بنوشان به ما از می ناب خود

که ماه جهانی و ‌مهتاب خود

نگه دار تهران دماوند نیست

تویی و‌ دعای به محراب خود

کلام گهربارت از «جامعه» ست

گهربار ما و گهریاب خود

امام دهم هم خیال تو را

نموده چنین راحت از باب خود

تو هم انتظار فرج می کشی

پس از مرگ خود هم به سرداب خود

حرم را حرم کرده ای با حسین

مرا برده ای سمت ارباب خود

که در شهر ری عکس شش گوشه را

نگه داشتی در دل قاب خود

درو چون که می گشت گندم به ری

تو چون شمع در جمع اصحاب خود؛

از آن روضه می ساختی٬ جمع را

پریشان و گریان و بی تاب خود

موضوعوفات حضرت عبدالعظیم حسنی

گریزعاشورا امام حسین (علیه السلام) ، کربلا و کاروان

شاعرمهدی رحیمی زمستان

قالبغزل

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی