صفحه اصلی
یا سیدَالکریم، سلام ای طلایه دار

یا سیدَالکریم، سلام ای طلایه دار

لینک

https://ayohalmazloom.com/p-380241

بر حضرتت درودِ خدا، ای بزرگوار

ای خط و مشیِ شیعه ی اِثنی عشر ترا

ای مَحرمِ چهار امام، ای ولی مَدار

با رشته های حبلِ متین خورده ای گِره

والا اِمامزاده ی در دین زمامدار

عبدالعظیمی و حسنی و حسینی و

زهرائی و محمدی و حیدری تبار

اَحسنت بر مرام و قوام و دوامِ تو

ای زاده ی امام حسن، روحِ باوقار

سجاد و باقرند، عموهای اَطهرت

ای بر دلت ز صادقِ آل عبا قرار

تو نور چشمِ حضرتِ موسیَ بنِ جعفری

یارِ رضا، معینِ جواد، و سفیرِ یار

داده امامِ هشتمِ ما، شیعه را سلام

در نامه ای که داده به دستِ تو، آن نگار

هادیِ دین، ترا ولیِ خود خطاب کرد

ای صاحبِ عقایدِ نابِ تمام عیار

حتی امامِ عسکری از تو کند سخن

آری بتو امامِ زمان، کرده افتخار

بعد از قیامِ حضرتِ معصومه، بی گمان

طرحِ قیامِ توست، که شیعه شد آشکار

بعد از تو نیز، شیعه در ایران بقاء یافت

پرچم رسید دستِ علیِ بنِ مَهزیار

روح خدا، پیامِ قیامِ ترا گرفت

آن شد قیامِ او، که هنوز است ماندگار

ایران ز انقلابِ امام است مفتخر

سیدعلی است، وارثِ این اوجِ افتخار

اقدامِ تو، نشاطِ عجیبی به شیعه داد

دین گشته در سراسرِ دنیا پیامدار

نشرِ معارف از تو شتابی دگر گرفت

شد با تو خطِّ فاطمی، اِحیاء و برقرار

با اینکه بود کارِ تو در اِختفا، ولی

ترویجِ دین به شیوه ی مخفی است، ابتکار

هر چند زیرِ بارِ مصائب، قدَت خمید

شخصیتِ جهادیِ تو ماند باوقار

از بس، حدیثِ آل علی را صَلا زدی

نهج البلاغه شد ز کتابِ تو وامدار

تفسیرِ آیه های تَولّا، شد از تو نشر

هم، شرحِ آیه های تَبرّا به هر دیار

در دوره ای، حدیثِ غدیر از تو جان گرفت

شد منتشر پیامِ نبیِ بزرگوار

در راهِ دین، هرآنچه ز دستت برآمده

کردی تو از وظیفه شناسی، به روزگار

تنها نه با زبان، که در انجامِ کارِ خیر

خود میشتافتی، به قدمهای اُستوار

با دستگیری از ضُعفا، اُنس داشتی

با مردمِ ضعیف، نشستی هزار بار

دستِ اسیر و دستِ فقیر و یتیم را

با روی خوش گرفتی و بودی همیشه یار

با اهلِ درد، همدل و همراه و همزبان

با اهلِ ظلم، سیره ی تو بود اقتدار

سر، هیچگه مقابل کس خَم نکرده ای

اِلّا مقابلِ خَمِ اَبروی تک سوار

با اینکه چند یوسف زهرا، ثناگویَت

بودی غریبِ شهر و غریبِ همه دیار

آواره گشتی از همه جا، تا به کربلا

آوار شد به جسمِ تو، تخریبِ آن مزار

قبل از فدا شدن، شده ای فانیِ حسین

مثلِ حبیب، کشته ی دلبر شدی دوبار

آوار دیدی و اَثرِ نعلِ اسب، نَه

لب تشنه ماندی و نشدی ذبحِ نابِکار

جسمَت نماند روی زمین زیرِ آفتاب

رَاسَت نرفت بر سرِ نِی سوی هر دیار

روزیکه از عراق به مُلکِ ری آمدی

گریان شدی بخاطرِ یک جمله، زار زار

قاتل که از حکومتِ ری، گندمی شنید

تنها به وعده ای سرِ مولای ما برید

موضوعوفات حضرت عبدالعظیم حسنی

گریزقتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمحمود ژولیده

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی

اشعار مرتبط با این شعر و مناسبت