گرفته بود هوای دل پریشانش

نشسته بود غبار اجل به دامانش

صبور بود و شکایت ز روزگار نکرد

ولی هزار محن بود بین چشمانش

کنار بستر او فاطمه به سر میزد

خدیجه بود و تب و گریه های پنهانش

چقدر پیر شده بانوی رسول الله

زنی که بود زمین و زمان بفرمانش

قرار شد کفن مصطفی تنش باشد

شکست پشت رسول خدا ز هجرانش

کفن شد و بدنش خاک شد خداراشکر

حسین بود غم سینه سوز پایانش

گذشت دور فلک، عصر روز عاشورا

درآن میانه حسین بود و جسم عریانش

حسین بود و سنان بود و نیزه ای بی رحم

کشید پنجه روی گیسوی پریشانش

هوا ز جور مخالف چون قیرگون گردید

کسی برید سرش را میان طوفانش

هزاربار صدا زد که تشنه آبم

بغیر چکمه نیامد به کام عطشانش

همانکه برد سر شاه را روی نیزه

کشیده زد به رخ خواهر هراسانش

موضوعوفات حضرت خدیجه (سلام الله علیها)

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان | قتلگاه امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرسید پوریا هاشمی

قالبغزل

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی