متن شعر و اشعار خروج امام حسین از مکه به عراق بهمراه صوت سبک و گریز اشعار

0

3

ای هم‌سفران کوی محنت

خیزید ز خوابگاه راحت

خیزید که سخت راه دوراست

سرمنزل وعده‌گاه دور است

خیزید که وقت وقت یاری است

شام غم و صبح جان‌سپاری است

آن روز که قسمت بلا شد

سرمنزل ما به کربلا شد

روزی که حق ارمغان ز ما خاست

قربانی ما به نینوا خواست

برخیز ز خواب اکبر من

ای نور دو دیده‌ی تر من

در دشت بلا شوم چو بی یار

بر لشکر من تویی علم‌دار

ای قاسم دل فکار برخیز

ای شمع شبان تار برخیز

برخیز که خاطرت شود شاد

در کرب و بلا شوی تو داماد

برخیز که حجله ات سیاه است

جایت شب عیش قتلگاه است

ای زینب دل فکار برخیز

محنت‌کش روزگار برخیز

برخیز که از جفای ایام

گردی تو اسیر در ره شام

نور دل و دیده‌ام سکینه

برخیز نشانمت به محمل

دلشاد رسانمت به منزل

برخیز که بعد من ز سیلی

گردد رخ چون مه تو نیلی

برخیز که گردنت چو نخجیر

مجروح شود ز بند و زنجیر

برخیز که در خرابه شام

روز تو شود سیاه چون شام

جودی بگذر ز شرح این غم

کفتاد شرر به جان عالم

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

3

نامه بنوشتند تا در کوفه، مهمانش کنند

یا بر او بندند آب و منع از نانش کنند

نامه بنوشتند بر آن کعبه کآرندش نماز

یا صلات‌ جمعه جمع آیند و قربانش کنند

نامه بنوشتند تا سایند سر بر مقدمش

یا به وقت جان سپردن، سنگ‌بارانش کنند

نامه بنوشتند کاندر راه او، جان بسپرند

یا به نوک نی، سر چون ماه تابانش کنند

نامه بنوشتند تا در سایه‌اش گیرند جای

یا میان آفتاب گرم، عریانش کنند

نامه بنوشتند تا در خاک پایش، سر دهند

یا ز سمّ اسب کین با خاک، یک‌سانش کنند

نامه بنوشتند تا در بیعتش آرند دست

یا که دست او جدا، از جسم بی‌جانش کنند

نامه بنوشتند کآرندش غلام از مصر و شام

یا کنیزی خواهش از اطفال نالانش کنند

«جودیا»!نشنیده‌ام رأسی که از تن شد جدا

چوب کین گیرند و قصد درّ دندانش کنند

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرعبدالجواد جودی خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینوحه

زبانفارسی

0

7

ای سومین ستاره ایزد نما، حسین

عالیجناب، خامس آل عبا، حسین

خاصیت دو چشم تو این است، می شود -

با گوشه نگاه تو محشر بپا، حسین

رزق مرا ما به وسعت مهرت نوشته اند

هرگز نخورده غصه ی روزی گدا، حسین

ما را برای گریه سوا کرده مادرت

ما را خریده حضرت خیرالنساء، حسین

کِی رفته ای ز مکه؟ تو خود اصل کعبه ای

کعبه طواف کرده تو را بارها، حسین

چشم انتظار مقدم تو مروه و صفا

ای حسرت همیشه ی کوی منا، حسین

شمشیر زیر حوله احرام دیده ای

پی برده ای به ماهیت ماجرا، حسین

حج تو ماند نیمه تمام ای تمام حج

رو کرده ای به جانب کرب و بلا، حسین

باز این چه شورش است که در عرش کبریا

برپا شده ز ماتم خون خدا حسین

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

37

خوشا آن‌کس که امشب در کنار کعبه جا دارد

به سر شور و به دل نور و به لب ذکر خدا دارد

همه در مکّه جمع و کاروانی خارج از مکّه،

ره صحرا گرفته، کیست این، عزم کجا دارد

امیر کاروان، فرزند زهرا با جوانانش

برای حجّ خون عزم دیار کربلا دارد...

