست و پا زدن

ناله‌ی “یا بُنَیَّ” از گوشه کنار می‌رسد

"آب زنید راه را"، مادر او به قتلگاه

با پر و بال زخمی و حالت زار می‌رسد

گوش زمین و آسمان می‌شنود در آن زمان

آه صدای پای آن چند سوار می‌رسد

چشم حسین بسته شد، قوم هراس شد جسور

موقع غارت از حرم، وقت فرار می‌رسد

موضوعورود به کربلا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزقتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
عصر عاشورا، شام غریبان و اسارت کاروان امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

11