هر نصر من الله به شمشیر علی بود

هر فتح قریب از دل چون شیر علی بود

 

در خیبر و بدرش همه یک‌پارچه گفتند:

پیروزی اسلام به شمشیر علی بود

 

آن رعشه که بر کاخ معاویه درافتاد

پیداست که از نعرۀ تکبیر علی بود

 

در سینه اگر بغض علی داشت عجب نیست

چون سینۀ دشمن هدف تیر علی بود

 

یک قوم در اندیشۀ تحقیر علی بود

یک طایفه مشغول به تکفیر علی بود

 

گفتند و نماندند ولی نام علی ماند

الحق که علی شاهد تکثیر علی بود

 

حتی به سکوتش کمر تفرقه خم شد

این وحدت ما حاصل تدبیر علی بود

 

صد رنگ عوض کرد بشر در طی ایام

تاریخ کجا شاهد تغییر علی بود؟

 

فرمود که دوزخ چه بسا خلق نمی‌شد

در هر دل اگر مهر فراگیر علی بود

 

پیغمبر ما آینۀ حسن خدا بود

در آینه هر آینه تصویر علی بود

 

هنگام سحر فاطمه بر منبری از نور

با یازده آیینه به تفسیر علی بود

 

از خاک نجف شاخۀ انگور بر آمد

این معجزۀ تاک به اکسیر علی بود

 

ایوان نجف! هان تو شهادت بده فردا

این دل همۀ عمر به تسخیر علی بود

جبریل شنید از تو، برای خبر آمد

پَر سوخت و پَر ریخت و بی بال و پر آمد

می‌خواست بگوید که خدا داخل کعبه است

دیوار ترک خورد و خبر زودتر آمد

بتخانه فرو ریخت و میخانه بنا شد

از میکده ساقی سر کوی و گذر آمد

ای عشق! بفرما قدمت روی سر ما

خاکیم و از این شاد که ما را پدر آمد

میخانه نه آن است که گفتند و شنیدیم

میخانه از اطراف ضریح تو برآمد

با عشق تو بر نقره زدم بوسه و دیدم

از جای لبم خوشه‌ی انگور درآمد

محراب به محراب پی قبله دویدم

ایوان طلاکوب توأم در نظر آمد

می‌خواستم از مدح تو چیزی بنویسم

یک واژه نگفتم من و عمرم به سرآمد

آیات خدا را همه در شور تو دیدم

هر آیه که خواندم به لبم نیشکر آمد

با اشک وضو کردم و قرآن که گشودم

بدخواه تو در آیه فقط کور و کر آمد

 

این دل شده مؤمن به علیّاً ولی اللّه

طاهر شده باطن به علیّاً ولی اللّه

ممنون پدر مادر خویشم که درونم

مؤمن شده هر ژن به علیّاً ولی اللّه

بیچاره و بدبخت و ذلیل است به قرآن

هرکس شده خائن به علیّاً ولی اللّه

اصلاح شد و سمت علی شد متمایل

هر نامتقارن به علیّاً ولی اللّه

خوردند محک اول خلقت شب قالوا

انس و ملک و جن به علیّاً ولی اللّه

ذوق است ولی معتقدم اینکه فرو ریخت

ایوان_مدائن به علیّاً ولی اللّه

ایرانی‌ام و معتقدم ضامن_آهو

ما را شده ضامن به علیّاً ولی اللّه

هنگام نماز است ببینید که برخاست

فریادِ مؤذّن به علیّاً ولی اللّه

بر خاتم پیغمبران نقش نگین بودی 

پیش از غدیر خم امیرالمؤمنین بودی 

 

نور تو را آدم به ساق عرش رحمن دید  

روز ازل دست خدا در آستین بودی

 

در طور سینین با کلیم الله، هم‌صحبت  

در چرخ چارم با مسیحا همنشین بودی 

 

خضر نبی از چشمه‌ات  آب بقا نوشید  

تو باغبان مزرع زیتون و تین بودی 

 

از تو الفبای اصول معرفت آموخت 

آموزگار خاص جبریل امین بودی

 

قرآن گواهی می‌دهد که بعد پیغمبر  

السابقون السابقون در امر دین بودی

 

از سفره‌ی دنیا فقط نان و نمک خوردی  

شصت و سه سالی میهمان روی زمین بودی 

  

از قول (مَا ازْدَدْتُ یَقِینا) ی تو فهمیدم* 

علم الیقین، عین الیقین، حق الیقین بودی 

 

شأن تو را ای علت خلقت نفهمیدند  

تنهاترین تنهاترین تنهاترین بودی  

 

***

 

*امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِیناً

«اگر پرده‌ها برداشته شود، بر یقین من چیزى افزوده نمى‌گردد». 