ذبیح اکبر این کاروان باشد علی‌اصغر

که حلقی تشنه اما تشنۀ تیر بلا دارد...

حسین بن علی حجّی رود یاران که در این حج

چهل منزل به روی نیزه‌ها سعی صفا دارد

چو حاجی می‌شود محرم بپوشد حلّه‌ای بر تن

عزیز فاطمه بر تن لباس از بوریا دارد

تنش در موج خون افتاده با خواهر سخن گوید

سرش ذکر خدا از نیزه تا تشت طلا دارد...

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
شهادت حضرت علی اصغر (علیه السلام)
ورود كاروان اسرا به شام و مجلس یزید امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

34

از حریم کعبه آهنگ سفر داریم ما

مقصدی بالاتر از این در نظر داریم ما

می‌رویم از کعبه سوی کربلای پُر بلا

اینچنین حُکم از خدای دادگر داریم ما...

از برِ قبر پیمبر گرچه هجرت کرده‌ایم

گوش جان بر گفتۀ خیرالبشر داریم ما

چون خدا خواهد ببیند جسم ما را غرق خون

نِی ز مرگ اندیشه، نِی خوف از خطر داریم ما

دینِ حق گر جُز به قتل ما نگردد جاودان

از سنان و تیغ و پیکان کِی حَذَر داریم ما

تا کنیم اتمام، حجّ ناتمام خویش را

از ازل شورِ شهادت را به سر داریم ما...

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرسید رضا موید خراسانی

قالبغزل

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی

0

26

کعبه، ای بیت خداوند جلیل

ای به سنگت، اثر پای خلیل

کعبه، ای خانه‌ی امّید همه

کعبه، ای مرکز توحید همه

کعبه، ای محفل انوار خدا

کعبه، ای زادگه شیر خدا

کعبه، ای شاهد غم‌های حسین

کعبه، ای جای قدم‌های حسین

کعبه، ای قبله‌گه اهل نیاز

کعبه، ای بُرده به تو خلق، نماز

من و لطفِ احدِ سرمد تو

احترام حجرالاسود تو

همه با دیدن تو بی تابند

همه از زمزم تو سیرابند

ای خدا داده تو را قدر و جلال

ای به بام تو اذان گفته بلال

تو همه هستِ خلیل اللّهی

هنرِ دست خلیل اللّهی

بیت رحمان و رحیمی، کعبه

صاحب حجر و حطیمی، کعبه

پرده‌ات بافته از رشته‌ی دل

خود تویی عضو جدا گشته‌ی دل

کعبه! من بر تو پناه آوردم

کاهم و کوه گناه آوردم

گر چه بیچاره‌ام و روسیهم

نگهم کن، نگهم کن، نگهم

گر چه یک عمر خلاف آوردم

در مَطاف تو طواف آوردم

::

کاش تا دور تو می‌گردیدم

مهدی فاطمه را می‌دیدم

در طواف تو شدم پابستش

تا که یک بوسه زنم بر دستش

نام او آمده نُقل دهنم

منم و ناله‌ی یابن الحسنم

::

