صفحه اصلی
عشق رختی‌ست که بر قامت جان دوخته‌ایم

عشق رختی‌ست که بر قامت جان دوخته‌ایم

لینک

https://ayohalmazloom.com/p-380966

این متاعی‌ست که جان داده و نفروخته‌ایم

ترس از فقر و نداری دو جهان در ما نیست

عشق رزقی‌ست که تا آخرت اندوخته‌ایم

عشق مشقی‌ست که هرشب بنویسیم علی

عشق درسی‌ست کز آن زیستن آموخته‌ایم

عشق یعنی علی و آل علی؛ دیگر هیچ

شعله‌ی هستی از این عشق بر افروخته‌ایم

یازده بار علی بعد علی آمده است

یازده مرتبه از عشق علی سوخته‌ایم

گرچه در هردوجهان عشق به معنای علی‌ست

آخرین عشق از این سلسله لیلای علی‌ست

او همانی‌ست که جا در دل ایمان دارد

عاشق عاقل و دیوانه فراوان دارد

او همانی‌ست که از آل علی دل برده

جان زهراست که جا در دل جانان دارد

گرکه شانه بکشد سیل بَلاکش ریزد

سر هر زلف خمش، حلقه‌ی رندان دارد

هر که رفته به تماشای نگاهش گفته

جای چشمش به خدا مصحف قرآن دارد

او همانی‌ست که هر چند ندیدند او را

یک جهان آن قد و بالاش مسلمان دارد

خبرِ آمدنت را که ملائک دادند

همه از شوق تو بر سجده‌ی شکر افتادند

خبر آمد گل بی خار به دنیا آمد

عاشقان! حضرت دلدار به دنیا آمد

کُلُّهم نور نبی‌اند پسرهای علی

آخرین احمد مختار به دنیا آمد

یازده زاده‌ی زهرا همه شیرند و کنون

آخرین حیدر کرار به دنیا آمد

گرحسین بن علی سبط نبی شیرین است

او حسینی‌ست که نُه بار به دنیا آمد

سیزده کعبه به دور سر او می‌گردند

نقطه‌ی مرکز پرگار به دنیا آمد

اینکه از عشق رخش، عشق به فریاد آمد

مهدی ماست که با حُسن خداداد آمد

عطر نرگس شدی و نیست از این بو خوش‌تر

حلقه‌ی دام بلا نیست از این مو خوش‌تر

سوی چشمان شما کعبه به پا کرده نماز

قبله‌ای نیست به والله از این سو خوش‌تر

نه غلط گفته هر آنکس که بهشتت گفته

کِی بهشت است به اندازه‌ی این رو خوش‌تر

گر که دیوان غزل مدح تو گوید نشود

از دوبیتی که نوشتی به دو ابرو خوش‌تر

روی لب‌های تو انگار سلیل است روان

هست از آب بقا، کوثرِ این جو خوش‌تر

جان فدای لب تو باد که در دیده‌ی مست

چمن آرای جهان خوش‌تر از این غنچه نبست

نَقل کردند که تو هیبت طاها داری

نَقل کردند که تو عصمت زهرا داری

بی گمان پشت ندارد زره‌ات چون حیدر

نَقل کردند که تو قدرت مولا داری

دشمنت هر که شود، قبر خودش را کنده

همه جا پُر شده که دیده‌ی سقا داری

گر رجزخوان بشوی، اهل زمین می‌لرزند

این نشانی‌ست که از اکبر لیلا داری

تو خودت یک تنِ یک کرببلایی آقا

این مرامی‌ست که از زینب کبری داری

ای گل سر سبد عرشِ خدا! یا مولا

جان زهرا قسمت می‌دهم آقا که بیا

موضوعولادت امام زمان (عج)

گریزمدح امام زمان (عج)

شاعرموسی علیمرادی

قالبترکیب بند

سبک پیشنهادینامشخص

زبانفارسی

اشعار مرتبط با این شعر و مناسبت