کشف الغمة، ج ۱، ص ۲۸۶

آنکه با مرحبیان پنجه درافکند علی‌ست

در دل جنگ، ابر مرد برومند علی‌ست 

 

از سر مأذنه آن سلسله‌جنبان که زده

رشته‌ی مهر به جان همه پیوند علی‌ست

 

بر زمینی که بیابان پریشانی‌هاست

رحمت واسعه و بارش یک‌بند علی‌ست

 

خِرَد و خیر و خوشی، خرمّی و خرسندی

نور و آیینه و آب و گل و لبخند علی‌ست 

 

باغبانی که به دستان عطوفت بارش 

ریشه‌ی عشق در این خاک پراکند علی‌ست

 

آیه‌ی أَنْفُسَنَا آمده با نصِ صریح 

که هر آنچه ز نبی گفته و گویند علی‌ست

 

شأنِ تطهیر و أُولِی الْأَمْر و ذَوِی‌الْقُربیٰ هم

به حسین و حسن و فاطمه سوگند علی‌ست

 

نه ملک می‌شود‌ش خواند ونه آدم، نه خدا

که تمام آینه‌ی نور خداوند علی‌ست

ماه مولا شد حدیثِ طیْر را با ما بخوان

در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان

در توسل شُبّر و شُبّیر را با ما بخوان

«یا مَن أرجوهُ لکلِّ خیر» را با ما بخوان

 

با نمازی، با دعایی از گناهانت برآی

هم‌چنان بنت اسد بر درگه یزدان درآی

 

دانه‌ى اشکی چنان آیینه صافت می‌کند

سوزِ آهی مُحرم بزم عفافت می‌کند

رو به مسجد کن ببین رحمت طوافت کند

ذات حق دعوت برای اعتکافت می‌کند

 

معتکف در مسجد آن‌چه دید جز آن‌جا نبود

اعتکاف هیچ کس چون مادر مولا نبود

 

مادری، کو را ببخشد عالیِ اعلی، علی

پیش کعبه کس نداند حال او الّا علی

می‌رسد بر گوش جانش نغمه‌های یا علی

اعتکافش در حریم کعبه باشد با علی

 

چون سر آمد اعتکافش، عشق شد هم‌دوش او

تا برآمد آفتابی بود در آغوش او

 

ای حرم! در باز کن، جانانه را در بر بگیر

تیرگی بس، شمع با پروانه را در بر بگیر

چون صدف این گوهر یک دانه را در بر بگیر

خانه را بگشا و صاحب‌خانه را در بگیر

 

 در ز دیوار حرم وا کن، به مردم در ببند

خود کمر در خدمت این کودک و مادر ببند

 

ای حرم! غسل زیارت کن جمالش را ببین

چهره‌ی چون ماه و ابروی هلالش را ببین

خط بکش بر روی بت‌ها و خط و خالش را ببین

بر سر دست رسول‌الله مَقالش را ببین

 

کز زبور و مصحف و تورات ای جان جهان

هر چه فرمایی بخوانم، گویدش قرآن بخوان

 

چون به رخسار پیمبر چشم حیدر باز شد

از نگاهش عقده‌ از قلب پیمبر باز شد

شهر علمِ مصطفی را بر جهان در باز شد

حجت داور لبش با نام داور باز شد

 

ای حریم کعبه! بشنو این ندای دلنشین

آیه‌های مؤمنون را از امیرالمؤمنین

 

اختیارش با خدا و عالمش در اختیار

مرد میدان‌های علم و حلم و مجد و افتخار

جُرج جُرداق مسیحی گفت در هر روزگار

کاش می‌شد یک علی وین ویژگی‌ها آشکار

 

این نخواهد شد ولی از مکتب ایثار او

کاش خیزد هر زمان چون میثم تمّار او

زد شیر به یک گله‌ی کفتار دوباره 

آمد به غضب حیدر کرار دوباره 

 

بی خوْد و زره رفت به سمتِ درِ خیبر 

بی خوْد... ولی فاتحِ پیکار دوباره 

 

در جنگِ جمل تا که حسن رفت به میدان 

گفتند که حیدر شده تکرار دوباره

 

ای کوه اُحُد! شاهد این باش که مردی

دَر می‌رود از معرکه اینبار دوباره!

 

دَر می‌رود از معرکه، غم نیست، علی هست

افتاده به دستانِ علی کار دوباره 

::

بر مأذنه از حیدرِ کرار بگویید

تا زنده شود میثمِ تمار دوباره!

 

آنقدر نشسته‌ست عبا بر تنِ مولا

انگار شده کعبه‌ی سیار دوباره

 

در سیزده ماهِ رجب، بُرد دلم را 

نوری که شد از کعبه پدیدار دوباره

موجیم تا به سینه‌ی ما جز و مد که هست

ما عاشقیم ، عشق نفس می‌زند که هست

آری خدا ندیده‌ام اما مقابلم

آیینه‌ای برای خدای اَحد که هست

دنبال قبله بودم و گفتند کعبه نه…

ایوان طلایِ شاهِ نجف تا ابد که هست

شیر‌زنی که شیر خدا آورد کجاست؟

فرمود مکه فاطمه بنت‌اسد که هست

دین من است دین ابو طالب ای جهان

این اعتقاد ماست قسم بر صمد که هست

گفتند عرش لایق تو نیست گفته‌ایم

قلبی میان سینه‌ی ما می‌تپد که هست

سنگ تو می‌زنیم بر این سینه تا ابد

حتی اگر به پات بمیرم لحد که هست

ما هیچ ، با رسولِ‌خدا وقتِ سختِ جنگ

می‌گفت جبرئیل علی‌جان مدد که هست

 

خاکیم اگر ، حرارت طوفان گرفته‌ایم

گفتیم یا‌علی مدد و جان گرفته‌ایم

 

تا هست عشق و رایحه‌ی بی کرانی‌ات

ما را نوشته‌اند اویسِ یمانی‌ات

تو صاحبِ تمامِ جهانی ، عجیب نیست

موسی نموده وقت جوانی شبانی‌ات

تیغی زدی و آنهمه لشگر دونیمه شد

جانم فدای سر زدنِ امتحانی‌ات

می‌خواستی که ذوالفقار کمی گرمتر شود

دید آسمان شروع شده میدان تکانی‌ات

تو تازه سرد بودی و لشکر به جوش بود

کارش نمی‌کشید به آتش فشانی‌ات

خیبر کجا و آن طرف کهکشان کجا

در را بگیر با رجز پهلوانی‌ات

جمع‌اند جبرئیل و خدا و پیمبرش

تا حَظ برند موقع قلعه پرانی‌ات

نشناخت جز خدا و پیمبر تو را کسی

ره بسته است هیمنه‌ی لَن‌تَرانی‌ات

 

عالم کجا و نفس پیمبر شناختن

باید روند در پی قنبر شناختن

 

کعبه نَه رویِ توست دلیل طواف‌ها

ایوان طلاست معبدِ این اعتکاف‌ها

ما از شرابّ تاک ضریحت چشیده‌ایم

مائیم و عمر و سرخوشی و این خلاف‌ها

با انبیا مقایسه‌ات هم نمی کنیم

از عرش تا به فرش بود اختلاف‌ها

تقصیرشان نبود به تو سجده کرده‌اند

عمری نموده‌اند از این اعتراف‌ها

تا نُطق می‌کند دو دمِ ذوالفقارِ تو

لالند لالِ لال ، اهالی لاف‌ها

وقتی که می رسی و زمین لرزه می‌شود

راهی نمانده است به غیر از قلاف‌ها

آرامتر بزن ملک‌الموت هم رسد

گم کرده است ردِ تو را در مصاف‌ها

با عَمرو وَد رسید تمامی کفر و شرک

با عَمرو وَد پرید سر ائتلاف‌ها

 

دست خدا نوشت امیرِ همه علی است

با مرتضاست فاطمه با فاطمه علی است

 

ما را ببر به چشمه‌ی شعر و شراب‌ها

ما را ببر به خاطره‌ای از کتاب‌ها

هرشب هزار رکعتِ فیضِ تو شاهد است

پهلو تُهی نموده‌ای از رخت خواب‌ها

هرگز ندید دیده‌ی لیل و نهار‌ها

چون لیلت‌المبیتِ علی در حساب‌ها

یک شب فقط نگاه تو مهمانِ خواب بود

شامی که بود دور و برت التهاب‌ها

در بستر برادر خود تا سحر بخواب

ای خوابِ تو عبادتِ اُمُ‌الکتاب‌ها

تو گرمِ خواب بودی و گردنکشانِ کفر

نیزه به دست گِردِ تو همچون سراب‌ها

مکه شنید ناله‌ی واویلتایشان

این حیدر است حضرت عالی جناب‌ها

تنها امیر ، نقش تو را تیشه می‌زند

وقتی که بُت تراش کند انتخاب‌ها

 

ما را ببر نجف به دَمِ ما دوا بریز

امشب بیا به کاسه‌ی ما کربلا بریز

صبحگاهی در حریم بوتراب

مانده بودم با سوالی بی جواب

رو به ایوان گفتمش _ قرآن به دست _

یاعلی! میزان تویی یا این کتاب؟

در دلم افتاد که: قرآن بخوان

خود مشخص می‌شود قول صواب

از نبا، از آل عمران، مائده

خط به خط تا «ناس» از «ام‌الکتاب»

هرچه می‌خواندم به حیدر می‌رسید

نور می‌بارید از آن آیات ناب

آیه بعد از آیه، نورٌ بعد نور

آفتاب آمد دلیل آفتاب

مصحف نار است بی‌شک مصحفی

کز دلش بیرون نیاید بوتراب

 

خاک بودم پیشت افتادم به خاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

من که سرتا پا پر از درخواستم

هر چه را دارم از این در خواستم

من غلام خانه‌زاد حیدرم

این غلامی را ز قنبر خواستم

نوکری نه، بلکه اینجا رو زدم

پادشاهی را ز نوکر خواستم

با علی دنیای خود را ساختم

هر چه را میخواست حیدر، خواستم

تا بیندازم به پای مرتضی

از خداوند علی سر خواستم

لب نیالودم به هر پیمانه‌ای

ساغر از ساقی کوثر خواستم

هر زمان در زندگی خوردم زمین

یا علی گفتم زجا برخواستم

من خدای بی علی را کافرم

از علی، الله اکبر خواستم

 

ای برای دین و ایمانم ملاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

ما گرفتاریم ای جان نجف!

جان نوکرها به قربان نجف

حاضریم از زندگی‌مان بگذریم

یک سحر باشیم مهمان نجف

رزق ما هر صبح بعد از هر نماز

می رسد از سمت ایوان نجف

چترها را بسته‌ایم و دیده‌ایم

عشق را در زیر باران نجف

ما گرفتار شیاطین گشته‌ایم

رحم کن بر ما سلیمان نجف!

آرزو دارد سگ اصحاب کهف

تا شود یک روز دربان نجف

من یقین دارم که مهمان خداست

هر کسی گشته است مهمان نجف

دیده ام پروردگار خویش را

در شکوه صحن سلطان نجف

با خدا داری هزاران اشتراک

 

کعبه از عشق نجف شد سینه چاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

روز خیبر بود و وقت کارزار

تیغ در دستان مرحب بی قرار

روز اول، اولی رفت و گریخت

دومی تا رفت میدان، الفرار

روز دوم می‌رود آنکس که شد

هم پیمبر عاشقش هم کردگار

نبض جنگ افتاد در دست علی

چون به دست کاردان افتاده کار

دیگر اکنون روز رزم حیدر است

خون مرحب نوش جان ذوالفقار

مرگ تنها چاره‌ی بیچاره‌ایست

که به خشم مرتضی گردد دچار

با نگاهش لشکری را زد به هم

شیر حق شمشیر میخواهد چه‌کار؟

مرگ جا می‌ماند از چشمان او

پشت پایش می‌دود گرد و غبار

فرق دارد در اُحد زخمی شدن

یا که ترجیحِ فرارِ بر قرار

فرق دارد، خواب در آغوش مرگ

یا فرار از ترسِ مُردن سوی غار

فرق ایمان علی با آن سه‌تا

فرق بین جبر بود و اختیار

این قیاس اصلا قیاس باطلی است

حضرت دریا کجا و شوره‌زار؟

هر خلافت هر زمان و هر کجا

بی علی هرگز ندارد اعتبار

گفته این را دشمنش هفتاد بار

 

از شما هرکس جدا شد، شد هلاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

کیست حیدر؟ در شجاعت بی بدل

کیست مولا؟ در وفا ضرب المثل

شانه‌هایش شاهد انفاق او

شاهد جنگ آوری هایش جمل

در اذان خود شهادت می‌دهم

عشق بر حیدر بود خیرالعمل

تا ابد هم دل نخواهم کند ازین

دُرّ نایابی که دارم از ازل

تا نبینم روی ماه مرتضی

من نخواهم داد جان دست اجل

بی علی هر کار خیری هم کنی

گوییا که چک کشیدی بی محل

خسته از دنیا که باشم می‌روم

تا مرا مولا بگیرد در بغل

شیعه بودن افتخار انبیاست

من محب او که هستم لااقل!

 

تا تو را دارم نگردم بیمناک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

شعر وقتی وصف یار فاطمه است

واژه ها در اختیار فاطمه است

من چه گویم از علی بی فاطمه؟

از علی که بی‌قرار فاطمه است

فاطمه دار و ندار مرتضی

مرتضی دار و ندار فاطمه است

گفت «لولا فاطمه» یعنی بدان

کل خلقت بر مدار فاطمه است

هر که رو در روی ظالم ایستاد

تا قیامت در کنار فاطمه است

روز محشر هر که دنبال کسی است

چشم ما در انتظار فاطمه است

بار عشق مرتضی برداشتن

کار هر کس نیست، کار فاطمه است

 

عشق زهرا! لیس معشوقی سواک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

مانده بودم با سوالی بی جواب

رو به ایوان گفتمش _ قرآن به دست _

یاعلی! میزان تویی یا این کتاب؟

در دلم افتاد که: قرآن بخوان

خود مشخص می‌شود قول صواب

از نبا، از آل عمران، مائده

خط به خط تا «ناس» از «ام‌الکتاب»

هرچه می‌خواندم به حیدر می‌رسید

نور می‌بارید از آن آیات ناب

آیه بعد از آیه، نورٌ بعد نور

آفتاب آمد دلیل آفتاب

مصحف نار است بی‌شک مصحفی

کز دلش بیرون نیاید بوتراب

 

خاک بودم پیشت افتادم به خاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

من که سرتا پا پر از درخواستم

هر چه را دارم از این در خواستم

من غلام خانه‌زاد حیدرم

این غلامی را ز قنبر خواستم

نوکری نه، بلکه اینجا رو زدم

پادشاهی را ز نوکر خواستم

با علی دنیای خود را ساختم

هر چه را میخواست حیدر، خواستم

تا بیندازم به پای مرتضی

از خداوند علی سر خواستم

لب نیالودم به هر پیمانه‌ای

ساغر از ساقی کوثر خواستم

هر زمان در زندگی خوردم زمین

یا علی گفتم زجا برخواستم

من خدای بی علی را کافرم

از علی، الله اکبر خواستم

 

ای برای دین و ایمانم ملاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

ما گرفتاریم ای جان نجف!

جان نوکرها به قربان نجف

حاضریم از زندگی‌مان بگذریم

یک سحر باشیم مهمان نجف

رزق ما هر صبح بعد از هر نماز

می رسد از سمت ایوان نجف

چترها را بسته‌ایم و دیده‌ایم

عشق را در زیر باران نجف

ما گرفتار شیاطین گشته‌ایم

رحم کن بر ما سلیمان نجف!

آرزو دارد سگ اصحاب کهف

تا شود یک روز دربان نجف

من یقین دارم که مهمان خداست

هر کسی گشته است مهمان نجف

دیده ام پروردگار خویش را

در شکوه صحن سلطان نجف

 

کعبه از عشق نجف شد سینه چاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

روز خیبر بود و وقت کارزار

تیغ در دستان مرحب بی قرار

روز اول، اولی رفت و گریخت

دومی تا رفت میدان، الفرار

روز دوم می‌رود آنکس که شد

هم پیمبر عاشقش هم کردگار

نبض جنگ افتاد در دست علی

چون به دست کاردان افتاده کار

دیگر اکنون روز رزم حیدر است

خون مرحب نوش جان ذوالفقار

مرگ تنها چاره‌ی بیچاره‌ایست

که به خشم مرتضی گردد دچار

با نگاهش لشکری را زد به هم

شیر حق شمشیر میخواهد چه‌کار؟

مرگ جا می‌ماند از چشمان او

پشت پایش می‌دود گرد و غبار

فرق دارد در اُحد زخمی شدن

یا که ترجیحِ فرارِ بر قرار

فرق دارد، خواب در آغوش مرگ

یا فرار از ترسِ مُردن سوی غار

فرق ایمان علی با آن سه‌تا

فرق بین جبر بود و اختیار

این قیاس اصلا قیاس باطلی است

حضرت دریا کجا و شوره‌زار؟

هر خلافت هر زمان و هر کجا

بی علی هرگز ندارد اعتبار

گفته این را دشمنش هفتاد بار

 