کعبه کی از تو جدا گشت حسین

محو در ذات خدا گشت حسین

کاش جانم رسد از غصّه به لب

کعبه کی از تو جدا شد زینب

دور تو باغ گل یاسی بود

اکبر و قاسم و عبّاسی بود

کعبه مهمان تو یک مادر بود

کودکی داشت، علی اصغر بود

کعبه از سوز درون داد بزن

گریه کن ناله و فریاد بزن

میهمان تو بیابانی شد

حاجی فاطمه قربانی شد

در منای اَحَدِ دادگرش

سر جدا شد عوض موی سرش

شاخه‌ی یاس جدا شد، کعبه

دست عبّاس جدا شد، کعبه

کعبه‌ی او پسر فاطمه بود

حج عبّاس تو در علقمه بود

زخم بر برگ گل یاس زدند

تیر بر دیده‌ی عبّاسِ زدند

چهره از اشک بشویم کعبه

از حسین تو بگویم کعبه

یوسف فاطمه را سنگ زدند

گرگ‌ها بر تن او چنگ زدند

چون بریدند سر از پیکر او

کرد با گریه نگه مادر او

کعبه، مرهون حسین است حسین

زنده از خون حسین است حسین

"میثم" از بیت خدا داد سلام

به حسین و حرمش باد سلام

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
تاسوعا (شهادت) حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)

0

17

چو لختی خداوند دین ره برید

به سر منزل ثعلبیه رسید

ازآن جایگه نیز بسپرد راه

به امر جهان آفرین با سپاه

چو آن شهریار فراز و نشیب

بیامد به نزدیک آب عذیب

بفرمود قیلوله درنزد رود

چو بیدار شدناله ازدل گشود

علی اکبر آن سوگواری چو دید

شتابان برباب فرخ چمید

به زاری ببوسید روی زمین

بگفتا: که ای داور راستین

غم روزگار ازدلت دور باد

دل دوستان ازتو مسرور باد

پی چیست این ناله و آه تو؟

بگرید ز غم چشم بدخواه تو

بدو گفت: شاه: ای گرامی پسر

که روشن زتو باد چشم پدر

دراین دم چو خراب ازسرم برد هوش

خروشی به گوش آمدم ازسروش

که شاها شتابنده با ساز و برگ

به پای خود ایدون روی سوی مرگ

چنان دانم ای زاده ی نامدار

که دراین سفره کشته گردیم زار

به فرخ پدر پور فرخنده گفت

ازآن پس که بس گوهر اشک سفت

که شاها اگر ما به حق نیستیم

در این ره روان ازن پی چیستیم؟

شهش گفت: کای پور نام آورم

جوان نکو روی خوش گوهرم

منم با حق و نیز حق با من است

نهفته مرا حق به پیراهن است

زما گر بود کودکی حق نماست

به باطل بود هر که بدخواه ماست

بدو گفت شهزاده ی نامدار

چو با ماست حق ای گزین شهریار

به دل پس چرا درد و غم ره دهیم؟

همه در ره دین حق سرنهیم

بدو شاه فرمود: کای پور راد

زجان آفرین آفرین برتو باد

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمدح حضرت علی اکبر (علیه السلام)

شاعرمیرزا احمد الهامی کرمانشاهی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

