خُلق نبوی ز خُلق و خویش پیداست

این مدینه ستاره باران است

برما نظری اگرنمایی کافیست

یارب این بوی خوش از سمت جنان می آید

دل ها به هم لب ها به هم سرها به هم خوردند

چشم ها در پی دیدار به گردش آید

شب است و باز, مبارک شبی است؛ ای ساقی

کاش یک مرتبه …فقط یکبار می شدم زائر نـگاهِ نـگار

مدینه منتظر رحمتی فراوان است

بگو به نور که ماه تمام آمده است

نوری آمد وجودِ من گُم شد

آنکه بر چشمان ما پیراهنی گلفام داد

جلوه می‌بارد از جمالِ علی

پهن شد سفره ی رحمت ، ولی الله آمد

خواهم امشب باز شیدایی کنم

مهر تو خار نخل هایم را رطب کرد

برخیز نگارا که بهار طرب آمد

ماه رجب سلام! که ماه محمّـدی

وقت عشق است چشم تر بدهید

بگرفت چه مادرانه آن والا زن

در باغ جهان نسیم سرمد آمد

گل با لب مشک بو ، فرستد صلوات

امشب میان گریه و لبخند خود گمم

صدای پای ملائک آید به بیت وحی اند به رفت و آمد

نور الله الصمد شد جلوه گر از عرش اعلا

هر چه که دارم دارم از امام