از شما هرکس جدا شد، شد هلاک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

کیست حیدر؟ در شجاعت بی بدل

کیست مولا؟ در وفا ضرب المثل

شانه‌هایش شاهد انفاق او

شاهد جنگ آوری هایش جمل

در اذان خود شهادت می‌دهم

عشق بر حیدر بود خیرالعمل

تا ابد هم دل نخواهم کند ازین

دُرّ نایابی که دارم از ازل

تا نبینم روی ماه مرتضی

من نخواهم داد جان دست اجل

بی علی هر کار خیری هم کنی

گوییا که چک کشیدی بی محل

خسته از دنیا که باشم می‌روم

تا مرا مولا بگیرد در بغل

شیعه بودن افتخار انبیاست

من محب او که هستم لااقل!

 

تا تو را دارم نگردم بیمناک

یا امیرالمومنین روحی فداک

 

شعر وقتی وصف یار فاطمه است

واژه ها در اختیار فاطمه است

من چه گویم از علی بی فاطمه؟

از علی که بی‌قرار فاطمه است

فاطمه دار و ندار مرتضی

مرتضی دار و ندار فاطمه است

گفت «لولا فاطمه» یعنی بدان

کل خلقت بر مدار فاطمه است

هر که رو در روی ظالم ایستاد

تا قیامت در کنار فاطمه است

روز محشر هر که دنبال کسی است

چشم ما در انتظار فاطمه است

بار عشق مرتضی برداشتن

کار هر کس نیست، کار فاطمه است

 

عشق زهرا! لیس معشوقی سواک

یا امیرالمومنین روحی فداک

سلطان زمین و آسمان است علی

با دشمن و دوست مهربان است علی

دست همه را روز جزا می گیرد

الحق که امیر مومنان است علی

 

بر تابش خورشید دلیل است علی

محبوب خداوند جلیل است علی

شد آتش دوزخ ز نگاهش خاموش

برتر ز پیمبر خلیل است علی

 

در رزم و نبرد همچو شیر است علی

در جود و کرم که بی نظیر است علی

در روز غدیر این چنین گفت نبی

بر جمله مومنین امیر است علی

 

هم صوم و صلات با علی می آید

هم حج و زکات با علی می آید

او عاشق حضرت محمد بوده

ذکر صلوات با علی می آید

 

شاید که ز اندوه به دریا زده بود

آنگونه که از کوه به دریا زده بود

گفتند در آن روز که طوفان آمد

با عشق علی نوح به دریا زده بود

 

هم سایه آفتاب خواندند تو را

دروازه هر ثواب خواندند تو را

تو صاحب اصلی زمینی مولا

این شد که ابوتراب خواندند تو را

 

هنگام نبرد و جنگ می گفت علی

بی وقفه و بی درنگ می گفت علی

چون راه رهایی از همه سختی ها ست

یونس به دل نهنگ می گفت علی

 

در آتش شوق دیدنت می سوزد

هی خیره شده چشم به تو می دوزد

سلطان زمین و آسمانی مولا

بی اذن تو خورشید نمی افروزد‌

 

شد از می جانانه تو مست علی

چشم از همه خوبی جهان بست علی

خورشید که نور میدهد عالم زا

پشتش به محبت تو گرم است علی

 

بر قبله حق اقامه ای مولا جان

بر راه نبی ادامه ای مولا جان

ما بی تو غریب و بی نشانیم همه

ما را تو شناسنامه ای مولا جان

 

خورشید رسول اکرم و ماه علی ست

از رمز و رموز خلقت آگاه علی ست

جنگاور بدر و فاتح خیبر شد

معنای دقیق اسدالله علی ست

 

با جهل به پایه های توحید زدند

شمشیر به ریشه های امید زدند

بر فرق علی زد آسمان ابری شد

انگار که بر صورت خورشید زدند

 

چشمش همه دریاست اگر می گرید

بی یاور و تنهاست اگر می گرید

باران که در آسمان عزادار شده

از غربت مولاست اگر می گرید

 

قلبی که ز تنگی قفس می گیرد

با آمدنش باز نفس می گیرد

فرزند برومند علی می آید

حقی که ز شیعه رفته پس می گیرد

 

سنجیده تر از کلام او نیست که نیست

دلچسب تر از سلام او نیست که نیست

این کعبه اگر چه محترم هست که هست

واجب تر از احترام او نیست که نیست

 

دنباله رو راه ولی بود فقط

آیینه رب ازلی بود فقط

هرجا که برای حق مولا برخواست

ذکر لب فاطمه علی بود فقط

 

در جود و کرم اسوه و یکتاست علی

معصوم و زلال همچو دریاست علی

از روز جزا چه باک دارد شیعه

سنگ محک محشر کبراست علی

 

والنجم قسم به روی زیبای علی ست

والیل که هنگامه نجوای علی ست

ای خلق که قرنها پی خورشیدید

والشمس همان قلب شکیبای علی ست

 