82

زعبدالله بن سنان این خبر

بدین سان نوشتند اهل سیر

که او گفت روزی که شاه حجاز

سفر رازبطحا زمین کرد ساز

شدم تا ببینم جمالش همی

همان دستگاه و جلالش همی

چو رفتم بدانجا که بودش سرای

بدیدم یکی درگه عرش سای

بدان نامور درگه پر شکوه

زهر دست مردم گروها گروه

کشیده بسی توسن راهوار

بسی ناقه با هودج شاهوار

زمانی بسی خیره کردم نگاه

بدان شوکت و حشمت و دستگاه

که ناگه زسویی یکی بانگ خاست

کزآن مغز آفاق گفتی بکاست

جوانی پدید آمد آراسته

به اندام چون سرو نو خاسته

سنانیش درکف چو پیچیده مار

یکی تیغش اندر میان آبدار

به گرد اندرش چند زیبا جوان

دلیر و سرافراز و روشن روان

یکایک به سیما چو سیمای روی

تناتن به بالا چو بالای اوی

پژوهش نمودم که این مردکیست

ز یاران شاهنشهش نام چیست

بگفتند: کاین پوردخت علی است

هنرمند شیر کنام یلی است

مر او را رقیه است فرخنده مام

گرامی پدر مسلم نیک نام

همین است عبدالله مسلما

دلیر و جوان از بنی هاشما

دگر سرورانند ز آل عقیل

به مردی همه بی نظیر و عدیل

چو آنان گذشتند برخاست غو

رسیدند از پی گروهی زنو

همه آسمان قدر و خورشید چهر

نپروده همتای هر یک سپهر

دو زیبا جوانشان شده پیشرو

به برج شرف هر یکی ماه نو

پژوهنده گشتم من از نامشان

هم از پروز و باب وهم مامشان

مرا پاسخ آور چنین گفت باز

که هستند شهزاده گان حجاز

همه در گهر مجتبی زاده اند

چو فرخنده باب خود آزاده اند

مرآن دو جوان قاسم و احمدند

که مهر افسر و آسمان مسندند

چو رفتند آن سروران ازنظر

یکی ویله برخاست بار دگر

جوانی مرآن جمله را پیشتاز

که همتا نبودش به مرز حجاز

فزون از فلک فر والای او

چو شیر خدا چهر و بالای او

ابر دست فرخنده ی آن جناب

درفشی درخشان تر از آفتاب

زچهرش هویدا فروغ جلال

نماز آور ابروانش هلال

بپرسیدم این مرد را چیست نام

که همتای او ناید از هیچ مام

یکی گفت عباس این صفدر است

که در زور و بازوی چون حیدراست

دگر پر دلان اند اخوان اوی

که ازشیر غژمان نتابند روی

چو اینان گذشتند آمد زپس

دو سرورکه گفتی رسولند و بس

دوتن برتر ازعرش معراجشان

ز دستار پیغمبری تاجشان

یکی وارث صفوت مصطفی

یکی صاحب صولت مرتضی (علیه السلام)

