هر آنکس که خواهد شود عبدِ شاکر

می نویسم که هدایت شده ام

بگو به نور که ماه تمام آمده است

باطنش هر لحظه در روی محمّد ظاهر است

نوری آمد وجودِ من گُم شد

می نویسم نامِ زیبایِ تو را«آقای عشق»

آنکه بر چشمان ما پیراهنی گلفام داد

مولای هر سرا تویی یا باقرالعلوم

پـر از سـتــارهٔ دانــش شـد آسـمــان دلـت

جلوه می‌بارد از جمالِ علی

پهن شد سفره ی رحمت ، ولی الله آمد

خواهم امشب باز شیدایی کنم

مهر تو خار نخل هایم را رطب کرد

موّاج می شویم و به دریا نمی رسیم

برخیز نگارا که بهار طرب آمد

ماه رجب سلام! که ماه محمّـدی

سرچشمه ی تمامی اندیشه های ناب

دلم پر مى ‏زند امشب براى حضرت باقر

وقت عشق است چشم تر بدهید

بگرفت چه مادرانه آن والا زن

در باغ جهان نسیم سرمد آمد

گل با لب مشک بو ، فرستد صلوات

امشب میان گریه و لبخند خود گمم

صدای پای ملائک آید به بیت وحی اند به رفت و آمد

نور الله الصمد شد جلوه گر از عرش اعلا

هر چه که دارم دارم از امام