باید ز صحابه پیمبر دم زد

از میثم و سلمان و ابوذر دم زد

در وصف رشادت و صلابت اما

باید فقط از ساقی کوثر دم زد

ستاره خاک نشینِ درِ سرای علی است

ستاره هیچ، که خورشید زیر پای علی است

 

ملائکه همه  انگشت بر دهان دارند

در آن زمان که صدای خدا، صدای علی است

 

قنوت نافله هایش چه قدر بی همتاست

که عرش محو تماشای ربنای علی است

 

عدالتی که پس از او  به زیر خاک افتاد

به دست صاحب الامر است، او  به جای علی است

 

تمام  آن چه که آورده حضرت احمد

فقط به نام علی و فقط برای علی است

 

خدا به وقت شهادت حرم برایش ساخت

تمام خاک نجف، خاک کربلای علی است

 

علیِّ عالی اعلاست حضرت حیدر

بهشت حق به خدا صحن با صفای علی است

 

هوای چشم سیاهش چه قدر بارانی است

کسی که در رمضان بنده ی خدای علی است

 

قسم به حق که خدا خون بهای کرب و بلاست

امام کرب و بلا، خون و خون بهای علی است

 

اَلا محب علی پیرو ولایت باش

که پای رهبرمان روی جای پای علی است

 

تمام قافیه هایم فدای نامش باد

که بیت آخر این شعر، ابتدای علی است

 

(اسیر) هر چه که گفتی اگر چه تکراری است

تمام، ذره ای از قوس حرف یای علی است

قلم در دست می گیرم، به اذن ذوالقلم حیدر

به حق والقلم مایسطرون، صاحب قلم حیدر

 

فتی الا علی کلا ، عطا الا علی حاشا

فتی حیدر عطا حیدر، سخا حیدر، کرم حیدر

 

محب کش تیغ ابرویش، عدوکش ذوالفقار او

نمی باشد به جز او، صاحب تیغ دو دم حیدر

 

علی حبه جنه، قسیم النار و الجنه

امام الانس والجنه،به عالم از قدم حیدر

 

بهشت حق به نام دوستان او سند خورده

جهنم بهر خصم او همیشه پر الم، حیدر

 

چه آرد بر زبان شاعر، خدا در مدح او ذاکر،

ملائک بر درش چاکر، شه عالم خدم حیدر

 

بلاغت را، فصاحت را، ببین در نطق گویایش

بود فرمانروای شهر گفتار و کلم حیدر

 

تمام عالم امکان، بود در تحت فرمانش

امیر مومنان در هر زمان بر هر امم حیدر

 

گهی نان و رطب بر دوش، گهی ایتام در آغوش

فقیران درش را می کند صاحب کرم حیدر

 

بخوان ناد علی بر گیر دامان ولی، بی شک

بود دافع، بود رافع، به کل هم و غم حیدر

 

خدا نبود، جدا نبود، یکی باشد، دوتا نبود

که بعد از لا اله از لفظ الا زد علم حیدر

 

تعالی الله که در صورت بود نام علی منقوش

و چون آیینه هر قطره به چشمان ترم حیدر

 

الا ای حاجیان دور علی گردید نی کعبه

که او باشد حرم ،صاحب حرم،روح حرم حیدر

 

خوش آن لحظه که در مستی از می خم کوثر

گهی فریاد حق و هو گهی نعره زنم حیدر

 

غلام ریزه خوار سفره شاهانه اش باشم

به اذن الله باشد، رازق کل نعم حیدر

چرخانده‌ای به میل خودت روزِگار را

بردی ز قلب عالم امکان قرار را

 

مردانِ جنگیِ عرب از ترس مرده‌اند

تا دیده‌اند در یَد تو ذوالفقار را

 

در جنگ بدر ، لشکر کفار در فرار

چون دیده‌اند حیدر دلدل سوار را

 

شمشیر هم به حیرتِ تحریر دست توست

یک ضربه‌‌ات تمام کند کارِزار را

 

صفین،عمر و عاص حرامی به وقت جنگ

ترجیح داده‌است،زِ خشمت،فرار را

 

تو نه،که قنبرت به خدا کرده بر قرار

با یک نگاه،گردشِ لیل و نهار را

 

میگویم آخرش به رَهِ عشق، یا علی

چون میثمت ببین سرِ بر رویِ دار را

 

اصلا چه شد؟که صید نگاهت شدم،بگو…

با من ز روی لطف، زمان شکار را

 

بوسه زدم به تاکِ ضریحت،از آن به بعد

بنگر دلی که گشته اسیر و خمار را

 

شد قبله‌ی تمامی اهل یقین نجف

سجده کنید حضرت پروردِگار را

قلم مست است در پس‌کوچه‌ی این شعر دفتر هم

شراب ناب می‌ریزد به کاغذ جای جوهر هم

 

مضامین بلندی ریخته در شعر کوتاهم

که دارد واژه‌واژه از لب من می‌رود سر هم

 

چگونه این منِ آلوده از او شعر بنویسم؟

که نامش را نبرده بی وضو حتی پیمبر هم

 

دم از عشقش زدن اندازه‌ی این بی سر و پا نیست

که جانش را فدای عشق او کرده‌ست کوثر هم

 

چگونه مدح آن شاه بلندآوازه را گویم؟

که درمانده‌ست طبع قاصرم از مدح قنبر هم

 