یکی شربتی از لبش سلسبیل

یکی بنده ای بردرش جبرئیل

گشودم چو چشم آن دو را برعذار

دل ازدست من رفت و دستم زکار

خبر باز پرسیدم ازآن دو تن

چنین گفت و بنده با من سخن

که هستند درچرخ دین نیرین

دو فرزند فرخ رخ انداز حسین

علی هردو را نام و عالی مقام

دو نوباوه از دخت خیرالانام

چو آن جمله رفتند زی پیشگاه

چمیدم من ازبهر دیدار شاه

برفتم بدیدم که آن شهریار

زده تکیه برکرسی اقتدار

رده بسته یاران همه گرد شاه

چو انجم به گرد درخشنده ماه

همانگه شهنشه در راز سفت

به فرخ برادرش عباس گفت

که با خود هم ایدون ایا نامور

همه هاشمی زاده گان را ببر

بیار از حرم خواهران را برون

سبک درعماری نشان برهیون

بگو تا نماند کسی درسرای

زاصحاب و یاران فرخنده رای

چو گفت این همه حاضران از حضور

یکی تیر پرتاب گشتیم دور

به فرمان شه رفت سالار راد

پیام برادر به خواهر بداد

چو زینب نیوشید از و این سخن

زمانی بپیچید بر خویشتن

بگفت ای برادر به دارای دین

زگفتار من باز گوی اینچنین

که تا خود نیایی روان دربرم

نخواهم برون پا نهاد ازحرم

سپهبد ز دخت پیمبر (صلی الله علیه و آله) پیام

سبک برد زی سبط خیرالانام

چو شاه ازبرادر بدین سان شنید

به نزدیک فرخنده خواهر چمید

زمانی بدو دید و بگریست زار

نوازش نمودش برون ازشمار

پس ازپرده آن بانوی پرده گی

که کردی به جان مریمش بنده گی

برآمد خرامان به همراه شاه

به برج عماری درون شد چو ماه

ابوالفضل بنمود زانو دو تو

که ماه حرم پا گذارد بدو

به زانوی عباس بنهاد پای

به نفس نفیس آن شه پاکرای

بزد دست و بازوی خواهر گرفت

هم او نیز دوش برادر گرفت

به دوش شهی پنجه زد استوار

که شد برسردوش احمد سوار

چو بی کس شد آن دختر بوتراب

چرا آسمانا نگشتی خراب؟

دریغا چو برناقه می شد سوار

پس ازشاه آن بانوی داغدار

نه فر برادر بدی برسرش

نه عباس و نه قاسم و اکبرش

غرض آن سرافراز دخت رسول

درآن روز ازپرده همچون بتول

برآمد بر آن شوکت و اقتدار

نشست اندر آن هودج نشین

دگر بانوان شه راستین

ابر ناقه گشتند هودج نشین

دگر کودکان و پرستنده گان

گرفتند هریک به محمل مکان

سپس شاه برناقه ی راهوار

چو پیغمبر آمد به رفرف سوار

به زین برنشستند یاران همه

برآمد زلاهوتیان زمزمه

سرافیل بنواخت کوس رحیل

به چاووشی آمد چمان جبرییل

سوی کوفه با رنج و تیمار و غم

امیر حرم ره سپرد ازحرم

چو آمد به تنعیم شه با سپاه

بیا سود از رنج و تیمار راه

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمدح امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
مدح حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)
مدح حضرت قاسم ابن الحسن (علیه السلام)
مدح حضرت زینب (سلام الله علیها)

شاعرمیرزا احمد الهامی کرمانشاهی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

77

کنون راز بشنو ز شاه امم

که چون کرد قصد عراق از حرم

گذشته بد از ماه شعبان سه روز

که شد روی شه مرز بطحا فروز

درآن جایگه بود ماهی چهار

همی بد پرستشگر کردگار

ازآن پس که ذیحجه آمد فراز

شه دین زبطحا سفر کرد ساز

نفرموده اعمال حج را تمام

به عمره بدل گشت حج امام

ازآنرو که بدخواه احمد یزید

که بادش عذاب خدایی مزید

سه ده تن فرستاده بد نابکار

نهانی به خونریزی شهریار

که تیغی بدان شاه بی کبر ولاف

به خانه برانند گاه طواف

زبطحا سفر کرد زانرو امام

که ماند حرم را به جای احترام

زذیحجه بگذشت چون هشت روز

بفرمود دارای گیتی فروز

که آرند خرگه ز بطحا برون

عماری زند ساربان برهیون

پس آنگه یکی خطبه آغاز کرد

خدا را ستایش درآن سازکرد

همه یاوران رابرخود نشاند

چنین راز با انجمن بازراند

که ای قوم کس را به جان زینهار

نباشد ز تقدیر پروردگار

هرآنچ آورد بر سر ازخوب و زشت

نگردد دگرگونه اش سرنوشت

اجل کان نبخشد کسی را امان

قلاده است برگردن مردمان

چو بسیار سوی نیاکان خویش

ستوده بزرگان و پاکان خویش

مرا اشتیاق است ای انجمن

چو یعقوب بر یوسف خویشتن

نمود از ازل پاک پروردگار

پی دفن من بقعه ای اختیار

که ازبقعه های زمین سربه سر

گرامی تر است آن بردادگر

کنم سوی آن بقعه باید شتاب

زفیض شهادت شوم کامیاب

فراز آمدم گاه رنج و بلا

به جایی که نامش بود کربلا

خبر داده جدم رسول امین

ازآنچ آیدم پیش در آن زمین

کنون هر که را شوق جانبازی است

به سر بر هوای سرافرازی است

نماید به زودی بسیج سفر

ازاین مرز با من شود رهسپر

سحر چون بدین بختی گرم ساز

درخشنده خورشد عماری طراز

به فرمان شاهنشه رهنمون

نهادند هودج به پشت هیون

چو از ساربانان حدی گشت راست

محمد سراسیمه ازجای خاست

بزد دست و جامه به تن بر درید

خروشان به نزد برادر دوید

به رخ بر ز جزع تر انگیخت در

نگه داشت بر کف مهار شتر

به شه گفت کای زنده جانم ز تو

سرور و شکیب و توانم زتو

به درگاهت از ناقه بانگ درای

شنیدم مرا دل برآمد ز جای

پریشان دل و مویه ساز آمدم

به سوی تو با صد نیاز آمدم

مگر زین سفر باز دارم تو را

ویا درقدم جان سپارم تو را

مکن دستم ازدامن خویش دور

مبر از تنم جان و ازدیده نور

بدو شاه گفتا: که ای نامور

مرا یادگار از گرامی پدر

چو رفتی بدیدم به خواب اندرا

شبانگاه دیدار پیغمبرا

مرا گفت: بشتاب وایدر بپای

به آنجا که فرمودت ایزد گرای

زمان رحیلت فراز آمده است

به روی تو ما را نیاز آمده است

من اینک به امر وی از این دیار

روانم تو بر جا بمان بردبار

محمد به ایوان ز درگاه شاه

خرامید ناچار با اشک و آه

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمیرزا احمد الهامی کرمانشاهی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادیمدح و مرثیه

زبانفارسی

0

85

چو روزی سه ازماه شعبان گذشت

زدیدار شه مکه پر نور گشت

همه مکیان پیشباز آمدند

به سوی خدیو حجاز آمدند

در پوزش ولابه کردند باز

ببردند بر موکب شه نماز

که شاد آمدی ای شه راستین

زفر تو خرم شد این سرزمین

همه شهر ما از تو پر نور شد

روان های ما جمله مسرور شد

سپس کرد آن یادگار رسول

به جایی که شایسته بودش نزول

چو آمد به سوی عراق این خبر

که شد مکه سالار دین را مقر

یکی نامور بد خزاعی نژاد

که نامش سلیمان بد آن پاکزاد

به دل دشتی مهر شیر خدای

زیاران حیدر بد آن پاکرای

بزرگان کوفی به بنگاه اوی

برفتند و کردند سر گفتگوی

نخستین حبیب آن جوانمرد پیر

و دیگر مسیب یل شیر گیر

دگر دوستان کزولای علی (ع)

بد آیینه ی قلبشان صیقلی

سخن را سلیمان زبان برگشاد

نخست آن دلاور چنین کرد یاد

که ای نامداران فرخنده بخت

زگیتی معاویه بربست رخت

به جایش نشسته بد اختر پسر

که باماست همچون پدر کینه ور

شه دین رخ از بیعتش تافته

زیثرب سوی مکه بشتافته

مراین آرزو بودمان دیر باز

که این روزگار خوش آید فراز

برآورد آن آرزو کردگار

که بد در دل ما بسی روزگار

هم ایدون یکی رای فرخ دهید

خرد گرد آرید و پاسخ دهید

اگر نیست جز راستی کارتان

زکژی به یکسوست هنجارتان

بخوانید شه راسوی مرز خویش

ره یاری او بگیرید پیش

مباد آنکه شه رابه مرز عراق

بخوانید و جویید با وی نفاق

چو این گفت یاران زجا خاستند

بدین گونه پاسخ بیاراستند

که ما هرگز از راستی نگذریم

به جز راه فرمانبری نسپریم

کسی را ندانیم فرمانروای

ابر خویش جز پور شیر خدای

هم ایدر بدینگونه پیمان کنیم

که جان درراه شه گروگان کنیم

چو کوته شد این گفتگوی دراز

سوی شه یکی نامه کردند ساز

که ای داور تختگاه شرف

گرانمایه فرزند شاه نجف

شه شامیان زین جهان دو روی

سوی دار دیگر بیاورده روی

جهان شد به کام دل دوستان

گل خرمی رست ازبوستان

کنون چشم بیدار فتنه بخفت

شد انصاف پیدا ستم رخ نهفت

تویی باور دین پیغمبری

تویی وارث مسند حیدری

تو دانی که ما را همه درجهان

به پیکر پی یاری توست جان

چو آسوده مانی به بطحا زمین

بچم زی عراق ای خداوند دین

که لشگر بسی داری آراسته

همه ازدل و جان تو را خواسته

نخواهیم بر خود روا حکم کس

تویی حکمران برهمه خلق و بس

چو آن نامه را شد به پاسخ سخن

نهادند مهرش همه انجمن

به پیکی سپردند چون تند باد

فرستاده آورد وشه را بداد

شهنشاه نگشود لب درجواب

به پاسخ نفرمود چندی شتاب

پیاپی همی آمدش بر ورا

زکوفه پیام و پیام آورا

مرآن نامه ها نزد اهل سیر

ده و دو هزار آمد اندر شمر

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریز

شاعرمیرزا احمد الهامی کرمانشاهی

قالبمثنوی

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی

0

79

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

از حریم کعبه ی جدش به اشکی شست دست

مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین

می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم

بیش ازین ها حرمت کوی منا دارد حسین

پیش رو راه دیار نیستی، کافیش نیست

اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین

بسکه محمل ها رود منزل به منزل با شتاب

کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند

تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین

بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب

ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین

سروران، پروانگان شمع رخسارش ولی

چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین

سر به قاچ زین نهاده، راه پیمای عراق

می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با سر کند سودا ولی

خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا

با کدامین سر کند، مشکل دوتا دارد حسین

سیرت آل علی (ع) با سرنوشت کربلاست

هر زمان از ما،یکی صورت نما دارد حسین

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند

عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت

داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین

بعد ازینش صحنه ها و پرده ها اشکست و خون

دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ای

گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین

دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز

با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا

جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار

کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان
بستن آب بر اهل بیت (علیهم السلام) امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمحمدحسین بهجت تبریزی(شهریار)

قالبقصیده

سبک پیشنهادیروضه,زمینه

زبانفارسی

0

114

آقا چه شد که حج شما نیمه کاره ماند

شب های شهر مکه چرا بی ستاره ماند

بار سفر مبند، دلم شور می زند

گویا قیامت است، مَلک صور می زند

من خواب دیده ام، سرتان را به نی زدند

گرگان تشنه، زوزه کشان لب به مِی زدند

دیدم نسیم شانه به گیسوت می زند

مَرهم به زخم گوشه ی ابروت می زند

دیدم تو را به نیزه شه مِی گسارها

هو می کشند دور و برت نی سوارها

آقای من، شما که مسیح عشیره ای

در کوفه متهم به گناهی کبیره ای

اینجا بمان که حرمت کعبه تویی حسین

آقا مرو، که عزت کعبه تویی حسین

دیدم که حاجیان منا لنگ می زدند

شیطان پرست ها به خدا سنگ می زدند

حالا که می روی سفری پر خطر حسین

پس لااقل سه ساله ی خود را مبر حسین

پاشیدم آب پشت سر محمل رباب

با ظرف اشک دیده ی خونین جگر حسین

فکری به حالِ روز مبادای ایل کن

چندین قواره چادر دیگر بخر حسین

این ساربان به درد مسیرت نمی خورد

یک ساربان اهل نظر را ببر حسین

او نقشه ها کشیده که دور و بر شماست

چشمش مدام خیره به انگشترِ شماست

با بردنش نمک به جگر می خورد حسین

شش ماهه ی تو زود نظر می خورد حسین

با اینکه مست ذکر خوش یارب توأم

اما هنوز مضطرب زینب توأم

یعقوب چشم آینه ها پیر می شود

این شهر بی حضور تو دلگیر می شود

دارد ز دیده قافله ات دور می شود

کم کم بساط روضه ی ما جور می شود

موضوعحرکت از مکه به عراق امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

گریزمصائب امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

0

83