خودِ مولا اگر یاری کند با گوشه‌ی چشمی

شکوفا می‌شود با یک اشاره نطق نوکر هم

 

خدا از باء بسم الله خود تا سین والناسش

نیاورده‌ست جز وصف علی یک حرف دیگر هم

 

علی فرقان، علی برهان، علی حق و علی میزان

علی راه و علی هادی، علی قاضی و داور هم

 

علی حیدر علی صفدر علی رهبر علی سرور

وصی و جانشین و نفس پیغمبر، برادر هم

 

علی همبازی طفلان، علی تسبیح نخلستان

علی پیروز میدان حنین و بدر و خیبر هم

 

علی نان جوین می‌خورد و روی خاک می‌خوابید

اگرچه بود با افلاک از خاک آشناتر هم

 

غم مولا غم دین بود، تا بود آدم دین بود

به دوشش پرچم دین بود و شد بی یار و یاور هم

 

تمام زخم‌هایش تا که زهرا بود مرهم شد

ولی زخمی که خورد از داغ او هرگز نشد مرهم

 

علی راه سعادت بود و سد کردند راهش را

درِ علم نبی بود و زدند آتش بر آن در هم

 

علی را از میان راندند و خود با ناکسان ماندند

نکردند اعتنا حتی به فرمان پیمبر هم

 

علی امروز هم در غربت است آری، نمی‌بینی؟

که غایب مانده از بی یاوری فرزند حیدر هم

 

به احوال پریشان گرفتاران گیسویش

که این نظمِ سراپا نقص روزی می‌خورد برهم

 

گنهکارم ولی از عشق تو دم می‌زنم عمری

تو هم فردا مرا با شیعیان خود بخر درهم

فقط کافی است در میدان علی سر را بچرخاند

به دستش لحظه ای تیغ دو پیکر را بچرخاند

 

چنان با سرعت از این سو به آن سو می رود لشگر

اگر فرصت کند شاید فقط سر را بچرخاند

 

اگر حیدر بخواهد روی انگشتش به آسانی

در قلعه که چیزی نیست خیبر را بچرخاند

 

برازنده است نام ساقی مستان برای او

که اول می بریزد بعد ساغر را بچرخاند

 

خدا دور سر حیدر اگر روزی عالم را

یقینا دور قنبر رزق نوکر را بچرخاند

 

همیشه وقت گندم آرد کردن آسیابان هم

به ذکر یا علی هر روز محور را بچرخاند

 

برای زینت هر مجلسی روحانی اش باید

که با ذکر فضائل چرخ منبر را بچرخاند

 

گلابی که بگیرند از گل قالی ایوانش

برای سال ها بازار قمصر را بچرخاند

 

تمام اهل محشر را شفاعت میکند زهرا

به روی دست اگر قنداق اصغر را بچرخاند

روزی که قبله منزل بابای خاک شد

کعبه به عشق آمدنش سینه چاک شد

 

آن روز کار عرش بگو و بخند بود

هوهوی جبرئیل در عالم بلند بود

 

قد اَفلحَ العلی و خدا گفت مؤمنون!

مثل علی نماز کسی نیست خاشعون

 

قد افلح العلی نه علی رستگار بود

از اولش علی ید پروردگار بود

 

توحید ختم بر گل کفوا احد شده

بنت اسد هر آینه ام‌الاسد شده

 

می‌خواستند بند به قنداقه‌اش کنند

گل را اسیر ماندن در ساقه اش کنند

 

اما علی که بند به قنداق خویش نیست

خورشید که معطل اشراق خویش نیست

 

خود در فراز و تابش او بر فرود بود

قوس نزول نور علی در صعود بود

 

در کعبه رفت احمد و معراج وار رفت

آیینه برملا شد و پرده کنار رفت

 

پرده کنار رفت و نبی بود با خدا

سجده کنان ملائکه گفتند یا خدا

 

حق و جمیل و اکبر و لا منتها تویی

این نور دیگر است در آیینه یا تویی

 

این کیست این که طاق فلک را شکافته

پیراهنی برای خود از نور بافته

 

این کیست صبح را طلع‌الشمس می‌کند

این کیست که وجود تو را لمس می‌کند

 

این کیست این که خانه‌ی تو زادگاه اوست

الّا ی اتحاد پس از لا اله اوست

 

این کیست این که روی چو بر خاک می‌کند

آن خاک را مسافر افلاک می‌کند

 

این کیست این که روی سرش تاج انما

و جامه‌ای‌ست بر تنش از جنس هل أتی

 

این کیست این که هست عوالم ز هست او

افتاده است صور قیامت به دست او

 

افلاک جان به محضرش ایثار می‌کنند

اجسام بر ولایتش اقرار می‌کنند

 

تعظیم کرده‌ایم خدایا برای که

شک رخنه کرده است میان ملائکه

 

در این میانه هاتفی از بین همهمه

فرمود یا نبی تو بیان کن به فاطمه

 

بنت اسد ز مریم عمران تو برتری

کآن مادر مسیح و تو هم ام حیدری

 

ای دسته‌ی ملائکه جای سوال نیست

وقتی منم خدای شما شک برای چیست

 

در قدرت خدایی من هضم دید نیست

پس خلق جلوه‌ی خودم از من بعید نیست

 

تنها علی‌ست زاده‌ی این کعبه است و بس

این کعبه هم بدون علی جعبه است و بس

 

گفتند عرش و فرش بدون معطلی

یا مظهر العجایب و یا مرتضی علی

با نام علی حماسه آغاز شده

مولاست که سر منشا اعجاز شده

معنای شکاف روی دیوار‌ این است:

کعبه ز تحیّر دهنش باز شده.

 

او علت آفرینش دنیا بود

در جود و کرم همیشه بی همتا بود

با اذن و اجازه علی می تابید

خورشید که زیر سایه مولا بود

 

از عهد قدیم یا علی بر لب داشت

چون طفل یتیم یا علی بر لب داشت

گفتند در آن لحظه که از نیل گذشت

موسای کلیم یا علی بر لب داشت

 

آقای همه کریم ها مولا جان

پایان تمام بیم ها مولا جان

دستی ز سر لطف بکش بر سر ما

بابای همه یتیم ها مولا جان

 

از کنه دلش به محضر ماه آمد

با کوله عشق و ناله و آه آمد

زائر که به ایوان نجف می آید

یعنی که گدا به دیدن شاه آمد

 

در سفره الطاف خدا مهمان است

هم صحبت با محبت باران است

در ساحل امن زندگی خواهد کرد

قلبی که محبت علی در آن است

 

صاحب کرمی که در جهان بی همتاست

یک عشق مدام در رکوعش پیداست

تردید نکن در آنچه قرآن فرمود:

قطعا فقط او به کل عالم مولاست

 

دل در شب مهتاب تو را می خواهد

باران شده بی تاب، تو را می خواهد

وقت سفر از زمین به عرش است علی

برخیز که محراب تو را می خواهد

 

در هر دو جهان قبله نما مولا بود

سرچشمه هر جود و سخا مولا بود

شور و شعف لحظه میلادش را

از کعبه بپرسید که با مولا بود

 

ای اسوه استقامت ای مرد علی

با حضرت مصطفی تو همدرد علی

عیسی که چنین شهره آفاق شده

با نام تو مرده زنده می کرد علی

مهرش چه ثروتی است به پایان نمی رسد

این موهبت به هر دل و عنوان نمی رسد

 

این عشق سهم ماست خدا را هزار شکر

گل سهم سبزه شد به بیابان نمی رسد

 

هر چند با نماز و عبادات شهره شد

این بنده بی امام به ایمان نمی رسد

 

تفهیم کن به قاری خوش خوان ، نخوان دگر

بی مهرِ او به داد تو قرآن نمی رسد

 

آنکس که چشم دوخت به لبهای این ولی

روز جزا به دیدهٔ گریان نمی رسد

 

غیراز مسیرِ روشن او هیچ معبری

در انتها به حضرت یزدان نمیرسد

 

بخشنده است مثل خداوند این کریم

بی دست او به خلقِ خدا نان نمی رسد

 

رمزِ حیات علیست ، نه آبی که گفته اند

از ابر، بی اجازه که باران نمی رسد

رازقِ من..بعدِ اللهِ تعالی حیدر است

بهترین خلقِ خدا قطعاً که مولا حیدر است

 

کیست جز مولای ما عابدترین زاهدترین؟

الگوی صدهاهزاران مثلِ عیسا حیدر است

 

از مقاماتش چه می دانیم الحق جاهلیم..

فوقِ ادراک خلایق اصل معنا حیدر است

 

در شبِ معراج پیغمبر نظاره کرد و دید..

هرطرف تصویری از عالیِ اعلا حیدر است

 

مات و مبهوتم دراین عرصه..خداامدادکن

باعثِ حیرانی ام تنها و تنها حیدر است

 

نه فلک مانندِ یک قطره ست در پیشِ علی

مطمئن باشید واسعِ تر ز دریا حیدر است

 

بعدِ ختم المرسلین..دل رانده. بردیگران

چونکه تنها جانشینِ شخصِ طاها حیدر است

 

افتخاراتِ عجیبی داده شد بر مرتضا..

همسرِبانوی ما، هم شانِ زهرا حیدر است

 

فاش می گویم امینُ اللهِ فی ارضه..علیست

حضرت عالیجنابِ ارضِ دلها حیدر است

 

بی امیرالمؤمنین اصلا ندارم رنگ و بو..

رنگ وبوی شیعیان با نغمه ی یا حیدر است

ای که نورت نوربخش کل انوار آمده 

از طفیلت عالم هستی پدیدار آمده 

 

ملک امکان را تو بیرون کردی از کتم عدم 

خانه ایجاد را دست تو معمار آمده 

 

چون تویی دارای پستی و بلندی سوی تو 

یوسف اندر چاه و عیسی بر سر دار آمده

 

مظهری بر کل اسما ای ولی کردگار 

ذات پاکت مخزن انوار اسرار آمده 

 

جنت از حب تو و دوزخ ز بغضت گشت خلق 

زان سبب شخصت قسیم جنت و نار آمده 

 

ساقی کوثر تو و جان حسین از تشنگی 

بر لب اندر زیر تیغ شمر خونخوار آمده 

 

غوطه ور در خون حسین و از پی قتلش سنان 

با سنان دل شکاف و تیغ خون بار آمده

 

ز آتشی کاندر خیام اهل بیت افروختند 

دود آه بی دلان بر چرخ دوار آمده 

 

زینب محزون کجا و رفتن بزم یزید 

این مصیبت بهر جودی سخت دشوار آمده 

 

اجر هر بیتش اگر بیتی بود اندر جنان 

کلک جودی کل جنت را خریدار آمده

هر آن دلی که در او نیست مهر و عشق علی

محمدش بشکافد خدا کباب کند